Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη (έκδοση 11/12/21)

Ο ΣΥΡΙΖΑ με το ΚΙΝΑΛ

θ’ αρχίσουν πια να ερίζουν

κι αγώνα επιβίωσης

και τη «μαϊμού» ψειρίζουν

Η Χριστουγεννιάτικη κλεψύδρα έπιασε δουλειά για τα καλά και η άμμος της τρέχει πλέον ολοταχώς για τις γιορτές. Ναι, ξέρουμε πως δεν θα είναι και φέτος εύκολες, αφού η πανδημία καραδοκεί, αλλά η τρέχουσα κατάσταση μας γεμίζει ελπίδες ίσως επειδή οι εμβολιασμοί αυξάνονται κατακόρυφα και η περιλάλητη ανοσία του πληθυσμού γίνεται ολοένα και πιο ορατή στο άμεσο μέλλον. Και ναι μεν ξεφύτρωσε νέο «αγκάθι», η μετάλλαξη «όμικρον», αλλά –μέχρι στιγμής τουλάχιστον- δεν δείχνει να …ιδρώνει το αυτί των επιστημόνων έναντι των εμβολίων που παραμένουν ισχυρά όπλα στα κουρασμένα τους χέρια, δεν τη φοβούνται. Μακάρι να εξελιχθούν έτσι τα πράγματα και να δούμε κι εμείς κάπου να χαράζει, να ανασχεθούν οι μολύνσεις, να μειωθούν οι διασωληνώσεις, να λείψουν οι θάνατοι.

Οι στατιστικές εκτιμήσεις που έχουν στην «εργαλειοθήκη» τους όμως οι Έλληνες επιστήμονες προβλέπουν ότι η υπάρχουσα εικόνα νοσήσεων, θανάτων κτλ. θα μας …συντροφεύει τουλάχιστον μέχρι ΚΑΙ την περίοδο των γιορτών του 12ημέρου. Άρα; «Μούγκα στη στρούγκα», προσοχή και προφυλάξεις, ενώ συνεχίσετε να πατάτε σταθερά το «γκάζι» των εμβολιασμών.

«Είναι «σχεδόν βέβαιο» ότι η παραλλαγή Όμικρον του κορωνοϊού δεν προκαλεί σοβαρότερη νόσηση απ’ ότι η «Δέλτα», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο κορυφαίος Αμερικανός λοιμωξιολόγος Δρ Άντονι Φάουτσι. Πρόσθεσε όμως ότι ο κόσμος θα πρέπει να περιμένει «τουλάχιστον δύο εβδομάδες» ακόμη για να διαπιστωθεί εάν η παραλλαγή αυτή αποδειχθεί όντως λιγότερο επικίνδυνη από τη Δέλτα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι (η Όμικρον) δεν είναι σοβαρότερη από τη Δέλτα», είπε ο γνωστός επιδημιολόγος και σύμβουλος του Λευκού Οίκου για την πανδημία. «Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι θα μπορούσε να είναι και λιγότερο σοβαρή», πρόσθεσε, σε αυτήν την τηλεφωνική συνέντευξη που παραχώρησε.»

Η μόνη διαθέσιμη επιστημονική αλήθεια είναι τα εμβόλια. Και όσο γεμίζουν τα εμβολιαστικά κέντρα τόσο θα ξημερώνουν καλύτερες μέρες για όλους μας, σε όλες τις ηλικίες. Πανελλαδικά πάντως μαθαίνω πως ήδη έχει φουλάρει με σχετικά ραντεβού όλος ο Δεκέμβριος, χωρίς να αποκλείονται κάποιες αναγκαίες περιπτώσεις έκτακτης προτεραιότητας. Κι αν κρατήσουμε αυτούς τους ρυθμούς, αν μέσα στις γιορτές δεν χαλάσουμε απρόσεχτα αυτή τη «συνταγή», θα κερδίσουμε πολλά για την υγεία μας, την αγορά, τις δουλειές μας, την ανάπτυξη γενικότερα, τη ζωή μας συνολικά. Πλέον όλων αυτών πάντως, ο πόλεμος με την πανδημία συνεχίζεται και θα μας απασχολεί για αρκετό ακόμη χρονικό διάστημα, ελπίζουμε πολύ λιγότερο απ’ όσο διαδίδουν οι απαισιόδοξοι.

