23 χρόνια στα γήπεδα: ο Κώστας Μπέκας θυμάται την ποδοσφαιρική του πορεία με τη φανέλα κυρίως της Δήμητρας και του ΓΣΑ

Είκοσι τρία χρόνια πορείας στα γήπεδα κατέγραψε ο Κώστας Μπέκας, αρχηγός από μικρή ηλικία στην Δήμητρα Ευξεινούπολης, βασικό στέλεχος του ΓΣ Αλμυρού στις πολύ καλές ομάδες του στη δεκαετία του 1990, γνωστός στην τοπική κοινωνία ως οικονομολόγος και προϊστάμενος της ΔΕΥΑΑΛ.

Τον συναντήσαμε στο δάσος Κουρί και είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια αναδρομή στην ποδοσφαιρική διαδρομή, μια συνέντευξη  για ένα άλλο ποδόσφαιρο που παίζονταν με διαφορετικές συνθήκες, πιο ρομαντικό, πιο δύσκολο αλλά και με περισσότερο ταλέντο… Ο Κώστας Μπέκας θυμάται τα πρώτα του βήματα, αγώνες που του έμειναν για πάντα στη μνήμη, συμπαίκτες και προπονητές… (η συνέντευξη που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στον “Λαό”, έκδοση Σαββάτου 5/11/22)

Κύριε Μπέκα, πώς ξεκινήσατε να παίζετε στην Δήμητρα;
Η καταγωγή μου είναι από την Αργιθέα. Εγώ γεννήθηκα στο Αργιλοχώρι όπου ο πατέρας μου είχε διοριστεί ιερέας του χωριού. Στην Ευξεινούπολη ήρθαμε το 1973, δηλαδή όταν ήμουν 11 ετών και θα έλεγα ότι μεγάλωσα μέσα στο γήπεδο της Δήμητρας διότι μέναμε σε σπίτι που βρίσκονταν μέσα στον χώρο της Εκκλησίας. Πρωτοέπαιξα στη μεγάλη ομάδα σε ηλικία 17 ετών και από τα πρώτα μου παιχνίδια είχα τη χαρά και την τιμή να φοράω το περιβραχιόνιο του αρχηγού.  Πρώτος μου προπονητής ο Κώστας Χρυσόπουλος, καθηγητής, έμαθα πολλά απ’ αυτόν. Θυμάμαι ότι ο πατέρας μου είχε γράψει πίσω από το δελτίο μου να παίζω μόνο εντός έδρας! Στο ντεμπούτο μου που ήταν στη Σκιάθο, έσπασα το σκαφοειδές οστό στο χέρι, δεν έγινε σωστή ανάταξη και κουβαλούσα για πολλά χρόνια αυτό το πρόβλημα!

Ποια ήταν τα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού σας;
Είχα μεγάλο επιτόπιο άλμα κι έπαιζα με ψηλά το κεφάλι, έβλεπα γήπεδο. Ξεκίνησα από την άμυνα σε θέση λίμπερο, πεντάρι όπως λέγαμε τότε αλλά αγωνίστηκα σχεδόν σε όλες τις θέσεις, ακόμη και σέντερ φορ στον Αλμυρό. Κάθε χρόνο έβαζα αρκετά γκολ από κεφαλιές σε στημένες φάσεις που προωθούμουν στην αντίπαλη περιοχή καθώς ήμουν αλτικός και έπαιρνα καλές τοποθετήσεις. Μία φορά στη Σκιάθο, χάναμε 2-0, από την άμυνα πήγα στο κέντρο, έδωσα μία ασίστ κι έβαλα ένα γκολ και πήραμε ισοπαλία. Θυμάμαι ένα ματς με τον Αλμυρό που κερδίσαμε 2-1 με δική μου κεφαλιά.

