Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη, έκδοση 25/3/23

Το Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη που δημοσιεύθηκε το Σάββατο 25 Μαρτίου.

Χρωστάμε στην Ελλάδα
όλοι να δώσουμε, πιο δυνατοί.
Γιατί πολλά μας απειλούν
και «οι καιροί ου μενετοί».

Χρόνια μας πολλά… «Ευαγγελίζου Γη χαρά μεγάλη» και ζήτω η Επανάσταση του 1821… Ας βουλιάξει σήμερα η όμορφη χώρα μας με τη γαλανόλευκη. Ας παραμερίσουμε για μια μέρα το πένθος που μας κατατρύχει από την οδυνηρή τραγωδία στα Τέμπη και τουλάχιστον ας γιορτάσουμε για εκείνα τα παιδιά που δεν θα είναι σήμερα στην παρέλαση, γιατί έφυγαν για το γαλάζιο του ουρανού πρόωρα και άδικα. Ας χειροκροτήσαμε τη νεολαία μας, που πολλά πρέπει να διδάχθηκε από το πρόσφατο φρικτό δυστύχημα και -αν μη τι άλλο- πήρε το μήνυμα πως εκείνη έρχεται ολοταχώς για να πάρει τα ηνία από μας και να χτίσει πιο σωστά το Κράτος, να διορθώσει όλα εκείνα που εμείς κάναμε λάθος.

Το χρωστάμε στα αδικοχαμένα θύματα, το χρωστάμε στις όψιμες τύψεις μας, το χρωστάμε στις πίκρες της Ιστορίας, με την ελπίδα κάποτε να μας συγχωρέσει, γιατί αποδειχθήκαμε ανάξιοι απέναντι στις παθογένειες αυτού του τόπου και ίσως κάποιες να τις συνδαυλίσαμε κιόλας, εθελοτυφλώντας…

Οι περισσότεροι είναι αμετανόητοι… Αυτό είναι το ταπεινό, προσωπικό μου συμπέρασμα, μετά από δεκαετίες ολόκληρες που παρακολουθώ (εξ επαγγέλματος) το δημόσιο λόγο και τη συμπεριφορά των πολιτικών. Κάποιοι δεν έχουν καν την ικανότητα να αλλάξουν τα ψέματα που μας σερβίρουν, κάθε φορά που ζητούν την ψήφο μας. Τα ίδια και τα ίδια… Μεγαλοστομίες, υπερβολές και κίβδηλες υποσχέσεις. Τουλάχιστον από το σωρό των υποψηφίων, όποτε γίνουν οι εκλογές, επιλέξτε τους καλύτερους, τους πιο ικανούς, τους πιο έντιμους.  Όποιο κόμμα κι αν προτιμήσετε, μη δώσετε σημασία σε ψεύτικες κουμπαριές και ανούσιες γνωριμίες. Τα φιλικά χτυπήματα στην πλάτη σας, δεν είναι κολακεία – είναι χοντρό, υποκριτικό «δούλεμα», που υποτιμάει τη νοημοσύνη σας για την υφαρπαγή της ψήφου. Όχι πάντοτε βέβαια, αλλά συχνά.

Απαίτηση για το στοιχειώδες, είναι τίτλος της Κυριακάτικης «Καθημερινής» και αναφέρει: «Τρομάξαμε με αυτό που αντικρίσαμε όταν έπεσαν οι προβολείς της δημοσιότητας πάνω στον ελληνικό σιδηρόδρομο. Κατέρρευσε η σχέση εμπιστοσύνης με το κράτος και κατ’ επέκταση με το πολιτικό σύστημα. Το βασικό, αλλά και στοιχειώδες, που περιμένει ο Έλληνας πολίτης είναι να νιώθει ασφαλής όταν μπαίνει σε ένα τρένο ή σε ένα νοσοκομείο. Εκεί περιμένει να φεύγουν από τη μέση τα κομματικά, συνδικαλιστικά ή επιχειρηματικά-διαπλεκόμενα συμφέροντα. Μετά τα Τέμπη δεν το περιμένει απλά, το απαιτεί. Αναμένει στέρεες απαντήσεις από τους πολιτικούς αρχηγούς για το πώς θα το πετύχουν.» Στοιχειώδες μεν, αλλά πολύ δύσκολο, θα συμπλήρωνα…

