Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη, έκδοση 18/2/23

Το Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη που δημοσιεύθηκε στον “Λαό”, έκδοση 18/2/23.

Με εργολάβους έκλεβες
στις πολυκατοικίες.
Και σε ρωτάω, βρε Ταγίπ,
δεν είστε εγκληματίες;

Καλημέρα σας και καλά να περνάτε… Είμαστε στην «καρδιά» της Αποκριάς. 9 μέρες απέμειναν μέχρι την Καθαρά Δευτέρα και σ’ ένα 10ήμερο μας αποχαιρετάει ημερολογιακά ο χειμώνας, μετά την ολοκλήρωση του Φλεβάρη, ευχόμενοι ο Μάρτης να αποδειχτεί φέτος πλήρως ανοιξιάτικος. Η Μπάρμπαρα των προηγούμενων ημερών δεν ήταν τελικά και τόσο καλό …κορίτσι. Όχι τόσο για τα χιονιά (που μπορούμε να πούμε ότι ήταν και ευπρόσδεκτα) όσο για τις παγωνιές, τις χαμηλές θερμοκρασίες της, αφού καλομάθαμε φέτος με πιο ήπιο κλίμα. Τελικά πάντως, αν αναλογιστούμε συνολικά το μετεωρολογικό ισοζύγιο, μπορούμε να πούμε ότι «τη βγάλαμε καθαρή». Το μόνο δίλλημα που απομένει για να ξεμπερδέψουμε οριστικά είναι η συμπεριφορά του Μάρτη.

Όλα τα παραπάνω μοιάζουν σχεδόν …αστεία, αφού το κυρίαρχο ζήτημα των ημερών είναι όλεθρος που άφησε πίσω του ο Εγκέλαδος στη Νότια Τουρκία και στη Συρία, με τις εκατόμβες των νεκρών, των τραυματιών, την ισοπέδωση χιλιάδων νεόδμητων κτιρίων, που χτίστηκαν εγκληματικά πρόχειρα, με την ανοχή του επίσημου κράτους και την άγρια κλοπή των εργολάβων.

Αν όχι παντού στον κόσμο και πέρα από τις πληγείσες γειτονικές χώρες, στην Ελλάδα νομίζω πως δεν έμεινε μάτι αδάκρυτο, βλέποντας τη φρίκη που μετέδιδαν και συνεχίζουν να μεταδίδουν οι τηλεοπτικές εικόνες δίπλα και πάνω από τα ερείπια, το θρήνο και την απόγνωση των ζωντανών, τα μικρά θαύματα που συντελέστηκαν με τους διασωθέντες και ειδικότερα τα μικρά παιδιά, που ξέθαψαν με αυταπάρνηση τα σωστικά συνεργεία. Ο βουβός πόνος και η απόγνωση όλων εκείνων που περίμεναν καρτερικά ένα καλό νέο για τους εγκλωβισμένους αγαπημένους τους. Μια φωνή ελπίδας να βγαίνει από τους σωρούς των ερειπίων.

Η Ελλάδα έσπευσε πρώτη να βοηθήσει, χάρις τα άμεσα ανακλαστικά της Κυβέρνηση, που άφησε πίσω της διαφορές με τον Ερντογάν, με την ΕΜΑΚ να κάνει τα δικά της θαύματα στις γκρεμισμένες πόλεις, να σώζει ζωές, να κερδίζει το θαυμασμό και την ευγνωμοσύνη των Τούρκων και τα επαινετικά σχόλια από παντού στον κόσμο.

Ο Ερντογάν έχασε κυριολεκτικά το έδαφος κάτω από τα πόδια του, καθώς εισπράττει όλη την οργή των Τούρκων πολιτών και δικαίως.

