Δελτίο Θυέλλης του Γιώργου Τσιντσίνη – έκδοση 17/7/21

Το Δελτίο Θυέλλης που υπογράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης και δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Λαός του Αλμυρού” στην έκδοση του Σαββάτου 17 Ιουλίου.

Όλο και φιδοσέρνεται

ο διχασμός και πάλι.

Κι η πανδημία χαίρεται,

σηκώνει το κεφάλι.

Η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού εμβολιάζεται και το συνολικό ποσοστό της θα κριθεί αν θα κατακτήσει την ανοσία κι αν θα προλάβει τη λήξη του καλοκαιριού ή την αρχή του φθινοπώρου. Τα καθημερινά κρούσματα αυξάνονται και οι προβλέψεις για τις επόμενες βδομάδες τρομάζουν, γιατί η χαλαρότητα αφενός και οι μεταλλάξεις αφετέρου προς την ..ανηφόρα συντείνουν. Βέβαια, κάποιοι άλλοι δείκτες, όπως η χαμηλή (ακόμη) πίεση στα νοσοκομεία και στις ΜΕΘ και οι λίγοι θάνατοι σχετικά με τον προηγούμενο χειμώνα είναι ένα παρήγορο σημάδι και δεν κάνουν τίποτε περισσότερο από το να πιστοποιούν ότι ο μαζικός εμβολιασμός έχει ήδη κάποια απτά και παρήγορα αποτελέσματα. Νοσούν λιγότεροι πολίτες, πιο ήπια και οι λιγοστές απώλειες ζωής σχετίζονται άμεσα κυρίως με τους ανεμβολίαστους.

Ανεξάρτητα λοιπόν με το τι λέει και πώς πιέζει η πολιτική ηγεσία της χώρας και οι Έλληνες επιστήμονες, αυτά τα συμπεράσματα είναι ένα γεγονός αναμφισβήτητο αλλά ανίκανο ακόμη να πείσει τους αρνητές των εμβολίων και ήδη διαμορφώνει ένα κλίμα διχασμού, αφού οι …απείθαρχοι θα αντιμετωπίζουν στο εξής περιορισμούς και ποινές (εύλογες ή όχι).

Το περιβόητο συνταγματικό δικαίωμα του καθένα, π.χ. να αποφασίζει ο ίδιος αν θέλει να τον τσιμπήσει ή όχι η βελόνα του εμβολιασμού, είναι ένα ζήτημα μάλλον αμφιλεγόμενο (αλλά έως πού;) σε καιρούς πανδημίας κι όταν η διασπορά του ιού μας αγγίζει ή μας απειλεί όλους. Με άλλα λόγια το “εγώ αποφασίζω ο ίδιος το τι ακριβώς θα κάνω με τον εαυτούλη μου” ίσως να μη σχετίζεται και τόσο με το συνταγματικό δικαίωμα του καθενός και την ελεύθερη σχετική επιλογή του. Γιατί αν το δούμε κι αλλιώς κανένας ίσως δεν θέλει να πολεμήσει αν η χώρα απειληθεί, αλλά η επιστράτευση είναι γενική και υποχρεωτική και όλοι πολεμάμε, χωρίς πολλές – πολλές κουβέντες.

Σκεφτόμουν τις προάλλες ότι είναι μεν κατοχυρωμένο δικαίωμά μου να μεθύσω όσο θέλω κάποιο καλοκαιρινό μεσημέρι ή βραδάκι, αλλά ανεπίτρεπτο και κολάσιμο να οδηγήσω μετά το αυτοκίνητό μου και να καταστώ -όντας μεθυσμένος- δημόσιος κίνδυνος για τον εαυτό μου, τους συνεπιβάτες μου και τους άλλους εποχούμενους με τους οποίους θα προκαλέσω ίσως ένα τροχαίο ατύχημα ή δυστύχημα. Άρα κάθε δικαίωμά μου έχει τα όρια του με την απαράγραπτη προϋπόθεση ότι ισχύει όταν δεν απειλεί τους γύρω μου, οικείους ή άγνωστους σε μένα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση της πανδημίας και στις μεταλλάξεις της δεν υπάρχει καν χρόνος να θεσπίσουμε νέους νόμους, όπως το παράδειγμα του αν επιτρέπεται να οδηγώ μεθυσμένος.