Την ανάγκη να καλυφθεί ένα κενό ηγεσίας στην Κεντροαριστερά φαίνεται πως αισθάνθηκαν όσοι τοποθετούνται πολιτικά στο συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, όπως και μια επιβαλλόμενη ανανέωση και έσπευσαν μαζικά να ψηφίσουν στον α’ γύρο των εσωκομματικών εκλογών του ΚΙΝΑΛ, την περασμένη Κυριακή. Η «πρωτιά» του Νίκου Ανδρουλάκη εξηγεί τον παραπάνω σχολιασμό και –παρεκτός κάποιας εκπλήξεως- αναμένεται να επιβεβαιωθεί και αύριο, ειδικότερα από τη στιγμή που και ο Ανδρέας Λομβέρδος πλέον τοποθετήθηκε δημόσια υπέρ του, δίνοντας του την προσωπική του ψήφο αύριο. Επίσης όσα διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό και ως σήμερα συντείνουν στο να πιστεύει κανείς ότι πρέπει να θεωρείται πολύ πιθανή άνοδος –μικρή ή μεγάλη- του εκλογικού ποσοστού του ΚΙΝΑΛ στις επόμενες εθνικές εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν. Συνεκδοχικά αναμένεται και η μετακίνηση ψηφοφόρων από κόμμα σε κόμμα. Το πολιτικό σκηνικό αναθερμαίνεται ήδη, μάλλον αλλάζει και με δεδομένο ότι τα τρία μεγαλύτερα κόμματα της χώρας δηλώνουν ότι διεκδικούν αυτοδυναμία -ως ευσεβή πόθο;- δεν πρόκειται να …πλήξουμε.

Επίσης ενδιαφέρον αναμένεται να έχει η διαρκής προεκλογική «μονομαχία» ΣΥΡΙΖΑ με ΚΙΝΑΛ, αφού ψαρεύουν από την ίδια κυρίως ..στέρνα ψηφοφόρους.

Από τα παραλειπόμενα της εκλογικής μάχης για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, όπως τα αποτυπώνει ο Σταύρος Παπαντωνίου στην «Καθημερινή»: «Το εντυπωσιακό αποτέλεσμα του Νίκου Ανδρουλάκη στην Κρήτη (ξεπέρασε το 60%) δεν ήρθε τυχαία και είχε και οικογενειακή συνδρομή. Ο πατέρας του ευρωβουλευτή του ΚΙΝΑΛ, Μαρ. Ανδρουλάκης, ο οποίος ζει μόνιμα στο νησί, ήταν και είναι ένα πολύ ισχυρό τοπικό στέλεχος, που ξέρει καλά πώς παίζεται το πολιτικό παιχνίδι. Μάλιστα, την εποχή Σημίτη υπήρξε φανατικός υποστηρικτής του πρώην πρωθυπουργού και «κομματάρχης» του εκσυγχρονισμού στη Μεγαλόνησο, δουλειά που αυτή τη φορά έκανε για τον γιο του. Και ένα χαριτωμένο παρασκήνιο: όταν ο πατέρας Ανδρουλάκης πληροφορήθηκε το αποτέλεσμα της Κρήτης, η πρώτη του αντίδραση ήταν: «Θεέ μου, τι έκανε η νησάρα μου».

«Αν είναι ο ταύρος δυνατός δεν τονε σκιάζει η μάντρα. Ο άντρας κάνει τη γενιά κι όχι η γενιά τον άντρα»… Αυτή η παλιά ατάκα ΔΕΝ αφορά τον Γιώργο Παπανδρέου, που πολιτικά αποδείχτηκε κατώτερος της Ιστορίας, σε σχέση με τους εξ αίματος προπάτορές του. Κρίμα που στις μέρες μας εκτίθεται….

Μα σοβαρή «ανήκεστη βλάβη» του Ελληνικού Δημοσίου σκιαγραφεί σε κύριο άρθρο της η «Καθημερινή» που τονίζει ότι «οι παθογένειες είναι γνωστές: υποστελέχωση κρίσιμων υπηρεσιών για την εξυπηρέτηση του πολίτη – και, αντιστοίχως, πλεονάζον προσωπικό σε άλλες που συχνά δεν έχουν λόγο ύπαρξης· εξίσωση των αμοιβών των υπαλλήλων ανεξαρτήτως των επιδόσεών τους· ανυπαρξία ουσιαστικού πειθαρχικού ελέγχου. Στον ΕΦΚΑ γίνεται μια προσπάθεια να θεραπευθούν κάποιες από αυτές τις χρόνιες δομικές αδυναμίες της δημόσιας διοίκησης, προκειμένου να μην εξακολουθήσουν χιλιάδες πολίτες να περιμένουν επί μήνες, ίσως και χρόνια, τη νόμιμη σύνταξή τους. Αν η προσπάθεια επιτύχει, θα αποτελέσει υπόδειγμα για όλη τη διοίκηση.» Σκεφτείτε ότι κάποιοι καρεκλοκένταυροι του συγκεκριμένου Οργανισμού να κάνει γραπτή υπεύθυνη δήλωση ότι είναι …εν ζωή, ώστε να δικαιούται σύνταξης …κάποτε (ή …ποτέ;). Τις προάλλες ο Υπουργός Εργασίας αποκάλυψε στην τηλεόραση ότι το 46% των παραπόνων των Ελλήνων απευθύνονται στον ΕΦΚΑ, ειδικά για την απονομή συντάξεων που εκκρεμούν.

