Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη (έκδοση 30/10/21)

Ψυχρός και πάλι ο ιός

«θερίζει» σε επέλαση.

Ατάραχοι οι αρνητές

κι ας έκανε παρέλαση.

Καλημέρα σε όλους σας… Αναρωτιέμαι τι σόι «προίκα» θα φέρει ο φετινός Νοέμβρης που έρχεται σε λίγες ώρες. Η αναμενόμενη στατιστικά πτώση της θερμοκρασίας θα «χοντρύνει» το ….πανηγύρι με τις ακριβές τιμές των καυσίμων, όσο κι αν τα κυβερνητικά μέτρα και οι ενισχύσεις θα προσπαθήσουν να ισοσταθμίσουν κάπως την αφαίμαξη των λαϊκών νοικοκυριών. Και εξαιρώ τις άλλες πιθανές και δυσάρεστες μετεωρολογικές εκπλήξεις του πρώτου στη σειρά χειμωνιάτικου μήνα. Μακάρι να μην έχουμε τέτοιες οδυνηρές εκπλήξεις.

Παράλληλα -και με το κρύο για σύμμαχο- ο ιός και οι μεταλλάξεις του θα συνεχίσουν και ας ευχηθούμε να μην διευρύνουν τη διασπορά τους, όσο το λεγόμενο «κίνημα αντιεμβολιαστών» επιμένει στο …βιολί του και –αντίθετα- οι εμβολιασμοί στη χώρα μας έγιναν πλέον πρώτα «ξαδερφάκια» με τη …χελώνα.

Θα μου πείτε «πάλι με γκρίνιες άρχισες;» Υπομονή… Δεν τις έγραψα ακόμη όλες. Έχουμε και τον πάντοτε απρόβλεπτο και παράφρονα Τούρκο, ένα μάτσο συχνούς διχασμούς στην πολιτική ζωή, που κατά κανόνα δουλεύουν πάντοτε για το καλό (;) κάθε κόμματος, παρά για το καλό της πατρίδας. Αλλά «πονάει» ήδη και η ψυχολογική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή των περισσότερων πολιτών, που δεν θα έλεγες ότι είναι και στην καλύτερή της φάση. Μήνας μπαίνει – μήνας βγαίνει η κόπωση όλων και ο φόβος στοιβάζονται στις …καμπούρες μας και κάτι τέτοιο μόνο κακά και άσχημα φέρνει και θα φέρει στο άμεσο μέλλον.

Κι αν η αγορά άνοιξε μετ’ εμποδίων και μερικώς –όπως άλλωστε «ανάπηρη» είναι ακόμη και η κανονικότητα- κάποιοι καλοί δείκτες της εθνικής οικονομίας (με πρώτη την καλή φετινή πορεία του τουρισμού) δεν καταφέρνουν ούτε καν να «χρυσώσουν το χάπι» της ζόρικης, δύσκολης καθημερινότητας.

Αν και λυπάμαι τον κόπο μου να γράφω όλες τις γκρίνιες και τα προβλήματα της καθημερινότητας, αναγνωρίζω πως πρέπει να πετάγονται στο καλάθι των αχρήστων μπροστά στο θάνατο, ειδικότερα όταν αυτός αφορά νέους και άξιους ανθρώπους.

Συγκλονισμένη όλη η Ελλάδα, πάνδημη και πανεθνική είναι η συγκίνηση για το θάνατο της Φώφης Γεννηματά, την περασμένη Δευτέρα, λίγα λεπτά μετά το μεσημέρι. Για το ήθος, τη γενναιότητα και την προσφορά της συγκεκριμένης πολιτικού, που νικήθηκε τελικά στη μάχη της με τον «ξορκισμένο», γράφηκαν ήδη και ειπώθηκαν πολλά και είναι περιττό ίσως να τα επαναλάβω.

