Η μεγάλη πορεία του Σάκη Παρίση στα γήπεδα ποδοσφαίρου

Η παρακάτω συνέντευξη δημοσιεύθηκε στον “Λαό του Αλμυρού” -έκδοση 6 Μαρτίου 2021

Μπορεί να μην κατάγεται από την περιοχή μας, αλλά θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι  Αλμυριώτης… Άλλωστε ήρθε στην πόλη για να παίξει ποδόσφαιρο και έμεινε σ’ αυτή για σχεδόν είκοσι χρόνια, δούλεψε, έκανε εδώ δυνατές φιλίες κι αποκόμισε το σεβασμό όλων για το ήθος και το ποδοσφαιρικό του ταλέντο. Ο λόγος για τον γνώριμο στο αλμυριώτικο φίλαθλο κοινό Σάκη Παρίση ο οποίος φέτος, μιας και ξεκίνησε να αγωνίζεται στον Ηρακλή Αγίων Θεοδώρων, συμπληρώνει ακριβώς τριάντα έτη στα ποδοσφαιρικά γήπεδα! Τον συναντήσαμε μέσα στην εβδομάδα, ένα μουντό πρωινό στο δάσος Κουρί και περπατώντας, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε και να θυμηθούμε στιγμές από την καριέρα του.

Γεννηθείς το 1976 με καταγωγή από την Πελασγία Φθιώτιδας, ο Σάκης Παρίσης έχει αγωνιστεί σε πέντε διαφορετικές ομάδες της περιοχής μας, με αποκορύφωμα φυσικά την εξαιρετική του παρουσία στον ΓΣΑ την οκταετία 1998-2006.

-Ποια είναι η ποδοσφαιρική σου διαδρομή;

-Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο σε ηλικία 15 ετών στην ομάδα της Πελασγίας στην οποία παρέμεινα μέχρι το 1998. Τότε πήρα μεταγραφή στον Αλμυρό, όπου είχα τη χαρά και την τιμή να αγωνιστώ για οκτώ χρόνια στον ΓΣΑ. Επέστρεψε για ένα έτος στο χωριό μου, μετά έκανα μία σεζόν στον Αίαντα Σούρπης, πάλι στον Πελασγιακό, ακολούθησε μία χρονιά στην Δήμητρα, δύο στον Απόλλωνα Κροκίου που τότε ξαναείχε συστήσει το ποδοσφαιρικό του τμήμα, μετά Πελασγιακός, Δήμητρα για μιάμιση σεζόν, Βαθύκοιλο, δύο πρωταθλήματα α έπαιξα στον Ηρακλή Αγίων Θεοδώρων, το 2019-20 στην Πελασγία και το 2020-21 επέστρεψε στους Αγίους Θεοδώρους. Μετά από τη θητεία μου στον Αλμυρό, αλλάζω συχνά ομάδες!

-Στον Αλμυρό πώς βρέθηκες το 1998;

