Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη (έκδοση 28/8/21)

Κι αν κάναμε διακοπές,
ίσως και για πολύ λίγο,
η πανδημία ούτε στιγμή
δεν είπε «εγώ θα φύγω».

Διαβάστε το Δελτίου Θυέλλης που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης και δημοσιεύθηκε στο “Λαό”, έκδοση Σαββάτου 28 Αυγούστου 2021.

Σε λίγα 24ωρα μας αποχαιρετά και ο Αύγουστος που μας «πλήγωσε» πολύ με τις φρικτές πυρκαγιές και τις ζημιές που άφησαν πίσω τους, όπως και η μερική έξαρση της πανδημίας, κυρίως λόγω όσων επιμένουν να μην εμβολιάζονται. Γι’ αυτό το δεύτερο ζήτημα γίνεται «μάχη» για να πεισθούν οι πιο ηλικιωμένοι τουλάχιστον που δεν προσέρχονται στα εμβολιαστικά κέντρα, όπως και οι κρίσιμες ειδικότητες αρνητών ανάμεσα στους υγειονομικούς, κάποιους γιατρούς, άνδρες και γυναίκες που υπηρετούν στην πολιτική προστασία και κυρίως στα σώματα ασφαλείας, οι εκπαιδευτικοί και ορισμένοι που εργάζονται στην εστίαση. Απρόθυμοι για το εμβόλιο και αρκετοί από τις νεαρότερες ηλικίες, παρά το ότι η μετάλλαξη της Δέλτα επιμένει να καλπάζει και τα κέντρα διασκέδασης είναι συνήθως εστίες διασποράς.

Η κατάσταση με την πανδημία και τα εμβόλια είναι περίπου ίδια ή χειρότερη και σε πολλές ξένες χώρες, ειδικότερα του Δυτικού κόσμου, γεγονός που αναγκάζει τις πολιτικές ηγεσίες τους να παίρνουν μέτρα που «στριμώχνουν» τους ανεμβολίαστους, αφού δεν μπορούν ήδη να εισέρχονται σε κλειστούς χώρους διασκέδασης, στα γήπεδα, να πληρώνουν τα τεστ κόβιντ που θα υποχρεώνονται να κάνουν σε κάποιες περιπτώσεις ή –σε πιο ευαίσθητους τομείς- να τίθενται σε αναστολή εργασίας άνευ αποδοχών.

Στις μέρες που ακολουθούν λοιπόν και ειδικότερα μετά τη 17^η Σεπτεμβρίου θα κληθούμε να ξαναθυμηθούμε τα …μαθηματικά (ακόμη κι εκείνοι που ποτέ δεν τα συμπάθησαν) γιατί πολιτική ηγεσία και κοινωνία θα πρέπει να λύσουμε –όσο μπορέσουμε- δύσκολες «εξισώσεις»…. Η πορεία της πανδημίας και του εμβολιαστικού κινήματος μέσα στο Φθινόπωρο, το άνοιγμα των σχολείων σε όλες τις βαθμίδες, ο εμβολιασμός των παιδιών τα μετ’ εμποδίων προβλήματα της εστίασης της διασκέδασης, αλλά και της αγοράς γενικότερα, η πορεία και η λειτουργία των επιχειρήσεων σε ιδιωτικό και κρατικό τομέα, είναι ίσως οι πιο δύσκολες εξισώσεις, Επομένως –χωρίς φόβο και πάθος- ο Θεός να βάλει το χέρι του…

Κατά βάση, με την εξαγγελία των περιοριστικών μέτρων οι ανεμβολίαστοι –λίγο ή πολύ οι ανεμβολίαστοι τίθενται σε μερικό λοκ ντάουν και οι εξελίξεις θα δείξουν, την πορεία, τα λάθη, τη βελτίωση ή όχι της μάχης με την πανδημία.

