Επίσκεψη στην παλιά Αγχίαλο εκπροσωπώντας τον Δήμο Βόλου – Το έντονο ελληνικό στοιχείο, η θερμή υποδοχή και οι δεσμοί αίματος των δύο περιοχών

Η πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Νέας Αγχιάλου Βάσω Πυργάνη και το μέλος Νίκος Στάνιος ταξίδεψαν στη Βουλγαρία εκπροσωπώντας τον Δήμο Βόλου στις εκδηλώσεις για την εορτή του Αγίου Γεωργίου – Το έντονο ελληνικό στοιχείο, η θερμή υποδοχή και οι δεσμοί αίματος των δύο περιοχών

Στη σημερινή Πομόριε της Βουλγαρίας, την παλιά Αγχίαλο της Ανατολικής Ρωμυλίας, βρέθηκαν την πρώτη εβδομάδα του Μαΐου η πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Νέας Αγχιάλου κα Βάσω Πυργάνη-Παρασκευοπούλου και το μέλος του τοπικού συμβουλίου κος Νίκος Στάνιος, εκπροσωπώντας τον Δήμο Βόλου στις εκδηλώσεις για τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου.

Η Πομόριε όπως λέγεται σήμερα η πόλη είναι η παλιά Αγχίαλος που έκαψαν οι Βούλγαροι τον Ιούλιο του 1906 και οι πρόσφυγες φεύγοντας από τη γη τους ήρθαν στην Ελλάδα για να φτιάξουν το 1907 τη νέα τους πατρίδα δίπλα στη θάλασσα του Παγασητικού. Οι δύο πόλεις, Πομόριε και Βόλος είναι αδελφοποιημένες, για την ακρίβεια η αδελφοποίηση είχε γίνει πριν περίπου τριάντα χρόνια με τον τότε Δήμο Νέας Αγχιάλου και συνεχίζεται ως τις μέρες μας με ανταλλαγές επισκέψεων και διάφορες άλλες δράσεις.

Συναντήσαμε την κα Πυργάνη-Παρασκευοπούλου η οποία μας μίλησε για τον σκοπό του ταξιδιού της στην Πομόριε ή Πομόρια όπως λέμε, την αδελφοποίηση των πόλεων και το ελληνικό στοιχείο που παραμένει ζωντανό.

Αρχικά μας είπε: «Ήμασταν καλεσμένοι του Δημάρχου της Πομόρια Ιβάν Αλέξιεφ για τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου. Τον γιορτάζουν στις 6 Μαΐου με το παλιό ημερολόγιο, όπως μας είπαν είναι η μοναδική γιορτή που γίνεται με το παλιό. Μαζί με τον κο Στάνιο, ο οποίος είναι επί σειρά ετών μέλος του τοπικού συμβουλίου Ν. Αγχιάλου κι έλκει την καταγωγή του από την Αγχίαλο έχοντας εκεί συγγενείς, επισκεφθήκαμε τη Βουλγαρία εκπροσωπώντας τον Δήμο Βόλου. Αξίζει να τονίσω ότι ο κος Στάνιος έχει το κλειδί της πόλης της Πομόρια, είναι επίτιμος Δημότης της. Βρεθήκαμε εκεί για τέσσερις ημέρες. Τελέσαμε αρτοκλασία στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου γιατί εκεί έζησε και μεγαλούργησε για αιώνες ένα σημαντικό τμήμα του ορθόδοξου ελληνισμού και δεν πρέπει να ξεχνάμε τις ρίζες μας, τα ήθη και τα έθιμα των προγόνων μας. Το μοναστήρι είναι σε κεντρικό σημείο της πόλης, τελέστηκε Θεία Λειτουργία παρουσία πολύ κόσμου και μετά έγινε εκδήλωση με κάθε επισημότητα από τον Δήμο της Πομόριε».

Ιδιαίτερη εντύπωση μας έκαναν όσα μας είπε η κα Πυργάνη-Παρασκευοπούλου για τη θερμή υποδοχή που τους επιφύλαξαν και το ελληνικό στοιχείο της πόλης που μπορεί να πέρασαν 106 χρόνια από το ολοκαύτωμα και τον βίαιο ξεριζωμό των Ελλήνων, αλλά παραμένει έντονο και ζωντανό.

