Αθηνά Υφαντή: Ανοικτή επιστολή «εκ βάθους και από ψυχής» περί αποπροσανατολισμού ουσίας του προβλήματος της διαχείρισης των αδέσποτων ζώων

Αγαπητή Βιβή, για ακόμη μια φορά ζητώ χώρο στα ισχυρά εργαλεία που άξια διαχειρίζεσαι κατά γενική ομολογία και λέγονται εφημερίδα Λαός του Αλμυρού και ιστοσελίδα e-almyros.gr, μέσω των οποίων ενημερώνεις, προβληματίζεις, ευαισθητοποιείς.

Νιώθω επιτακτική την ανάγκη να προβώ δημόσια σε κατάθεση ψυχής αλλά και στον απολογισμό του έργου ενός συλλόγου που δραστηριοποιείται από το 2003 έως και σήμερα. Είναι ο Φιλοζωικός Σύλλογος Αλμυρού «Αγάπη και προστασία», αφορά το δυσεπίλυτο πρόβλημα των αδέσποτων ζώων και έχω την τιμή να προεδρεύω, συνεχώς λόγω απροθυμίας ανάληψης του τίτλου από άλλους και ό,τι αυτός συνεπάγεται.

Ο Σύλλογος κατά την πολυετή θητεία του άλλοτε δυνατός σε αριθμό μελών και άλλοτε, αποδυναμωμένος, αλλά πάντα ενεργός αόκνως προσπάθησε να βοηθήσει ποικιλοτρόπως στην ανακούφιση του προβλήματος, όπως με την ενημέρωση με ημερίδες καθηγητών κτηνιατρικής, σε συνεργασία με την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, τη διενέργεια διαγωνισμού παραμυθιού με στόχο την γνωριμία των παιδιών με το ζωικό βασίλειο.

Με τη βοήθεια των τοπικών κτηνιάτρων επιληφθήκαμε σε περιστατικά τραυματισμών φόβους εγκατάλειψης, κακοποίησης. Προσπαθήσαμε να εμφυτεύσουμε την ανάγκη υιοθεσιών (έγιναν πολλές), αλλά και την ανάγκη στείρωσης των δεσποζόμενων και την ηλεκτρονική σήμανσή τους. Επί σειρά ετών πιέσαμε τον Δήμο για την ανάληψη προγράμματος διαχείρισης αδέσποτων ζώων, όπως άλλωστε επιβάλει η νομοθεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και μόλις πριν τέσσερα χρόνια ξεκίνησε η εφαρμογή προγράμματος, περιλαμβάνοντας σύμβαση με 2 κτηνιάτρους για στειρώσεις-επεμβάσεις σε ατυχήματα και επιπλέον τη σίτιση με ταΐστρες και ποτίστρες σε διάφορα σημεία.

Με ελάχιστη οικονομική δυνατότητα (εισφορές των μελών) συμβάλαμε σε ανάγκες του Ιδιωτικού καταφυγίου της αείμνηστης Ελένης Χριστέλλου. Η συμβολή της στην αποφόρτιση του Δήμου, μεγάλου αριθμού αδέσποτων πριν την λειτουργία του προγράμματος του Δήμου, είναι αναγνωρίσιμη από τους περισσότερους συμπολίτες μας. Η προσφορά της ήταν μεγαλύτερη των δυνατοτήτων της, αλλά η πρόθεση και η αγάπη της είναι αναμφισβήτητη με αποτέλεσμα την κατάρρευση της υγείας της και την απώλεια της ζωής της. Κατά τη διάρκεια της πολύμηνης παραμονής της σε θεραπευτικό ίδρυμα αναλάβαμε εθελοντικά την κανονικότητα λειτουργίας του καταφυγίου με δυο εργαζόμενους και αμειβόμενους από χορηγούς της Ελένης Χριστέλλου, οι οποίοι ακόμη και σήμερα συνεχίζουν την οικονομική στήριξη. Αξίζει σ’ αυτούς τους ανώνυμους που ακόμη και στην θεραπεία της Ελένη ενίσχυσαν οικονομικά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για την εκτίμησή τους στον δύσκολο αγώνα της, και τον σεβασμό στη μνήμη της.

Η σίτιση των ζώων του καταφυγίου γίνεται από τον Δήμο και τη sovel η οποία ανταποκρίθηκε άμεσα στην αίτησή μας και τους οφείλουμε τις ευχαριστίες μας. Επίσης θέλω να αναφερθώ και στις εθελόντριες που παρέχουν μεγάλη ποσότητα τροφής, φαρμακευτική περίθαλψη και μεγάλο αριθμό υιοθεσιών όσον αφορά τα ζώα του καταφυγίου. Κάθε μορφή εθελοντισμού, πρέπει να αναγνωρίζεται και να γίνεται παράδειγμα προς μίμηση.

