Μήνυμα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος & Αλμυρού κ.κ. Ιγνατίου για τα Χριστούγεννα

«Δι’ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός».

Παιδιά μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπημένα, ημέρα των Χριστουγέννων! Ὁ «πρό αἰώνων Θεός» γεννιέται ὡς «Παιδίον νεόν» γιά χάρη ὅλων μας καί γιά τόν καθένα χωριστά. Ἔρχεται ὁ Ἕνας τῆς Τριάδος Θεός Λόγος καί κατασκηνώνει στά σπλάχνα τῆς Ἀειπάρθενης Μητέρας Του.

Ντύνεται τήν ἀνθρώπινη φύση μας, τήν πολύπαθη σάρκα μας, τήν τραυματισμένη καί ἀκάθαρτη ἀπό τήν ἀμετανοησία καί τήν ἄγνοια. Φανερώνεται ὡς «Παιδίον νέον» ὁ Παλαιός τῶν ἡμερῶν. Ἀποκαλύπτεται ὡς βρέφος Αὐτός πού κρατάει τά σύμπαντα στήν παλάμη Του. Ὁ «πρό αἰώνων Θεός», ὁ ἐκτός χρόνου Λόγος νηπιάζει καί σμικρύνεται ἀπό ἀτόφια καί ἀμέτρητη ἀγάπη γιά τόν ἄνθρωπο.

Δέν ἔρχεται στόν κόσμο ὁ Χριστός ἀπλῶς καί μόνο γιά νά μᾶς σώσει. Ἔρχεται ἐπειδή μᾶς ἀγαπάει ἀφόρητα, μᾶς ἐπιθυμεῖ, μᾶς ποθεῖ ἀσυγκράτητα!  Ἔρχεται, ἐπειδή δέν θέλει νά εἴμαστε χωρισμένοι ἀπό τή Θεότητά Του. Ἔρχεται, ἐπειδή Τοῦ εἶναι ἀδιανόητο νά εἶναι ἀπομακρυσμένος ἀπό ἐμᾶς. Ἔρχεται νά ἀποκαταστήσει τήν ἑνότητά μας μαζί Του, τήν ὁποία σπάσαμε μέ τήν ἁμαρτία. Ἡ σωτηρία μας δέν εἶναι ὁ σκοπός Του, εἶναι τό φυσικό ἀποτέλεσμα τῆς πολυπόθητης καθόδου Του, τό ἀναπόφευκτο ἀποτέλεσμα τῆς ἀπέραντης ἀγάπης Του.

Γιορτάζουμε σήμερα αὐτή τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καί καλούμαστε νά τή διαχειριστοῦμε καί νά τή μιμηθοῦμε. «Δι’ ἡμᾶς» γεννιέται ἡ Ἀγάπη. Εἶναι ἡ Ἀγάπη πού μᾶς ξαναπλάθει, πού μᾶς θεραπεύει, πού μᾶς παρηγορεῖ, πού μᾶς φωτίζει, πού μᾶς κάνει μικρούς θεούς, εἰκόνες καί ὁμοιώματα τῆς Ὄντως Ἀγάπης. Παρουσιάζεται αὐτή ἡ Ἀγάπη ὡς «Παιδίον νέον» σ’ ἐμᾶς, πού προδίδουμε τά παιδιά μας καί καταστρέφουμε τό μέλλον τους.

Νηπιάζει γιά ἐμᾶς Ἐκεῖνος, παρότι ἐμεῖς πετᾶμε τά δικά μας νήπια στίς χωματερές τοῦ ἐγωισμοῦ καί τῆς ἀνεύθυνης ἡδονοθηρίας, στό ὄνομα τῆς αὐτοδιάθεσης τοῦ σώματος καί τῆς ἀνήθικης καλοπέρασης. Βρέφος ὁ Λυτρωτής πάνω σέ μία γῆ πού κάνει τά δικά της βρέφη μετανάστες καί τά ἐκπαιδεύει νά γίνουν οἱ αὐριανοί τρομοκράτες. «Παιδίον νέον» ὁ Σωτήρας σέ μία κοινωνία πού διαλύει τήν οἰκογένεια εὔκολα, γιά νά ἀφήσει τά παιδιά χωρίς γονεῖς, χωρίς θαλπωρή, χωρίς χάδι, χωρίς ἀγκαλιά, χωρίς νουθεσία, χωρίς ἀπαντοχή, χωρίς αὐτοπεποίθηση. Ὡς «Παιδίον νέον» ὁ Κύριος ἀνάμεσα στά παιδιά Του.