Και δεν θα ξεχάσουμε, δεν θα εξαιρέσουμε την πιθανότητα να κοιτάζουμε όλοι τον ουρανό, ξορκίζοντας τους ισχυρούς ανέμους και τις πυρκαγιές, τις κατακλυσμιαίες βροχές, τα ακραία καιρικά φαινόμενα, τη λεγόμενη κλιματική κρίση που ήδη μπήκε για τα καλά στις ζωές μας.

Το ποιοι θα κάνουν την τρίτη δόση, (μάλλον από 1^ης Σεπτεμβρίου θα ανοίξει η σχετική πλατφόρμα) τη λεγόμενη «αναμνηστική», με εμβόλιο mRNA, γνωστοποίησε στο πλαίσιο της τακτικής ενημέρωσης για την πορεία του εμβολιασμού στην Ελλάδα, η Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών Μαρία Θεοδωρίδου. Τόνισε ότι ο εμβολιασμός με δύο δόσεις παραμένει αποτελεσματικός σε ποσοστό 92%, ωστόσο ανέφερε ότι και οι εμβολιασμένοι -λόγω της μετάλλαξης Δέλτα- κολλάνε τον ιό, αλλά έχουν κατά 65% μικρότερες πιθανότητες να τον μεταδώσουν. Αναφερόμενη στην τρίτη δόση, είπε ότι «θωρακίζει άτομα που παραμένουν ευάλωτα στην λοίμωξη λόγω αδυναμίας ανάπτυξης αντισωμάτων ή άτομα που κινούνται σε χώρους με αυξημένη έκθεση στον ιό», καθώς επίσης δρα ως υπενθύμιση «στο ανοσιακό σύστημα για να δημιουργηθούν υψηλότερα επίπεδα αντισωμάτων».

Δεν είχε όμως μόνο κακά και δυσάρεστες εκπλήξεις το φετινό καλοκαίρι… Όλα δείχνουν -και κυρίως οι ξένοι επισκέπτες- ότι η Ελλάδα κέρδισε το στοίχημα του τουρισμού ως ασφαλής υγειονομικά προορισμός. Φανταστείτε αν είχαμε ήδη χτίσει και το περιβόητο τείχος ανοσίας πιο επιθετικά, πιο γρήγορα και πιο αξιόπιστα,,, Γιατί οι ξένοι έρχονται εμβολιασμένοι, «καθαροί» και αποδείχτηκε ότι δεν διασπείρουν τη νόσο όσο περιηγούνται τις ομορφιές και τα ιστορικά μνημεία του τόπου μας. Έστω και με όχι τόσο φρενήρεις ρυθμούς τα 180 επαγγέλματα που στηρίζονται από τον τουρισμό ελπίζουν στην επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου για Σεπτέμβριο, Οκτώβριο αλλά και γιατί όχι Νοέμβριο, για να μεγιστοποιήσουν το θεαματικό οικονομικό αποτέλεσμα και κυρίως τις αμοιβές επιχειρηματιών και εργαζομένων.

Διαβάζω στην «Καθημερινή» ότι οι υποστηρικτές των δασικών υπηρεσιών θεωρούν ότι είναι άθλος που υπηρεσίες τόσο δραματικά υποστελεχωμένες και απαξιωμένες για περισσότερο από δύο δεκαετίες μπορούν σήμερα να προσφέρουν έργο για τα δάση και να υποστηρίξουν την κατάρτιση των δασικών χαρτών. Οι πολέμιοί τους υποστηρίζουν ότι οι δασικές υπηρεσίες έχουν γίνει «βαθύ δημόσιο», ότι εξαντλούν την αυστηρότητά τους στα τυπικά αφήνοντας τα ουσιαστικά, ότι έχουν μετατραπεί σε γραφειοκρατικούς οργανισμούς. Ανεξάρτητα με το πού ακριβώς βρίσκεται η αλήθεια –και αν μπορεί να υπάρξει μια γενίκευση για το «αποτύπωμα» μιας υπηρεσίας που βρίσκεται σε κάθε γωνιά της χώρας– η μεταφορά όλων των διευθύνσεων δασών στο υπουργείο Περιβάλλοντος δίνει την ευκαιρία για μια νέα αρχή.