Από εκεί μπαίνουν άλλα ζητήματα για τους αρνητές, όπως η αγάπη για το συνάνθρωπο που απειλείται, η κοινωνική αλληλεγγύη, που πάλι στοχεύει πρώτα να προστατεύσει (όσο μπορεί και όσο γίνεται με τα σημερινά “εργαλεία” της επιστήμης) κυρίως εμένα και μετά τον περίγυρο με τον οποίο καθημερινά συγχρωτίζομαι.

Διάβασα στην ιστοσελίδα toc και με εντυπωσίασε το πώς “άστραψε και βρόντηξε” ο γνωστός ακαδημαϊκός Θεοδόσης Τάσιος, ο οποίος μιλώντας στο Πρώτο Πρόγραμμα και στην εκπομπή “Το GPS της επικαιρότητας”, με τον Θάνο Σιαφάκα, χαρακτήρισε τους αρνητές “οργανωμένη ομάδα τεραστίων διαστάσεων” που απειλεί τα δικαιώματα όλων, σημειώνοντας ότι τον διχασμό τον επιβάλουν όσοι δεν εμβολιάζονται. “Αρνούνται την αγάπη, αρνούνται να ενδιαφερθούν για τον συνάνθρωπό τους, ακόμη και εκτός. Δεν μπορώ να δεχθώ την άποψη “δικό μου είναι το σώμα, ό,τι θέλω το κάνω”. Για παράδειγμα κάποιος που παίρνει ουσίες, εγώ θα κινδυνεύσω από τη συμπεριφορά του κι εγώ θα πληρώσω για την απεξάρτησή του. Επομένως, “εσύ τη βρίσκεις κι εγώ τη χάνω””, υπογράμμισε. “Απείρως σοβαρότερα είναι τα πράγματα με το εμβόλιο κατά το κορονοϊού. Εάν οι συνέπειες του μη εμβολιασμού αφορούσαν αποκλειστικά εσένα, τότε να το συζητούσα το προσωπικό σου δικαίωμα, αλλά αφορούν κυρίως εμένα που να πάρει ο διάολος“, είπε χαρακτηριστικά. “Μην αγαπάς τον πλησίον σου. Αλλά να συμβάλεις στο θάνατό του; Έλεος“, διερωτήθηκε και επικαλέστηκε δυο βασικούς λόγους, στους οποίους στηρίζει τη θέση του κατά των αρνητών. “Πρώτον με τη σίγουρη αρρώστια σου εγώ θα πληρώσω για να μην πεθάνεις και να γίνεις καλά. Και δεύτερον και κυριότερο, υπάρχει ένα λάθος μεγάλο λογικής. Δεν πρόκειται για το σώμα σου. Προσφέρεις ξενοδοχειακές υπηρεσίες στον ιό: “έλα να σε φιλοξενήσω, έλα πουλάκι μου να κάνεις μεταλλάξεις, να δυναμώσεις, να διαιωνιστείς, έλα να απειλήσεις αυτούς τους ηλίθιους τους υπόλοιπους. Γίνονται “ξενοδόχοι του θανάτου”. Αυτό δεν το δέχομαι”, σημείωσε. Τόνισε ότι οι αρνητές, αρνούνται την αγάπη προς τον συνάνθρωπο. “Εάν είχαν αγάπη, δεν θα προσέφεραν στον εχθρό φιλοξενία, δεν μας αγαπάνε. Μπορεί και να μας θεωρούν κορόιδα”, τόνισε. Επισήμανε ότι μερικοί από αυτούς τους ανθρώπους είναι “τόσο σαλεμένοι που δεν κουβεντιάζουν και επομένως υπάρχει πρόβλημα ψυχολογίας“, ενώ υπάρχει και ένα σημαντικότατο ποσοστό από αυτούς που αρνούνται την επιστήμη. Ο ίδιος προέβλεψε ότι δεν είναι μακριά η απόφαση για υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, λέγοντας πως σε διαφορετική περίπτωση “αυτοκτονούμε”, καθώς “μεγάλες μάζες βρίσκονται σε οικτρά πλάνη”. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση, ο κ. Τάσιος είπε πως εάν πρόκειται να εμφανιστούν αγανακτισμένοι, “τώρα αγανακτισμένοι θα είμαστε εμείς”. “Αν η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού αγανακτήσει για τον συνεχιζόμενο κίνδυνο που του δημιουργούν οι ανεμβολίαστοι, αλλοίμονο μας. Ευτυχώς βλέπω ότι δεν έχει αγανακτήσει ακόμη. Θα συμβούν πολύ άσχημα πράγματα που απεύχομαι, ειδικά όταν κινδυνεύει η ζωή των παιδιών μου και σε βλέπω εσένα να είσαι “τραλαλά – τραλαλά” διότι σου είπε η κουμπάρα της ανιψιάς ότι κάτι έγινε στην Ιρλανδία“.