Λόγω της ιδιότητάς μου ως μέλους της φιλοζωικής και ως προβλέπει η νομοθεσία συμμετέχω στην επιτροπή του Δήμου για τη διαχείριση των αδέσποτων ζώων. Στο διάστημα της θητείας μου έχω εισηγηθεί προτάσεις, αντιμετώπισης, όπως φυλλάδιο ενημέρωσης πολιτών περί υποχρεώσεων αλλά και ποινών για κακοποίηση, εγκατάλειψη και άλλα το κείμενο του οποίου έχω καταθέσει στον Δήμο για να διανέμεται σε κάθε λογαριασμό της ΔΕΥΑΑΛ και περιλαμβάνει την ανάγκη των στειρώσεων και της σήμανσης, αλλά και την έννοια της υιοθεσίας. Επίσης κατά το πρότυπο άλλων δήμων την προσθήκη μικρού ποσού (50 λεπτών) στους λογαριασμούς της ΔΕΥΑΑΛ για την ενίσχυση των πόρων, αφού ο Δήμος αντιμετωπίζει πρόβλημα  να διαθέσει στο δικό του κονδύλι περισσότερα χρήματα.

Όμως πρέπει και εμείς οι πολίτες να συμβάλλουμε και όχι να απαιτούμε τα πάντα στο πιάτο. Απαραίτητη είναι η ενημέρωση των μαθητών και η μάθηση της σχέσεως ανθρώπου και ζώου, στα σχολεία της περιοχής μας. Ο άνθρωπος δημιούργησε το πρόβλημα «αδέσποτα» και ο άνθρωπος θα πρέπει να το λύσει. Ζητάμε ένα χώρο για να μεταφέρονται τα επιθετικά, τα υπέργηρα, τα νοσηλευόμενα, τα κουτάβια που είναι βορά ανυπεράσπιστη σε κάθε μορφής βία. Η κυρία Μαυραντζά, συνεργάτης της επιτροπής για τη συλλογή των αδέσποτων, εντέλλεται να απομακρύνει ένα ενοχλητικό ζώο… Να το πάει που; Να το καταδικάσουμε στον αργό θάνατο της πείνας;  Έτσι πέφτουμε στο άλλο άκρο της αναλγησίας και της αδιαφορίας. Πρέπει δε να λάβουμε υπόψιν μας και πόσο δύσκολη είναι η συλλογή ενός κακοποιημένου φοβισμένου ζώου, ώστε τελικά να μην επιτυγχάνεται άμεσα η σύλληψή του και γι’ αυτό ασφαλώς δεν φταίει η κυρία Μαυραντζά η οποία προς τιμήν της φιλοξενεί στο χώρο της πολλά από τα νοσηλευόμενα ή παρείσακτα-παρενοχλούντα. Είμαι δε σε θέση να γνωρίζω ότι πολλοί φιλόζωοι έχουν υιοθετήσει πάνω από δυο αδέσποτα.

Απαντήσεις σε όλα αυτά δεν υπάρχουν ούτε υλοποιήσεις. Μάλλον για να είμαι πιο σαφής, υπάρχει η προοπτική σε βάθος χρόνου η κατασκευή δημοτικού κυνοκομείο περιορισμένου αριθμού φιλοξενουμένων ζώων και περιορισμένου χρόνου παραμονής.

Τέλος, το αδιανόητο ότι ως μέλος της επιτροπής ενημερώνομαι από τον Τύπο και το διαδίκτυο για δράσεις που υποτίθεται ότι προκύπτουν από αποφάσεις  της Επιτροπής. Έτσι, δέχομαι άπειρα τηλεφωνήματα από μέλη και φιλόζωους για θέματα που καταλαβαίνουν ότι άπτονται των αρμοδιοτήτων μου… αλλά δεν είμαι ενήμερη λόγω ενεργειών άλλων…

Συμπερασματικά, η παραμονή μου σ’ αυτού του είδους την επιτροπή δεν έχει ουσία, νόημα και αποτέλεσμα, όταν μάλιστα απόψεις και συζητήσεις της επιτροπής, μεταφέρονται σε «ευήκοους τρίτους» κακοπροαίρετα διαφοροποιημένες.

Θα τονίσω ότι το μείζον θέμα της παρούσης, δεν είναι μόνο το κλείσιμο του καταφυγίου «Ελένη», αλλά η θλιβερή πραγματικότητα, δηλαδή παρ’ όλα τον μεγάλο αριθμό στειρώσεων που πραγματοποίησε ο Δήμος το τελευταίο διάστημα, το πρόβλημα παραμένει.

Ευχαριστώ από καρδιάς τα μέλη του Συλλόγου που όλα αυτά τα χρόνια με στήριξαν, τον κτηνίατρο κύριο Γερογιάκομο για την άριστη μεταξύ μας συνεργασία, τους χορηγούς της κυρίας Χριστέλλου, την οικογένειά της για τη διάθεση του χώρου, το αστυνομικό τμήμα Αλμυρού για την άψογη συνεργασία, τους συμπολίτες μου που οσάκις χρειάστηκε να παρέμβω ως πυροσβέστης στις μεταξύ τους και του Δήμου, διενέξεις με σεβάστηκαν, την κυρία Τσιντσίνη για την διαρκή φιλοξενία και στήριξη.

Η αγάπη μου για τα ζώα θα συνοδεύει την υπόλοιπη ζωή μου και όταν χρειάζεται η βοήθειά μου θα την παρέχω. Εύχομαι αυτή η εκ βάθους  και από ψυχής αναφορά μου να προβληματίζει επί τα βελτίω σε όλους τους τομείς.

Μία υπενθύμιση στους λουόμενους των παραλιών μας. Το περίσσευμα των γευμάτων σας, θα ανακουφίσει τα αδέσποτα που διαβιούν ή εγκαταλείπονται εκεί. Θυμηθείτε τα.

Υφαντή Αθηνά

Η πρόεδρος