Ἀνάμεσα στά παιδιά Του, πού δέν θέλουν τά παιδιά τους, πού τά σπρώχνουν στήν ἐκμετάλλευση, στήν κακοποίηση, στή βία, στήν ἀμορφωσιά, στήν ἀπιστία, στήν ἐξάρτηση, στήν καταστροφή καί στή δυστυχία. «Παιδίον νέον» ὁ Χριστός ἀνάμεσα στά παιδιά Του, πού τά δικά τους παιδιά τά καταδικάζουν νά μεγαλώσουν ἔχοντας ὡς φίλο μία ὀθόνη, ἕναν φανταστικό ὑπερήρωα ἀπό κινούμενο σχέδιο, ἕναν ἐκμαυλιστή ἀπό τό διαδίκτυο, ἕνα πρότυπο βίας, ἕνα ἴνδαλμα ἀνοησίας καί ἐφήμερης δόξας. «Παιδίον νέον» ὁ Σωτήρας ἀνάμεσα σέ παιδιά πεινασμένα γιά ἀγάπη, μοναχικά μέσα στίς συμβατικές οἰκογένειες, πάμφτωχα μέσα στούς τόνους τῶν παιχνιδιῶν τους, ρακένδυτα ἀνάμεσα στίς ντουλάπες τῶν ρούχων τους, τρομοκρατημένα ἀπό τούς πολέμους πού μαίνονται γύρω τους καί ἀπό τό ἀπάνθρωπο μέλλον πού τά περιμένει.

«Δι’ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός». Γιά ἐμᾶς φανερώνεται ὁ ἐνανθρωπήσας Θεός. Γιά ἐμᾶς πού κάναμε τήν ἀλήθεια ἀκριβή, τό ψέμα φτηνό καί εὔκολο, τό σκοτάδι φῶς καί τό φῶς σκοτάδι. Γιά ἐμᾶς «ἐγεννήθη» Αὐτός, πού μᾶς περιμένει νά ἀναγεννηθοῦμε ἀπό τή Γέννησή Του, νά συγκινηθοῦμε ἀπό τήν ταπείνωσή Του, νά Τόν ψάξουμε στήν ὁρμητική Του πορεία πρός τήν ὕπαρξή μας. «Δι’ ἡμᾶς» λάμπει σήμερα ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, γιά νά φωτιστοῦμε στά σκοτάδια τῶν παθῶν, τῶν λαθῶν, τῶν προκαταλήψεων, τῶν ἀπάνθρωπων ἰδεοληψιῶν.

«Δι’ ἡμᾶς» σπαργανώνεται ὁ Βασιλιάς τοῦ παντός σάν βρέφος. Κείτεται μέσα στό σκοτάδι, γιά νά φωτίσει τά δικά μας σκοτάδια. Ἀνατέλει μέσ’ ἀπό τό σκοτεινό σπήλαιο ὡς Ἀνατολή ἀνατολῶν, γιά νά φέρει στήν ὁμιχλώδη κοινωνία μας τήν ἐλπίδα τῆς ὄντως ζωῆς. Μᾶς καλεῖ νά κοινωνήσουμε μαζί Του μέσ’ ἀπό τό Ἁγιοπότηρο, νά προσλάβουμε τή Σάρκα καί τό Αἷμα Του, γιά νά θεώσουμε τή δική μας σάρκα. Νά κοινωνήσουμε μαζί Του, ἀφοῦ κοινωνήσουμε μέ τόν κάθε συνάνθρωπό μας. Ἔρχεται κοντά μας γιά νά εἴμαστε κοντά Του καί κοντά σέ ὅλα τά πλάσματά Του.

Μήν ἀφήσουμε φέτος τά Χριστούγεννα νά γίνουν ἀνάμνηση, «δι’ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη Παιδίον νέον, ὁ πρὸ αἰώνων Θεός». Τά Χριστούγεννα δέν εἶναι μόνο γιορτή, εἶναι ζωή. Μακάρι ἡ ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ στήν ὕπαρξή μας νά γίνει ἡ ζωή μας. Ἡ Ἐνανθρώπησή Του νά εἶναι ἡ ἀληθινή ζωή μας γιά τό παρόν καί τό μέλλον. Ἕνα μέλλον πού ἀρχίζει καί τελειώνει στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ. Μ’ αὐτόν τόν εὐλογημένο τρόπο σᾶς εὔχομαι νά βιώνετε πάντοτε τά Χριστούγεννα.

Μέ ὅλη τήν πατρική μου ἀγάπη,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ † Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ  ΙΓΝΑΤΙΟΣ