Πικρές αλήθειες που, για πρόσκαιρους λόγους κομματικής εκμετάλλευσης, συνδαυλίζει κι ένα σημαντικό κομμάτι της αντιπολίτευσης η οποία, αντί να “βάλει πλάτη” στην εθνική προσπάθεια “ελευθερίας”, επιλέγει να πατάει ταυτόχρονα σε ….δυο βάρκες και να …χαίρεται, όπως ο λύκος στην αναμπουμπούλα.

Και να έλεγε κανείς ότι δεν ζήσαμε τις πολύμηνες πικρές εμπειρίες των εγκλεισμών στα σπίτια μας, που σακάτεψαν τη εκπαίδευση, την εθνική οικονομία πολλούς κλάδους της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, τον τουρισμό, τις μεταφορές και τόσα άλλα; Ακόμη και τα λίγα ή πολλά επιδόματα που ενίσχυσαν τα ατομικά και οικογενειακά πορτοφόλια μας δεν ήταν τίποτε περισσότερο από …ασπιρίνες και λύσεις ανάγκης, αφού αντί να παράγουμε, να αναπτυσσόμαστε και να προοδεύουμε, ο φόβος μας έκλεισε στα σπίτια μας και τρώγαμε -κατά βάση- από τις ίδιες μας τις σάρκες,

To κριτήριο για την πορεία της πανδημίας αποτελούν οι θάνατοι και οι διασωληνώσεις και όχι οι μολύνσεις ενώ το τοίχος ανοσίας το χτίζουμε με τους εμβολιασμού των ευπαθών ομάδων και των ηλικιωμένων και όχι των νέων, επισήμανε μιλώντας στο Θεσσαλικό Περισκόπιο (ΕΡΤ Βόλου) ο διευθυντής της Πνευμονολογικής Κλινικής του Π.Θ., Κ. Γουργουλιάνης. Διαχώρισε πλήρως τη θέση του από τις δηλώσεις του καθηγητή Λοιμωξιολογίας του ΕΚΠΑ και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Νίκου Σύψα, για 10.000 κρούσματα μέσα στον Αύγουστο. «Το Γ, ακόμη στην άλφα βήτα είναι μακριά από το Ψ», τόνισε χαρακτηριστικά. Τόνισε ότι τον ενοχλεί να χτίζεται τοίχος ανοσίας με τον εμβολιασμό νέων και παιδιών που θα νοσήσουν ήπια, και όχι τον ηλικιωμένο που είναι στο σπίτι. «Κίνητρο για τους νέους να εμβολιαστούν είναι ίσως η ανάγκη τους για να ταξιδέψουν είτε για ψυχαγωγία είτε για δουλειά και λιγότερο το ό,τι άλλο έχει εξαγγελθεί» επισήμανε. Τόνισε ότι στους εσωτερικούς χώρους θα πρέπει οι άνθρωποι να είναι εμβολιασμένοι κάτι που δεν είναι απαραίτητο να ισχύει στους εξωτερικούς. Εκτίμησε δε ότι στις επόμενες 15 ημέρες θα έχουμε μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για την πορεία της πανδημίας και επισήμανε ότι ο εμβολιασμός και τα μέτρα υγιεινής είναι τα μόνα που μας θωρακίζουν απέναντι στην πανδημία.

