Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη (έκδοση 20/11/21)

«Χάρε, μπαμπέση, σταυρωτή,

γιατί μας το ‘κανες, γιατί;»

Πήρες από την πόλη μας

το γελαστό παιδί.

Στη δουλειά μας, έρχονται κάποιες πικρές ώρες που η επικαιρότητα στέλνει στο πληκτρολόγιο τις κακές ειδήσεις εκείνες, που με όλη τη δύναμη της ψυχής σου θα ήθελες να μην υπάρχουν, να μην τις έγραφες, να μην τις σχολίαζες ποτέ. Ειδικότερα όταν αφορούν δικούς σου ανθρώπους, θλιβερά γεγονότα που το άγγελμα τους σου γδέρνουν την ψυχή, αισθάνεσαι ότι χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου.

Κάτι τέτοιο έγινε ο περασμένο Σάββατο με την αδόκητη απώλεια του γελαστού παιδιού, του Χρυσόστομου Ρουσόπουλου, για πολλά χρόνια συνεργάτη και φίλου μας. Αμέσως και τις επόμενες ώρες και μέρες βαρύ πένθος σκέπασε όλη την περιοχή του Αλμυρού, όπου το 43χρονο παλικάρι ήταν ιδιαίτερα αγαπητό, αφού ήταν ένα δοτικός άνθρωπος που δεν αρνήθηκε ποτέ τη βοήθειά του σε κανένα. Αλλά κι ένας ενεργός πολίτης, ένα διαμάντι για όσους και όσες τον γνώρισαν από κοντά. Κι όμως, η χρυσή καρδιά του προδόθηκε και μάλιστα πάνω στο ξημέρωμα της ονομαστικής του γιορτής.

Κάτω από την τραγικότητα της αιφνίδιας, της απίστευτης απώλειας είναι βέβαιο πως δεν θα βρέθηκαν εύκολα λόγια παρηγοριάς για τη χαροκαμένη μητέρα του, τον αδερφό του και τους άλλους οικείους του. Ο Θεός να τον αναπαύσει, αλλά η αθέλητη πίκρα που άφησε φεύγοντας τόσο άδικα, είναι πολύ μεγάλη και διαποτίζει μεγάλο κομμάτι της τοπικής μας κοινωνίας.

Η φυγή του Χρυσόστομου «έκρυψε» -έστω και προσωρινά- το συναγερμό που συνέχει όλους μας για την αναμενόμενη έξαρση της πανδημίας. Από καιρό, πολλούς μήνες τώρα, παραμερίσαμε τις κουβέντες και τους φόβους για άλλες ανθρώπινες νόσους και καθημερινή έγνοια μας πλέον είναι πώς θα επιβιώσουμε από αυτή η «θύελλα» που σαρώνει όλη την υφήλιο.

Τηρουμένων των πληθυσμιακών αναλογιών ο Αλμυρός και η περιοχή του είναι στο μάτι του ίδιου κυκλώνα, κάτι που εξηγείται και από το σχετικά χαμηλό ποσοστό εμβολιασμού που δεν μας προστάτευσε όσο θα έπρεπε, όσο θα μπορούσαμε. Όπως σε πολλές άλλες περιοχές, ο φόβος, η άγνοια και οι προκαταλήψεις καλά κρατούν… Ήπια ή πιο σοβαρά, όσοι και όσες νοσούν κρατάνε τη λοίμωξη τους σαν εφτασφράγιστο μυστικό μόνο στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον και ό,τι κυκλοφορεί στην πιάτσα είναι πολύ λιγότερο από την πραγματικότητα και –λόγω του «αθάνατου» κουτσομπολιού- «σερβίρεται» παραμορφωμένο ή ψευδές, έως ότου επέλθει το μοιραίο, ευτυχώς όχι πάντοτε.

