Δελτίο Θυέλλης, του Γιώργου Τσιντσίνη (εκδ. 2/9/22)

Το καλοκαίρι έφυγε
και έχουμε …προσγείωση
γιατί ο χειμώνας απειλεί
με δύσκολη επιβίωση.

Το Δελτίο Θυέλλης που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης και δημοσιεύθηκε στον “Λαό” που κυκλοφόρησε στις 2/9/2022.

Καλημέρα…. Σήμερα ας αρχίσουμε με κάτι που γράφηκε στο facebook σαν αστείο, αλλά νομίζω πως είναι αληθές και αφορά την καθημερινότητά μας και κυρίως τα βάσανα μας, αρχικά με την πανδημία, τώρα και αύριο με τον πόλεμο: «Το 2020 μένουμε σπίτι. Το 2021 μένουμε ασφαλείς. Το 2022 μένουμε από καύσιμα και το 2023 μένουμε …νηστικοί.»

Το φαινόμενο και οι αιτίες του ίσως δεν είναι τόσο παγκόσμιο όσο πανευρωπαϊκό. Κι αυτό μπορεί να το δουν τουλάχιστον όσοι δεν έχουν παρωπίδες. Ειδικότερα οι απανωτές εκρήξεις στις τιμές των καυσίμων και του ηλεκτρικού ρεύματος συμπαρασύρουν τους πληθωρισμούς στις περισσότερες χώρες και τις τιμές σε όλες τις αγορές, σε όλα σχεδόν τα προϊόντα και τις υπηρεσίες.

Ταλαιπωρημένες οι κοινωνίες από την επέλαση του κορωνοϊού αρχικά και τις καραντίνες, τις νοσήσεις και τους θανάτους έζησαν κατόπιν κουτσά – στραβά την ανάγκη μιας «ανάσας» το φετινό καλοκαίρι όμως μέσα στην απειλητική ατμόσφαιρα ενός πολέμου, με τον οποίο οι Ρώσοι έχουν τα μέσα να εκβιάζουν ενεργειακά τουλάχιστον όσους ήταν και είναι εξαρτημένοι μαζί τους. Αλλά τα καλά και τα κακά στην παγκόσμια οικονομία είναι συνήθως αλυσιδωτά και επηρεάζουν τα πάντα. Μέχρι που προκαλούν πολιτική ρευστότητα, πολιτικές παραιτήσεις και εκλογικούς αιφνιδιασμούς, όχι πάντοτε ευχάριστους ή φιλολαϊκούς.

Το διεθνές «τοπίο» αλλάζει ραγδαία και δραματικά και τίποτε στον ορίζοντα δεν φαίνεται παρήγορο και αισιόδοξο, τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον. Άρα τα δύσκολα είναι μπροστά μας και ούτε ένας ήπιος χειμώνας φαίνεται πιθανός γιατί και η κλιματική αλλαγή είναι παρούσα, βίαιη και ζητάει τα δικά της «λύτρα» της, για την πολύχρονη αδιαφορία μας και την ανόητη εκμετάλλευση που υποβάλλαμε στο περιβάλλον. Κοντολογίς όλα εναντίον μας…

Ακόμη και οι βαριές ευθύνες μας για τη σταδιακή και αυτοκτονική υποβάθμιση του πλανήτη. Ως προς την Ελλάδα, μη σας ξεγελάει το γεγονός ότι οι «γκουρού» της οικονομίας προβλέπουν για φέτος ανάπτυξη (ίσως και πάνω από 5%). Οφείλεται κυρίως στην έκρηξη του τουριστικού ρεύματος προς τη χώρα μας και συνεχίζεται με τη μερική επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου. Όμως οι εγγενείς παθογένειες της χώρας (σε οργάνωση, υποδομές, νοοτροπίες κτλ.) δεν γίνεται να διορθωθούν σε ένα ή πέντε χρόνια. Ναι… Φύγαμε από τα μνημόνια και τη διεθνή επιτήρηση των φίλων – νταβατζήδων, αλλά το χρέος παραμένει εν πολλοίς, ο υπερφίαλος Τούρκος μάς αναγκάζει σε υπέρογκους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και πολλά γύρω μας παραμένουν εύθραυστα, μέχρι να ριζώσει για τα καλά η αναπτυξιακή μας πορεία.

