Η Χριστουγεννιάτικη γιορτή στο ΚΔΑΠμεΑ

Το 1992, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, ανακήρυξε την 3η Δεκεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.

Με τον όρο αναπηρία αναφερόμαστε στον περιορισμό του λόγου, του έργου ή της άμεσης αντίληψης. Είναι αποτέλεσμα οργανικών ή περιβαλλοντολογικών αιτιών, που δημιουργούν εμπόδια στην αυτοεξυπηρέτηση, στην απασχόληση, στην εκπαίδευση, στην ψυχαγωγία και στην κοινωνική συμμετοχή.

Όλοι στη ζωή μας κάποια στιγμή έχουμε συναντήσει κάποια δυσκολία που μας έχει φανεί είτε μικρότερη ή μεγαλύτερη. Το σίγουρο είναι πως κάθε δυσκολία φαίνεται πιο διαχειρίσιμη όταν έχουμε γύρω μας άτομα, που είναι έτοιμα να μας προσφέρουν την αγάπη, τη βοήθεια και τη συμπαράσταση τους. Όλοι μας θέλουμε να βιώνουμε την αποδοχή των γονέων μας, της κοινωνίας μας και στενοχωριόμαστε, όταν κάποιος μας μειώνει ή μας προσβάλλει ή αποφεύγει την συναναστροφή μας.

Ας σκεφτούμε τώρα τι θα μπορούσε να νιώθει ένα άτομο με ένα κινητικό πρόβλημα, που του στερεί την ευκαιρία να περπατήσει, να τρέξει, να κινηθεί με άνεση σε χώρους που όλοι εμείς καταφέρνουμε να φτάσουμε χωρίς κόπο και σκέψη. Ο αποκλεισμός των ατόμων με ειδικές ανάγκες ξεκινά από την έλλειψη ενημέρωσης μας για την αναπηρία. Η έλλειψη γνώσης οδηγεί στον φόβο της προσέγγισης και της αποδοχής. Πολλοί ακόμη και σήμερα πιστεύουν ότι η αναπηρία είναι ασθένεια, και μεταδίδεται από άτομο σε άτομο.

Κάποιες πρακτικές οδηγίες στους συμπολίτες μας όταν έρχονται σε επαφή με ένα άτομο με αναπηρία είναι να μην το αφήνουμε εκτός της συζήτησης ή της δραστηριότητας, επειδή φοβόμαστε ότι δεν θα νιώθει άνετα. Να τον συμπεριλάβουμε όπως οποιονδήποτε άλλον. Γνωρίζει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να κάνει μπορεί να επιλέξει το ίδιο το άτομο για την συμμετοχή του. Αν αντιμετωπίζει λεκτικό πρόβλημα, ας το ακούσουμε προσεκτικά και υπομονετικά. Να του ζητήσουμε να επαναλάβει, αν δεν καταλαβαίνει. Αν το άτομο χρησιμοποιεί αμαξίδιο, καθόμαστε για να συζητήσουμε μαζί του. Όταν επικοινωνούμε με ένα άτομο με νοητική υστέρηση χρησιμοποιούμε απλές εκφράσεις, ώστε να είμαστε κατανοητοί. Όλες αυτές οι κινήσεις μπορούν να βοηθήσουν τη ζωή ενός ατόμου με αναπηρία και να αισθανθεί κοινωνικά ενταγμένος.

Τα άτομα με αναπηρία δε ζητάνε να γίνει η ζωή τους ευκολότερη. Ζητάνε να γίνει η ζωή τους ΙΣΗ με τη δική μας. Στόχος πρέπει να είναι όχι η τυπική, αλλά η πραγματική ισότητα, η οποία σημαίνει ίσες ευκαιρίες στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή. Αυτό που πρέπει να επιδιώκεται είναι ο σεβασμός της ατομικής και ομαδικής ιδιαιτερότητας και η πραγματική ένταξη στην κοινωνία.

Στις 3 Δεκεμβρίου στο ΚΔΑΠμεΑ “Αγωγή” πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με ομιλία, θεατρικό “Έλμερ, ο πολύχρωμος ελέφαντας” καθώς και χορωδία με συνοδεία από αρμόνιο και τρομπόνι. Η εκδήλωση έγινε χωρίς την παρουσία κοινού, σεβόμενοι τα υγειονομικά μέτρα προστασίας και μπορείτε να τη δείτε στο παρακάτω “παράθυρο” στο youtube ή στο κανάλι του e-almyros.gr, Laos online.

ΌΛΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ, ΌΛΟΙ ΊΣΟΙ!