Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη, έκδοση 19/11/22

Το Δελτίο Θυέλλης που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης και δημοσιεύθηκε στον “Λαό” της 19ης Νοεμβρίου.

Παράξενα χειμώνιασε…
Κι αντί για αφυγραντήρες
κάποιοι επιμένουν να πωλούν
λάσπη κι α ανεμιστήρες.

Με …εκνευρίζουν αυτοί οι Έλληνες… Πρώτοι στις διερευνητικές προσπάθειες στη Μεσόγειο για εξόρυξη υδρογονανθράκων, φυσικού αερίου κτλ. Πρώτοι (οι Ελληνοαμερικανοί) στις ενδιάμεσες εκλογές των ΗΠΑ, πρώτοι στον κλασικό Μαραθώνιο της περασμένης Κυριακής, σε άντρες και γυναίκες, ανάμεσα σε 15 χιλιάδες και πλέον που συμμετείχαν στον αγώνα από όλον τον κόσμο κ.ο.κ. Ίσως ο Θεός άνοιξε τους ουρανούς του για να ευλογήσει (πάλι) αυτόν τον …γκρινιάρη τόπο, αφού οι επιτυχίες του πάντοτε βαδίζουν αγκαζέ με την εθιμική του γκρίνια.

Η γκρίνια βέβαια δεν είναι αδικαιολόγητη στους καιρούς μας, που όλη η Ευρώπη και άλλες χώρες πιέζονται ασύστολα από τον πόλεμο στην Ουκρανία και την παρεπόμενη ενεργειακή κρίση, που σκορπάει παντού ακρίβεια, πληθωρισμούς και φτωχαίνουν εκατομμύρια νοικοκυριά. Τα άδεια πορτοφόλια είναι κακός σύντροφος ακόμη και για ν’ «αγοράσεις» ένα χαμόγελο από τον διπλανό σου. Κι αν δεν είναι τόσο ότι ο κόσμος στριμώχνεται, φταίει ότι ξεβολεύεται από προηγούμενες καταναλωτικές του συνήθειες και υποχρεώνεται να τις περιορίσει ή να και να τις καταργήσεις. Στην Ελλάδα (που σε κάποιους τομείς αισθάνεται καλύτερα από άλλες χώρες) λίγοι έχουν τη βεβαιότητα ότι θα βγάλουν αξιοπρεπώς τον επερχόμενο χειμώνα.

Είναι κάτι σαν κατάρα για τα πολιτικά μας καθέκαστα πάντοτε κάθε προεκλογική περίοδος ν’ αρχίζει από την …επομένη των προηγούμενων εκλογών. Κακιά συνήθεια των εκάστοτε αντιπολιτεύσεων να ζητάνε διαρκώς (για ψύλλου πήδημα) πρόωρες, άμεσες εκλογές. Φως –φανάρι ότι οι ηγεσίες των κομμάτων έχουν προτεραιότητα την κομματική τους επιβίωση και ίσως την ανακατάληψη της εξουσίας, παρά την πρόοδο του τόπου και τα πραγματικά συμφέροντα των πολιτών. Υποθέτω πας δεν θα διαφωνήστε ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις Δημοτικές εκλογές. Που αρχίζουμε να …ψάχνουμε το νέο Δήμαρχο από την ορκωμοσία του εκλεγέντα. Ακατανόητο, έστω κι αν «στήνεται» για να υπάρχει (μονότονα και κουραστικά) θέμα συζήτησης στα καφενεία.

Όταν όμως οι πολιτικές τετραετίες φτάνουν στο τέλος τους και οι κάλπες ξεσκονίζονται για να ξαναστηθούν στη θέση τους, όταν δηλαδή η προεκλογική περίοδος έχει χρονολογικό νόημα και ουσία, τότε η τοξικότητα χτυπάει …ταβάνι, η λάσπη και ο βόρβορος περισσεύει. Και καθένας που κινείται πολιτικά γίνεται στόχος των αντιπάλων του, με υπερβολές και ψέματα, χωρίς ηθική ενίοτε και …σπασμένα τα φρένα του εκάστοτε κατήγορου. Ακόμη κι ο τελευταίος βουλευτάκος ή πολιτευτής, ακόμη κι ο τελευταίος σύμβουλος στο τελευταίο χωριό τρέχει -θεμιτά ή αθέμιτα- για την επανεκλογή του. Και ως προς τα μεγάλα στελέχη των κομματικών οργανισμών, εκεί χοντραίνει το παιχνίδι (όπως και τα παραμύθια). Θα μου πείτε: Είναι πάντοτε έτσι; Ευτυχώς όχι. Αλλά οι εξαιρέσεις είναι νόμος ότι επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Και ο απλός φαμελίτης, η βασανισμένη μάνα; Ο νέος που θα ψηφίσει για πρώτη φορά,  ποια σχέση έχουν με τη σχεδόν μόνιμη τοξικότητα της πολιτικής μας ζωής; Εμείς, ο απλός λαός νοιάζεται για το πώς θα βρει δουλειά, πώς θα στεγαθεί, πώς θα ζεσταθεί, πώς θα μορφωθεί, πώς θα προοδεύσει; Πόσοι και πόσες από μας παραμερίζουν τις κομματικές τους προτιμήσεις για να δουν λογικά και νηφάλια το πραγματικό συμφέρον της πατρίδας; Είναι οι νόμιμες ή παράνομες επισυνδέσσεις παρακολουθήσεων το μείζον ζήτημα της Επικαιρότητας; Πόσο μεγάλο είναι το …χαλί μας (ή το χάλι μας;) για να κρύψουμε από κάτω του τα σοβαρότερα προβλήματα που πανταχόθεν μας πνίγουν;