Ως προς τον τουρισμό, ευτυχώς που γίναμε «τα γκαρσόνια της Ευρώπης και της Αμερικής», κάτι που πολλά χρόνια πριν ειρωνεύονταν οι άνεργοι μπαχαλάκηδες του αριστερού περιθωρίου, ρουφώντας αραχτοί τη φραπεδιά τους, τρώγοντας τα έτοιμα από το χαρτζιλίκι του πατέρα τους. Αν μη τι άλλο, ο τουρισμός είναι η μοναδική «βαριά βιομηχανία» που διαθέτουμε σ’ ένα από τα πιο ιδανικά «οικόπεδα» της Υδρογείου… Αλλά αυτή η …μονοκαλλιέργεια δεν μπορεί από μόνη της να μας σώσει.

Αφού ακόμη το κλίμα βοηθάει (όσο βοηθάει) θέλει ριζική και έξυπνη αναδιοργάνωση και το αγροτικό μας κεφάλαιο. Τώρα, όχι αύριο…. Εύγλωττο μήνυμα με πολλούς αποδέκτες ωστόσο δημοσίευσε πρόσφατα η εφημερίδα «Καθημερινή», που επισημαίνει τα εξής: «Η χώρα έχει μπροστά της μια υπαρξιακή εκκρεμότητα: την επίτευξη επενδυτικής βαθμίδας, που θα σημάνει την οριστική επιστροφή της στην οικονομική κανονικότητα.

Μέχρι πρότινος ο στόχος αυτός δυσχεραινόταν από εξωγενή εμπόδια, όπως οι επιπλέον ανάγκες που δημιουργεί η ενεργειακή κρίση. Πλέον, έχει προστεθεί και ο ενδογενής πολιτικός κίνδυνος. Ο κίνδυνος, δηλαδή, να βραχυκυκλώσει ξανά το πολιτικό σύστημα, μπαίνοντας από τώρα σε τροχιά ακραίας πόλωσης χωρίς ορατή μετεκλογική διέξοδο. Σχεδιάζοντας τις κινήσεις τους, όλες οι δυνάμεις πρέπει να μη χάνουν από τα μάτια τους τη μεγάλη εικόνα. Και να μη γίνονται οι ίδιες παράγοντες του κινδύνου.»

Εδώ και ένα τέταρτο του αιώνα δουλεύω στον Αλμυρό και σχεδόν πάντοτε, απ’ όσο θυμάμαι, το Κέντρο Υγείας και το ΕΣΥ γενικότερα αντιμετώπιζε προβλήματα από έλλειψη ασθενοφόρων ή των οδηγών τους, αλλά και κρίσιμες ειδικότητες γιατρών (π.χ. παιδίατρος, ακτινολόγος κτλ.), ενώ παρά τις εκάστοτε υποσχέσεις πολιτικών παραγόντων και Βουλευτών, μόνο με «μπαλώματα» δίνονταν κάποιες προσωρινές λύσεις.

Το μόνο που δίνονταν αφειδώς ήταν οι …υποσχέσεις. Περάσαμε και περνάμε μια δύσκολη πανδημία και η βελτίωση της προσφοράς υπηρεσιών Υγείας τον τόπο μας επαφίεται στον …πατριωτισμό και τις εξαντλητικές προσπάθειες των λειτουργών της, γιατρών και νοσηλευτών. Πότε θα καταλάβει το Υπουργείο Υγείας και οι εντεταλμένες προϊστάμενες Υπηρεσίες του ότι ο Δήμος Αλμυρού είναι από τους μεγαλύτερους σε έκταση της χώρας μας, βρίσκεται στο κέντρο της Ελλάδας και δίπλα ακριβώς από τη νέα εθνική οδό; Το ότι το ΕΣΥ -λίγο έως πολύ- έχει τα χάλια του, δεν είναι επικίνδυνο να μετατρέπει σε …απόπαιδα κάποιες νευραλγικές περιοχές; Δεν είναι κρίμα να χάνονται ακόμη και ανθρώπινες ζωές για …λεπτομέρειες και στοιχειώδεις ελλείψεις;  Αλλά όχι μόνο οι Αρχές του τόπου μας όσο κι εμείς, οι απλοί πολίτες, πότε θα αφυπνιστούμε πραγματικά, θα αντιδράσουμε μαζικά και αποτελεσματικά και θα διεκδικήσουμε τελεσφόρα την υγεία μας, την ίδια τη ζωή μας;