Η ορατή προοπτική να δημιουργηθεί ναύσταθμος του Πολεμικού Ναυτικού στην παραλία του Αη-Γιάννη Ευξεινούπολης είναι μια ευοίωνη πρωτοβουλία ανάπτυξης που θα βοηθήσει δραστικά όλη την περιοχή του Αλμυρού. Για το σκοπό αυτό θα παραχωρηθεί από το Δήμο -όπως πληροφορεί σχετικά ο Βουλευτής και Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της ΝΔ Χρήστος Μπουκώρος- έκταση 70 στρεμμάτων, ενώ προβλέπεται ο Ναύσταθμος να απασχολήσει μόνιμα περίπου 1.000 άτομα προσωπικό. Μακάρι να γίνει…. Θα είναι μια πραγματική “ένεση” ανάπτυξης για την περιοχή μας.

Η επετειακή ανάρτηση της καλής φίλης, συναδέρφου και συγγραφέως Ρούλας Γεωργακοπούλου για τον 20χρονο τότε Θάνο Αξαρλιάν, που τον σκότωσε (τον διαμέλισε κυριολεκτικά) στο πεζοδρόμιο η λάθος εκτόξευση της ρουκέτας του Κουφοντίνα, αναφέρει τα εξής: «Ο διαμελισμός του Θάνου Αξαρλιάν από τον σίριαλ κίλερ της Γαύδου, έγινε τέτοιαν ώρα περίπου, στα 100 μέτρα από εκεί που δούλευα, στην οδό Κορνάρου, στα γραφεία του Ταχυδρόμου, γωνία με το κορνιζάδικο. Ήταν μεσημεράκι κι όλοι είχαν σκορπίσει για καφέ στα πέριξ, μόνον εγώ κι η γραφομηχανή μου είχαμε ξεμείνει στο γραφείο. Κάτι άκουσα αλλά δεν έδωσα σημασία γιατί σε τέτοια σημεία της πόλης όλο και κάτι ακούς. Λίγη ώρα αργότερα χτύπησε το τηλέφωνό μου. Ήταν ο Δημητρης Κεχαΐδης που ήθελε να δει αν είμαι καλά γιατί υπέθεσε ότι τέτοιαν ώρα θα ήμουν κάπου εκεί γύρω κι ανησύχησε. Απ’ αυτόν έμαθα για το συμβάν, κι αυτό το τηλεφώνημα δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ.»

Και ο Δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης, που μικρό παιδί ορφάνεψε, όταν ο Κουφοντίνας σκότωσε τον πατέρα του Παύλο Μπακογιάννη πισώπλατα στην είσοδο του πολιτικού του γραφείου, κατέθεσε λουλούδια στην προχθεσινή επέτειο για το Θάνο Αξαρλιάν (στη φωτο), γράφοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Ακριβώς 29 χρόνια τώρα, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα, στις τέσσερεις και τρία πρώτα λεπτά, η μαμά του Θάνου Αξαρλιάν, τα αδέρφια του, η οικογένειά του, οι αγαπημένοι και οι φίλοι του αφήνουν ένα λουλούδι, εκεί που δολοφονήθηκε από τους τρομοκράτες. Σήμερα, θα ήταν μόλις 49 ετών. Ο ανιψιός του, ο Στέφανος, έχει τα μάτια του.»

