Πιο πολύ φοβόμαστε μήπως και …συνηθίσουμε – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

Δελτίο Θυέλλης, έκδοση 13-2-2021

Δεν είναι που για τον ιό

πρέπει να πειθαρχήσουμε.

Το πιο πολύ φοβόμαστε

μήπως και …συνηθίσουμε.

Καλημέρα σας… Εύχομαι υγεία, καλά κουράγια και αισιοδοξία… ιδιαίτερα φιλικό το πρώτο 10ήμερο του φετινού Φλεβάρη, πραγματικά ανοιξιάτικο, αν κι αν πιστέψουμε τους μετεωρολόγους οι προβλέψεις πάνε λίγο να μας τρομάξουν με κρύα και χιόνια σήμερα ή τις επόμενες ώρες, από τώρα που κρατάτε τη φρέσκια έκδοση της εφημερίδας στα χέρια σας… Θα δούμε αν θα είναι έτσι. Συχνά πέφτουν έξω στις προγνώσεις και πάντοτε ο καιρός κάνει τους δικούς του «λογαριασμούς», παραβλέποντας το τι λένε οι ειδικοί. Όπως και να ΄χει πάντως η αλήθεια είναι ότι ημερολογιακά έχουμε ήδη περάσει την κορυφή του χειμωνιάτικου «βουνού» και κατηφορίζουμε ολοταχώς προς την ελπιδοφόρα Άνοιξη, όσα απρόοπτα κι αν μας προκύψουν τις επόμενες βδομάδες. Ήδη δικαιούμαστε να λέμε ότι ζούμε μια ακόμη φορά ήπια χειμωνιάτικη κατάσταση.

Παράλληλα, το επιδημικό «ακορντεόν» συνεχίζει να παίζει τη φάτσα… «κομπαρσίτα» του και γι’ αυτή την «ανισόρροπη» κατάσταση όλοι έχουμε βάλει το χεράκι μας (λαός, γιατροί και πολιτικοί), ο καθένας με τον τρόπο του. Αν αποτιμήσεις όμως νηφάλια την κατάσταση, παρά τη ζημιά σε ανθρώπινο κεφάλαιο, στην υγεία και στην οικονομία, τα γλυκόπικρα καθέκαστα είναι υπό μερικό έλεγχο και εξελίσσονται καλύτερα από την τρομοκρατία που διαχέουν οι κάθε λογής επιτήδειοι ή ανεγκέφαλοι. Καλύτερα από πολλές άλλες χώρες. Κατά τα άλλα, είναι πλέον διαπιστωμένο, ότι κάθε γειτονιά έχει το κομματόσκυλό της (συχνά …αδέσποτο), το «λωλο-Στεφανή» της και κάθε πολιτικό κόμμα τον…. Σκουφ-αηδόνη της. Τι να κάνουμε; Δικά μας παιδιά είναι κι αυτοί, στο κάτω – κάτω.)

Το έχουν παρακάνει (για να μη χρησιμοποιήσω χειρότερο ρήμα) οι καλεσμένοι των τηλεοπτικών «παραθύρων», που έχουν βρει την άκριτη και χύδην …χαρά τους με την υγειονομική επικαιρότητα. Γιατροί βγαίνουν στο «γυαλί» και μιλούν π.χ. για την εκπαίδευση και την κλειστή αγορά. Εκπαιδευτικοί μιλούν π.χ. για τις λοιμώξεις και τους εμβολιασμούς. Εν ολίγοις γίνεται «του Κουτρούλη ο γάμος» και το τηλεοπτικό ή ιντερνετικό κοινό πασπαλίζει τους φόβους του για την πανδημία με κάθε μπούρδα που άκριτα ξεστομίζει ο κάθε άσχετος. Και πώς να τους σταματήσεις; Η τηλε-λαγνεία των τάχα ειδικών – ανειδίκευτων δεν έχει όρια, δεν έχει χαλινό.

