Άμπωτις στόν Παγασητικό – Γράφει ο π. Γεώργιος Γεωργιάδης

Γιά τό πώς γίνονται οι παλίρροιες, η εφημερίδα μας έγραψε στίς 20/Αυγ/2016, και δέν θα επαναλάβουμε.

Δέν κατοικώ δίπλα σε θάλασσα γιά να έχω άμεση άποψη τί συμβαίνει κάθε μέρα, και γι’ αυτό κάποια απ’ όσα θα γράψω θα είναι αρκούντως γνωστά στούς παράλιους. Αφορμή παίρνω από διαδρομή πρός τόν Βόλο που έκανα τήν Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2021. Στήν Χρυσή Ακτή Παναγιάς έκοψα δεξιά γιά να δώ γιά λίγο τήν παραλία, κι έμεινα έκπληκτος τό πώς οι ύφαλες ολισθηρές πλάκες ήσαν κατ’ εκείνην τήν ώρα (περίπου 9 τό πρωί) κατά πολύ πιό πάνω από τήν τότε στάθμη τής θάλασσας. Καθ’ όλα αυτά τά 30 χρόνια έχω δεί αυτήν τήν παραλία λιγότερο από 30 φορές μέν, αλλά ποτέ δέν είχα αντικρύσει τίς (συνήθως υποθαλάσσιες) πλάκες της τόσο πολύ βγαλμένες.

Ισχυρές παλίρροιες (άμπωτι & πλημμυρίδα) έχουμε:

1. όταν η Σελήνη είναι σε φάση «Νέας Σελήνης» ή «Πανσελήνου». Απεναντίας, περί τά «Τέταρτα» αυτές είναι ισχνές.

Υπενθυμίζουμε οτι η παλιρροϊκή επήρεια τής Σελήνης επί τής Γής, είναι κατά 2,2 φορές ισχυρότερη τού Ηλίου.

2. όταν η Σελήνη είναι κοντά μας. Εντός μηνός η απόσταση τής Σελήνης από Γή ποικίλει, ειδικά γιά εφέτος από q= 356.794 χλμ έως Q= 406.512 χλμ. (11/5^ου). Αυτοί οι δύο αριθμοί υποδεικνύουν παλιρροϊκή αύξηση κατά (Q/q)³ ≈ 48% ≡ ± 24%.

          Γνωρίζοντας οτι Πέμπτη 25/2^ου δέν είχαμε ακόμη φάση Πανσελήνου κι οτι αυτή θα επέλθει σε 2 μέρες (πρωί 27^ης/2^ου), υπέθεσα εσφαλμένως οτι τότε (25/2^ου) η Σελήνη ήταν στό περίγειο (q, ήτοι στό εγγύτερο σημείο τής τροχιάς της με τήν Γή). Όταν όμως επέστρεψα σπίτι, στά βιβλία μου είδα άλλα:

Γιά εφέτος, τα τρία εγγύτερα (από τά 13) περίγεια (q) τής Σελήνης, θα είναι στίς:

α. Σχεδόν ταυτόχρονα με τήν Πανσέληνο τής 27^ης/Απριλίου, απέχουσα από γήινο κέντρο 357.378 χλμ.

β. Σχεδόν ταυτόχρονα με τήν αμέσως επόμενη Πανσέληνο τής 26^ης /Μαΐου, απέχουσα 357.311 χλμ.

γ. Τέλος και ακόμη καλλίτερα, σχεδόν ταυτόχρονα με τήν «Νέα Σελήνη» τής 4^ης /Δεκεμβρίου, απέχουσα μόλις 356.794 χλμ..

Δέν έχω κάνει μελέτη τής παλίρροιας εντός τού Παγασητικού (δηλ. πότε η πλημμυρίς περνά τό στενό τού Τρικερίου), και δέν έχω απάντηση γιά τό «ποιάν ώραν ακριβώς» στίς 27/4^ου, 26/5^ου & 4/12^ου η θαλάσσια στάθμη θα είναι τότε κατά τό δυνατόν κατεβασμένη. Οι λιγοστοί κάτοικοι τού οικισμού τής Χρυσής Ακτής Παναγιάς που είναι κάτοχοι φυσικού υδρομέτρου (πλάκες), θα ξέρουν καλύτερα από εμένα. Υποθέτω περί τίς 11 π.μ. & πάλι ξανά 11 μ.μ., αλλά δέν είμαι βέβαιος. Τό παρόν μικρό άρθρο (510 λέξεων) τό έγραψα γιά όσους φωτογράφους λάτρεις τής φύσεως θέλουν να προετοιμαστούν ώστε να φωτογραφίσουν πληρέστερα αυτές τίς πλάκες ή οτιδήποτε άλλο (συνήθως υποθαλάσσιο) θέλουν στόν Παγασητικό κόλπο. Μήν ξεχνάνε όμως ένα πάρα-πάρα πολύ σοβαρό πράγμα:  Η άμπωτις (ή η πλημμυρίς) δέν κρατά πολύ (π.χ. ένα 24ωρο), αλλά αενάως εναλλάσσονται κάθε 6,2 ώρες. Τούτο διότι η Σελήνη μεσουρανεί κάθε ~25 ώρες. Με άλλα λόγια, εάν πάτε κατ’ εκείνες τίς τρείς μέρες στήν Χρυσή Ακτή και τά βρείτε «μούσκεμα» μήν απελπιστείτε, πιείτε τούς καφέδες σας και σε λιγότερο από 7 ώρες η θαλάσσια στάθμη θα έχει κατέλθει στό χαμηλότερο σημείο εκείνης τής ημέρας.