Και φυσικά ούτε η ηθική μου ούτε η λογική μου επιτρέπουν να ασχοληθώ σήμερα με τις διεργασίες και τις προεκλογικές εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ… Κάποιοι λένε «πως όλα είναι πολιτική». Όχι όμως –διαφωνώ κάθετα- μέσα από το θάνατο ενός νέου ανθρώπου. Και ναι, τα κύματα πένθους και συγκίνησης θα ηρεμήσουν σύντομα, η ζωή θα πάρει πάλι τους γνώριμους ρυθμούς της, με τις χαρές και τις λύπες, θα ξαναπάρει τη δική της ανηφόρα. Μόνο οι δικοί της άνθρωποι θα θρηνούν το θάνατο και τη Φώφη για πολύ καιρό και εύχομαι να τους δίνει παρηγοριά το σπουδαίο αποτύπωμα που αφήνει πίσω της ως άνθρωπος και πολιτικός.

Η ανθρωποφαγία ή μάλλον η «δολοφονία» χαρακτήρων ως προς τους αντιπάλους ήταν διαχρονικά και είναι ένα θλιβερό χαρακτηριστικό της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτικών. Αυτό όμως δεν ίσχυσε ευτυχώς στην αδόκητη περίπτωση της απώλειας της Φώφης. Εκεί ο πολιτικός κόσμος σύσσωμος στάθηκε ομόθυμα με ευπρέπεια και ίσως και με οδύνη. Και κάποιοι είπαν ότι αυτό το …διάλειμμα ήταν κάτι που το χρειαζόταν το πολιτικό μας σύστημα. Αλίμονο… Εκεί έχουμε φτάσει (κατρακυλήσει) λοιπόν; Κι όμως… Αλλά η σύγκριση και η διαφορά στη συμπεριφορά όλων των πολιτικών δείχνει ταυτόχρονα και μια παρήγορη διαπίστωση: Ότι δηλαδή οι εθνοπατέρες και οι εθνομητέρες μας δεν απώλεσαν την ανθρωπιά και τον πολιτισμό των συναισθημάτων, έστω κι αν εθίζονται να ζουν καθημερινά στην άγρια «ζούγκλα», στην καθημερινή παλαίστρα του κομματικού (και ενδοκομματικου) ανταγωνισμού. Ταυτόχρονα αυτή η πρόσφατη και φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα του κοινοβουλευτικού μας βίου (ανάλογη θυμάμαι στη Βουλή από την αποτρόπαιη και άνανδρη δολοφονία με θύμα τον αλησμόνητο Παύλο Μπακογιάννη) θα μπορούσε να μην είναι πια …εξαίρεση και να βελτιώσει πολλαπλά στο εξής την ποιότητα των πολιτικών μας πραγμάτων. Μόνο ωφέλιμη θα βγει η Ελλάδα και ο λαός της από κάτι τέτοιο…

Είμαι αιθεροβάμων, ελπίζοντας κάτι τέτοιο; Ας μου το επιτρέψετε…

Η προσέγγιση του Θείου, της θρησκευτικής Πίστης δηλαδή, είναι αναφαίρετο προσωπικό δικαίωμα και επιλογή του καθενός. Στους καιρούς μας όμως, εν μέσω μιας απειλητικής πανδημίας που μας αφορά όλους -θρησκευόμενους ή όχι- και ο Χάρος με το δρεπάνι του «θερίζει» εκατοντάδες χιλιάδες αθώους κάθε ηλικίας σ’ όλον κόσμο, κάποιοι και κάποιες πρέπει να παραγκωνίσουν τη θρησκοληψία τους. Οι τυπολατρείες που θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές όλων επειδή δεν τηρούνται τα μέτρα προστασίας, ειδικότερα σε χώρους λατρείας, συνθέτουν μια υγειονομική βόμβα, την οποία παραβλέπουν όσοι δεν συμβιβάζονται με την ιδέα ότι δεν κινδυνεύει η Πίστη, αλλά οι πιστοί.

Δεν αφαιρούμε τη μάσκα π.χ. για να ασπαστούμε τις ιερές εικόνες, όπως είδαμε κάποιους και κάποιες που προσκυνούσαν πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη, του Αγίου Δημητρίου ή –ακόμη χειρότερα- δεν κατανοούμε ότι οι μπογιές ή το τζάμι ενός εικονίσματος δεν συνδέονται με την οφειλόμενη τιμή στην Άγιο ή την Αγία. Κι ας μη σχολιάσω τον καταιονισμό με το αντισηπτικό υγρό του εικονίσματος πριν προσκυνήσω.

