Στιχάκια 2021

 

Κι η νέα μας Πρωτοχρονιά

δεν ήταν όπως πρώτα…

Με νέο «κλειδαμπάρωμα»

μας άλλαξαν τα …φώτα.

 

Εγώ σωστά το πρόβλεψα:

«Ακορντεόν» θα είναι…

Τη μία, «βγες για κούρεμα»,

την άλλη, «σπίτι μείνε».

 

Άνοιξαν λιανεμπόριο,

αν και με λίγα …φάλτσα.

Μα, σπεύσαμε ακράτητοι

να κάνουμε …σουλάτσα.

 

Σε ύφεση τα κρούσματα,

μα και στις ΜΕΘ η πίεση.

Άντε, παιδιά, με προσοχή

ν’ ανοίξει κι η εστίαση.

 

Οι σκύλοι ή τα αφεντικά

χρειάζονται τις βόλτες;   

Για το «πιπί» και τα «κακά»

ορθάνοιχτες οι πόρτες.

 

Δεν είναι που για τον ιό

πρέπει να πειθαρχήσουμε.

Το πιο πολύ φοβόμαστε

μήπως και …συνηθίσουμε.

 

Έκανε πέρα ο χιονιάς

άνθη, σοκολατάκια…

Στου έρωτα τον εγκλεισμό

ψήσαμε ..παϊδάκια.

 

Θα κάνουμε Αποκριές

με ένα… μάτσο χάλια

και θα «κλωσάμε» έγκλειστοι

τ’ αυγά και τα Πασχάλια.

 

Παλεύουμε με τον ιό

με άδεια πορτοφόλια.

Ας κάνουμε τουλάχιστον

στην …Άνοιξη εμβόλια.

 

Αρνητικά όλα τα τεστ

και πάλι του Αλμυρού.

Ναι… Είμαστε γκρινιάρηδες,

αλλά ….παντός καιρού.

 

Στη Βαβυλώνα ο καθείς

πασχίζει ν’ ακουστεί.

Και αμολάει τη μπούρδα του

μέσ’ τη …Σαρακοστή.

 

Ψαράδες και κομμώτριες,

νυχούδες και …μουσεία,

«παρηγοριά στον άρρωστο»

μ’ ελάχιστη ουσία.

 

Διακόσια χρόνια λεύτεροι

μ’ αδούλωτη καρδιά

κι ένας ιός μας έκανε

να ζούμε στη …σκλαβιά.

 

Στ΄όνειρο ήρθε μια γιατρός,

όμορφη με τη μάσκα

και μου ΄κανε το εμβόλιο…

Άρα θα κάνω …Πάσχα.

 

Είναι πολλά τα εμπόδια

κι ο εγκλεισμός πονάει…

Αλλά παρά τα βάσανα

η ελπίδα δεν …γερνάει.

 

Ανάσες και προσέλευση

για το εμβόλιο είδα.

Ακόμη και οι αρνητές

πιάνονται απ’ την ελπίδα.

 

Μειώνεται ο εγκλεισμός

ζωή να ξαναρχίσουμε.

Τα εμβόλια να προχωρούν

μήπως και …αναστήσουμε.

 

Αυτή κι αν ήταν Πασχαλιά!!!

Όντας μπαϊλντισμένοι,

για λίγο ξεσπαθώσαμε,

ημι-λευτερωμένοι…

 

Σπεύδουν οι περισσότεροι

για εμβόλιο, ανοσία

κι οι …ψεκασμένοι αρνητές

δεν δίνουν σημασία.

 

Είναι τομείς που η χώρα μας

παίρνει καλό βαθμό,

μα η ζωή μας άλλαξε

συνήθειες και ρυθμό.

 

Γέροι, γριές για εμβόλιο

δεν μπαίνουν στη σειρά τους.

Κι όλο νοσούν, πεθαίνουνε,

μολύνουν τα παιδιά τους.

 

Στο εμβόλιο είναι αρνητές

ελάχιστοι, ορισμένοι.

Κι απέμειναν για να νοσούν

κάποιοι …πεφωτισμένοι.

 

Κι αν μειωθούν οι αρνητές,

μπόλικη η ανοησία…

Μα, εκατομμύρια λογικοί

«χτίζουν» την ανοσία.

 

Σπάνια δείγματα ανθρωπιάς

οι αθλητές μας δίνουν.

Κι οι επερχόμενες γενιές

νέες ελπίδες δίνουν.

 

Όσο ζεσταίνει ο καιρός

το ρίχνουμε στα μπάνια.

Κι όσο ψοφάει ο ιός

θ’ ανοίγουμε …σαμπάνια.

 

Μάλλον πολλά υποσχόμενος

μπήκε ο Αλωνάρης.

Άντε να μπει στον πάγκο του

ο κάθε ….κατεργάρης.

 

Πλήρως εμβολιάστηκα

και κάνω τα μεράκια μου.