 Τι θυμάστε από την Δήμητρα στην οποία παίξατε από το 1979 έως το 1988;
Η ομάδα της Ευξεινούπολης ήταν εκείνα τα χρόνια κυρίως στη Β’ Κατηγορία αλλά έπαιξε και κάποια στην Α’. Αποτελούσε φυτώριο ανάδειξης ποδοσφαιριστών, το γήπεδο στο κέντρο του χωριού βοηθούσε για αυτό. Γέμιζε σε κάθε αγώνα, «κρέμονταν» στη σήτα περιμετρικά του αγωνιστικού χώρου οι φίλαθλοι, ειδικά στα ντέρμπι με τον Αλμυρό. Υπήρχε αντιπαλότητα για 90 λεπτά. Οι παίκτες ήμασταν φίλοι μεταξύ μας. Ήμουν διακαής πόθος θα έλεγα των διοικούντων του ΓΣΑ για πολλά χρόνια αλλά η Δήμητρα δεν έδινε το δελτίο μου, κάθε χρόνο ζητούσε και περισσότερα χρήματα. Για αυτό ενώ τότε ο ΓΣΑ είχε 7-8 παίκτες από την Ευξεινούπολη στη βασική του ενδεκάδα, εγώ παρέμεινα στην Δήμητρα. Δεν το μετάνιωσα, διότι ήμουν συναισθηματικά δεμένος με αυτή την ομάδα. Ίσως βεβαίως αν είχα πάει στον Αλμυρό, να είχα διαφορετική εξέλιξη… Θυμάμαι ότι όταν ήμουν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, κατέβαινα κάθε Σαββατοκύριακο για να παίζω. Ήμασταν ρομαντικοί, για τη φανέλα και όχι τα χρήματα ή τη δόξα. Παίζαμε από αγάπη για το άθλημα, δεμένοι οι παίκτες μεταξύ μας διότι όλοι προερχόμασταν από την Ευξεινούπολη και τα χωριά όπως για παράδειγμα το Νεοχωράκι. Να φανταστείτε ακόμη και με γύψο στο χέρι έχω αγωνιστεί για την Δήμητρα. Ο Δήμος Κολοβός δεν διανοούνταν να μην με βάλει στην ενδεκάδα, είχα μια φορά διάστρεμμα αλλά με έφεραν από τη Θεσσαλονίκη μόνο και μόνο για να είμαι στον αγωνιστικό χώρο όπως τότε είχε πει ο προπονητής. Έπαιξα συμπαίκτης με τον Κώστα Καράτερζη, τον Κώστα Καλαϊτζόγλου, τον Θόδωρο Γκουράρο, τον Ηλία Ράπτη, τον Χρήστο Τόλιο, αναφέρω μερικούς ενδεικτικά. Στην Δήμητρα ξεκίνησα με πρόεδρο τον Αργύρη Ντιβανίδη και μετά ήταν οι Κώστας Μιχαλακόπουλος και Μπάμπης Μπελικαΐδης. Προπονητές ο Χρυσόπουλος, ο Κολοβός, ο Μπελεγρίνης.

Το 1984 πήρατε μεταγραφή στον Ολυμπιακό Βόλου. Εκεί όμως μείνατε για λίγο…
Πράγματι, πήρα μεταγραφή εγώ και ο αείμνηστος Χρήστος Τόλιος. Αυτός παρέμεινε, εμένα όμως δεν μου άρεσαν οι συνθήκες και έπειτα από έξι μήνες γύρισα στην Ευξεινούπολη. Ήταν τότε ο Ολυμπιακός στη Γ’ Εθνική με προπονητές τον Ηλία Κούγιαλη και τον Κόλλια που μετέπειτα έγινε ομοσπονδιακός. Πιο πριν, το 1980 δοκιμάστηκα στην ΑΕΛ, μαζί με τον Κώστα Πρατή, ωστόσο ήταν τότε που πέρασα στο Πανεπιστήμιο, ενώ το 1983 έκανα προπονήσεις στον Άρη Θεσσαλονίκης για μία εβδομάδα με προπονητή τον Αντώνη Γεωργιάδη.

Αγωνιστήκατε και σε δύο ομάδες της Θεσσαλονίκης μετά την Δήμητρα…
Από το 1988 έως το 1991, ήμουν μία χρονιά στον Αχιλλέα Τριανδρίας και δύο στον Μαραθώνα Καλαμαριάς που συμμετείχαν στο τοπικό αλλά ήταν καλές, οργανωμένες ομάδες. Η Τριανδρία είχε πληρώσει 200.000 δραχμές για να πάρει το δελτίο μου από την Δήμητρα, εγώ τότε φυσικά δεν πήρα τίποτα.