Έχουμε καμιά δεκαριά εν ζωή πρώην Πρωθυπουργούς και κάποιες εκατοντάδες Βουλευτές και Βουλευτίνες, αρκετούς που έχουν ρίξει …άγκυρα για πολλά χρόνια στην πολιτική μας ζωή.  Άρα γνωρίζουμε πρόσωπα και πράγματα. Άρα το «δεν ήξερες  – δεν ρώταγες;» δεν ισχύει… Οι κομματικές εμμονές μας, ο φανατισμός και οι κληρονομικές αγκυλώσεις περί αυτού είναι εκείνες που χαλούν την εκλογική «σούπα». Οι καιροί όμως είναι δύσκολοι, περνούν σαν τρένα και είναι ανεπίτρεπτο να μας προσπερνούν. Οι προκλήσεις εχθρών και φίλων δεδομένες και ο απίστευτος αναθεωρητισμός, η εχθρότητα των κακών γειτόνων επιβάλλει τουλάχιστον επαγρύπνηση και καθαρό μυαλό. Η ψήφος στις Δημοκρατίες είναι το μεγαλύτερο όπλο άμυνας για τον πολίτη και δεν σηκώνει επιπολαιότητες.

Κατά τα άλλα, επαναλαμβάνω (σαν ευχή;) αυτό που έγραψα στο προηγούμενο φύλλο: Οι ανεμιστήρες μας τελείωσαν. Λάσπη έχουμε μπόλικη.

Πολλά χρόνια τώρα το ψιθυρίζαμε… Ότι το υπέδαφος ης χώρας μας -εκτός από αρχαιολογικούς- έκρυβε και ενεργειακούς θησαυρούς. Κι όσους διατύπωναν τέτοιες υποψίες τους κοιτάζαμε …λοξά. Κι όμως… Αυτή η γη, ο βυθός κρατούσαν «κριμένα μυστικά». Τα «ντοκουμέντα» μας έλειπαν… Ίσως και ξένα συμφέροντα που ήθελαν την …Ψωροκώσταινα μικρή, φτωχή, ζητιάνα. Ίσως γιατί η επιστημονική και τεχνολογική εξέλιξη ήταν ακόμη υπανάπτυκτη. Αξίζει να τονίσουμε ότι ο «πρωτοπόρος» Πρίνος είχε προβλεφθεί ότι θα έδινε συγκεκριμένες ποσότητες πετρελαίου για τα επόμενα χρόνια. Τώρα μας …διαψεύδει, γιατί πέρασαν 41 χρόνια εξακολουθεί να μας δίνει πετρέλαιο και μάλιστα ανακοινώθηκε προχθές ότι στήνεται και δεύτερη εξέδρα εξόρυξης δίπλα στην παλιά. Άρα ας περιμένουμε να δούμε αν και κατά πόσο θα είναι «εκκωφαντικό το μπαμ» με την καινούργια μας «σοδειά».

Εργωδώς άρχισαν ήδη οι πιο ενδελεχείς έρευνες, αφού οι ενεργειακές ανάγκες και οι τιμές των υδρογονανθράκων πιέζουν για πιο άμεσες λύσεις σ’ όλον τον πλανήτη.

Ένας εμβληματικός διευθυντής Βολιώτικης τράπεζας , πριν από 50 περίπου χρόνια, όταν νεαρός πήγα να ζητήσω κάποιο δάνειο, μου είπε: «Γιωργάκη, να ξέρει ότι οι τράπεζες σου προσφέρουν μια ομπρέλα στη λιακάδα και στην αρπάζουν ξαφνικά μόλις πιάσει η βροχή». Βλέποντας τα σημερινά επιτόκια δανεισμού να τραβούν την ανηφόρα, τα αντίστοιχα των καταθέσεων να εξανεμίζονται, τους πλειστηριασμούς και τα «κόκκινα» δάνεια να φουντώνουν, τους ανατοκισμούς στα οφειλόμενα των πελατών να «βγάζουν μάτια», ακόμη και τα «πέναλτι» σε βάρος σου αν εξαγοράσεις πρόωρα το δάνειό σου κτλ. εξωφρενικά, όπως τα «κοράκια» που μπαινοβγαίνουν σ’ αυτά τα …ιδρύματα και κάνουν «πάρτι» με κάποια στελέχη τους, θυμήθηκα τον συχωρεμένο τον Κιτονάκη και προσευχήθηκα ν’ αγιάσουν τα κόκκαλά του, γιατί έντιμα με …προειδοποίησε.

Η τρομοκρατία χτύπησε πάλι στην «καρδιά» της Πόλης. Έξι νεκροί και 86 τραυματίες. Τους ενόχους, τους άγνωστους δράστες θα …σκιαγραφήσει ο Ερντογάν και η παρέα του, με τους μύθους που τον συμφέρουν προεκλογικά.

Λίγο βαρύ μου έπεσε σήμερα το «Δελτίο»… Θα φταίνε οι συννεφιές του Νοέμβρη. Ίσως και που έκανα την 4η δόση και ήταν …επικαιροποιημένη. Καλά ντε… Μη βαράτε όλοι μαζί.