Η αλήθεια είναι μία, έστω και πολύ πικρή: Οι Έλληνες, με την ανθρωπιά, την αλληλεγγύη τους, ακόμη και από την αυτοθυσία των διασωστών της, κατάκτησαν τις καρδιές των χειμαζόμενων γειτόνων μας, που για χρόνια το καθεστώς τους τούς τάιζε με ένα ιοβόλο και ψεύτικο μίσος εναντίον μας. Κι ας μη γελιόμαστε… Το δικτατορικό καθεστώς της Άγκυρας, μόλις συνέλθει από το σοκ των σεισμών, θα επανέλθει στην επιθετική ρητορική του σε βάρος μας, τις απειλές και τις ανιστόρητες διεκδικήσεις του. Ναι, γιατί «ο λύκος δεν γίνεται ποτέ …πρόβατο». Ναι, γιατί οι κολαούζοι που κυβερνούν πρέπει να «διασώσουν» τις …μπούρδες τους περί της δήθεν μεγάλης Τουρκίας, του χαρισματικού Ερντογάν, για την αναβίωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και φληναφήματα για τον 21ο αιώνα – τον αιώνα της Τουρκίας. Ο λαός τους όμως έζησε και ζει οδυνηρά τη γύμνια των ηγετών του, όχι μόνο στη σεισμόπληκτη περιοχή, αλλά σε ολόκληρη την επικράτεια του. Κι ο ίδιος ο Ερντογάν, που απειλούσε τους πάντες σε Ευρώπη και Αμερική αναγκάστηκε περιδεής να καταπιεί το …κουνέλι και περιμένει ανθρωπιστική βοήθεια. Οι απλοί Τούρκοι πολίτες  είδαν από πρώτο χέρι ότι οι γείτονες τους δεν είναι οι …δράκοι που εξοπλίζονται τάχα για να τους κατακτήσουν, δεν έχουν τέτοιες βλέψεις. Απλώς οχυρώνουν την άμυνά τους για κάθε ενδεχόμενο κακό συναπάντημα. Ήρθαν πρώτοι και καλύτεροι ειρηνικά και πρόσφεραν και προσφέρουν απ’ το υστέρημά τους ό,τι μπορούν περισσότερο, ό,τι μπορούν καλύτερο. Αποδείξαμε έμπρακτα ότι οι γειτονικοί λαοί πρέπει να έχουν μεταξύ τους περισσότερα να τους ενώνουν, παρά να τους χωρίζουν.

«Οι επιδόσεις της Πολιτικής Προστασίας – γράφει η «Καθημερινή» σε κύριο άρθρο της- στα ακραία φαινόμενα στην πρόσφατη κακοκαιρία, αλλά και στη διαχείριση των πυρκαγιών το καλοκαίρι, δείχνουν ότι ο μηχανισμός έμαθε από τα λάθη του. Ενσωμάτωσε στις πρακτικές και στην οργάνωσή του την εμπειρία από τις νέες συνθήκες της κλιματικής κρίσης, που τον είχαν δοκιμάσει. Το ίδιο, λένε οι ειδικοί, πρέπει να γίνει προληπτικά και για τους σεισμούς. Δεν πρέπει να περιμένουμε να δοκιμαστούμε από μια φυσική καταστροφή. Πρέπει να μάθουμε και από τα λάθη των άλλων. Και να εφαρμόσουμε πρωτόκολλα προληπτικού ελέγχου των κτιρίων μας.» Επειδή όλα τα απρόβλεπτα στον πλανήτη, από την κλιματική κρίση, είναι μπροστά μας, η κάθε μορφής θωράκιση της χώρας μας επιβάλλεται, όσες κι αν είναι οι μέχρι στιγμές εμπειρίες μας. Και αυτή η θωράκιση δεν αφορά μόνο τον κρατικό μηχανισμό και τα όργανά του, αλλά και τον κάθε πολίτη ξεχωριστά, από τα παιδιά μέχρι και τους ηλικιωμένους. Το «φύλαγε τα ρούχα σου» κτλ. πρέπει να γίνει πια συλλογική συνείδηση.