Η αλήθεια είναι πάντως ότι είναι αναγκαίο να μπει βαθύ …νυστέρι για την αναμόρφωση και την αλλαγή του πλέγματος των νόμων που διέπουν τα Δασαρχεία και ό,τι άλλο σχετίζεται με το Περιβάλλον. Και το βάρος πρέπει να πέσει στην πρόληψη παρά στην καταστολή όταν εκδηλώνονται π.χ. πυρκαγιές ή καταιγίδες.

Παρά τα προβλήματα που επιβάλλει η προστασία μας από την πανδημία, αλλά και το γεγονός ότι δεν έγινε πάλι το θρυλικό Αλμυριώτικο παζάρι (που η έναρξή του συνδυαζόταν ανέκαθεν με τη γιορτή της), πλήθος πιστών συνέρευσε και φέτος στο μεγάλο πανηγύρι των Μοναστηριών της Παναγίας Ξενιάς, με προσκυνητές από την περιοχή μας και την υπόλοιπη Κεντρική Ελλάδα, για να ανάψει ένα κεράκι και να προσευχηθεί στη χάρη της. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιστοί προσβλέπουν πάντοτε με ελπίδα στη Μεγαλοκυρά των ουρανών και εκζητούν την προστασία της. Βοήθειά μας και του χρόνου να αξιωθούμε πάλι να προσκυνήσουμε…

Ένα ακόμη τραγικό συμβάν καταγράφηκε τις προάλλες ως η ένατη γυναικοκτονία στην Ελλάδα εντός του 2021, πάνω από μία κάθε μήνα δηλαδή, ένας πραγματικά τρομερός απολογισμός. Αποκαλυπτικά της έντασης του προβλήματος της έμφυλης βίας είναι τα στοιχεία της Ελληνικής Αστυνομίας, σύμφωνα με τα οποία το πρώτο 15νθήμερο του Αυγούστου οι αρμόδιες υπηρεσίες διαχειρίστηκαν συνολικά 554 καταγγελίες για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας σε όλη την επικράτεια. Μάλιστα, στο πλαίσιο αυτό, αρμόδια αστυνομικά στελέχη προχώρησαν στη σύλληψη συνολικά 332 ατόμων για παραβάσεις της νομοθεσίας για την ενδοοικογενειακή βία, σχηματίζοντας σχετικές δικογραφίες αυτόφωρης διαδικασίας. Οι υπόλοιπες περιπτώσεις οδηγήθηκαν σε τακτική δικάσιμο.

Το ακανθώδες αυτό εγκληματικό φαινόμενο και η έξαρσή του πρέπει να προβληματίσει όχι μόνο τους άνδρες – δράστες, αλλά και το οικογενειακό περιβάλλον του καθενός από μας, τους γονείς που μεγαλώνουν τέτοιους …κανακάρηδες. Από την κακή διαπαιδαγώγηση, από το σπίτι αρχίζει το δραματικό πρόβλημα.

Οι τακτικοί αναγνώστες και αναγνώστριες της στήλης θα θυμούνται το σχόλιό μου του προηγούμενου φύλλου με τίτλο «Μήπως χρωστάμε κάτι στην Αϊτή;» Τις προάλλες λοιπόν διάβασα μια ανάρτηση του Υπουργού των Εξωτερικών Νίκου Δένδια που ανέφερε: «Το Υπουργείο Εξωτερικών θα δωρίσει στην Αϊτή, μέσω Διεθνούς Οργανισμού, το ποσό των 100.000 ευρώ, ως συνεισφορά στην αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών αναγκών, μετά τον πρόσφατο σεισμό που έπληξε τη χώρα και τον τυφώνα που ακολούθησε. Με τη συμβολική αυτή κίνηση η Ελλάδα στέκεται σήμερα δίπλα στον δοκιμαζόμενο λαό της Αϊτής και δεν λησμονεί ότι ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Ελλάδας, μετά την Επανάσταση του 1821.» Μπράβο, Υπουργέ…

