Αποχαιρετισμός στον Μπάμπη Τιμοθέου (Μπαρμπαγιαννόπουλο)

Αγαπημένε μου κύριε Μπάμπη! Μπάμπη όπως ήθελες να σε φωνάζουμε και παρά τη διαφορά ηλικίας το σεβόμασταν. Θα ήθελα ως συνάδελφος και μαθήτριά σου-διότι έτσι αισθάνομαι, μαθήτριά σου-να σου πω ένα μεγάλο “ευχαριστώ”, διότι μέσα στο χώρο του θεάτρου, που σπιλώνεται και αμαυρώνεται από όσους δεν το αγαπούν πραγματικά, ήσουν ένας βράχος ηθικής, δάσκαλος για μας τους νεότερους, που κρατούσες ψηλά τις πανανθρώπινες αξίες και την αξία του να υπηρετείς το θέατρο.

Έχοντας επιβιώσει τα δύσκολα χρόνια της κατοχής, κατόπιν πηγαίνοντας στην Αθήνα, δουλεύοντας και σπουδάζοντας ταυτόχρονα και μελετώντας συνέχεια μέχρι που τα μάτια σου δε σε βοηθούσαν πλέον, γελούσες με στοργή όταν γκρινιάζαμε για τις όποιες δυσκολίες.

Μαθήτευσες κοντά σε ανθρώπους, πυλώνες του πολιτισμού μας, όπως ο Κάρολος Κουν, όχι για να ανελιχθείς όπως οι περισσότεροι, αλλά για να γίνεις απόστολος και να διαδώσεις τις γνώσεις τους. Τα μεγάλα γαλανά σου μάτια ήταν φάροι πολιτισμού κι όσα έχεις συλλέξει, το προσωπικό σου αρχείο θεάτρου, σου υπόσχομαι ότι μαζί με την αγαπημένη σου ανιψιά Φωτεινή, δε θα το αφήσουμε να πάει χαμένο.

Γυρίζοντας την Ελλάδα με το θίασο, μας έμαθες πόσο σημαντικό ήταν κάθε γωνιά του τόπου να απολαμβάνει θέατρο και να διδάσκεται από το θέατρο. Ο ίδιος γύρισες κάθε χωριό – όπως μας έλεγες – και με το δικό σου θίασο, το δικό σου μπουλουκάκι που είχες για χρόνια μαζί με τη σύζυγό σου, τον “Παλιατσάκο” σου, όπως την έλεγες χαϊδευτικά και που σου ‘φυγε πολύ νωρίς, την ηθοποιό Ντόρα Αναγνωστοπούλου, τιμούσες το κοινό που ερχόταν να σας δει.

Μα και τους χαλεπούς καιρούς η αγάπη σου για το θέατρο, η αγάπη σου για θέατρο, η αγάπη σου για τους ανθρώπους, η αγάπη σου για τις γατούλες σου, τον κήπο σου, για κάθε έμβιο ον, μα κυρίως η αγάπη και η πίστη σου στον Θεό σου έδιναν δύναμη και κουράγιο.

Τυχερή, κι ευλογημένη που σε γνώρισα. Καλό σου ταξίδι Μπάμπη μου. Ο Κύριος που τόσο πίστευες και λάτρευες σε αναμένει.

Μαίρη Στασινοπούλου
Θεατρολόγος – Ηθοποιός