Επιστολή διαμαρτυρίας του Χαρ. Ιγγλέζου για τα αδέσποτα στον Αλμυρό

Από τον κο Χαράλαμπο Ιγγλέζο λάβαμε και δημοσιεύουμε το ακόλουθο κείμενο σχετικά με τα αδέσποτα σκυλιά στην πόλη του Αλμυρού:

Ονομάζομαι Χαράλαμπος Ιγγλέζος, είμαι 28 ετών, κάτοικος Αλμυρού. Σας στέλνω αυτή την επιστολή διαμαρτυρίας για το θέμα των αδέσποτων στην περιοχή μας, καθώς είναι ένα θέμα που με προβληματίζει πολύ εδώ και καιρό και θα ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου και την αγανάκτησή μου, με αφορμή κιόλας τα πρόσφατα περιστατικά. Πρόσφατο σοκαριστικό παράδειγμα είναι όταν επιτέθηκαν σε μία μητέρα μέσα στο προαύλιο του Αγίου Δημητρίου, καθώς πήγαινε τα παιδιά της σχολείο το πρωί, σε κεντρικό σημείο της πόλης με κόσμο. Πρέπει να διευθετηθεί άμεσα το πρόβλημα αυτό της περιοχής μας –και πολύ έχει καθυστερήσει–, να καταλάβουμε ποιοι φέρουν μερίδιο ευθύνης και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.

Την κύρια ευθύνη φέρει ο τωρινός δήμαρχος Αλμυρού μαζί με τον τέως δήμαρχο και τα αντίστοιχα δημοτικά συμβούλια. Κακά τα ψέματα, τα αδέσποτα δεν εμφανίστηκαν ξαφνικά τώρα. Άρχισαν να εμφανίζονται από το 2012-2013 και το πρόβλημα άρχισε να γίνεται πιο έντονο το 2015-2016. Σε πολύ μεγάλο βαθμό φταίνε επίσης όσοι συμπολίτες μας είχαν ως κατοικίδια σκυλιά και στην πορεία τα εγκατέλειψαν, αφήνοντάς τα ως αδέσποτα στους δρόμους. Αρκετά από τα αδέσποτα που έχω δει έχουν μάλιστα λουράκι στο λαιμό. Αυτό είναι εγκληματικό και ανεύθυνο αν σκεφτούμε τις μακροπρόθεσμες συνέπειες που έχει μια τέτοια επαίσχυντη πράξη και προς την κοινωνία και προς τους υπόλοιπους κατοίκους.

Σε τέτοιους ανθρώπους πρέπει να εφαρμόζονται αυστηρές ποινές και κυρώσεις. Σύμφωνα με το άρθρο 9 του νόμου 4830/2021 “Υποχρεώσεις ιδιοκτήτη ζώου συντροφιάς”, υπάρχουν συγκεκριμένες διατάξεις και υποχρεώσεις που πρέπει να τηρούν υπεύθυνα όλοι όσοι έχουν κατοικίδια σπίτι τους. Σε διαφορετική περίπτωση, ο δήμος μας σε συνεργασία με την αστυνομία πρέπει να φροντίζει να τιμωρούνται αυστηρά οι παραβάτες, όσοι είτε βάζουν φόλες είτε κακοποιούν ζώα είτε τα εγκαταλείπουν ως αδέσποτα. Όχι μόνο αυτό όμως. Ο δήμος θα πρέπει να προχωρήσει σε συνεχείς ελέγχους ώστε να διασφαλίσει πως όσοι έχουν κατοικίδια τηρούν τους νόμους για την κατοχή τους, πως τα ζώα βρίσκονται σε σωστές συνθήκες διαβίωσης, έχουν κάνει τα εμβόλιά τους και πως έχει εφαρμοστεί ηλεκτρονική σήμανση πάνω τους. Άραγε πόσοι συμπολίτες μας ιδιοκτήτες ζώων πληρούν όλα τα παραπάνω;

