- 13 Ιανουαρίου, 2022
Δελτίο Θυέλλης, του Γιώργου Τσιντσίνη (έκδοση 8/1/22)
Το Δελτίο Θυέλλης που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης και δημοσιεύθηκε στον “Λαό”, έκδοση 8/1/22
Όσο και αν το «όμικρον»
μας κάνει τα ….ωραία του,
μέσα στη νέα τη χρονιά
θα ‘ναι τα …τελευταία του.
Καλή χρονιά, με υγεία και ό,τι καλύτερο ποθεί ο κάθε αναγνώστης, η κάθε αναγνώστρια….
Πρώτο φύλλο του 2022 και θα προσπαθήσω να ασχοληθώ σήμερα μόνο με τα καλά σενάρια (απ’ όσα στέκουν τουλάχιστον κοντά στην πιθανή αλήθεια της τρέχουσας πραγματικότητας). Θεωρήστε αυτή την πρόθεση μου κάτι σαν πράξη αντίστασης, κόντρα στη γκρίζα επικαιρότητα που επιμένει να μαυρίζει τις ψυχές μας. Κοντολογίς, ζητείται αισιοδοξία από παντού, έστω και τα …κουρέλια της.
Ορίστε… Τί καταλάβατε; Μας πρήξατε το προηγούμενο διάστημα με τας «εορτάς του 12ημέρου», ετοιμασίες, στολισμούς, λαμπιόνια, φωταψίες, ψώνια, δώρα κτλ. Πάπαλα και το 12ήμερο. Τώρα έρχονται του «αυτουνού» (ξέρετε ποιού – να μη γράφω κακά λόγια) τα εννιάμερα… Καθίστε τώρα παντού (όχι όρθιοι – χωρίς μουσική) και περιμένετε τις Αλκυονίδες και τις Αποκριές. Προσέξτε μόνο την ασφάλεια του «αυτουνού» μην και καθίσετε απρόσεχτα πάνω στην …όμικρον.
Όσο για τον Καθαγιασμό των υδάτων; Δεν θέλω να γίνω ασεβής, αλλά νομίζω ότι το μολυσμένο φορτίο στα λύματα παραμένει υψηλό και ανησυχητικό. Κοντολογίς, τα Φώτα και οι φωτισμοί «λούφαξαν» κάπως, αφού έτσι κι αλλιώς όλα είναι απαγορευτικά για κάτι τέτοιο. Και παρέμειναν μόνο οι τσουχτεροί λογαριασμοί της …ΔΕΗ, της ενέργειας γενικότερα, για να μας «αλλάξουν τα …φώτα».
Παρά τη μεγάλη διασπορά της νέας μετάλλαξης του ιού αποδεικνύεται πλέον ότι οι νοσήσεις είναι ήπιες, κάτι σαν απλό κρυολόγημα. Και μέχρι που γράφονταν αυτές οι γραμμές είχανε πολλούς νοσούντες, αλλά ελάχιστοι προσέφυγαν στα νοσοκομεία μας και κανείς απ’ αυτούς δεν χρειάστηκε να διασωληνωθεί. Βέβαια, ο «καυγάς» μας με την «όμικρον» συνεχίζεται και θα μας ταλαιπωρήσει για κάποιο ακόμη χρονικό διάστημα. Αλλά για τους πλήρως εμβολιασμένους, που προσέχουν να τηρούν τα μέτρα προστασίας, ο κίνδυνος ο μεγάλος για την υγεία τους και τη ζωή τους απομακρύνεται. Και μιλάμε πλέον για τη μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, με την κρίσιμη επισήμανση ότι το εμβολιαστικό κίνημα επιτέλους προχωράει σημαντικά, ως η κρισιμότερη παράμετρος για την κατάκτηση της περιβόητης «ανοσίας της αγέλης».
Βέβαια ούτε εγώ ούτε οι δημοσιογράφοι ούτε οι πολιτικοί ούτε οι επιστήμονες μπορούν από τώρα να σας διαβεβαιώσουν για το… «σώπα όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες» για τη λήξη του πανδημικού συναγερμού… Τυπικά και ουσιαστικά δεν ξέρουμε οι μολυσματικές ιώσεις αν και τι μπορούν ξαφνικά να μας ¨φορτώσουν»… Όμως, με τα εμβόλια, τα νέα φάρμακα, τις νέες μελέτες, τις έρευνες και τα πειράματα η παγκόσμια κοινότητα γνωρίζει ήδη πολλά για τους ιούς και αισθάνεται πολύ πιο ισχυρή από όσο ήταν πριν δυο χρόνια, στην αρχή της πανδημίας, πιο εξοπλισμένη και πιο έμπειρη να αντιμετωπίσει τις νοσολογικές προκλήσεις.