-Τότε ο ΓΣΑ έπαιζε στη Δ’ Εθνική που ήταν ένα πολύ δυνατό πρωτάθλημα με μακρινά ταξίδια και πολλούς πρώην επαγγελματίες παίκτες να αγωνίζονται. Προπονητής ήταν ο Κώστας Σταματίου, ο οποίος αποχώρησε νωρίς κι ανέλαβε ο Χρήστος Μπελεγρίνης. Για εμένα ήταν μεγάλη η μετάβαση από τον Πελασγιακό του τοπικού στον Αλμυρό της Δ’. Στο χωριό είχαμε ένα καμαράκι για αποδυτήρια και παίζαμε σε ξερό γήπεδο. Ήρθα εδώ και βρήκα χορτάρι που ήταν πολυτέλεια για μένα και εξαιρετικές εγκαταστάσεις. Έπαιξα σε όλες τις θέσεις, ακόμη και λίμπερο στην άμυνα, αριστερό μπακ μ’ είχε βάλει σε κάποια ματς αργότερα ο αείμνηστος Βαγγέλης Βουρούκος, ακόμη και τερματοφύλακας! Σε έναν αγώνα Κυπέλλου με την ΑΠΟΒ στην Αγριά, αποβλήθηκε νωρίς ο Αχιλλέας Δημητριάδης και για το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού μπήκα τερματοφύλακας. Θυμάμαι τότε είχαμε κερδίσει 2-4. Το 1998-99 δεν κατάφερε ο ΓΣΑ να παραμείνει στη Δ’ Εθνική. Ξεχωρίζω μία νίκη με σκορ 5-1 επί του Θεσπρωτού. Τότε η ομάδα απαρτίζονταν από παίκτες της περιοχής, την επόμενη χρονιά είχαμε κι έναν από τον Βόλο. Ξεκινήσαμε το 1999-2000με τον Λάκη Μπακάλη στον πάγκο. Είχαμε πολύ καλό σύνολο, αποκλείσαμε τον Σαρακηνό και στον τελικό του πρωταθλήματος για τον τίτλο έγιναν τα περίφημα ματς με τον Κένταυρο. Νικήσαμε το πρώτο εντός έδρας και στο δεύτερο ήμασταν 0-2 στο ημίχρονο όταν δεχθήκαμε τρεις κόκκινες κάρτες και χάσαμε 3-2. Με βασικές απουσίες χάσαμε και το τρίτο ματς αργότερα. Τα καταφέραμε όμως την επόμενη χρονιά, το 2000-01 όταν πήραμε το πρωτάθλημα. Τότε παίξαμε αγώνες μπαράζ  για την άνοδο με τον Ηλυσιακό και την ομάδα από τις Ερυθρές. Φέραμε δύο ισοπαλίες και δύο ήττες. Το 2003 πετύχαμε 130 γκολ, σαράντα περισσότερα από τον πρωταθλητή Μαγνησιακό και το 2003-04 είχαμε μία από τις κορυφαίες σεζόν στην ιστορία του ΓΣΑ. Με προπονητή τον Βουρούκο, τελειώσαμε αήττητοι. Σκοράραμε 115 γκολ και δεχθήκαμε μόνο 9! Καταλαβαίνετε τι ομαδάρα είχαμε, σε ένα πρωτάθλημα που τότε ήταν πολύ δυνατό. Πολύ γυμνασμένο σύνολο, με δυνατά φιλικά το καλοκαίρι κόντρα σε ΠΑΕ μεγαλύτερων κατηγοριών. Εκείνη τη χρονιά σημείωσα 19 γκολ αν και δεν είχα μεγάλη συμμετοχή στις προπονήσεις λόγω δουλειάς. Σε ένα ματς ντέρμπι με τον Διαγόρα, με ημίχρονο 5-1 και τελικό σκορ 7-2, σημείωσα τέσσερα γκολ.

-Έκλεισες την καριέρα σου στον ΓΣΑ παίζοντας δύο σεζόν στη Δ’ Εθνική…

-Πράγματι, την πρώτη χρονιά πήγα καλά, σκόραρα δέκα τέρματα παρά το γεγονός ότι δεν ήμουν βασικός, το ένα ήταν νικητήριο στο τελευταίο λεπτό στην έδρα της Μαλεσίνας. Το 2005-06 είχαν φύγει οι περισσότεροι παίκτες και αγωνίστηκε η ομάδα με πολλούς πιτσιρικάδες, χωρίς να μπορέσει να αποφύγει τον υποβιβασμό. Αν δείτε τα ρόστερ του ΓΣΑ το 1998 και το 2006, πιστεύω ότι είμαι ο τελευταίος που έφυγε από την ομάδα.

-Είχες προτάσεις να πάρεις μεταγραφή σε υψηλότερο επίπεδο;

-Πριν έρθω στον Αλμυρό, όταν ήμουν 18 ετών, πήγα στον Ολυμπιακό Βόλου που τότε έπαιζε στη Γ’ Εθνική αλλά για κάποιους λόγους δεν προχώρησε η μεταγραφή. Αμέσως τότε, καθώς ήμουν στον Βόλο πήγα στα γραφεία της Νίκης, συναντήθηκα με τον Ζαντέρογλου αλλά δεν ολοκληρώθηκε η μεταγραφή. O Tάκης Ζώτος με είχε πάει στον Βόλο για δοκιμή. Είχα πρόταση επίσης αργότερα ως παίκτης του ΓΣΑ από τον Ολυμπιακό, την οποία έμαθα εκ των υστέρων… αλλά κι από ομάδες της Δ’, όμως τότε οι παράγοντες δεν έδιναν εύκολα το δελτίο.