Για να …ζηλέψουν οι αρνητές

πίνω τα τσιπουράκια μου.

 

Όλο και φιδοσέρνεται

ο διχασμός και πάλι.

Κι η πανδημία χαίρεται,

σηκώνει το κεφάλι.

 

Προσμένουμε τον Αύγουστο

για τη γιορτή, τη φιέστα μας.

Εκεί που όλα θα παιχτούν

ακόμη και τα …ρέστα μας.

 

«Ζαβός» θα ‘ναι ο Αύγουστος

χωρίς παζάρι και ..βιολιά.

Κουτσά, στραβά, λίγο μουγκά,

χωρίς τα σκόρδα …σκορδαλιά.

 

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι

ο ένας για τον άλλον.

Εκεί που αργά ξυπνήσαμε (;)

είναι το Περιβάλλον.

 

Σεισμοί, πλημμύρες, καύσωνες,

πόλεμοι στον πλανήτη…

Κι εμείς «γυμνοί» στο φέισμπουκ

κάνουμε τον …προφήτη.

 

Κι αν κάναμε διακοπές,

ίσως και για πολύ λίγο,

η πανδημία ούτε στιγμή

δεν είπε «εγώ θα φύγω».

 

Αβέβαιος Σεπτέμβριος

και μεταβατικός.

Ευχή μας να ‘ναι βολικός,

πιο ήρεμος και λογικός.

 

Δεν μας αφήνουν ήσυχους

ο φόβος, τα φαρμάκια.

Μακάρι να μη γίνουνε

και τα ψωμιά- ψωμάκια.

 

Μικροί, μεγάλοι μπήκαμε

πάλι στη λοταρία…

Γύρω από εμβολιασμούς

και την ελευθερία.

 

Στη ΔΕΘ όλοι μας τάξανε

τον ουρανό με τ’ άστρα.

Και τώρα περιμένουμε

μία σοδειά στη …γλάστρα.

 

Ακρίβεια, κρίσεις και ιός

σ’ όλον τον κόσμο ανάθεμα.

Τα μόνα που ανθίζουνε

έμειναν τα …χρυσάνθεμα.

 

Για «Όχι». Πολιούχους μας

θα κάνουμε γιορτές.

Λόγω ιού, παρέλαση

θα κάνουν κι οι …αρνητές;

 

Με γλέντι, πιώμα και χορό,

«χελώνα» ο εμβολιασμός.

Μέχρι το τέλος του μηνός

θα σου ‘ρθει ο …λογαριασμός.

 

Αφήστε τον, τον Ερντογάν…

Το παίζει τζάμπα μάγκας,

μα θα τον φάει τελικά

ο «νόμος» της μαρμάγκας.

 

Ψυχρός και πάλι ο ιός

«θερίζει» σε επέλαση.

Ατάραχοι οι αρνητές

κι ας έκανε παρέλαση.

 

Γιατί δεν με θες, κυρά μου,

έχω κάνει εμβόλιο.

Κι αν στις γλύκες είσαι λάσκα

θα φοράω και τη μάσκα.

 

Όσο περνάει ο καιρός

με τον ιό τα βάζουν όλοι.

Κι όσο φουντώνει η απειλή

τρέχουνε για το «μπόλι».

 

«Χάρε, μπαμπέση, σταυρωτή,

γιατί μας το ‘κανες, γιατί;»

Πήρες από την πόλη μας

το γελαστό παιδί.

 

Εμβολιαστείτε, χριστιανοί,

τάχιστα ει δυνατόν…

Γιατί αν «τα ζώα μου αργά»,

o …Κύριος ΜΕΘ ημών.

 

Στην «όμικρον» μετάλλαξη

θα εμπλακούμε όλοι;

Μπολιάσου Λένα και Μαριώ,

Γιωργάκη και Μανώοοολη….

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ

θ’ αρχίσουν πια να ερίζουν

κι αγώνα επιβίωσης

και τη «μαϊμού» ψειρίζουν.

 

Άρχισε ο Τσίπρας έμαθα

ν’ ασκείται στο …βελάκι.

Και έχει στόχο τώρα πια

τη φώτο του Ανδρουλάκη.

 

Χιόνια στο καμπαναριό,

τα Χριστούγεννα χωλαίνουν.

Νόσησε όλο το χωριό,

κάποιοι άδικα πεθαίνουν.

 

Ευτυχές το νέο έτος

και να φέρει ένα πρωί

να μην έχουμε ανάγκη

μάσκες, τεστ για τη ζωή.

 

Δεν σε φοβόμαστε «όμικρον»,

δεν είσαι σαν τη «Δέλτα»…

Γι’ αυτό και πάλι αρχίζουμε

(με μάσκες) σούρτα – φέρτα.

Και αν μετά το τρίμηνο

μυρίσει καλοκαίρι,

βλέπω να μένεις «άνεργη»,

χαμένη από χέρι.