Άρα, πάντοτε προσέχοντας και προστατεύοντας διαρκώς τους εαυτούς μας και τους γύρω μας, «δικαιούμαστε» να αισιοδοξούμε ότι πλησιάζει η μέρα που θα πάρουμε τις κανονικές ζωές μας πίσω. Να αναστήσουμε και τις δουλειές εκείνες που μέσα στην πανδημία υπέφεραν και συνεχίζουν να χειμάζονται, να λειτουργήσουν απρόσκοπτα όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης, να αποκατασταθούν οι ζημιές στην εθνική μας οικονομία κτλ.
Στους αρνητές που επιμένουν στις εμμονές τους εύχομαι ολόψυχα …καλό Πάσχα.
Όταν π.χ. μια έγκυος γυναίκα, αρνήτρια εκ πεποιθήσεως ή επειδή απλώς φοβόταν το τσίμπημα της βελόνας (μικρή σημασία και διαφορά ίσως έχει) τελικά νοσεί βαριά από τον ιό, διασωληνώνεται, της παίρνουν πρόωρα το μωράκι της με καισαρική το οποίο τελικά εκπνέει και η ίδια παλεύει σκληρά για τη ζωή της στη ΜΕΘ (μακάρι να ζήσει, να τα καταφέρει), τί έχεις να πεις, κύριε τυχαίε παρλαπίπα της συμφοράς; Ότι όλα αυτά είναι …συνταγματικό της δικαίωμα;
«Μέσ’ την πολλή σκοτούρα» σας, θυμηθείτε να κάνετε μια προσευχή για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές. Όλοι αντιλαμβανόμαστε τί τραβάνε κάθε μέρα στις βάρδιες τους μέσα στα νοσοκομεία, τα κέντρα υγείας κτλ. Τυχαίνει να έχω φίλους γιατρούς και διαπιστώνω –έστω και τηλεφωνικά- πως στο τέλος της βάρδια τους συχνά δεν έχουν το κουράγιο ούτε να σου μιλήσουν, από τη σωματική και ψυχολογική κούραση. Κάποιοι άλλοι ξαναπάνε –αυτόβουλα και εθελοντικά- στις δομές υγείας που δουλεύουν, ακόμη και νυχτιάτικα, εκτός ωραρίου, από έγνοια να δουν, «να ρίξουν μια ματιά», σε ασθενείς τους επιβαρυμένους που νοσούν σοβαρά και κινδυνεύουν. Άσε που, παλεύοντας τον ιό καθημερινά, είναι αυτονόητο ότι «παίζουν με τη φωτιά» και βάζουν διαρκώς την ίδια τους τη ζωή σε κίνδυνο.
Ο γιατρός της σημερινής φωτογραφίας στη στήλη απέσπασε το Βραβείο του Καλύτερου Οικογενειακού Ιατρού στον κόσμο για το 2021 (Global Family Doctor). Πρόκειται για τον Ανάργυρο Δ. Μαριόλη, διευθυντή του Κέντρου Υγείας Αρεόπολης και διδάκτορα της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, που βράβευσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Οικογενειακών Γιατρών, WONCA.
Ο Ανάργυρος Δ. Μαριόλης δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: «Οι ιδέες και το έργο συνυπάρχουν σε αυτή τη διάκριση. Κοιτάζοντας καθημερινά μέσα από το παράθυρο των ασθενών, που τώρα τους φωτίζει η τιμή της απονομής του Βραβείου, ανατέλλει η ανάγκη για νέες ανθρώπινες αξίες. Το καθήκον, η ευθύνη και η προσφορά προς τον άνθρωπο θεσμοθετήθηκαν από τους ίδιους τους ασθενείς. Ο αγώνας και η ελπίδα είναι τα άστρα που με βοήθησαν να κρατιέμαι στο πλάι όλων των ασθενών που καταφέρνουν να επιβιώνουν μέσα σε έναν κόσμο που απειλείται, και ιδιαίτερα στις μέρες της πανδημίας του κορονοϊού. Μαζί όλα αυτά τα χρόνια δημιουργήσαμε κρυψώνες αντίστασης και θέλησης για φως, δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Οφείλουμε να εργαστούμε όλοι επίμονα και αποφασιστικά για να ζωγραφίσουμε σε όλο τον κόσμο έναν ήλιο πιο φωτεινό, που θα απλώνει παντού τη ζεστασιά του, για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και τον οικογενειακό ιατρό. Διασχίζοντας το παρόν με πίστη, θέλω να επαναλάβω σε όλους το ευχαριστώ που τόσες φορές εισέπραξα. Θα συνεχίσω να είμαι υπερασπιστής της αγάπης, κοιτάζοντας με στοργή τον άνθρωπο. Αυτό είναι το όνειρο και η πραγματικότητα της μυστικής μου συμμαχίας».