Μετά επιστρέφετε στη Μαγνησία για τον ΓΣΑ, το καλοκαίρι του 1991…

Έφθασε η ώρα και για μένα να αγωνιστώ με τον ΓΣΑ που πλήρωσε 200.000 δραχμές στον σύλλογο της Καλαμαριάς. Πρώτος μου προπονητής στον Αλμυρό ο Βουρούκος. Βρήκα μια πολύ καλή ομάδα που πρωταγωνιστούσε, κέρδιζε τίτλους και ήταν δυνατή στη Δ’ Εθνική. Έπαιζα συμπαίκτης με 7-8 παίκτες από την Ευξεινούπολη που αποτελούσαν τον βασικό κορμό αλλά είχαμε και λίγους παίκτες από τον Βόλο που έκαναν τη διαφορά, τον Γρηγοριάδη, τον Σφέτσο, τον Σταμπουλή, τον Γιαννακό, τον Τσάνιο, τον Καϊμπαλίδη. Στον Αλμυρό έπαιξα επτά χρόνια με προπονητές τους Κολοβό, Μάμαλη, Παναγιωτόπουλο, Βασιλάκο, Μακρή, Βουρούκο, Αντώνη Παππά. Ήταν ομάδα-αναφοράς ο ΓΣΑ, έπαιζε ποδόσφαιρο αξίας σε υψηλό επίπεδο. Είχαμε πολύ ανταγωνιστικό σύνολο. Θυμάμαι ότι σε ένα φιλικό στο ΕΑΚ Βόλου, κερδίσαμε τον Ολυμπιακό με 1-2 με δύο δικά μου γκολ! Το 1993 πήραμε το Κύπελλο στον τελικό με την Δάφνη και το  1997 ήταν το 3-2 απέναντι στον Ρήγα Φεραίο. Θυμάμαι πολλά παιχνίδια. Με τη Λάρισα που ήταν στην Α’ Εθνική κερδίζαμε 2-0 στο ημίχρονο σε ένα φιλικό, μετά χάσαμε 2-4. Στο Κεράσοβο Καρπενησίου, είχαμε πάει από το Σάββατο, την ώρα του αγώνα υπήρχε σφοδρή χαλαζόπτωση, διεκόπη και τελείωσε την Δευτέρα… Ένα ματς αξέχαστο, επεισοδιακό έγινε στο Πολύδροσο. Έπεσε πολύ ξύλο και ήμασταν κλεισμένοι για δύο ώρες στα αποδυτήρια μέχρι να φύγουμε. Είχε λήξει 1-1 κακήν κακώς από τον διαιτητή, αλλά κάναμε αίτημα στην ΕΠΟ και ζητούσαμε επανάληψη. Κι όντως έγινε ξανά το ματς στην ίδια έδρα παρουσία ισχυρής δύναμης ΜΑΤ, κερδίσαμε 0-1 με γκολ του Πρατή και σώσαμε την κατηγορία. Πολύ σκληρά παιχνίδια ήταν αυτά στον νομό Φθιώτιδας, ενώ με τον Ρήγα πάντα παίζαμε ντέρμπι.

Ήταν άλλο ποδόσφαιρο τότε σε σχέση με τώρα…
Σίγουρα, παίζαμε σε ξερά γήπεδα, δεν είχα τις υποδομές που υπάρχουν τώρα. Οι μπάλες πολύ βαριές, καμία σχέση με τις σύγχρονες. Βασιζόμασταν στις φυσικές μας δυνάμεις και το ταλέντο. Δεν υπήρχαν συστήματα, επαφίονταν στο ταλέντο του κάθε παίκτη το πώς θα αγωνιστεί, για αυτό τον λόγο οι φίλαθλοι έβλεπαν εξαίσιες ατομικές ενέργειες κι ωραίο θέαμα. Δεν είχαμε γιατρούς στα γήπεδα, ούτε κάναμε φυσικοθεραπείες, πολλές φορές έπαιζα τραυματισμένος. Στα χρόνια μου στο ποδόσφαιρο, έκανα δύο φορές εγχείρηση χιαστού, σε έναν αγώνα έσπασα τη μύτη και σε έναν άλλον, όταν ήμουν στη Δήμητρα, υπέστη κάταγμα στο σκαφοειδές οστό στο χέρι.

Και κλείσατε την καριέρα σας στον Πλάτανο.
Ναι, τα τρία τελευταία χρόνια τα πέρασα στους Μυρμιδόνες Πλατάνου, που τότε είχαν πολύ καλή ομάδα στην Α’ Τοπική.

Τι κερδίσατε από το ποδόσφαιρο;
Σίγουρα όχι χρήματα, αλλά έφυγα γεμάτος ύστερα από 23 χρόνια στους αγωνιστικούς χώρους διότι κέρδισα την εκτίμηση και τον σεβασμό των συμπαικτών μου και των αντιπάλων. Δεν αποβλήθηκα ποτέ. Αγαπούσαμε το άθλημα, για αυτό μέχρι 41 ετών ήμουν στα γήπεδα. Τώρα τα παιδιά δεν ασχολούνται όπως θα εμείς, έχουν άλλες ασχολίες. Η δική μου γενιά ζούσε για το ποδόσφαιρο, ζούσε για τον κυριακάτικο αγώνα, παίζαμε με πάθος, παίζαμε για το χωριό μας. Αναπολώ εκείνα τα χρόνια γιατί έκανα πολλές φιλίες, έζησα ωραίες εμπειρίες που προσφέρει ο αθλητισμός και ένα ομαδικό άθλημα όπως το ποδόσφαιρο.

Ο κος Μπέκας μάς παραχώρησε μερικές φωτογραφίες του στα γήπεδα τις οποίες δημοσιεύουμε. Κατά σειρά παρακάτω:

• Γκολ με κεφαλιά σε ντέρμπι στην Ευξεινούπολη με τα κόκκινα της Δήμητρας
• Δήμητρα, ενδεκάδα της δεκαετίας του 1980: Μπέκας, Καλαϊτζόγλου, Καράτερζης, Κουτσουράκης, Ράπτης, Βετσιωαννίδης και οι Τόλιος, Γκουράρος, Βασιλάκος, Πατσαούρας, Πλατής.
• Αρχηγός της Δήμητρας σε ντέρμπι
• Με τον Χρ. Μπελεγρίνη και τον αείμνηστο Τόλιο όταν πήραν μεταγραφή στον Ολυμπιακό Βόλου
• Με τον Κώστα Πρατή
• Η Δήμητρα στον αγωνιστικό χώρο