Τέλος, φταίμε και όλοι εμείς, οι απλοί πολίτες που δεν ασχολούμαστε πιο ενεργά με το θέμα αυτό και δεν κάνουμε πορείες και διαμαρτυρίες απέναντι στο Δήμο. Χρειάζεται να πιέζουμε για να δούμε αλλαγή, όχι να κάνουμε πίσω δεχόμενοι απλά χρηματική αποζημίωση από το δήμο και συμβιβασμό. Σήμερα συμβαίνει σε κάποιον γνωστό μας, αύριο μπορεί όμως να τρέχουμε εμείς στο νοσοκομείο από δάγκωμα αδέσποτου ή να πεθάνει το δικό μας κατοικίδιο από τη φόλα που έβαλε κάποιος ασυνείδητος για να θανατώσει αδέσποτα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Μπορεί να φωνάζουμε και να επαναστατούμε όταν γίνεται κάτι, όμως τις υπόλοιπες μέρες επικρατεί ησυχία, τα ξεχνάμε όλα διά μαγείας μέχρι το επόμενο συμβάν.

Είναι πολύ σημαντικό τα τοπικά μέσα ενημέρωσης να ασχολούνται σοβαρά με το θέμα και να ζητάνε απαντήσεις. Χαίρομαι που η δική μας τοπική εφημερίδα του Αλμυρού κάνει συνεχώς προσπάθειες καταγραφής και ανάδειξης του προβλήματος με πολλαπλά ρεπορτάζ και νιώθει τους κατοίκους. Είναι επιτακτικό τα τοπικά μας ΜΜΕ να καλύπτουν το θέματων αδέσποτων, τα περιστατικά επίθεσης σε συμπολίτες μας, τις καταγγελίες και τις ενέργειες του δήμου, ασκώντας έτσι τη δική τους κοινωνική και πολιτική πίεση. Εκτός της δικής μας τοπικής εφημερίδας, είναι απογοητευτικό να βλέπουμε τα υπόλοιπα ΜΜΕ να αδιαφορούν για το θέμα και να έρχονται στην περιοχή μας μόνο όταν υπάρχουν ειδησεογραφικά “λαβράκια”. Πιστεύω πως θα πρέπει να κάνουμε γνωστό το θέμα των αδέσποτων σε βουλευτές και περιφερειάρχες της περιοχής ώστε να λάβουν μέτρα σε διάφορες περιοχές ταυτόχρονα με συντονισμό δράσεων. Το να αδιαφορούμε ή να μεταθέτουμε το πρόβλημα στον επόμενοδεν ωφελεί κανέναν, ούτε για εμάς τους πολίτες, ούτε για τα αδέσποτα ως ζώα και την ποιότητα ζωής τους.

Σύμφωνα με το άρθρο 9 του Νόμου 4039/2012καιτο άρθρο 10 του Νόμου 4830/2021, ο Δήμος έχει την κύρια ευθύνη για την ίδρυση καταφυγίων–κυνοκομείων, τη διαχείριση, την περισυλλογή, την περίθαλψη, τη στείρωση, τον εμβολιασμόκαι την ηλεκτρονική σήμανση των αδέσποτων, καθώς και τη μέριμνα για την υιοθεσία τους. Τι έχει προβλέψει επομένως ο δήμος μας για τη διαχείριση των αδέσποτων;

Σύμφωνα με ένα πολύ πρόσφατο δελτίο τύπου στις 24 Φεβρουαρίου 2023 με τίτλο “Πρόγραμμα Διαχείρισης Αδέσποτων Ζώων Συντροφιάς”, ο δήμος Αλμυρού μάς γνωστοποιεί πως όντως λαμβάνει πληθώρα μέτρων διαχείρισης των αδέσποτων εδώ και 3 χρόνια. Οι χρηματοδοτήσεις που έχει λάβει είναι σχετικά μικρές συγκρινόμενες με τις πραγματικές ανάγκες και μάλιστα ο δήμος από μόνος του έχει δαπανήσει χρήματα για τους σκοπούς αυτούς από ιδία έσοδα που ανήκουν στον ετήσιο προϋπολογισμό του. Επίσης αναφέρεται πως ο δήμος Αλμυρού εντάχθηκε στο πρόγραμμα “ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ ΙΙ” που αφοράτην κατασκευή, τη συντήρηση και τον εξοπλισμό εγκαταστάσεων καταφυγίων αδέσποτων ζώων συντροφιάς.