Ιδού ένας σοβαρός κίνδυνος σ’ αυτή τη φάση της πανδημίας: «Το κώδωνα του κινδύνου κρούει ο διοικητής του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός» Αναστάσιος Γρηγορόπουλος, ο οποίος μιλώντας στο kathimerini.gr τόνισε την περασμένη Δευτέρα ότι 92 υγειονομικοί που εργάζονται στο νοσηλευτικό ίδρυμα έχουν βρεθεί θετικοί στον κορωνοϊό. Την ίδια ώρα, με απόφαση της διοίκησης απαγορεύθηκαν τα επισκεπτήρια στο νοσοκομείο, ενώ δεν επιτρέπεται η είσοδος ούτε στους ιατρικούς επισκέπτες. Οι υγειονομικοί που βρέθηκαν θετικοί τέθηκαν σε καραντίνα, Συγκεκριμένα νοσούν 92 σε σύνολο 3.400 εργαζομένων. Όπως τονίζεται έχουν κολλήσει εκτός νοσηλευτικού ιδρύματος, εξαιτίας της μεγάλης διασποράς στην κοινότητα. Επιπλέον, σύμφωνα με τον διοικητή του νοσοκομείου υπάρχει μεγάλη θετικοποίηση και στους ασθενείς, κάτι που σημαίνει πως ενώ εισάγονται ως αρνητικοί με PCR τεστ, όταν βγαίνουν από το νοσοκομείο, σε επανελέγχους ένα μεγάλο ποσοστό βγαίνει θετικό στον ιό. Σύμφωνα με πληροφορίες και σε άλλα νοσοκομεία υπάρχουν παρόμοια περιστατικά με υγειονομικό προσωπικό να νοσεί με κορωνοϊό.»
Το απόλυτο μπάχαλο στο ποδόσφαιρο και στον αθλητισμό γενικότερα έφερε η πανδημία. Ειδικότερα στο μπάχαλο της φετινής Β’ Εθνικής, που αρκετές ομάδες παίζουν αντικανονικά, μη ν έχοντας τις απαραίτητες προϋποθέσεις που ορίζει ο κανονισμός του πρωταθλήματος, βρήκαν το καινούργιο κόλπο (αλήθεια ή ψέματα) να αναβάλλουν αγώνες επ’ αόριστο, δηλώνοντας 7 ή περισσότερα κρούσματα ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές τους. Όταν έτσι τους βολεύει. Γι’ αυτό το λόγο αναβλήθηκε την περασμένη Τετάρτη το τοπικό ντέρμπι ανάμεσα στη Νίκη και τον Ολυμπιακό Βόλου, επειδή οι ερυθρόλευκοι επικαλέστηκαν ότι έχουν 9 κρούσματα στην ομάδα τους. Μπάχαλο…
Βλέποντας χειμερινούς κολυμβητές να ποζάρουν στο φακό, κόβοντας την πρωτοχρονιάτικη πίτα τους, αποφάσισα τελικά να ακυρώσω το ταξίδι μου στο …Έβερεστ του Θιβέτ. Άσε καλύτερα… Ας φύγει πρώτα η «όμικρον» και θα δούμε.
Παρά ταύτα κράτησα μέχρι τελευταία στιγμή λευκό «παράθυρο» (όπως λέμε στις εκδόσεις) στη στήλη μου. για να βάλω και μια φωτο από τον προχθεσινό εορτασμό των Θεοφανίων στην περιοχή μας.