-Και συνέχισες μετά τις περιπλανήσεις… Σούρπη, Ευξεινούπολη, Κρόκιο, Άγιοι Θεόδωροι…

-Στη Σούρπη έπαιξα με αρκετούς νεαρούς που μετά αγωνίστηκαν για χρόνια κι ακόμη αγωνίζονται στο τοπικό, είχαμε καλή ομάδα, ήμασταν παρέα αλλά δεν έμεινα γιατί άνοιξα το μαγαζί μου στην Πελασγία. Από τον Αίαντα έχω πολύ καλές αναμνήσεις. Αργότερα πήγα στην Δήμητρα, σε μια εποχή που ο σύλλογος γιόρταζε τα 50 χρόνια από την ίδρυσή του. Κάναμε καλή πορεία αν και δεν υπήρχε η οργάνωση που έχει τώρα η ομάδα. Στο Κρόκιο ήταν μια διαφορετική εμπειρία. Στο Γ’ Τοπικό και σε ξερό γήπεδο. Βγήκα πρώτος σκόρερ της ομάδας  με 19 και 24 γκολ τις δύο σεζόν και τη δεύτερη πετύχαμε την άνοδο στην μεγαλύτερη κατηγορία. Όταν επέστρεψα στην Ευξεινούπολη, οι στόχοι είχαν αλλάξει, η Δήμητρα ήθελε να κάνει το παραπάνω βήμα αλλά δεν το πέτυχε. Συνεργάστηκα όμως με αξιόλογους προπονητές, τον Βουρούκο που ήξερα από τον Αλμυρό και τον Μπράτσο. Όσον αφορά στους Αγίους Θεοδώρους. Έχω δεθεί με αυτή την ομάδα. Γίνεται μεγάλη προσπάθεια ώστε να κρατηθεί ζωντανός ο σύλλογος του χωριού. Είμαστε μια παρέα που χαιρόμαστε να παίζουμε ποδόσφαιρο, οι περισσότεροι μεγάλοι σε ηλικία αλλά όλοι φίλοι. Αφήνουμε τις ασχολίες μας, τις δουλειές, την οικογένεια και βρισκόμαστε στα γήπεδα. Φέτος έχω αναλάβει το ρόλο του προπονητή, αν και δεν θα με ενδιέφερε να ασχοληθώ με την προπονητική στο μέλλον. Είναι επιτυχία που υπάρχει αυτή η ομάδα και  έχουμε την τύχη να αγωνιζόμαστε σε ένα εξαιρετικό αγωνιστικό χώρο. Δυστυχώς τη φετινή χρονιά σταματήσαμε νωρίς.

-Δεν παρατάς όμως την αγωνιστική δράση… Μέχρι πότε σκοπεύεις να αγωνίζεσαι;

-Όσο αντέχω θα αγωνίζομαι! Είχα πει ότι φέτος θα ήταν η τελευταία μου σεζόν μιας και συμπληρώνω τριάντα χρόνια από τότε που ξεκίνησα το 1991. Δεν θα σταματήσω λόγω γήρατος και θα σταματήσω εν τέλει λόγω κορωνοϊού…

-Πώς κρίνεις το επίπεδο του τοπικού της Μαγνησίας μιας και παρακολουθείς τους αγώνες του;