Από την κατάθεση της γνωστής πια στο Πανελλήνιο για την κακοποίηση και την ομηρία της 19χρονης στην Ηλιούπολη: «Σήμερα, ξύπνησα και πήγα να πάρω καφέ στην καφετέρια, όπου η κοπέλα που δουλεύει με ξέρει γιατί τον τελευταίο καιρό έπαιρνα καφέ συνέχεια από εκεί, με είδε που ήμουν χτυπημένη και μου είπε αν θέλω βοήθεια να πάω σε αυτήν. Εγώ πήρα τον καφέ γύρισα σπίτι και όταν με είδε ο Δ. ξαφνικά και χωρίς λόγο άρχισε να φωνάζει, να με χτυπάει στα χέρια, στα πόδια και στο πρόσωπο, ενώ με απείλησε και με ένα όπλο λέγοντας μου θα σε σκοτώσω και δεν θα ζήσεις. Τότε χτύπησε το κινητό του Δ. και καθώς αυτός μίλαγε σε αυτό, εγώ κατάφερα να τρέξω προς την πόρτα και να βγω έξω. Έπειτα πήγα κατευθείαν στην κοπέλα η οποία μόλις της είπα τι έγινε ενημέρωσε την αστυνομία. Εγώ με την κοπέλα πήγαμε με το αυτοκίνητο της στην αστυνομία».

Και σημειώνει μια άγνωστη φίλη στην ανάρτηση: «Εγώ, εσύ, και οι παραδίπλα πρέπει να γίνουμε αυτή η σερβιτόρα που με το «αν θέλεις βοήθεια έλα σε εμένα» έσωσε έναν άνθρωπο. Ούτε με τα «γιατί δεν ήρθες νωρίτερα», ούτε με τα «μην τα ανέχεσαι αυτά, φύγε από εκεί», ούτε κουνώντας το δάχτυλο το έκανε. Με το «αν θέλεις βοήθεια, έλα σε εμένα» άλλαξε έναν κόσμο ολόκληρο.

«Δεν ξέρω καν από πού να ξεκινήσω και δεν ξέρω καν τι να πω για το πώς αισθάνομαι αυτήν τη στιγμή. Είχα μια δύσκολη σεζόν, νομίζω ότι ήταν ξεκάθαρο για όλους να δουν και πιθανότατα πήγα στον τελικό με έλλειψη εμπιστοσύνης. Αισθάνομαι πως τους απογοήτευσα όλους, τους συμπαίκτες μου. Ήταν ένα πέναλτι που μου ζητήθηκε να εκτελέσω. Μπορώ να σκοράρω με πέναλτι στον ύπνο μου, οπότε γιατί να μην το έκανα ξανά; Γυρίζει στο κεφάλι μου ξανά και ξανά η εκτέλεση και πιθανότατα δεν υπάρχει λέξη για να περιγράψω πως αισθάνομαι που το έχασα. Ξέρω τι σημαίνει αυτό. 55 χρόνια. Τελικός. Ένα πέναλτι. Η μεγάλη στιγμή. Και το έχασα. Μακάρι να έκανα κάτι άλλο. Ζητάω συγνώμη, αισθάνομαι πως απογοήτευσα όλους. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη περήφανη στιγμή για μένα όταν φοράω τη φανέλα της Αγγλίας. Αλλά δεν θα αλλάξω αυτό που είμαι. Μπορεί να γίνεται κριτική για την απόδοσή μου όλη μέρα, το πέναλτί μου δεν ήταν αρκετά καλό, θα έπρεπε να είχα σκοράρει, αλλά δεν θα ζητήσω ποτέ συγνώμη για το ποιος είμαι και από πού ήρθα. Είμαι ο Μάρκους Ράσφορντ (στη φωτο), 23 ετών, ένας μαύρος από το Withington και το Wythenshawe, στο Νότιο Μάντσεστερ. Για όλα τα ευγενικά μηνύματα, σας ευχαριστώ. Θα επιστρέψω πιο δυνατός. Θα επιστρέψουμε πιο δυνατοί». Απίστευτα λόγια από τον Μάρκους Ρασφορντ. Ένας 23χρονος που έδωσε μάχες για την παιδική πείνα. Eίναι στο στόχαστρο του μίσους και του ρατσισμού. Για ένα χαμένο πέναλτι.