Ο γεωπόνος, διαδικτυακός μου φίλος και συγγενής Νίκος Καραθανασόπουλος ανέβασε στο facebook την παρακάτω ανάρτηση: «Άκου Ελληναρά μου… Εσύ που θέλεις έξω από το σπίτι σου έναν πυροσβέστη, έναν αστυνομικό, ένα νοσηλευτή, ένα γιατρό, ένα δάσκαλο, έναν υπάλληλο του Δήμου, έναν υπάλληλο της ΔΕΗ. Εσύ που δεν πληρώνεις τους φόρους σου, δεν καθαρίζεις ούτε την αυλή του σπιτιού σου, πετάς τα σκουπίδια σου μέσα στο δρόμο και στο δάσος, βάζεις μέσον για να διοριστεί το παιδί σου στο Δημόσιο, δεν σέβεσαι το συνάνθρωπό σου. Μην αναρωτιέσαι πού είναι το κράτος; ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ.»

«Θυμάστε κάτι μαυράκια αδέρφια (στη φωτογραφία) που σας πουλούσαν αναπτήρες και ´σεις τους κλείνατε το παράθυρο του αυτοκινήτου μουρμουρώντας τους να πάνε πίσω στη χώρα τους; Τώρα πέρα από Έλληνες υπήκοοι είναι και παγκοσμίου φήμης υπεραθλητές και, από ένα e-shop τους που τους αποδίδει αμέτρητα εκατομμύρια δολάρια, δεσμεύονται να δώσουν το 50% των εσόδων στους πυρόπληκτους μας….» (Γιάννης Μόρας)

Τα αδέρφια Αντετοκούνμπο αν -ο μη γένοιτο- ξαναπεινάσουν ποτέ και χρειαστεί να βγουν πάλι στους δρόμους για το μεροκάματο, αντί να ξαναπουλάνε αναπτήρες, καλύτερα να ζητάνε από τους περαστικούς έστω ένα μονόλεπτο απ’ το φιλότιμο, τη λεβεντιά και την αλληλεγγύη, που σήμερα μοιράζουν στην Ελλάδα και στους κατατρεγμένους Έλληνες απλόχερα. Αλλά ξέχασα… Αυτά τα παιδιά βγήκαν από ένα φτωχό σπίτι που ωστόσο δεν τους έμαθε να ζητιανεύουνε μονόλεπτα. ΟΙ γονείς τους απλά τους δίδαξαν ήθος, πίστη και ελπίδα…

«Οι Πολωνοί πυροσβέστες όταν έφυγαν από τη Βόρεια Εύβοια και πήγαν να συνεχίσουν σβήνοντας φωτιές στα Βίλια! Άφησαν το γήπεδο του Νέου Πύργου (Σ.Σ.: κοινότητα δίπλα στους Ωρεούς) που είχαν κατασκηνώσει, αλλά άφησαν και κάτι πίσω τους που προσωπικά με συγκίνησε: Ένα τεράστιο ξύλινο δέντρο δίπλα στην παραλία με τα ονόματα των πόλεων προέλευσης τους και τις χιλιομετρικές αποστάσεις!» (Κείμενο και φωτο Γιάννης Παπανικολάου). Μάγκες…