Ο παππούς Γιώργης έλεγε συχνά μια παροιμία για τους αμετανόητους ή τους ανεπίδεκτους μάθησης: «Τον αράπη κι αν τον πλένεις, το σαπούνι σου χαλάς». Αυτή η παροιμία ταιριάζει «γάντι» για τους Τούρκους ηγέτες (σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση), ως προς τους μεγαλοϊδεατισμούς τους και την επεκτατική αδιαλλαξία τους. Με μεγάλες πληγές τους τα χάλια της οικονομίας τους, αλλά και τον όλεθρο των πρόσφατων φονικών σεισμών, παρά την άμεση βοήθεια των Ελλήνων, με διασώστες από τις πρώτες ώρες και υλική κάθε είδους μεγάλη βοήθεια στους σεισμόπληκτους, φαίνεται ότι τίποτε δεν εκτιμήθηκε από τους ηγέτες, παρά τις θερμές ευχαριστίες και την ευγνωμοσύνη που εξέφρασε με ένταση ο απλός λαός τους. Άρχισαν πάλι να ξετυλίγουν το κουβάρι των παράλογων και ανυπόστατων διεκδικήσεων τους κατά της Ελλάδας, με την αποστρατικοποίηση των νησιών, το μοίρασμα του Αιγαίου κτλ. Άρα οι Τούρκοι δεν εννοούν ν’ αλλάξουν ρότα ποτέ. Δηλαδή, τον αράπη κι αν τον πλένεις κτλ.

Τούτων δοθέντων καλά κάνει η χώρα μας και εξοπλίζεται στρατιωτικά, για κάθε ενδεχόμενο. Και μπορεί αυτή η διαδικασία να μας «ματώνει» οικονομικά, από το υστέρημα του λαού μας, χωρίς να διεκδικούμε τίποτε από τους κακούς μας γείτονες, παρά την εξασφάλιση της νόμιμης κυριαρχίας μας, την ειρήνη και την ησυχία μας. Αναγκαζόμαστε όμως να εφαρμόζουμε το παλιό δόγμα που λέει «αν θες ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο». Κατά τα άλλα, η Ελλάδα προοδεύει σε πολλούς τομείς διαρκώς και οι Τούρκοι μαζεύουν συνεχώς «χαστούκια» απαξίωσης και περιφρόνησης, παγκοσμίως. Και σήμερα, που θα δουν στις τηλεοπτικές τους εικόνες τις μεγαλειώδεις Ελληνικές παρελάσεις για το 1821, θα αναγκαστούν να θυμηθούν τις νίλες τους, όπως π.χ. την καταστροφή του Δράμαλη, τα μπουρλότα του Κανάρη και το θρυλικό «στ’ άλογα, στ’ άλογα, Ομέρ Βρυώνη. Το Σούλι έπεσε και μας πλακώνει».

Κάθε φορά που ταξιδεύουν τα παιδιά ή τα εγγόνια μου, αυτό το …κακορίζικο «πάρε με όταν φτάσεις» με στοιχειώνει και μου τρυπάει την καρδιά… Μόνο οι γονείς και οι παππούδες μπορούν να το καταλάβουν απόλυτα. Αυτή η τραγωδία στα Τέμπη έχει κάνει μεγάλη ζημιά στον ψυχισμό όλων μας. Ούτε η πρόνοια του Θεού δεν μας ησυχάζει πια… Γιατί κι αυτά που χάθηκαν στο μοιραίο τρένο δικά του παιδιά ήταν…

Τριγυρίζει στο μυαλό μου από το μοιραίο βράδυ της τραγωδίας στα Τέμπη κι αν δεν το γράψω –χωρίς να θίγω κανένα- θα …σκάσω: Σκέφτηκε κάποιος αρμόδιος της αστυνομίας εκείνες τις δύσκολες ώρες να πάει στο Σταθμό της Λάρισας και να κάνει ένα απλό αλκοτέστ στον συγκεκριμένο σταθμάρχη της Λάρισας, που τον άφησαν μόνο, ανεπαρκή, σχεδόν ανεκπαίδευτο και άλλα πολλά που του σέρνουν έκτοτε καθημερινά; Ναι…. Ξέχασε να ξαναγυρίσει το ρημάδι το κλειδί, αλλά να παραγγείλει τα σουβλάκια δεν το ξέχασε. Μήπως παράγγειλε και κρασάκι ως συνοδευτικό; Λέω μήπως; Όλα αυτά βέβαια δεν αναιρούν και τα διαχρονικά χάλια του Ελληνικού Σιδηρόδρομου ούτε τις διαχρονικές ευθύνες όσων μας κυβέρνησαν…