Αλίευσα ένα παλιό κείμενο από το διαδίκτυο (Πηγή: antikleidi.com), που έκρινα ως σοφό και χρήσιμο και το μοιράζομαι μαζί σας: Είμαστε ό,τι τρώμε, αλλά σίγουρα και ό,τι είναι οι άνθρωποι με τους οποίους συνδεόμαστε. Αυτοί που βρίσκονται δίπλα μας μπορούν να κάνουν τη διαφορά – είτε με καλό είτε με κακό τρόπο. Πραγματικά είναι δύσκολο να βρούμε αξιόλογους ανθρώπους για να προσθέσουμε στον εσωτερικό κύκλο μας. Ανθρώπους που θα μας στηρίξουν, βοηθήσουν, ενθαρρύνουν, παρακινήσουν και εμπνεύσουν. Είναι πολύ πιο εύκολο να εντοπίσουμε αυτούς που είναι ήδη στο στενό κύκλο μας και μας κρατάνε πίσω. Αν κάποιοι εμπίπτουν στους παρακάτω τύπους ανθρώπων, αναρωτηθείτε μήπως πρέπει να τους απομακρύνετε από δίπλα σας:
Συνήγορος του διαβόλου
Οι συνήγοροι του διαβόλου σπάνια υποστηρίζουν και αποδέχονται οτιδήποτε άλλο εκτός από το δικό τους εγώ και τις δικές τους απόψεις. Η γνώμη τους είναι συνήθως η φωνή ενός ατόμου που προσπάθησε και απέτυχε, και ως εκ τούτου θεωρεί ότι κανείς άλλος δεν μπορεί – και πιθανώς δεν θα έπρεπε- να πετύχει. Κρατήστε κοντά σας τα άτομα που μοιράζονται μαθήματα και εμπειρίες ζωής, θέτουν εύστοχους προβληματισμούς, αναφέρουν τρόπους να κάνετε διαφορετικά κάποια πράγματα, και είναι διατεθειμένα να βοηθήσουν όταν σας παρουσιαστεί ένα πρόβλημα. Απαλλαγείτε από τα άτομα που μονίμως προβλέπουν καταστροφές και αποτυχίες, βασιζόμενοι αποκλειστικά στις δικές τους κακές εμπειρίες. Τα δικά σας αποτελέσματά μπορεί να διαφέρουν επειδή απλά επειδή δεν είστε αυτοί.
Ενθουσιώδης οπαδός
Στο άλλο άκρο βρίσκεται το άτομο που θεωρεί κάθε σκέψη και πράξη σας ως εκπληκτική και απίστευτη. Ο διαρκής και ανεξέλεγκτος έπαινος είναι κάτι που αρέσει σε όλους, αλλά σπάνια είναι χρήσιμος. Κανείς μας δεν είναι τόσο έξυπνος, διορατικός, ή ταλαντούχος. Όλοι κάνουμε λάθη. Όμως κάποιες φορές μπορεί να μην το συνειδητοποιήσουμε μέχρι να μας το επισημάνουν. Είναι εύκολο να πεις σε κάποιον ότι είναι σπουδαίος. Είναι πολύ πιο δύσκολο – και πρέπει να είσαι πραγματικός φίλος – για να του πεις ότι πρέπει να βελτιωθεί και ότι μπορεί να τα πάει καλύτερα. Η υπερβολή είναι ο εχθρός της βελτίωσης. Να είστε καλοί με τους οπαδούς σας, αλλά μην δίνετε μεγάλη σημασία στο τι λένε. Ας είναι η μητέρα σας ο μόνος ενθουσιώδης οπαδός που χρειάζεστε.
Κουτσομπόλης
Είναι δύσκολο να αντισταθούμε στις εμπιστευτικές πληροφορίες και κουτσομπολιά. Το να μάθουμε τους λόγους πίσω από τις αποφάσεις των άλλων, τα κίνητρα πίσω από τις ενέργειες τους αλλά και τη κρυφή ατζέντα τους, είναι πραγματικά πειρασμός. Το πρόβλημα είναι ότι το άτομο που κουτσομπολεύει τους άλλους σε εσάς, κάνει το ίδιο και για εσάς στους άλλους. Οι άνθρωποι που καλό είναι να βρίσκονται στο στενό κύκλο σας, θα πρέπει να θέλουν να μοιράζονται τις δικές τους σκέψεις και συναισθήματά, και όχι να σας μεταφέρουν τις σκέψεις των άλλων (και μάλιστα εσφαλμένα τις περισσότερες φορές).
Εγωκεντρικός
Πριν από τον Κοπέρνικο, οι άνθρωποι πίστευαν ότι η γη βρίσκεται στο κέντρο του ηλιακού συστήματος. Κρίμα που δεν υπήρξε κάποιος ‘Κοπέρνικος’ για αυτούς που πιστεύουν ότι τα πάντα περιστρέφονται γύρω τους. Δεν χρειάζεται να γίνεται ο Γαλιλαίος και να προσπαθήσετε να τους αλλάξετε απόψεις. Απλά απομακρυνθείτε. Είναι πιο εύκολο. Άλλωστε, ίσως να μην παρατηρήσουν ότι φύγατε…
Μάντης κακών
Ο προφήτης όλων των δεινών έχει την παράξενη ικανότητα να προβλέπει μια μακρά λίστα πιθανών εμποδίων και προβλημάτων, που τα περισσότερα είναι υπερβολή και δεν θα χρειαστεί να τα αντιμετωπίσετε. Ασφαλώς, κανείς μας δεν θέλει να κάνει κάποιο λάθος που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Αλλά όταν κάποιος ‘ψειρίζει’ το παραμικρό και καταλήγει με μια ατελείωτη λίστα με πιθανούς λόγους για τους οποίους θα αποτύχετε, τότε αποτελεί ο ίδιος εμπόδιο για εσάς. Θα ήταν χρήσιμος μόνο αν μαζί με την απαρίθμηση των πιθανών προβλημάτων που πιθανώς θα συναντήσετε , βοηθούσε και στην εξεύρεση τρόπων για να τα αντιμετωπίσετε.