Συγκεκριμένα, μας τόνισε: «Ήταν πολύ εγκάρδια και θερμή η υποδοχή από τον Δήμαρχο και τους κατοίκους. Είχαμε μαζί μας συνέχεια διερμηνέα, συμμετείχαμε σε όλες τις εκδηλώσεις, ήμασταν τα τιμώμενα πρόσωπα. Η φιλοξενία ήταν καταπληκτική, οι δύο λαοί άλλωστε συνδέονται με δεσμούς αίματος. Άτομα που δεν τους ξέραμε, μάς καλούσανε στα σπίτια τους να μας φιλοξενήσουν όταν μάθαν ότι είμαστε από την Ελλάδα. Άγνωστοί αλλά μας αγκάλιαζαν και μας αισθάνονταν σαν δικούς τους ανθρώπους. Όσον αφορά στο ελληνικό στοιχείο, παραμένει έντονο. Ο προηγούμενος Δήμαρχος που επίσης συναντήσαμε είναι ελληνικής καταγωγής και έχει συγγενείς στη Νέα Αγχίαλο με το ίδιο επώνυμο. Υπάρχουν Έλληνες στην Πομόρια, το ελληνικό σχολείο λειτουργεί δύο φορές την εβδομάδα κι ακούσαμε να μιλάνε πολύ καλά τα ελληνικά από αρκετό κόσμο. Μας ξενάγησαν στα παλιά σπίτια της Πομόρια, στη συνοικία των Ελλήνων. Μου έκανε εντύπωση ότι περπατούσαμε στον δρόμο και ακούγαμε ονόματα ελληνικά γιατί είναι πολλοί συγγενείς δικών μας πίσω, ο κος Νίκος Στάνιος τους ξέρει όλους και όταν μου σύστηνε τα άτομα, είχαν ελληνικά επίθετα όπως αυτά που έχουμε στη Νέα Αγχίαλο. Πολλοί μας έλεγαν «δώστε χαιρετίσματα στους συγγενείς μας στην πόλη σας».

Ρωτήσαμε επίσης να μάθουμε κάποια στοιχεία για την Πομόρια: «Για να φθάσουμε κάναμε περίπου δέκα ώρες με το αυτοκίνητο με στάσεις. Περίπου τρεις ώρες είναι από τα σύνορα, σε κοντινή απόσταση από το Μπουργκάς. Η Πομόρια είναι λίγο μεγαλύτερη από τον Αλμυρό σε πληθυσμό, είναι χερσόνησος καθώς η πόλη περιβάλλεται από θάλασσα, πολύ όμορφη και με μεγάλη τουριστική ανάπτυξη. Προσωπικά την είχα επισκεφθεί πριν δεκαπέντε χρόνια αλλά σε αυτό το διάστημα, άλλαξε ολοκληρωτικά η μορφή της. Βλέπει κανείς ξενοδοχειακά συγκροτήματα πολυτελείας, πάρα πολλά τουριστικά μέρη, καθώς επενδυτές από την Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν ρίξει εκατομμύρια για να δημιουργήσουν υπερπολυτελείς μονάδες και να βελτιώσουν τις υποδομές. Οι κάτοικοί της ασχολούνται με την αλιεία, τον τουρισμό και τα αμπέλια, για αυτό και οι πρόσφυγες επέλεξαν ένα μέρος όταν ήρθαν στην Ελλάδα που θα είχε τα ίδια χαρακτηριστικά και αυτό φαίνεται στο πέρασμα των ετών στις δύο σημερινές πόλεις».

Επισημάνθηκε ακόμη πως η αδελφοποίηση Πομόρια-Νέας Αγχιάλου οριστικοποιήθηκε το 1989 και οι δεσμοί διατηρούνται με αυτές τις ανταλλαγές επισκέψεων, ενώ κάθε χρόνο οι πολιτειακοί άρχοντες της Πομόρια είναι καλεσμένοι κι έρχονται στη Γιορτή Κρασιού Ν. Αγχιάλου, όπως συνεργασία υπάρχει μεταξύ των πολιτιστικών συλλόγων των δύο περιοχών. «Ευχόμαστε αυτή η αδελφοποίηση να παραμείνει αποτελεσματική και δυναμική, να συνεχίσουμε να αναπτύσσουμε μεταξύ μας ολοένα και στενότερους δεσμούς φιλίας και συνεργασίας» σχολίασε η πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου Ν. Αγχιάλου στον επίλογο της συζήτησής μας.