Μόλις το 0,4% επί του συνόλου του εμβολιασμένου Ελληνικού πληθυσμού που νόσησε καταλήγει στο θάνατο. Και είναι πασίδηλο ότι και γι’ αυτή τη μοιραία κατάληξη ενέχονται συνοδά και σοβαρά υποκείμενα νοσήματα που επιβαρύνουν την τραγική νόσηση του ασθενούς. Αυτή είναι η επίσημη αλήθεια, κόντρα στα διάφορα παραμύθια που διακινούν οι αρνητές του εμβολίου, οι βαλτοί και οι παράνομοι. Το κακό είναι ότι αυτή η τραγική μειοψηφία εμποδίζει τη γενική ανοσία, την προσπάθεια του μεγάλου συνόλου να λυτρωθούμε από τον εφιάλτη, να σώσουμε τελικά τις ζωές μας, τις ζωές των αθώων, που έγκαιρα υπάκουσαν στην επιστήμη και στις υποδείξεις τους, αλλά και στην πολιτική ηγεσία, που προσπαθεί να κρατήσει ανοιχτή την αγορά, όρθια την ίδια τη χώρα.

Σε κύριο άρθρο της η «Καθημερινή» επισημαίνει ότι «όλη η Ευρώπη κλυδωνίζεται από το τέταρτο κύμα της πανδημίας. Η δοκιμασία που περνάει η Ελλάδα δεν οφείλεται τάχα σε κάποια πολιτισμική ιδιαιτερότητα. Η σχετική μεμψιμοιρία –περί βαλκανικής εξαίρεσης– είναι τουλάχιστον αντιπαραγωγική. Αυτό που χρειάζεται τώρα, όπως και στα προηγούμενα κύματα της πανδημίας, είναι η συλλογική και συστηματική άμυνα. Οι πολιτικές δυνάμεις που βρίσκουν τη στιγμή κατάλληλη για να κερδοσκοπήσουν αντιπολιτευτικά δεν ωφελούν ούτε καν τους εαυτούς τους. Πριμοδοτούν την καχυποψία και τη διάρρηξη κάθε εμπιστοσύνης στους θεσμούς και στην επιστήμη. Δουλεύουν μόνο για τους ακραίους.»

Θα προσθέσω κάτι που είπε κάποτε ο αείμνηστος Γιάννης Αλευράς, Πρόεδρος της Βουλής επί ΠΑΣΟΚ, στη δεκαετία του 1980: «Βασική προτεραιότητα για κάθε Βουλευτή είναι η επιθυμία της επανεκλογής του. Και αρχίζει και δουλεύει γι’ αυτήν από την επομένη της …εκλογής του». Αυτή λοιπόν η διαχρονική και διακομματική πικρή αλήθεια (ακόμη και σήμερα) έχει ελάχιστες προσωπικές εξαιρέσεις… Και μπορεί μεν το Σύνταγμα να αναφέρει ρητά ότι ο Βουλευτής εκλέγεται μεν συνήθως από κάποιο πολιτικό κόμμα αλλά κατόπιν ανήκει στο Έθνος και οφείλει –ως εκπρόσωπος του λαού- να ψηφίζει κατά συνείδηση για τα συμφέροντα της πατρίδας. Ναι… Έρχεται όμως κατόπιν (σχεδόν αποκλειστικά) η περιβόητη «κομματική πειθαρχία» και τελικά στέλνει την παραπάνω Συνταγματική επιταγή …περίπατο.