Όσοι δεν επιχειρούν να κερδοσκοπήσουν μέσα σ’ αυτή την πρωτόφαντη και παγκόσμια υγειονομική και οικονομική κρίση, απλά ….αυτοϊκανοποιούνται με αυτή την αισχρή (ναι, επιμένω: αισχρή) δημοσιότητα.

Ο απλός πολίτης, φοβισμένος και κουρασμένος από καιρό, λόγω περιοριστικών μέτρων, καραντίνας κτλ. παρακολουθεί αποσβολωμένος μια παραπλανητική εικόνα, έτσι όπως τη συνδαυλίζουν οι τηλε-περσόνες και δεν ξέρει τι να πιστέψει και τι όχι… Οι λογικότεροι κλείνουν τις τηλεοράσεις τους και εγκαταλείπουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, που έχουν καταντήσει σ’ ένα αλληλένδετο διαδικτυακό ξεκατίνιασμα του κάθε …πικραμένου και πικραμένης. Η κατάσταση αγγίζει πλέον τα όρια μιας ομαδικής παράνοιας.

Από την άλλη μεριά –τη σωστή- η χώρα θωρακίζεται κατά του ιού όπως και όσο μπορεί, οι εμβολιασμοί διασπείρονται και πληθαίνουν σε πολλά σημεία της χώρας, το κακό πολεμιέται με κάθε δύναμη και τα καταφέρνουμε πολύ καλύτερα από πολλούς άλλους στον Πλανήτη, έστω κι αν πληρώνουμε βαριά λύτρα, με τους περιορισμούς, την κλειστή αγορά, «ματώνοντας» καθημερινά σε ατομικό, οικογενειακό, κοινωνικό και εθνικό επίπεδο. Λίγο περισσότερο ψυχραιμία και κριτική σκέψη μας λείπει. Και όταν θα φύγει από πάνω μας και γύρω μας αυτός ο εφιάλτης, οι λαοί –με την αλάνθαστη κρισάρα τους- θα ξεκαθαρίσουν την «ήρα από το στάρι».

«Ποιος; τι; πώς; πού; πότε; γιατί;»… Οι παλιοί δάσκαλοι στη δημοσιογραφία έτσι μας έμαθαν ότι πρέπει να συντάσσεται η πραγματική είδηση και να «απαντάει» στα παραπάνω ερωτήματα, τουλάχιστον στην πρώτη παράγραφο του ρεπορτάζ, όντας ταυτόχρονα και η ουσιαστική περίληψη του γεγονότος στην ανάλυση του κειμένου που έπεται. Σε νεότερα χρόνια, με το νέο Νόμο για το τεκμήριο της αθωότητας και την προστασία προσωπικών δεδομένων, από την παραπάνω «συνταγή» παραλείπεται το «ποιος». Όσο «κιτρίνιζε» ο Τύπος όμως, ειδικότερα όταν άρχισε να υποκύπτει στους «βιασμούς» του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης και στην «αναρχία» του ίντερνετ, η παραπάνω πληρότητα πήγαινε περίπατο πίσω από τις …καλαμιές του «ξεπαρθενέματός» της, βορά στην άγρα μεγαλύτερης αναγνωσιμότητας, ακρόασης, τηλεθέασης κτλ. Κάπως έτσι εκφυλίστηκε και εκμαυλίζεται και η αληθινή δημοσιογραφία και τη ζημιά δεν την πληρώνει μόνο η γνήσια ενημέρωση αλλά και ο τόπος μας συνολικότερα στις επιμέρους κοινωνικές και πολιτικές του ανάγκες. Οι πρώτοι που την πληρώνουν βέβαια είναι οι δημοσιογράφοι, αν και πολλοί επιδιώκουν κάτι τέτοιο κατάπτυστο για τα προσωπικά τους συμφέροντα.