Όντως, στην περιοχή Νεοχωράκι Νταγιά άρχισε πρόσφατα ο σχεδιασμός του κυνοκομείου αυτού, το οποίο όμως βρίσκεται ακόμη σε επίπεδο σχεδίασης της μακέτας του κτιρίου, “στο στάδιο της δημοπράτησης” όπως αναφέρεται στο δελτίο τύπου. Είναι ασφαλώς ενθαρρυντικό να το ακούμε, αλλά τόσα χρόνια μετά έχει ήδη αργήσει υπερβολικά πολύ να γίνει και ακόμη δεν έχει καν ξεκινήσει να χτίζεται. Από λόγια και υποσχέσεις έχουμε χορτάσει, έργα και πράξεις θέλουμε να δούμε. Ο δήμαρχος είναι τόσα χρόνια στη θέση αυτή και ακόμη δεν έχει καταφέρει να διευθετήσει το θέμα του κυνοκομείου, ενώ μάλιστα παράλληλα έχουν ήδη υπάρξει καταγγελίες απέναντι στο Δήμο για επιθέσεις αδέσποτων σε συμπολίτες μας με τραυματισμό ανθρώπων.

Μέχρι να ολοκληρωθεί το κυνοκομείο αυτό και όντως να λειτουργήσει τι κάνουμε; Το πρόβλημα παραμένει και εντείνεται κάθε μήνα. Πόσα αδέσποτα υπάρχουν συνολικά στον Αλμυρό και στα γύρω χωριά που υπάγονται στο δήμο Αλμυρού; Φαντάζομαι εκατοντάδες. Έχουμε σοβαρό πρόβλημα με τα αδέσποτα εδώ και 7 χρόνια και ακόμα μιλάμε για “θα” και “όταν”, για μακέτες κυνοκομείου και σχέδια.

Έστω και γίνει το κυνοκομείο, θα είναι όντως λύση; Τίθενται διάφορα θέματα ηθικής με το να έχουμε σε κλουβιά κλεισμένα όλα αυτά τα ζώα. Ο λόγος που βρέθηκαν στη θέση αυτή και γίνανε αδέσποτα εξαρχής είναι εξαιτίας της συμπεριφοράς κάποιων ανθρώπων, είτε λόγω κακοποίησης είτε λόγω εγκατάλειψης.

Επομένως είναι το λιγότερο άδικο για τα ζώα να προσπαθούμε να τα περιορίσουμε, να τα απομακρύνουμε από τη φύση, να τα ταλαιπωρούμε και να τα φερόμαστε σα να φταίνε τα ίδια, ενώ στην πραγματικότητα υπεύθυνοι για την κατάστασή τους είμαστε εμείς οι ίδιοι με τις πράξεις μας. Μία λύση σε αυτό μπορεί να είναι τα ζώα να περισυλλέγονται στο κυνοκομείο, να τα φροντίζουν οι κτηνίατροι με εμβόλια, φάρμακα και σίτιση, να στειρώνονται, να τα βάζουνε ηλεκτρονική σήμανση και στη συνέχεια να ψάχνουν κάποιον να τα υιοθετήσει. Αν δε βρεθεί κάποιος, να αφήνονται ελεύθερα στη φύση. Θα πρέπει εξαρχής το κυνοκομείο να γνωστοποιεί το πλήθος ζώων που μπορεί να φιλοξενεί, το χρόνο παραμονής και τη διαδικασία επανένταξης που ακολουθεί.

Όμως εδώ τίθεται ένα άλλο θέμα. Το πρόβλημα των κατοίκων με τα αδέσποτα είναι η επιθετικότητά τους. Είναι σίγουρο πως η στείρωσή τους θα τα κάνει πιο ήμερα και λιγότερο εχθρικά; Σύμφωνα με έρευνες του εξωτερικού, η στείρωση δεν είναι πανάκεια από μόνη της, δεν είναι εγγυημένο πως θα μειωθεί και η επιθετικότητα απέναντι στους ανθρώπους. Κάθε περίπτωση θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ξεχωριστά με την καθοδήγηση καταρτισμένου κτηνίατρου, αναλόγως του φύλου και της ηλικίας του ζώου προς στείρωση.