Ιστορίες καθημερινής τρέλας δηλαδή… Σκεφτείτε τι τραβάνε, πόσο ταλαιπωρούνται, πόσο μάταια περιμένουν να εκδοθεί η σύνταξή τους δεκάδες χιλιάδες άντρες και γυναίκες, που δούλεψαν με ευσυνειδησία δεκαετίες ολόκληρες (πολλοί φτύνοντας ιδρώτα και αίμα, για να δημιουργήσουν νοικοκυριά, ν’ αναστήσουν οικογένειες και να φτάσουν στα γεράματά τους) και –αντί να απολαύσουν μια αντιμισθία των κόπων τους, -συχνά με κάποια «ψίχουλα»- να «εισπράττουν» την ανέχεια, την αδιαφορία και την περιφρόνηση, με κάποια κατεβασμένα τηλέφωνα που ποτέ δεν απαντούν, γιατί κάποιοι κηφήνες απαξιούν να τα σηκώσουν. Κι ας μην αναφερθούμε σε εκατοντάδες χιλιάδες άλλες συντάξεις που περικόψανε ανάλγητα οι κυβερνήσεις των μνημονίων, τάχα …φιλολαϊκές κατά τα άλλα.

Τα πάλαι ποτέ «τιμημένα γηρατειά» έχουν καταντήσει τελικά σε κάτι άλλο που καταλήγει σε …μημένα. Και, τώρα με την πανδημία, σε κάτι τρισχειρότερο: πεθαμένα κυρίως.

Αλλά γιατί να κρύβουμε τα καλά νέα; Επαινετικά σχόλια μαζεύουμε από όλον το Δυτικό κόσμο για την πορεία της εθνικής μας οικονομίας και την αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Από το (συνήθως σκληρό και αυστηρό) Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ειδικότερα, καθώς η Ελλάδα τον Ιανουάριο θα εξοφλήσει και την τελευταία δόση του δανείου, από την εποχή των μνημονίων, το τελευταίο ευρώ δηλαδή που τους οφείλουμε. Με καλά λόγια εκφράστηκαν και οι Ευρωπαίοι εταίροι μας στην πρόσφατη συνεδρίαση του γιούρογκρουπ, καθώς διαπιστώθηκε ότι οι ρυθμοί ανάπτυξης στην Ελλάδα είναι φέτος τετραπλάσιοι σχεδόν του μέσου όρου των χωρών της Ευρωζώνης…. Ό,τι και να πούμε τα στοιχεία αυτά δεν αμφισβητούνται και προέρχονται από επίσημες πηγές έξωθεν της χώρας μας. Και είναι καλά σημάδια για την πορεία μας, παρά τα εμπόδια και τις ζημιές που προκαλεί η πανδημία, η κλιματική κρίση κτλ. ή τα αυτονόητα εμπόδια που προκύπτουν στους τζίρους πολλών επιχειρήσεων, τις καθυστερήσεις στην υλοποίηση ορισμένων νέων επενδύσεων κ.ο.κ.

Με άλλα λόγια, το να ξεμπερδεύουμε μια ώρα αρχύτερα με την πανδημία, μπορεί να είναι καθολικό ζήτημα υγείας, ζωής και θανάτου, αλλά «εμπλέκεται» δραστικά και στις περισσότερες εκφάνσεις της κοινωνικής και της οικονομικής μας ζωής, στην ευημερία μας, στο παρόν και στο άμεσο μέλλον μας.