Ένα παράδειγμα κιτρινισμού: Εδώ και πολλά χρόνια, σε πανελλαδικής κυκλοφορίας μεγάλη –τότε- λαϊκή εφημερίδα, διάβασα πηχυαίο τίτλο στην πρώτη σελίδα: «Καλόγρια χόρευε το χορό της κοιλιάς». Το θέμα συνοδευόταν από μια φωτογραφία που απεικόνιζε μια κοιλιά χορεύτριας (όχι το πρόσωπο), τυλιγμένη με τα στρας και τις γιρλάντες που συνοδεύουν την ημίγυμνη στο συγκεκριμένο είδος χορού. Αγόρασα λοιπόν από περιέργεια το φύλλο για να διαβάσω στα ενδότερα την …είδηση, που περιέγραφε (τάχα) ότι μια καλόγρια από μοναστήρι της Αττικής (ούτε ποια ούτε από ποιο μοναστήρι ούτε πως κατέβαινε νυχτιάτικα), όποτε μερακλωνόταν και ήθελε να εκβάλει τα ντέρτια της, κατέβαινε σ΄ ένα από τα ξενυχτάδικα της εθνικής οδού (πάλι δεν αναφερόταν ποιας εθνικής οδού και ποιο ξενυχτάδικο), πετούσε τα ράσα, έβαζε τη στολή του οριεντάλ και χόρευε με ..αξιώσεις τα τσιφτετέλια της.

Πόσες τέτοιες ψεύτικες «ειδήσεις» θέλετε να γράψω (εγώ και ο κάθε συνάδελφος) μέσα σε μια ώρα; Μπήκα πολλές φορές στον πειρασμό, να το κάνω σε μια σελίδα ενός φύλλου της εφημερίδας, μόνο και μόνο για να δείξω στους αναγνώστες μου τι σημαίνει ψεύτικη είδηση, τι σημαίνει αστήρικτο κουτσομπολιό. «Ειδήσεις» του στυλ, ας πούμε, «Μεσήλικας έτρεχε ολόγυμνος το τάδε βράδυ μέσα στο δάσος Κουρί» ή του στυλ «Γέρος σε χωριό της περιοχής μας αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει καταπίνοντας μια …κρεμάστρα» ή γνωστή Αλμυριώτισσα, σε κατάσταση αμόκ, φώναζε μέσα στην Πλατεία: «Σάκη, σ’ αγαπώ». .

Όλα αυτά τα γράφω, για να σας εξηγήσω –όσο πιο απλά μπορώ- πόσα «σκουπίδια» πετάω και δεν διαβάζω, ακούω ή βλέπω καθημερινά, με ψεύτικες και ψυχανώμαλες ειδήσεις ή «δημιουργήματα» εγκάθετων, που προπαγανδίζουν την καμαρίλα τους… Σας προτρέπω να κάνετε το ίδιο, ειδικότερα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε και να τα πετάτε κι εσείς σαν αποκυήματα ύπουλης ή σκόπιμης φαντασίας. Να τα πετάτε, όπως και τους εμπνευστές τους, εξοβελίζοντάς τους από τον επικοινωνιακό ή και το φιλικό σας περίγυρο…