Αλλαγή ώρας σε θερινή από αύριο Κυριακή 26 Μαρτίου. Τα ρολόγια μας τα ξημερώματα πρέπει να γυρίσουν μια ώρα μπροστά και αντί ώρα 3 να δείξουν 4. Μια ώρα λιγότερος ύπνος δηλαδή, αλλά αξίζει τον κόπο να ξυπνήσετε έγκαιρα. Ήρθε η Άνοιξη και φέρνει το καλοκαίρι. Την περασμένη Δευτέρα 20 Μαρτίου είχαμε την εαρινή ισημερία, την πρώτη μέρα της Άνοιξης  επίσημα… Αντίο χειμώνα λοιπόν για φέτος. Θεωρώ και φέτος ήσουν καλό παιδί και μας σεβάστηκες αρκετά, δεν είχες διάθεση μάλλον να μας παγώσεις, να μας ταλαιπωρήσεις με κακοκαιρίες κτλ.

Πήγε η καρδιά μου στη θέση της… Ο Τσίπρας συγχωρέσε τελικά τον Παύλο Πολάκη, αφού του ζήτησε πρώτα συγνώμη και έκανε …γαργάρα τις προηγούμενες μαγκιές του με αναρτήσεις στο διαδίκτυο. Από τους δημοσιογράφους και τους δικαστές που επώνυμα και με φωτογραφίες «κρέμασε στα μανταλάκια» του διαδικτύου, ο Σφακιανός μάλλον το θεώρησε περιττό να ζητήσει συγνώμη. Θα τον συμπεριλάβει λοιπόν στο ψηφοδέλτιο των Χανίων. Τέλος πάντων, έτσι έπρεπε να γίνει. Για παράδειγμα: Από κάποια νοικοκυριά μπορεί να λείπει π.χ. το σαλόνι. Αλλά δεν γίνεται να λείπει η κουζίνα για τα …μαγειρέματα, δεν γίνεται να λείπει η …τουαλέτα.

Όπως πολλοί και πολλές θα έχετε ήδη διαπιστώσει, μέσα στα άλλα δεινά που μας προκύψουν, μας ήρθε κατακέφαλα και η μάχη του …μπακαλιάρου. Λόγω της σημερινής εθιμικής ψαροφαγίας η τιμή του σκαρφάλωσε ξαφνικά στα ύψη και, όσο κι αν ον ξαρμύρισαν οι νοικοκυρές, η «αλμυρή» τιμή του δεν «τρώγεται» με τίποτε…

Αυτά να τα βλέπετε εσείς, οι παροικούντες εν Αλμυρώ, που αν δεν φάτε σήμερα μπακαλιάρο, μπορεί να έχουμε καταθλίψεις και αυτοκτονικά φαινόμενα. (Αν περίσσεψε σκορδαλιά, σκορπίστε την σε επίκαιρα σημεία, να …ευωδιάσει ο τόπος).

Ένα μόνο δεν σπουδάζεται στη ζωή: Να είσαι άνθρωπος.

«Αν είναι να πνιγείς, κάν’ το σε μεγάλο ποτάμι» (Μίμης Παπαϊωάνου).

Παλιά περιμέναμε να γίνουν όλα καλύτερα. Τώρα περιμένουμε να γίνουν όλα όπως παλιά.

Τροφή για σκέψη: Τί είναι πιο δύσκολο; Να περπατάς σ’ ένα τεντωμένο ή σ’ ένα χαλαρό σχοινί;

Μερικές φορές σκέφτομαι αν αναθέταμε καθήκοντα …σταθμάρχη του ΟΣΕ, για ένα μήνα ας πούμε, τα τρένα θα κινούνταν καλύτερα ή θα είχαμε νέες τραγωδίες;