Το χειρότερο ότι αρκετοί ρασοφόροι ενθαρρύνουν τέτοιες ακρότητες – αστειότητες, αφελώς ή υστερόβουλα, θεωρώντας ότι η Εκκλησία (όλοι μας, από θεολογική άποψη δηλαδή) είναι δικό τους φέουδο ή μαγαζάκι, παρασύροντας κάποιους πιστούς. Κι όμως… Οι πραγματικοί ποιμένες πρώτο μέλημά τους πρέπει να έχουν την αγάπη και την αλληλεγγύη για το ποίμνιό τους.

Αφορά τους πιο αδύναμους οικονομικά οφειλέτες της εφορίας: Από «κόσκινο» θα περνούν οι οφειλέτες προκειμένου τα χρέη τους να χαρακτηριστούν ανεπίδεκτα είσπραξης και να σταματήσει να τους κυνηγάει η εφορία. Όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, για να καταχωρηθούν τα χρέη τους στο βιβλίο των ανεπίδεκτων είσπραξης, ο φοροελεγκτικός μηχανισμός θα πρέπει να διαπιστώσει ότι δεν έχουν στη κατοχή τους κινητά ή ακίνητα περιουσιακά στοιχεία, ότι διαβιούν σε συνθήκες ανέχειας και ότι έχουν ασκηθεί σε βάρος τους όλα τα προβλεπόμενα αναγκαστικά μέτρα, όπως κατασχέσεις και ποινικές διώξεις. Τα χρέη θα μπορούν να διαγραφούν υπό προϋποθέσεις μετά από την παρέλευση δεκαετίας. Ωστόσο όλο αυτό το διάστημα, οι οφειλέτες και όλα τα συνυπόχρεα πρόσωπα δεν θα μπορούν να λάβουν φορολογική ενημερότητα, ούτε άλλο πιστοποιητικό για μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων, ενώ θα είναι δεσμευμένοι οι τραπεζικοί τους λογαριασμοί. Οι φορολογικές αρχές επιχειρούν να φιλτράρουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προκειμένου να εστιάσουν στην είσπραξη οφειλών που υπάρχει πραγματικά πιθανότητα να εισρεύσουν στα κρατικά ταμεία. Με βάση τα πιο πρόσφατα στοιχεία της ΑΑΔΕ τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς την εφορία ανέρχονται σε 109 δισ. ευρώ. Από το ποσό αυτό, τα 24,8 δισ. ευρώ έχουν ήδη χαρακτηριστεί ανεπίδεκτα είσπραξης, περιορίζοντας το πραγματικό ύψος των ληξιπρόθεσμων χρεών στα 84,2 δισ. ευρώ.

Παρακολουθώντας στην τηλεόραση τις εξελίξεις της επικαιρότητας, μόνο και μόνο για να ενημερώνομαι επαγγελματικά κυρίως, αδυνατώ να κατανοήσω αυτό το υπερβολικό και αντισυμβατικό (ίσως και αντιδεοντολογικό) …σόου για μια σειρά από τραγικά γεγονότα και τον απόηχό τους, που συντηρείται παρατεταμένα, προς χάριν της τηλεθέασης. Συχνά ο αδηφάγος τηλεοπτικός φακός δείχνει να μην αναγνωρίζει ακόμη και τους νόμους της ιδιωτικότητας, αλλά και κάποιες άλλες φορές, μετατρέπεται σε …πασαρέλα μόδας, ακόμη και για τους πρωταγωνιστές κάθε τραγικής ιστορίας, που σχετίζεται με αποτρόπαια εγκλήματα ή σύνθετα και δισεπίλυτα κοινωνικά θέματα. Η λατρεία της εικόνας και η ανθρωποφαγία της προβολής θυσιάζονται άσκεφτα και προκλητικά είτε αφορούν τους συντελεστές μιας εκπομπής είτε τους καλεσμένους τους.