Αν οι κάθε λογής «τζάμπα μάγκες», οι μυαλοφυγόδικοι και οι άντρες με μεσαιωνικά παρωχημένα στερεότυπα σαν στάση της ζωής τους συγκεντρώνονταν, θα μπορούσαν να συμπήξουν ολόκληρο …πολιτικό κόμμα στην πατρίδα μας. Και μάλιστα, ίσως να είχαν λαμπρό κοινοβουλευτικό μέλλον. Αφού μόνο φέτος και μέχρι στιγμής μετράμε 15 συζυγοκτονίες, το χάλι μας δεν είναι μόνο έκδηλο είναι και μαύρο, κατάμαυρο. Άρα, οι τζάμπα μάγκες που αναφέρω παραπάνω «είμαστε πολλοί αλλά σκόρπιοι» και τα δήθεν αντράκια της μισής κουταλιάς (που αφαιρούν βίαια τις ζωές των γυναικών και απορφανίζουν τις οικογένειες τους) ακόμη περισσότερα. Τί άλλο να πει κανείς γι’ αυτούς τους φονιάδες, τους στερημένους κοινωνικά, ερωτικά, ψυχολογικά;

Παρατείνεται έως τις 31 Ιανουαρίου 2022 η προθεσμία υποβολής δηλώσεων πόθεν έσχες. Με τροπολογία που κατατέθηκε στη Βουλή, στο νομοσχέδιο «Μεταρρυθμίσεις στο νομοθετικό πλαίσιο της Εθνικής Σχολής Δικαστικών Λειτουργών και άλλες επείγουσες διατάξεις του Υπουργείου Δικαιοσύνης», παρατείνεται μέχρι και τις 31-1-2022 (έληγε στις 16-12-2021), η προθεσμία υποβολής από τους υπόχρεους των δηλώσεων περιουσιακής κατάστασης και οικονομικών συμφερόντων. Μια ακόμη μικρή αβάντα για τους …έχοντες και κατέχοντες.

Δύσκολες οι μέρες και οι νύχτες μου τις τελευταίες βδομάδες… Αισθανόμουν διαρκώς να τριγυρίζει ο Χάρος πιο απειλητικά από άλλες φορές και την ψυχή μου να παγώνει… Προσφιλείς μου έφευγαν απανωτά από τη ζωή, με αιφνίδιους και πρόωρους θανάτους. Πρώτος χρονικά ο χαμογελαστός Χρυσόστομος… Μετά πήρε τη δική του στράτα για τους ουρανούς ο φίλος Μίλτος Λασκαρίδης, συχνή παρέα στις μουσικές μας αποδράσεις και τη διασκέδαση, ακόμη δυο συγγενείς, από καρκίνο ο ένας κι από κορωνοϊό ο άλλος, συν για όσους και όσες συντοπίτες μου μαθαίνω συχνά το θλιβερό μαντάτο. Και νοιώθεις κάποιες στιγμές ότι δεν αντέχεται αυτή η ιστορία, με τα μαύρα κρέπια της θλίψης και του πένθους να σε τυλίγουν. Ο Θεός ας τους αναπαύσει…

«Ο Νίκος Γκάτσος (στη σημερινή φωτο) γύριζε το Χειμώνα του ’36 σπίτι του, από μια ταβέρνα. Ήμουνα στην Κορυτσά και του είχα στείλει στην Αθήνα, σε χειρόγραφο, το ”Με τον τρόπο του Γ. Σ.” Κατά κακή του τύχη -μολονότι πολύ αθώος, είχε κάποτε ύφος βλοσυρό- τον έπιασαν και τον πήγαν στο τμήμα. Τον έψαξαν. Στην τσέπη του το χειρόγραφο. ”Ρε, τι σου έκανε η Ελλάδα και σε πληγώνει; Κομμουνιστής ε;” ”Μα κύριε αστυνόμε, δεν το έγραψα εγώ αυτό, το έγραψε ο κύριος Σ. που είναι πρόξενος.” ”Πρόξενος ε; Τέτοιους πρόξενους έχουμε γι’ αυτό πάμε κατά διαόλου.” Ευτυχώς βρέθηκαν στις τσέπες του και κάτι άλλα, της ίδιας τεχνοτροπίας, που αφόπλισαν τους φρουρούς της ησυχίας μας. ”Σε αφήνουμε, μωρέ, γιατί είσαι βλάκας”, του είπαν όταν τα διάβασαν.» (Γιώργος Σεφέρης). Στις 8 Δεκεμβρίου του1911 γεννήθηκε ο Νίκος Γκάτσος. (Απόσπασμα από το βιβλίο ΜΕΡΕΣ Δ΄).

Την περασμένη Κυριακή μπαίνει ένας παππούς σ’ ένα κτίριο, νομίζοντας ότι είναι …εμβολιαστικό κέντρο.

-Εδώ είναι για φάιζερ; ρωτάει.

-Όχι, κύριε…. Εδώ είναι για το ΚΙΝΑΛ.

Κι ενώ ο παππούς σκέφτεται για λίγο διστακτικός, τελικά αποφασίζει:

-Ας πάει στα κομμάτια… Κάνε μου ΚΙΝΑΛ ,να τελειώνουμε.