Ο ταλαντούχος Καραγκιοζοπαίκτης Γιώργος Σκούρας από τη Σούρπη γράφει έργα κι ανεβάζει παραστάσεις!

Από μικρός αγάπησε το «θέατρο σκιών» και φιλοδοξεί να ασχοληθεί επαγγελματικά! 

Ποιος από εμάς δεν έχει μια παράσταση Καραγκιόζη, ποιος δεν έχει γελάσει με τους σκωπτικούς διαλόγους του ήρωα με τον Χατζηαβάτη, το Κολλητήρι, τον Μπάρμπα-Γιώργο; Το «Θέατρο Σκιών» αποτελεί λαϊκή παράδοση της χώρας μας εδώ και διακόσια χρόνια, λέγεται πως η παλαιότερη μαρτυρία για παράσταση Καραγκιόζη στον ελλαδικό χώρο χρονολογείται το 1809 και τοποθετείται στην περιοχή των Ιωαννίνων.

Πολλά παιδιά τον γνωρίζουν, ελάχιστα όμως ασχολούνται με αυτή την τέχνη. Εμείς εντοπίσαμε και σας παρουσιάζουμε έναν 14χρονο από τη Σούρπη, τον Γιώργο Σκούρα, ο οποίος από μικρός έχει γοητευτεί από την τέχνη του «Θεάτρου Σκιών», με αποτέλεσμα προσφάτως να παρουσιάσει την πρώτη του παράσταση στο χωριό του! Μαθητής της Γ’ τάξης Γυμνασίου, ασχολείται με αυτή την ιδιαίτερη τέχνη που τείνει να εξαφανιστεί στο πέρασμα των χρόνων. Κατασκευάζει ο ίδιος τις φιγούρες, προετοιμάζει τους διαλόγους, έχει τη δική του σκηνή, παίζει και σκορπάει το γέλιο σε μικρούς και μεγάλους…

Ταλαντούχος, ευρηματικός, αντί να περνάει πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή του ή με το κινητό στο χέρι, έχει ένα διαφορετικό ενδιαφέρον, μια κλίση που δεν συναντάμε συχνά σε έναν μαθητή Γυμνασίου. Δεν είναι λίγες οι παραστάσεις που έχει δώσει, ενώ πριν λίγους μήνες είχε την πρώτη του στη Σούρπη, αποσπώντας κολακευτικά σχόλια από τους συγχωριανούς του χαρίζοντάς τους στιγμές διασκέδασης. Ο Γιώργος ανακάλυψε από μικρός το ταλέντο του για το θέατρο σκιών και φροντίζει να το καλλιεργεί. Συνομιλήσαμε με τη μητέρα του Ανδριάνα και τον ίδιο για το πώς μαγεύτηκε από τον Καραγκιόζη, πώς προετοιμάζει τις φιγούρες, πώς σκέφτεται στο μέλλον να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό το ξεχωριστό χόμπι.

Το θέατρο σκιών είναι ένα από τα αρχαιότερα είδη θεατρικού θεάματος. Παίζεται κυρίως με ημιδιαφανείς ζωγραφισμένες εικόνες, τις λεγόμενες φιγούρες. Ο καραγκιοζοπαίκτης χειρίζεται τις φιγούρες μπροστά από μία άσπρη οθόνη, συνήθως ένα τεντωμένο άσπρο σεντόνι (μπερντές), που φωτίζεται από πίσω. Έτσι ο θεατής ξεχωρίζει εύκολα τα περιγράμματα των εικόνων ή ανάλογα την κατασκευή τους ξεχωρίζει και τα χρώματα. Για την διαχείριση των φιγούρων χρειάζεται ειδικές λαβίδες που είναι επάνω σε καίρια σημεία και προσφέρουν την αίσθηση της ευλυγισίας και της ζωντάνιας.

Η κα Ανδριάννα μάς είπε: «Όπως όλα τα παιδιά, όταν ήταν μικρός ο Γιώργος, είδε μια παράσταση Καραγκιόζη κι από τότε μαγεύτηκε, του άρεσε πολύ. Έτσι, του αγοράσαμε διάφορα cd και μας ζητούσε να τον πάμε σε όλες τις παραστάσεις εδώ κοντά στα μέρη μας. Τα τελευταία χρόνια γνωρίστηκε με τον κο Παναγιώτη Φιλιππίδη, δάσκαλο-καραγκιοζοπαίκτη από τον Βόλο, ο οποίος τον συμβουλεύει, τον καθοδηγεί και του μαθαίνει πολλά για αυτή την τέχνη. Ο Γιώργος αφιερώνει πολλή ώρα καθημερινά για τον Καραγκιόζη, είτε γράφει κείμενα είτε φτιάχνει φιγούρες, συνέχεια κάνει πρόβες, συνέχεια σκέφτεται τις παραστάσεις κι εμείς τον ενθαρρύνουμε να συνεχίσει με τον ίδιο ζήλο αυτό που αγαπάει. Είναι αλήθεια πως ασχολείται με κάτι ξεχωριστό για την ηλικία του, εμείς τον ενθαρρύνουμε, τον βοηθάμε όπως μπορούσε και είμαστε πολύ περήφανοι για αυτόν, για όσα έχει πετύχει μέχρι τώρα. Χαιρόμαστε και μακάρι να γίνει πραγματικότητα το όνειρό του να ακολουθήσει το επάγγελμα του καραγκιοζοπαίκτη».