Κατόπιν παίρνει από την τηλεόραση τα ηνία κάθε παντοειδές …ξέσκισμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου και διαχέεται στο σύνολο των τηλεθεατών. Η πιο θλιβερή διαπίστωση από τέτοια φαινόμενα είναι ότι –κατόπιν των παραπάνω- αναζητείται επειγόντως ήθος, πολιτισμός, γνώση, ανθρωπιά και λογική.

Κι επειδή οι συνθήκες με ΥΠΟΧΡΕΩΝΟΥΝ να παρακολουθώ τουλάχιστον τις ειδήσεις και τις πολιτικές εκπομπές, σκέφτομαι σοβαρά να διεκδικήσω αμοιβή για …βαρύ και ανθυγιεινό επάγγελμα. Από ποιόν; θα μου πείτε.. Από κανέναν. Αφού ακόμη και ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής αρκέστηκε να διαπιστώσει κάποτε δημόσια ότι «ζούμε σ’ ένα απέραντο φρενοκομείο». Και το «φρενοκομείο» πλέον έχει τις πόρτες του ξεκλείδωτες, αβέρτες….

Από ανάρτηση της Ρωξάνη Τσανίδη: «Αυτό το θηρίο, το τέρας ένα ύπουλο κάθαρμα που κρύβεται πάντα σε μια γωνιά για να χτυπήσει κρυφά, κατάφερε επί δεκαετίες ολόκληρες να μην τολμά κανείς να αναφέρει το όνομά του. Όλοι τον έτρεμαν, όλοι έφτυναν τον κόρφο τους όταν κάποιος ψέλλιζε το όνομά του. Τον έλεγαν με άλλες λέξεις, όχι με το όνομά του. Το «κακό», το «ξορκισμένο», το «επάρατο», χίλια δυο άλλα, όχι όμως το πραγματικό του όνομα. Αδηφάγος, σκληρός, ένιωθε ανίκητος καθώς κατάπινε πόλεις ολόκληρες σε όλο τον κόσμο. Και κόμπαζε αφού δεν τον έπιανε τίποτα. Μήτε φάρμακο μήτε εμβόλιο. Κατάφερε, εκμεταλλευόμενος τον φόβο αλλά και τον ανείπωτο πόνο των ανθρώπων, να δημιουργήσει απίθανες δοξασίες. Ότι μολύνει ακόμα και το χώμα, απίθανα πράγματα. Αλλά με το πέρασμα των χρόνων, οι άνθρωποι όχι μόνο τον κοιτούσαν στα μάτια παλεύοντας μαζί του αλλά ξεστόμιζαν και το όνομά του: ΚΑΡΚΙΝΟΣ Ναι, έκλεισε πολλά σπίτια, ρήμαξε οικογένειες, άπλωσε τη σκιά του, ολόμαυρη ράχη. Και καμιά φορά –καθόλου σπάνιο- έπαιρνε και δυο και τρεις από την ίδια οικογένεια. Σήμερα κατάφερε και νίκησε τη Φώφη Γεννηματά! Βρίσκεται και στη δική μου πόρτα τα τελευταία χρόνια καθώς και σε κάμποσα άλλα σπιτικά: της Ελένης και της Μαρίας, του Κώστα, του Φώτη, του Μάριου, της Ελπίδας, ένα σωρό ανθρώπων που παλεύουν καθημερινά. Φυσικά μας τρομάζει, εξυπακούεται. Φυσικά μας κλέβει τον ύπνο, την ανάσα, γεμίζει την ψυχή μας με τρέμουλο. Αλλά τώρα αντικρίζει κάτι που δεν έβλεπε παλιότερα: τον κοιτάμε κατάματα…»