Ακόμη και στο εκτελεστικό απόσπασμα να το στήσεις το Αλμυριώτικο παζάρι και να το εκτελέσεις, αυτό θα επιζήσει απτόητο. Ειδικότερα φέτος συνέρρευσαν οι απανταχού χαρμάνηδες (λόγω προηγούμενης καραντίνας) κι έγινε το «έλα να δεις». Τώρα μόνο σε τσάρκες ή και σε τζίρους; Θα σας γελάσω… Πού να βοηθούσε και περισσότερο ο καιρός, που δεν βοήθησε και πολύ φέτος. Έξω απ’ το παζάρι πάντως οι διαρρήκτες πρέπει να έβγαλαν καλό …μεροκάματο.

«Διόρθωσε κάποιον ανόητο και θα σε μισήσει. Διόρθωσε κάποιον έξυπνο και θα σε ευγνωμονεί».

Αγαπητοί συμπολίτες και συμπολίτισσες, αν γίνει κάποια διαρροή στον πυρηνικό σταθμό της Βαπορίζια, σταματήστε να διαμαρτύρεστε για το πόσο ακριβαίνουν διαρκώς π.χ. τα φασολάκια και οι πατάτες. Είναι μάταιο… Επικεντρώστε στο πόσο θα ακριβαίνει το …χαρτί υγείας, γιατί ζήτω που…

Ευτυχώς που δεν ζει πια ο πατέρας μου, γιατί θα πονούσε πολύ και θα εξοργιζόταν από το περιστατικό που ήδη συγκλονίζει όλη την Ελλάδα, με κτηνοτρόφο στην Ήπειρο (ήταν και αντιδήμαρχος, τρομάρα του) που βασάνισε σέρνοντας στην άσφαλτο ένα γαϊδαράκο, με το αυτοκίνητό του. Ένα άλλο φίλεργο και υπάκουο γαϊδουράκι (πάντοτε φορτωμένο) έζησε την οικογένειά μας στα σκληρά χρόνια της Κατοχής, όταν ο μπαμπάς μου ήταν ακόμη έφηβος. Έκτοτε και μέχρι τα 80 του χρόνια όπου έβλεπε γαϊδουράκι, το πλησίαζε και το χάιδευε στοργικά, του μιλούσε και συχνά τα μάτια του βούρκωναν. Ήταν προφανώς το λιγότερο «ευχαριστώ» που μπορούσε να κάνει…

Η παρατεταμένη προεκλογική τοξικότητα και οι …παραφυάδες αυτής είναι το μόνο που δεν μας χρειάζεται στην παρούσα δύσκολη και προβληματική συγκυρία. Κάποιος πρέπει να δώσει και μια κρατική ενίσχυση για …ακουστικά βαρηκοΐας. Γιατί ειδικότερα ο λαϊκισμός …κουφαίνει. Αν μας βρει τέτοιο κακό πάντως, μάλλον αξιολογείται σαν δεύτερο στη σειρά κρισιμότητας παγκοσμίως.

Ως πρώτο ζήτημα παραμένει η -νόμιμη ή όχι- παρακολούθηση στο κινητό τηλέφωνο του …Ανδρουλάκη. Διαβάζω τίτλο στην εφημερίδα «Τα Νέα»: «Η πρωθυπουργία σας τελείωσε» – Σφοδρή επίθεση Βαρουφάκη στον Μητσοτάκη για τις υποκλοπές». (Μάγκες, πιάστε τα γεφύρια κτλ., κτλ.).

Τώρα που τελείωσε και το παζάρι και τα κεφάλια μπαίνουν μέσα, δεν τραβάμε όλοι μαζί μια ομαδική γκρίνια, για την ακρίβεια στο ρεύμα και τα καύσιμα, την άνοδο του πληθωρισμού, την ακρίβεια κτλ., να την ευχαριστηθούμε; Γιατί όχι; Η γκρίνια μας …θρέφει και είναι μια καλή …προπόνηση για τις επερχόμενες εκλογές.