Λαμβάνοντας υπόψιν ότι πρόκειται για μη κοινωνικοποιημένο αδέσποτο που δεν έχει γνωρίσει φροντίδα και αγάπη, το οποίο στειρώνεται και εγκαταλείπεται ξανά έξω στο δρόμο μονάχο του, η στείρωση ενδεχομένως να επιδράσει αρνητικά στη συμπεριφορά του, σε σχέση με ένα ζώο κατοικίδιο που είναι εκπαιδευμένο και συνηθισμένο στην ανθρώπινη φιλική παρουσία, που το φροντίζουν και το αγαπάνε. Με άλλα λόγια, υπάρχει η πιθανότητα η στείρωση να οδηγήσει σε εμφάνιση επιθετικής συμπεριφοράς ή επιδείνωση υπάρχουσας. Ωστόσο, στην πλειοψηφία η στείρωση σαφώς συμβάλλει στον έλεγχο του πληθυσμού των αδέσποτων, καθώς εμποδίζει την ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή τους.

Από το συγκεκριμένο δελτίο τύπου εντοπίζουμε δύο επιπλέον προβληματικά σημεία. Τον Δεκέμβριο του 2020 δυστυχώς πέθανε η Ελένη Χριστέλλου, γνωστή φιλόζωος του τόπου μας που διατηρούσε …ιδιωτικό κυνοκομείο στην περιοχή και φιλοξενούσε ζώα που θα έπρεπε να φροντίζει ο δήμος. Ο δήμος Αλμυρού φαίνεται πως είχε επαναπαυτεί στην κατάσταση αυτή. Όμως μετά το θάνατό της, ο δήμος αναγκάστηκε ξαφνικά να περιθάλψει 350 ζώα. Τίθεται σαφώς θέμα ευζωίας αυτών των ζώων, σε τι συνθήκες διαβίωναν, τι απέγιναν, πόσα στειρώθηκαν, πόσα εμβολιάστηκαν, πόσα έχουν σημανθεί ηλεκτρονικά και σε τι κατάσταση είναι πλέον σήμερα η υγεία τους.

Ευτυχώς, σύμφωνα και πάλι με το δελτίο τύπου, τα περισσότερα από αυτά (300) έχουν δοθεί για υιοθεσία. Ο δήμος έπρεπε να είχε παρέμβει πολύ νωρίτερα να αναλάβει ευθύνες, να μην είχε επαναπαυτεί σε ένα άτυπο, ιδιωτικό κυνοκομείο. Έπρεπε να είχε προνοήσει να φτιάξει έγκαιρα ένα δημοτικό κυνοκομείο. Φτάνουμε τώρα την τελευταία στιγμή να αναρωτιόμαστε για ποιούς λόγους τέτοια δομή ακόμη δεν υπάρχει στην περιοχή μας, μετά από τόσες δαπάνες τόσα χρόνια, ενώ το πρόβλημα είναι έντονο ήδη από το 2016.

Το δελτίο τύπου αναφέρει επίσης πως «στην περιοχή υφίσταται ένα μοναδικό φιλοζωικό σωματείο, το οποίο λειτουργεί με ελάχιστα μέλη που μπορούν να παρέχουν βοήθεια κυρίως στον τομέα της σίτισης των αδέσποτων», ουσιαστικά με δική τους πρωτοβουλία και με χρήματα που διαθέτουν οι ίδιοι από την τσέπη τους ανιδιοτελώς, όσο και όπως μπορούν. Πραγματικά ευχαριστώ την φιλοζωική μας οργάνωση για ό,τι μπορεί και προσφέρει, για όσα κάνει όλον αυτόν τον καιρό, παρά τις δυσκολίες, και εύχομαι να ενισχυθεί οικονομικά από το δήμο, αλλά και να συμμετέχουν περισσότεροι συμπολίτες μας για να αυξηθεί η δύναμή της.

Εν ολίγοις δηλαδή, βλέπουμε πως ο δήμος μας εάν το επιθυμεί μπορεί να εξασφαλίζει και να διαθέτει σε τακτά χρονικά διαστήματα χρήματα για τη διαχείριση των αδέσποτων, για σίτιση, στείρωση, εμβολιασμούς. Ωστόσο, μετά από όλα αυτά, τίθεται ένα πολύ εύστοχο ερώτημα.