Ο ταλαντούχος Γιώργος Σκούρας, μιλώντας στον «Λαό» επισήμανε: «Άρχισα εντελώς ερασιτεχνικά από 4-5 ετών και όταν ήμουν στην Ε’ τάξη του Δημοτικού έδωσα την πρώτη μου παράσταση στο σχολείο. Τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια ασχολούμαι πιο εντατικά, μου αρέσει πολύ αυτή η ενασχόληση την οποία θα ήθελα να συνεχίσω, να εξελίξω και να ασχοληθώ επαγγελματικά».

Σχετικά με την πρώτη του παράσταση στη Σούρπη αλλά και αυτές που ετοιμάζει, τόνισε: «Ήταν πολύ ωραία το καλοκαίρι που στο χωριό μου, τη Σούρπη, έδωσα παράσταση στην πλατεία. Ήταν ο Καραγκιόζης γιατρός, ένα κλασικό έργο. Κάποιες παραστάσεις από αυτές που προετοιμάζω έχουν παραδοσιακό θέμα, κλασικό, ενώ σε κάποιες άλλες δημιουργώ εγώ τα κείμενα. Για παράδειγμα μπορεί να εμπνευστώ από την αρχαία Ελλάδα ή ένα θέμα επίκαιρο όπως ο κορωνοϊός, γράφω την παράσταση και μέσα από αυτή πάντα έχω στόχο να περάσω ένα μήνυμα. Η συγγραφή κειμένου δεν είναι εύκολη διότι πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι απευθύνομαι σε παιδιά, σε εφήβους, σε μεγαλύτερες ηλικίες, έτσι πρέπει να βρω την τέλεια ισορροπία ώστε να βγει σωστή παράσταση».

Για τις ώρες που «ξοδεύει» καθημερινά στο θέατρο σκιών, ο Γιώργος απάντησε πως κάθε μέρα, ασχολείται από δύο έως τέσσερις ώρες, κάνοντας επιμέλεια για τα κείμενα αλλά και τις φιγούρες, τις οποίες κατασκευάζει ο ίδιος, έχοντας παρακολουθήσει σχετικά βίντεο στο διαδίκτυο αλλά και έχοντας συμβουλές και ιδέες από άλλους καραγκιοζοπαίκτες με τους οποίους είναι σε επικοινωνία.

Όπως πρόσθεσε, οι συμμαθητές του ενδιαφέρονται και τον ρωτούν σχετικά με τον Καραγκιόζη, βλέπουν τα έργα που ανεβάζει και τον υποστηρίζουν, ενώ πολλές φορές του δίνουν ιδέες για κείμενα!

Σχετικά με τα μελλοντικά του σχέδια, υπογράμμισε: «Σκέφτομαι αυτό το χόμπι μου να το επεκτείνω επαγγελματικά, θα μου άρεσε να γίνω Καραγκιοζοπαίκτης και να παίζω σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, θέλω όσο περισσότερο μπορώ να εξελιχθώ σε αυτόν τον τομέα! Στην αρχή το έκανα για να περνάω καλά, μετά είδα ότι είναι μια ασχολία που δεν θα την παρατήσω και τώρα θέλω να κάνω το επόμενο βήμα, να γίνω επαγγελματίας. Τώρα με το ίντερνετ και την τηλεόραση, το Θέατρο Σκιών δεν έχει τη θέση που είχε παλιότερα. Εγώ όμως θέλω να συνεχίσω αυτή τη λαϊκή παράδοση του τόπου μας, να το κάνω όπως ήταν παλιά που το γνώριζε περισσότερο ο κόσμος, είναι δύσκολο αλλά θα προσπαθήσω».

Λίγο πριν κλείσουμε τη συζήτησή μας, ο Γιώργος μας αποκάλυψε ότι στα επόμενα σχέδιά του είναι να δημιουργήσει μία παράσταση σχετική με την ιστορία του Αλμυρού και της Σούρπης. Δηλαδή να φτιάξει ένα έργο που θα τοποθετήσει τον Καραγκιόζη, τον Χατζηαβάτη που κάνει τα θελήματα του Πασά, το Κολλητήρι, την γκρινιάρα Αγλαΐα, τον φουστανελοφόρο Μπάρμπα-Γιώργο, τον Νιόνιο, τον μυταρά Μορφονιό και όλους τους άλλους χαρακτήρες, κάπου γύρω στο 1832 απέναντι από τον Κισλά στην πρώτη συνοριακή γραμμή του ελληνικού κράτους ή γύρω στο 1881 όταν έγινε η απελευθέρωση του Αλμυρού… Θα ήταν μια εξαιρετική ιδέα, ένας ωραίος τρόπος να διδάξει την ιστορία του τόπου στα παιδιά και εμείς του το ευχόμαστε διότι εκτός από καλλιτεχνικό ταλέντο, έχει μεράκι κι αγαπάει πολύ αυτό που κάνει.