«Δεν είναι η επάρατη νόσος. Ο καρκίνος έχει όνομα και με το όνομά του πρέπει να αντιμετωπίζεται. Ο άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του προσπαθώντας να πείσει για την παραπάνω διαπίστωση είναι άνδρας. Ένας γιατρός στον οποίο όλες οι γυναίκες ανά τον κόσμο οφείλουν αιώνια ευγνωμοσύνη. Ο Γεώργιος Παπανικολάου εφευρέτης του διάσημου Pap Test πάλεψε για να βρει τη λύση. Πέρασε χιλιάδες ώρες μπροστά από ένα μικροσκόπιο και τελικά θεμελίωσε τον τομέα της πρόληψης για τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας. Η παρατήρηση του κολπικού επιχρίσματος και η εύρεση σε αυτό ατύπων κυττάρων, που αποπίπτουν από το νεόπλασμα του τραχήλου της μήτρας, τον οδήγησαν στην ανακάλυψη του Pap Test. Μια ανακάλυψη που άλλαξε αποφασιστικά τον μέχρι τότε τρόπο αντιμετώπισης του καρκίνου. Πρόκειται για τη σημαντικότερη ανακάλυψη του 20ου αιώνα για τον καρκίνο καθώς σώζει το 70% των γυναικών παγκοσμίως από νεοπλασίες του τραχήλου της μήτρας εντοπίζοντάς τες σε αρχικό στάδιο. Πλήρως ιάσιμος καρκίνος. Ο σημαντικότερος άνδρας όλων των εποχών είναι Έλληνας και είναι ο Γεώργιος Παπανικολάου.» (Από το dinfo.gr).

Η φίλη μου Αρετή Κάρκου κοινοποιεί από την ιστοσελίδα «Σκέψεις Σοφών» μια σημερινή φωτογραφία και το παρακάτω κείμενο: «Τι και αν το αυτοκινητάκι του είναι φτιαγμένο από ένα κομμένο πλαστικό κίτρινο μπιτόνι και το τιμόνι του, κάτι κλαδιά δεμένα με πολύχρωμα κουρέλια… Το χαμόγελο του, ακόμη και αν οδηγούσε το ακριβότερο αμάξι στον κόσμο, δεν θα μπορούσε να είναι φωτεινότερο και πιο αληθινό…. Μα τι πανέμορφη φάτσα είναι αυτή!! Πολύ θα ήθελα αυτή τη φωτογραφία να τη δουν κάποια στιγμή και τα δικά μας τα παιδιά που όλο κάτι τους φταίει και όλο κάτι τους λείπει…»

-Όταν άρχισαν να πεθαίνουν και νεότεροι, καταλάβαμε ότι ο ιός δεν είναι «ένα απλό κρυολόγημα».

-Όσο λέγαμε πως η άρνηση του εμβολίου είναι «δικαίωμα και επιλογή μας», μάλλον αργήσαμε να καταλάβουμε πως κάτι τέτοιο δεν είναι πια …ευφυολόγημα.

Αν συνεχίσει να επιμένει και να μολύνει η πανδημία και να αναβάλλονται η μία μετά την άλλη οι μαζικές επετειακές εκδηλώσεις τη σημερινή φωτο (από παλιότερη παρέλαση στον Αλμυρό) μπορείτε και να την ερμηνεύσετε και σαν φωτογραφία …ρετρό.

Η διαδικτυακή μου φίλη Παναγιώτα Μπολτέτσου έγραψε: «Η γιαγιά μου έλεγε: Αν πας στο σπίτι κάποιου άλλου, να μπεις τυφλός και να φύγεις από εκεί μουγκός. Μην αναζητάς λάθη. Να σέβεσαι εκείνους που σε εμπιστεύτηκαν και σου έδειξαν το σπίτι τους.»

Από Δευτέρα εύχομαι σε όλους σας καλό μήνα Νοέμβριο. Υγεία και …καλά ξεμπερδέματα.

Χρόνια πολλά στο φωτεινό αστέρι της ζωής μου, τη χαμογελαστή εκδότρια της εφημερίδας μας, που σήμερα έχει τα γενέθλιά της. Είμαι πολύ περήφανος που το δικό της «ρολόι» δείχνει πάντοτε μια ώρα ΜΠΡΟΣΤΑ.