-Η πρώτη κατηγορία είναι αρκετά καλή. Βεβαίως στο παρελθόν υπήρχαν περισσότερες δυνατές ομάδες, κάθε Κυριακή παίζαμε ντέρμπι και υπήρχαν παίκτες που ξεχώριζαν. Τη μία χρονιά ήταν σε κάποιο σύλλογο του τοπικού και την άλλη στη Νίκη ή τον Ολυμπιακό στη Β’ Εθνική. Οι προπονητές γυρνούσαν τα χωριά και παρακολουθούσαν τα ταλέντα. Τώρα η Α’ ανεβαίνει σιγά σιγά. Το στενάχωρο είναι ότι δεν βλέπω πολλούς ταλαντούχους νεαρούς Είναι κατάντια ο Παρίσης να είναι βασικός στη Γ’ Τοπική, να μην ξεχωρίζει κάποιος πιτσιρικάς. Δεν έχουν τη δίψα να παίξουν, είτε παρατάνε μικροί το ποδόσφαιρο είτε θέλουν να έχουν μια εξασφαλισμένη θέση στην ενδεκάδα χωρίς να προσπαθήσουν.

-Πού οφείλεται αυτό κατά τη γνώμη σου;

-Θεωρώ ότι δεν υπάρχει τεχνική γιατί χάνονται οι παίκτες στο σύστημα και την τακτική. Πλέον από μικρά, τα παιδιά μαθαίνουν στις ακαδημίες έναν συγκεκριμένο τρόπο παιξίματος, λείπει η φαντασία, η τεχνική, η δημιουργία. Ξέραμε μπάλα παλιότερα, είχαμε συστήματα αλλά μπορούσαμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο να αυτοσχεδιάσουμε. Επιπλέον διαπιστώνω ότι ακόμη και στο τοπικό, υπάρχει σκοπιμότητα. Δεν παίζεται επιθετικό ποδόσφαιρο αλλά οι περισσότεροι προπονητές κοιτούν να διαφυλάξουν το μηδέν στην άμυνα.

-Πώς βλέπεις την κοινή παρουσία ΓΣΑ και Δήμητρας στη φετινή Γ’;

-Μακάρι να συνεχίσουν και οι δύο τη μεγάλη προσπάθεια που κάνουν. Ειδικά η Δήμητρα κατάφερε μέσα σε λίγα χρόνια να αλλάξει επίπεδο. Είναι καλό να υπάρχουν στη Γ’ και να πρωταγωνιστούν. Θα έλεγα ότι ο ΓΣΑ χρειάζεται μεγαλύτερη βοήθεια από την τοπική κοινωνία, από ους φιλάθλους. Πρέπει ο Αλμυρός να βοηθήσει την διοίκηση του συλλόγου, όποιος κι αν είναι επικεφαλής. Διαχρονικό πρόβλημα του ΓΣΑ είναι ότι δεν είχε μεγάλη βοήθεια από τον κόσμο ενώ διαθέτει τις εγκαταστάσεις και τις προϋποθέσεις να βρίσκεται όχι μόνο στη Γ’ αλλά και ψηλότερα. Πάντως είναι πολύ σημαντικό ότι ΓΣΑ και Δήμητρα έχουν ξεφύγει από τα τοπικά όρια, ακούγεται ο Αλμυρός και η Ευξεινούπολη σε όλη την Ελλάδα.

-Εν κατακλείδι, τι αποκόμισες από το ποδόσφαιρο;

-Εκτός από τους τίτλους και τις όμορφες στιγμές, απέκτησα πολλούς φίλους σε όποια ομάδα κι αν έπαιξα. Για πάρα πολλά χρόνια, πάνω από δεκαπέντε, έμεινα στον Αλμυρό, δούλεψα σε μαγαζιά της πόλης, δέθηκα με τους ανθρώπους της. Κέρδισα αναγνώριση και έγινα γνωστός από το ποδόσφαιρο. Τις προάλλες ήρθε στην Πελασγία όπου τώρα διαμένω μόνιμα κάποιος παλιός παράγοντας και με αναγνώρισε… Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι κάποτε ένας φίλαθλος από το Αϊδινί είχε στο πορτοφόλι του ένα απόκομμά της εφημερίδας σας που έγραφε κάτι διθυραμβικό για μένα. Θεωρώ ότι ήμουν σημαντική μονάδα του ΓΣΑ σε καλές εποχές κι αγαπητός στον κόσμο.