Για περισσότερες από επτά δεκαετίες ο Μάρτιν Άντλερ κοιτούσε με νοσταλγία μία ασπρόμαυρη φωτογραφία, από την εποχή που ως νεαρός Αμερικανός στρατιώτης είχε φωτογραφηθεί με τρία παιδιά στην Ιταλία, τα οποία, όπως αναφέρει το Associated Press, έσωσε το 1944. Την περασμένη Δευτέρα ο 97χρονος βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου συνάντησε και πάλι από κοντά τα τρία αδέλφια για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο. Απέσπασε ένα γλυκό φιλί από τη Μαφάλντα (δεξιά στη φωτογραφία) και τη Τζουλιάνα Νάλντι και ένα μεγάλο ευχαριστώ από τον Μπρούνο. Η επανένωσή τους έγινε στο αεροδρόμιο της Μπολόνια, όπου ο Άντλερ έφτασε ύστερα από ταξίδι 20 ωρών από τη Φλόριντα. Όπως και τότε, ως 20χρονος στρατιώτης, είχε μαζί του αμερικανικές σοκολάτες τις οποίες μοίρασε σε παιδιά. Η επανένωση έγινε εφικτή χάρη στα social media. Εκεί περιέγραψε την ιστορία του όταν το 1944 μπαίνοντας σε ένα σπίτι Ιταλών βρήκε τρία παιδιά σε ένα τεράστιο ψάθινο καλάθι. Τα είχε κρύψει εκεί η μητέρα τους, πιστεύοντας ότι ήταν Γερμανοί στρατιώτες εκείνοι που εισέβαλαν στο σπίτι. Ο ίδιος είχε βγάλει το όπλο του φοβούμενος ότι το καλάθι έκρυβε κάποιον εχθρό, όταν είδε τη μητέρα τους να πετάγεται μπροστά και να φωνάζει «Bambini, bambini, bambini!». «Η υπόθεση θα μπορούσε να έχει εξελιχθεί σε τραγωδία. Αλλά ήταν ένα στόρι με happy end», σχολιάζει. Τα τρία αδέλφια θυμούνται ότι στη συνέχεια βοήθησε την οικογένειά τους. «Μας έσωσε» δηλώνουν στο Associated Press.

Πολλές φορές η ζωή καταγράφει απίστευτες και συγκινητικές ιστορίες…

«Υπάρχει ένα είδος απελπισίας που δεν μπορείς να είσαι πλέον λυπημένος. Που δεν αντέχεις άλλη λύπη. Κάθε άνθρωπος που είναι ενήμερος της μοίρας του, ξέρει πότε χτυπάει το καμπανάκι. Ο χρόνος αρχίζει και μικραίνει. Συνειδητοποιείς ότι γεννήθηκες όταν δεν το ήθελες, κατοικείς σε ένα σώμα που δεν το ξέρεις και τελικά δεν ορίζεις τίποτα. Τότε δε σου μένει παρά να υιοθετήσεις τη ζωή σου. Υιοθετείς ιδανικά, υιοθετείς αγάπες, απλώς και μόνο για να επιβιώσεις.» (Ειρήνη Παπά).

Α, πα, πα, Τσιτσιπά….

Ιδού μια δύσκολη «εξίσωση» μεσούσης της πανδημίας: Να είσαι δηλαδή αρνητής του εμβολίου ή απλώς να φοβάσαι το τσίμπημα της βελόνας, αλλά ταυτόχρονα να είσαι κα φοβερά …τσιγκούνης και να σε ζορίζει πλέον το Κράτος να πληρώνεις πλέον ένα ή δυο τεστ κάθε βδομάδα για να μη χάσεις τη δουλειά σου.

Και θέλετε να δυσκολέψω ακόμη περισσότερο την παραπάνω εξίσωση (αρνητής και τσιγκούνης); Να έχεις ψηφίσει και Νέα Δημοκρατία…

«Είναι τόσο ωραίο τοξικοί άνθρωποι να σου γυρνούν την πλάτη. Μοιάζει σαν τα σκουπίδια να πήγαν μόνα τους στον κάδο.» (Λία Παπαδούλη).

Κι ένα προσωπικό μήνυμα ίσως στου …κωφού την πόρτα:

Πέρα από τις θεωρίες
και λοιπές συνομωσίες
δεν διστάζω φοβισμένος.
Είμαι εμβολιασμένος.

Σας εύχομαι υγεία και καλά …ξεμπερδέματα. Καλά αποτελέσματα για τα παιδιά που εισέρχονται φέτος στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ της χώρας. Καλό κουράγιο στους γονείς τους…