Σε ημιορεινό χωριό της Κεντρικής Ελλάδας, οι λίγοι, κυρίως ηλικιωμένοι, κάτοικοι έχουν εμβολιαστεί. Ο ιερέας που λειτουργεί την εκκλησία του χωριού είναι αντιεμβολιαστής και ανεμβολίαστος. Από την κοινότητα των αντιεμβολιαστών τον στηρίζουν οι πιστοί όμορου νομού, που καταφθάνουν με πούλμαν σχεδόν κάθε Κυριακή για τη λειτουργία. «Παππούλη, μας έκοψες την εκκλησία», διαμαρτύρονται οι μόνιμοι κάτοικοι. Είναι ένα μόνο από τα παραδείγματα δύσκολων καταστάσεων που έχουν προκληθεί από την πανδημία και την άρνηση ιερέων να εφαρμόσουν στις ενορίες τους τα μέτρα, στα οποία κατ’ επανάληψιν έχει καλέσει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος», γράφει η Δώρα Αντωνίου στην «Καθημερινή». «Σε όλες τις μητροπόλεις έχουν προκληθεί προβλήματα. Είτε από ιερείς, είτε σε υψηλότερο επίπεδο», αναφέρει σχετικά ιεράρχης μιλώντας στην «Κ». Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι η ευθύνη των κατά τόπους ιεραρχών είναι μεγάλη, καθώς στη φροντίδα τους είναι όλο το ποίμνιο. Από την άλλη, βεβαίως, υπάρχουν και ιεράρχες οι οποίοι, είτε ευθέως αμφισβητούν την ορθότητα των μέτρων για την πανδημία –προτάσσοντας την πίστη ως μόνο όπλο έναντι στον ιό– είτε σιωπηρά επικροτούν ανάλογες συμπεριφορές.»

Μέσα στη μαυρίλα της έξαρσης της πανδημίας το σημαντικό κι ευχάριστο νέο είναι ότι οι νέοι εμβολιασμοί άρχισαν να ξανατρέχουν, κυρίως για την πρώτη δόση και την τρίτη. Κι αν κάτσει λίγο φρόνιμα ο χειμώνας (που συνδαυλίζει συνήθως τη μετάδοση), αν δεν «πλακώσει» κάποια απρόβλεπτη νέα μετάλλαξη, μάλλον τελικά θα τα καταφέρουμε.

Έλα να πάμε στο Φεγγάρι… «Την ύπαρξη αρκετού οξυγόνου στη Σελήνη, προκειμένου να συντηρηθεί η ανθρώπινη ζωή για τα επόμενα 100.000 χρόνια, διαπιστώνουν οι επιστήμονες, οι οποίοι προσπαθούν να βρουν αποτελεσματικούς τρόπους επιβίωσης του ανθρώπου στο φεγγάρι. Το πρόβλημα είναι ότι το οξυγόνο δεν βρίσκεται σε αέρια μορφή, όπως στη Γη, αλλά είναι παγιδευμένο μέσα σε ένα στρώμα βράχου και λεπτής σκόνης που καλύπτει την επιφάνεια της Σελήνης. Αντίθετα, η σεληνιακή ατμόσφαιρα αφενός είναι πολύ λεπτή, αφετέρου απαρτίζεται από υδρογόνο, νέον και αργό, δηλαδή ένα μίγμα αερίων το οποίο δεν θα μπορούσε να «ζήσει» τον άνθρωπο και τα υπόλοιπα έμβια όντα. Σε αυτό το πλαίσιο, πρώτος στόχος των επιστημόνων είναι η εξαγωγή του οξυγόνου από αυτό το στρώμα βράχου και σκόνης, το οποίο είναι γνωστό ως ρεγόλιθος. Εάν, δηλαδή, καταφέρουμε να κάνουμε αυτή την εξόρυξη, τότε μπορεί να ανοίξει ο δρόμος για τον εποικισμό της Σελήνης. Κάθε κυβικό μέτρο ρεγόλιθου περιέχει 1,4 τόνους ορυκτών και 630 κιλά οξυγόνου. Κάθε άνθρωπος χρειάζεται περίπου 800 γραμμάρια οξυγόνου για να επιβιώσει. Άρα για περίπου δύο χρόνια, χρειάζεται 630 κιλά, όσο ένα κυβικό μέτρο ρεγόλιθου. Με δεδομένα τα μεγάλα αποθέματα της Σελήνης, μπορούμε να εξάγουμε το συμπέρασμα ότι υπάρχει αρκετό οξυγόνο για να επιβιώσουν 8 δισ. άνθρωποι, όσο είναι ο πληθυσμός της Γης, για τα επόμενα 100.000 χρόνια». (Πηγή: The Conversation).

Μου ήρθε ιδέα: Να στείλουμε τους …ανεμβολίαστους να σπάνε πέτρες στη Σελήνη. (χα, χα, χα!!!)

