- 23 Μαρτίου, 2022
Δελτίο Θυέλλης, του Γιώργου Τσιντσίνη (έκδοση 19/3/22)
Το Δελτίο Θυέλλης που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης και δημοσιεύθηκε στον “Λαό”, έκδοση 19/3/22
Βγάλαμε μάσκες βιαστικά
να ζήσουμε Τριώδιο
και τώρα με τον πόλεμο
ψωνίζουμε …ιώδιο.
Καλημέρα σας… Πάμε ντογρού για Ευαγγελισμό και παρελάσεις της Εθνικής Παλιγγενεσίας. Σαράντα μέρες περίπου μας χωρίζουν από την Πασχαλιά. Θέλει – δεν θέλει ο καιρός, που το τρέχον Σαββατοκύριακο φέρνει πάλι κρύο και βροχές, η Άνοιξη δεν κάνει πια πίσω και αρχίζει να μυρίζει καλοκαίρι, στο …βάθος κήπος.
Η άλλη έγνοια της επικαιρότητας είναι πως η «όμικρον 2» έμεινε μόνη ν’ αλωνίζει, με αρκετά κρούσματα μεν, αλλά ήπιες νοσήσεις κατ’ οίκον, λιγότερους θανάτους και διασωληνώσεις. Εσείς ας μην ξεθαρρεύτε και ελπίζω πως όλα θα πάνε καλά.
Η ακρίβεια στα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα κτλ. παίζει «ντόμινο» ανόδου τιμών σε είδη της διατροφικής αλυσίδας, μεταφορές, υπηρεσίες και πρώτες ύλες και όσα ανακοινώθηκαν για την ενίσχυση των χειμαζόμενων νοικοκυριών δεν μπορούσε να είναι τίποτε περισσότερο από ασπιρινούλες για τους έντονους πονοκεφάλους που βασανίζουν τους φαμελίτες. Και δεν μας παρηγοράει βέβαια καθόλου το γεγονός ότι το φαινόμενο είναι παγκόσμιο και δεν ξέρουμε πού και πότε θα καταλήξει.
Μαθαίνω ότι το σουβλάκι θα πουλιέται στα 4 ευρώ. Μεγαλεία… Θα παραγγέλνουμε …κοκορέτσι. Συμφέρει….
Η αλήθεια είναι επίσης πως κάνουν …πάρτι οι κερδοσκόποι, οι κατάσκοποι (λόγω πολέμου) και υποφέρουν οι κάθε λογής …κατάκοποι, από φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά.
«Πατέρας πάντων ο πόλεμος» είπε κάποτε ο Ηράκλειτος… Και είχε δίκιο αν αναλογιστεί κανείς ότι η «μαύρη τρύπα», που άνοιξε ο Πούτιν με την εισβολή στην Ουκρανία, έφερε τα πάνω – κάτω σε όλη την ανθρωπότητα και σκόρπισε θάνατο, καταστροφές, ορφάνια και προσφυγιά στους δύστυχους που αμύνονται με πατριωτικό σθένος και αυταπάρνηση.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι φονικοί βομβαρδισμοί σε μη στρατιωτικούς στόχους, αλλά σε νοσοκομεία, σχολεία, εμπορικά κέντρα και αστικές πολυκατοικίες κτλ. δεν πρέπει να χαρακτηρίζονται απλά σαν «παράπλευρες απώλειες». Είναι σαφέστατα εγκλήματα πολέμου, που απεργάστηκε και υλοποιεί ο στυγνός δικτάτορας Πούτιν και το καθεστώς της Μόσχας.
Στην τραγωδία και τη φρίκη της Ουκρανίας μετράμε ήδη πάνω από 3 εκατομμύρια πρόσφυγες και οι μισοί είναι ανήλικα παιδιά. Άλλες τόσες σχεδόν είναι οι μητέρες τους. ΟΙ άντρες τους ….αγνοούνται στον πόλεμο και είναι νωρίς ακόμη να ξέρουμε πόσοι απ’ αυτούς θα επιβιώσουν, πόσες απ’ αυτές τις οικογένειες που διέφυγαν θα ξαναϊδωθούν, αν θα ξανα-ανταμώσουν. Στον ξεριζωμό μιας προσφυγιάς οι ρίζες που χάνεις δεν ξαναφυτρώνουν ποτέ, οι πληγές δεν επουλώνονται, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Αναπόφευκτοι οι συνειρμοί και οι συγκρίσεις….. Φέτος συμπληρώνεται ένας αιώνας ακριβώς από τη Μικρασιατική Καταστροφή, που το φθινόπωρο του 1922 έφερε στην Ελλάδα των 5 εκατομμυρίων 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες ομογενείς, βίαια ξεριζωμένους, ενώ εκατοντάδες χιλιάδες έχασαν τη ζωή τους από το μαχαίρι των Τούρκων τις ώρες του διωγμού. Τα γεγονότα είναι γνωστά αλλά αν τα συγκρίνουμε με τα σημερινά της Ουκρανίας διαπιστώνουμε ότι τώρα εξελίσσεται σε διπλάσιο και στη συντριπτική πλειοψηφία του περιλαμβάνει και αφορά γυναικόπαιδα. Τούτων δοθέντων η τραγωδία του σήμερα έχει το δικό της τραγικό συγκλονισμό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι όπως τώρα οι Ουκρανές που δηλώνουν πως όταν τελειώσει ο πόλεμος, έτσι και οι Μικρασιάτες, τα πρώτα χρόνια της προσφυγιάς τους, δήλωναν στις Ελληνικές Αρχές: «είμαι ο …τάδε, κάτοικος Σμύρνης και προσωρινός κάτοικος π.χ Νέας Ιωνίας Μαγνησίας». Ο πόθος του γυρισμού ήταν ο πιο …γλυκός εφιάλτης τους.
Είμαι τρίτης γενιάς Μικρασιάτης, πέρασε ένας αιώνας από τότε και νιώθω ακόμη να πάλλεται μέσα μου η Σμύρνη, η πατρίδα μου, μια πατρίδα που δεν γνώρισα ποτέ. Αυτή η πληγή παραμένει ανοικτή κι αγιάτρευτη και στις γενιές που ακολουθούν, στα παιδιά και στα εγγόνια μου. Συχνά βλέπω σαν σε όραμα το σπίτι μας να καίγεται, στο Φαρδύ της Αγια-Κατερίνας και τον παππού τον Γιώργη να δέρνεται συνεχώς αιχμάλωτος από τους Τσέτες.
Για τον ένα μήνα Μικρασιατικής Καταστροφής, μόλις αποκατασταθεί η όρασή μου, σκέφτηκα να δημοσιεύσω (εδώ, στη στήλη μου) κάποιες Μικρασιατικές ιστορίες, βιωματικές από το οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον. Ελπίζω και εύχομαι να σας ενδιαφέρουν και να τις διαβάσετε.
https://www.e-almyros.gr/2022/03/23/o-pappoys-mpoynotis-toy-giorgoy-tsintsini-gia-ton-ena-aiona-prosfygias/