Δημοσιοσχεσίτης
H δημιουργία σχέσεων με άλλα άτομα είναι πολύ σημαντική. Όμως δεν είναι ένα παιχνίδι αριθμών. Οι γνωριμίες δεν είναι το τέλος, αλλά μόνο η αρχή. Και δεν είναι εφικτό να οικοδομήσουμε σημαντικές σχέσεις με δεκάδες ή εκατοντάδες ανθρώπους. Διατηρείστε επαφή μαζί του, αλλά κρατήστε τον έξω από το στενό κύκλο σας. Νοιάζεται μόνο για την πραγματοποίηση γνωριμιών. Δεν θέλει πραγματικά να δεθεί μαζί σας.
Απαιτητικός
Είναι λογικό ότι θα πρέπει να κάνουμε σέρβις στις συσκευές σας, ώστε να μη χαλάσουν. Αυτό που δεν είναι λογικό είναι όταν χρειάζεται να φροντίζουμε διαρκώς κάποιες προσωπικές και επαγγελματικές σχέσεις για να μην καταρρεύσουν. Αυτά τα άτομα, επιζητούν τακτική επαφή και φροντίδα, ώστε να μπορούν να αισθάνονται ήσυχοι ότι ακόμα τους νοιάζεστε. Όταν δεν ασχολείστε μαζί τους, σας κάνουν να αισθάνεστε ότι τους έχετε παραμελήσει. Με λίγα λόγια, είναι απαιτητικοί. Οι άνθρωποι που πραγματικά θέλετε στο στενό κύκλο σας, είναι δίπλα σας όταν πραγματικά τους χρειάζεστε – ακριβώς όπως είστε και εσείς γι ‘αυτούς.
Ζόμπι
Μερικοί άνθρωποι απλά περιφέρονται άσκοπα σαν ζόμπι, χωρίς σχέδιο, χωρίς σκοπό, χωρίς στόχο. Περιβάλλετε τον εαυτό σας με ανθρώπους που έχουν φιλόδοξα σχέδια και μεγάλους στόχους. Ακόμα κι αν οι στόχοι τους είναι διαφορετικοί από το δικό σας – και πιθανώς θα είναι – εσείς θα αναζωογονείστε από την ενέργεια τους, και αυτοί από τη δική σας. Και μείνετε μακριά από τα ζόμπι. Δεν θα σας σκοτώσουν, αλλά σίγουρα θα σκοτώσουν τα κίνητρα και τον ενθουσιασμό σας.
Μη σου τύχει… Να έχεις ερωτευτεί ας πούμε την απέναντι, αλλά να είσαι τελείως …ασυμπτωματικός.
Ίσως από …ονοματολογική αντιζηλία, ανέκαθεν με κούραζε να εύχομαι χρόνια πολλά στους τόσους πολλούς Γιάννηδες και Ιωάννες που γιόρταζαν χθες. (Άντε, βρε… Χρόνια πολλά σας, πάντοτε με υγεία. Τις ίδιες ευχές για Βασίληδες, Φώτηδες κτλ. που χρονικά προηγήθηκαν).
Φέτος για πρώτη χρονιά μου έτυχε το φλουρί από τη βασιλόπιτα της εφημερίδας. Κι επειδή γηράσκοντας γίνομαι μάλλον καχύποπτος σκέφτηκα αυτομάτως: «Λες τέτοια τύχη(;) να είναι καμιά μπαμπεσιά από τη Δέλτα ή την όμικρον;»
ΟΙ προσωπικές πρωτοχρονιάτικες ευχές μου στο διαδίκτυο: Καλή χρονιά, με υγεία, ελπίδες και αντοχές. Ας κατανοήσουμε όλοι ότι η ίδια η ψυχή μας είναι το …υπερ-όπλο. Και θα νικήσουμε…
Και η ευχή του ημέτερου Μιχάλη, στη σελίδα του στην «Καθημερινή»: «Να μη δουν τα ρουθούνια μας άλλες μπατονέτες.»