Με το μπαρντόν δηλαδή, αλλά θα μου συγχωρήσετε την απορία; Ο όρκος του Ιπποκράτη αναφέρει κάτι για «επίταξη» ή «επιστράτευση» γιατρών; Ποιος όρκος, είπατε; Ποιος Ιπποκράτης;

Πάντως αυτή η οδυνηρή περιπέτεια της πανδημίας έγινε και η αφορμή να ξεσκεπάζονται κάποιοι τοξικοί άνθρωποι, που έως προχθές σκέπαζαν (με τα …κουρέλια τους) τους κακούς και αντικοινωνικούς τους χαρακτήρες. Φοβάμαι πως στο εξής τίποτε δεν θα είναι ίδιο πια στις περισσότερες ανθρώπινες σχέσεις.

Το γνωστό «ο σώζων εαυτώ – σωθήτω» είναι Ευαγγελική ρήση;

Νέα, μοντέρνα επαγγέλματα: Εργαστήριο παραγωγής πλαστών πιστοποιητικών νόσησης ή εμβολιασμού. Στη διπλανή πόρτα παραδίδονται μαθήματα για αφελείς, χοντρόπετσους παρτάκηδες και ανάλγητους «αυτόχειρες».

Εντάξει, κυρίες μου… Μην το πάρετε τώρα σχοινί – κορδόνι… Να νοσηλεύεστε δηλαδή και κάποια στιγμή να τσιτσιδώνεστε κυκλοφορώντας αεράτες στους διαδρόμους των νοσοκομείων. Μην αυξάνετε τις ευρηματικές …παρενέργειες της πανδημίας.

Ξέραμε ως τώρα αρνητές στράτευσης, ολοκαυτώματος, εμβολίων, μεταγγίσεων, όρκου. Αρνητές απογραφής πρώτη φορά βλέπουμε… Πάντως οι αρνητές γενικώς δεν μας αφήνουν να …πλήττουμε.

Για ποια ενεργειακή κρίση μιλάτε; Σε παλιότερες εποχές, που κάθε βράδυ βγαίναμε έξω σε μπαράκια, ξενυχτάδικα, ταβέρνες, πανηγύρια κτλ. πόση …ενέργεια σπαταλήσαμε; Ε, τώρα έρχεται ο λογαριασμός (και μακάρι να υπάρξει σωσμός).

Ένας «χρονοταξιδιώτης» του TikΤοκ έγινε viral όταν ανέβασε ένα βίντεο στον λογαριασμό του για να αποδείξει ότι είναι ο τελευταίος άνθρωπος στον πλανήτη. «Ο TikToker έχει δεχτεί σφοδρή κριτική από τους σχολιαστές στο δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης που αμφισβητούν τους ισχυρισμούς του «χρονοταξιδιώτη» ότι είναι ο τελευταίος άνθρωπος στη Γη. Στο βίντεο ο άντρας τραβάει πλάνα από τον τελευταίο όροφο ενός ξενοδοχείου στη Βαρκελώνη όπου διαμένει, με τις εικόνες να μοιάζουν με πλάνα από μια έρημη πόλη. «Ξυπνώντας, όλα αλλάζουν μέρος. Είμαι παγιδευμένος ανάμεσα στο 2021 και το 2027. Είμαι σε έναν κόσμο παράλληλο με τον δικό σας», λέει ο χρονοταξιδιώτης». Τι λες, βρε σαχλαμάρα; Εμένα δεν με υπολογίζεις; Το 2027 θα είμαι μόλις …94άρων ετών…

Απεργούσε την περασμένη Τρίτη η καφεστίαση, αλλά ‘ντάξει… καλά τα κατάφερα χωρίς το πείραμα του Παυλόφ (δηλαδή απαραίτητα κάθε πρωί καφές και τυρόπιτα).

Κακά τα ψέματα… Το να πατάς σε δυο βάρκες, νομίζοντας ότι κάνεις πολιτική, δεν είναι τέχνη. Είναι …κακοτεχνία.