Περισσότεροι από 600 χιλιάδες «κόκκινοι» δανειολήπτες κινδυνεύουν να χάσουν ακόμη και την πρώτη κατοικία τους γιατί οι Κυβερνήσεις των τελευταίων ετών αρκέστηκαν να καταφεύγουν σε νόμους – μπαλώματα, που δεν ήταν αρκετές να τους προστατεύσουν αποτελεσματικά από τις τράπεζες και τις εισπρακτικές εταιρίες που τους κυνηγούσαν. Από την πρωθυπουργία του Γιώργου Παπανδρέου, κατόπιν των Σαμαρά – Βενιζέλου, του Τσίπρα και τώρα του Κυριάκου Μητσοτάκη, με ΔΝΤ και μνημόνια, αλλά και μετά την εξόφληση του ΔΝΤ και την κατάργηση των μνημονίων, η ίδια αγωνία των πλειστηριασμών κατατρύχει όσους είχαν καταφύγει για δάνεια από τις τράπεζες. Τις Τράπεζες που η διάσωσή τους στα χρόνια της λιτότητας ήταν το πρώτο μέλημα, κάθε φορά που δανειζόμασταν ως επίσημο κράτος. Κι αντί αυτά τα κεφάλαια να βοηθήσουν έναν χειμαζόμενο λαό ή να ορθοποδήσει μια ετοιμόρροπη οικονομία, πήγαιναν κατευθείαν στα ταμεία των τραπεζών, που έπρεπε  να λύσουν τα δικά τους κεφάλαια.

Στις κατά καιρούς ρυθμίσεις οφειλών προς τις τράπεζες, οι δανειολήπτες ήταν κατ’ έτος από 5 έως 10 χιλιάδες μόνο και οι περισσότεροι –μετά από παρέλευση κάποιων μηνών ξαναγίνονταν «κόκκινοι», γιατί ούτε τις νέες δόσεις μπόρεσαν να αποπληρώσουν. Οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί διευκόλυναν τις διαδικασίες κατασχέσεων. Ούτε με την πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου. Ως προς τις νέες ρυθμίσεις των οφειλετών βλέπω να γίνονται διακρίσεις ανάμεσα στους λεγόμενους «στρατηγικούς κακοπληρωτές» κι εκείνους που ήταν ενήμεροι ως προς τις οφειλές τους για κάποιο αρχικό διάστημα. Κι αυτό το αναφέρω γιατί ένας κατά σύστημα κακοπληρωτής, δεν θα αποπλήρωνε από το πρώτο ευρώ που οφείλει. Οι άλλοι πλήρωσαν όσα μπόρεσαν και κάποια στιγμή είναι προφανές πως έγιναν κακοπληρωτές από πραγματική αδυναμία και όχι από πρόθεση. Πλήρωσαν δηλαδή το «μάρμαρο» της λιτότητας και των ειδικών συνθηκών που βίωσε ολόκληρη η χώρα.

Τώρα λέγεται ότι η Κυβέρνηση θα επιδιώξει αναβολή των πλειστηριασμών τουλάχιστον για μετά τις εκλογές. Δηλαδή; «Παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του». Μόνο για ένα δίμηνο; Πάλι «μπαλώματα»;

Νέα «δωράκια» για τους συνταξιούχους εκείνους που δεν είδαν αυξήσεις στους λογαριασμούς τους, λόγω προσωπικής διαφοράς. Έρχονται και νέα καλάθια του νοικοκύρη: το σαρακοστιανό και του Πάσχα. (Το σαρακοστιανό κρατήστε το…. Θα μας χρειαστεί και για το απώτερο μέλλον.)

Σταϊκούρα, Σταϊκούρα, μην αρχίζεις τη μουρμούρα. Ο Τσοβόλας τα ‘δινε όλα, δίχως κάποια καραμπόλα.

Οφείλω να συγχαρώ τα ζευγάρια εκείνα που -λόγω έλλειψης ρευστότητας- επέλεξαν να γιορτάσουν όχι τον Άγιο Βαλεντίνο, αλλά την Τσικνοπέμπτη. Πώς να το κάνουμε; Άλλο πράγμα τα άνθη, τα σοκολατάκια, τα μπαλόνια με τις καρδούλες κτλ. κι άλλο οι σούβλες με αρνάκι, κοκορέτσι και κοντοσούβλια. Οι δικοί μας παππούδες και γιαγιάδες δηλαδή γιόρταζαν τον Άγιο Βαλεντίνο; Τον έρωτα όμως τον τιμούσαν και με το παραπάνω. Γι αυτό γεννοβολούσαν ένα τσούρμο παιδιά (και μας φλόμωσαν στη …χοληστερίνη…).