Γιατί τότε δε βλέπουμε κάποια βελτίωση, κάποιο αποτέλεσμα στην πράξη; Υπεύθυνοι για όλα αυτά δεν είναι ούτε οι φιλοζωικές, ούτε οι ιδιώτες, ούτε οι εθελοντές. Όλοι αυτοί προφανώς όπου μπορούν να βοηθήσουν το κάνουν, υποστηρίζουν το δήμο, όμως την κύρια ευθύνη σύμφωνα με το νόμο την έχει ο ίδιος ο δήμος, ο οποίος αποδεικνύεται πως δεν είναι αποτελεσματικός στο να εξυγιάνει το πρόβλημα.

Άραγε πόσα αδέσποτα υπάρχουν εκεί έξω, και στον Αλμυρό και στις υπόλοιπες περιοχές του δήμου; Πόσα αδέσποτα όντως έχουν στειρωθεί;Πόσα από αυτά είναι επιθετικά; Πόσα έχουν σημανθεί ηλεκτρονικά; Πόσα έχουν εμβολιαστεί; Τι χρονικό ορίζοντα θέτει ο δήμος για την πλήρη στείρωση και των υπολοίπων;Γιατί ακόμα και σήμερα, μετά από τόσες δαπάνες και δράσεις, ακόμα υπάρχουν αδέσποτα που επιτίθενται και τραυματίζουν συμπολίτες μας; Γιατί τον τελευταίο χρόνο έχουν αυξηθεί τα περιστατικά, ενώ παλαιότερα, παρ’ όλο που υπήρχαν και πάλι αδέσποτα, δεν είχαμε επιθέσεις;

Μήπως φέρουν ευθύνη και οι κάτοικοι, μήπως τους φέρονται άγρια και τα προκαλούν;Ο ίδιος ο δήμος γιατί δεν μπορεί να επωμιστεί το έργο της διαχείρισης των αδέσποτων και μεταθέτει το μπαλάκι της ευθύνης αλλού; Πόσο δύσκολο είναι να διαθέσει ένα ικανό ποσό για την κατασκευή ενός δημοτικού κυνοκομείου και την απασχόληση εξειδικευμένου προσωπικού για την περίθαλψη και φροντίδα των ζώων;

Οι ιδιώτες και οι εθελοντές από μόνοι τους δεν είναι η σωστή προσέγγιση του προβλήματος. Αμφιβάλλω αν κάποιος ιδιώτης έχει τα μέσα να παρέχει περισυλλογή, εμβόλια, στειρώσεις, σίτιση, ηλεκτρονική σήμανση, σωστές συνθήκες (προσωρινής) διαβίωσης και το κατάλληλο εξειδικευμένο προσωπικό. Δυστυχώς είναι πολλές οι φορές που ακούμε για κακομεταχείριση ζώων και απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσής τους. Δε φταίνε σε τίποτα τα ζωντανά. Ο σκοπός είναι να γίνει η πόλη ασφαλέστερη για τους πολίτες και ταυτόχρονα τα αδέσποτα ζώα αυτά να ζούνε σε ένα σωστό περιβάλλον. Ο τωρινός δήμαρχος φαίνεται να καταβάλλει προσπάθειες για να κάνει κάτι θετικό, όμως στην πράξη τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα.

Πότε θα δούμε πραγματική βελτίωση; Πότε θα αναλάβει κάποιος την ευθύνη για όλα τα περιστατικά επίθεσης που ήδη γίνανε και θα γίνουν; Πότε θα μπορέσουμε επιτέλους μετά από χρόνια νακυκλοφορούμε στο δρόμο χωρίς να φοβόμαστε μην τυχόν συναντήσουμε επιθετικά αδέσποτα; Και πότε αυτά τα ταλαιπωρημένα ζώα θα βρούν ένα ήσυχο και ασφαλές περιβάλλον να επανενταχθούν και να ζήσουνε;

Όλοι μας πρέπει να προσεγγίσουμε το δήμο, να θέσουμε αυτές τις ερωτήσεις για τα αδέσποτα, να επιμείνουμε και να απαιτήσουμε απαντήσεις και εξηγήσεις. Τέλος, προτρέπω όλους τους συμπολίτες μας και από τον Αλμυρό και από τις γύρω περιοχές να μας γράψουν την οπτική τους επί του θέματος και να μας παρουσιάσουν την κατάσταση που επικρατεί με τα αδέσποτα στις περιοχές που ζούνε.