“Έζησε μια ερωτική ζωή λάθρα. Τους περισσότερους έρωτες κατόρθωσε να τους κρατήσει κρυφούς. Ήταν θέμα τιμής γι’ αυτόν να μην εκθέσει το κορίτσι. Δεν έρχεται η άλλη μαζί σου για να την ξεφτιλίζεις πίσω από την πλάτη της. Και έμενε άφωνος όταν άκουγε κάποιους με πόση ελαφρότητα εκστόμιζαν ονόματα κοριτσιών. Οι έρωτες δεν είναι κατόρθωμα. Είναι το μυστικό εορτολόγιο της ψυχής μας.” (Διονύσης Χαριτόπουλος. Απόσπασμα από το βιβλίο: ”Έρωτες στη Μεταπολίτευση”.)

Αξιοπρέπεια σημαίνει να μην κάνεις τον πόνο σου σημαία. Να αντιμετωπίζεις με υπομονή και σύνεση τα πράγματα. Αξιοπρέπεια σημαίνει όταν πέφτεις και πονάς το δάκρυ να βγαίνει σιωπηλά και όχι κραυγαλέα. Να πεινάς κι όμως να δείχνεις χορτασμένος. Να συγχωρείς. Και να αγαπάς. Να φεύγεις όταν δεν χωράς!! Να έχεις ψηλά το κεφάλι ακόμα κι αν λίγο πριν χρειάστηκε να το σκύψεις. Να παραδέχεσαι τα λάθη σου και να μην τα φορτώνεις στους άλλους ακόμα και αν αυτό δεν σε συμφέρει. Να πληρώνεις της ζημιές που κάνεις τόσο στις ψυχές των ανθρώπων όσο και στα πράγματά τους. Να ζητάς «συγγνώμη» όταν φταις κι όταν δεν φταις να διεκδικείς το δίκιο σου. Να μην θυμώνεις όταν δεν στη δίνουν τη συγχώρεση, να κατανοείς και να σέβεσαι το δικαίωμα του άλλου όταν δεν θέλει να σε συγχωρέσει. Να εμπνέεις σεβασμό και να δείχνεις σεβασμό. Να αναλαμβάνεις τις ευθύνες των πράξεών σου. Να μην κρίνεις παρά μονάχα τον εαυτό σου. Να αποχωρείς ήσυχα και αθόρυβα χωρίς τυμπανοκρουσίες και βαρύγδουπες δηλώσεις. Να σιωπάς όταν δεν έχεις τίποτα το ουσιαστικό να πεις. Να μην αναλώνεσαι σε ανούσιες συναναστροφές, κουβέντες και συνήθειες. Να πράττεις κατά το δαίμονα εαυτού. Η αξιοπρέπεια είναι αξία. Δεν είναι για όλους. Μόνο για λίγους. Για εκλεκτούς…» (Από ανάρτηση της φίλης Ρωξάνης Τσανίδη).

Μετ’ εμποδίων γράφηκε για μια ακόμη βδομάδα το «Δελτίο Θυέλλης», λόγω …διακεκομμένης βλάβης στον υπολογιστή μου. Βλέπετε τον γερο-μπαγάσα τον έχω ακόμη …ανεμβολίαστο. Αν δείτε κάποια λαθάκια, συγχωράτε με…

«Στη ζωή υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων. Οι αισιόδοξοι και οι απαισιόδοξοι. Οι απαισιόδοξοι έχουν συνήθως δίκιο. Αν όμως η ανθρωπότητα έφτασε ως εδώ, αυτό το οφείλει στους αισιόδοξους.» (Καρλ Πόπερ).