Δεν προβλέπω να έχει πολλές αγκαλίτσες ο αυριανός Άγιος Βαλεντίνος… Πώς να γίνει άλλωστε; Φιλάκια πάνω από τη …μάσκα; Άσε που μπορεί να θεωρηθεί …υγειονομική παρενόχληση. Οπότε τι ψάχνεις; Νέες καταγγελίες και… «χωρίς κέρδος – κέρατα;» Εδώ κι ένα χρόνο, με την πανδημία «συντροφιά», όλες οι γιορτές και οι επέτειοι έγιναν χυλός, για να μην πω ότι ξεχειλώσανε (κι εκείνες κι εμείς). Άλλωστε, ο εγκλεισμός και οι στενές σχέσεις με το …ψυγείο και την κουζίνα, μας ξεχειλώνουν αργά, σταθερά και ύπουλα. Πού να τη γνωρίσεις την Ευλαμπία πίσω από τη μάσκα, ειδικότερα όταν πέταξε αγανακτισμένη τη ζυγαριά μπάνιου και αφέθηκε –η άπιστη- στην αγκαλιά του γαστριμαργικού της μπουκώματος. Αλλά κι εσύ έγινες πλέον λεβεντονιός …βαρέων βαρών. Περιμένουμε πώς και πώς ν’ ανοίξει η εστίαση για να τρώμε μόνο τις γνωστές «μερίδες εστιατορίου» κι όχι τον άμπαγκο της σπιτικής ασυδοσίας, εκεί που δεν μας βλέπει η κουτσομπόλα η γειτόνισσα τι και πόσο …χλαπακίζουμε. Και πριν περάσουμε από τον ψυχολόγο ή τον ψυχίατρο για βοήθεια, θα πρέπει να πάρουμε «πιστοποιητικό» και από κάποιο ινστιτούτο αδυνατίσματος ή γυμναστήριο, με την έγκυρη σφραγίδα …διατροφολόγου. Έτσι κι αλλιώς το ξέραμε ότι οι μασαμπούκες είναι εχθρικές προς το περιβάλλον και την ατομική μας …«περιφέρεια κτλ. Επομένως; Πουθενά άλλωστε ο Άγιος Βαλεντίνος δεν απεικονίζεται όπως ο …Οβελίξ. Οβελίξ θα καταντήσουμε όλοι και όλες εμείς, αποτολμώντας να διαψεύσουμε ότι το πάχος σκοτώνει τον έρωτα. Ιδού λοιπόν κι άλλη μια προστασία που μας παρέχει η μάσκα…. Κρύβει τις «ζημιές» της καραντίνας στα πρόσωπα… Όσο για τον έρωτα; Θα τον ξαναβρούμε μπροστά μας, έστω και …βαρύτεροι.

Όπως διαβάζουμε στη διαδικτυακή σελίδα του Λουκά Βλάχου, το Φυσικό τμήμα του ΑΠΘ αποφάσισε να αναβάλει τις εξετάσεις που διεξάγονται επειδή η Γενική Συνέλευση των φοιτητών του τμήματος αποφάσισε αναβολή των εξετάσεων και κατάληψη του τμήματος ως αντίδραση στο νέο Νομοσχέδιο για τα Πανεπιστήμια. Το τι σημαίνει ότι αποφάσισε η ΓΣ το μαθαίνουμε από σχόλιο πρόσφατου αποφοίτου του τμήματος αυτού, του κ. Νίκου Σιούλα: «Μαζεύτηκαν γύρω στα 50 άτομα στο Φυσικό και ψήφισαν. Υπήρξαν έντονες αντιδράσεις από τους υπόλοιπους φοιτητές, και αποφάσισαν να το διευθετήσουν με ένα online poll. Tα αποτελέσματα του poll ήταν περίπου 480 άτομα κατά της αναβολής και περίπου 10 άτομα υπέρ. Σύμφωνα με τους «καταληψίες» όμως το poll αυτό θεωρείται άκυρο και αν κάποιος ήθελε να εκφράσει την γνώμη του θα έπρεπε να είναι παρών στην συνέλευση!» Από αυτό το περιστατικό μπορεί κανείς εύκολα να έχει εικόνα για το τι συμβαίνει στα Πανεπιστήμια. Τα σχόλια δικά σας…

Για πολλούς μήνες τώρα είναι κλειστές οι επιχειρήσεις (μικρές και μεγάλες) της εστίασης. Και από αυτούς τους ανθρώπους δεν λείπει απλώς το μεροκάματο, που για κάποιους είναι το μοναδικό μέσο επιβίωσής τους… Λείπει και το καθημερινό …νταλαβέρι με τους πελάτες, τους θαμώνες κάθε μαγαζιού. Λείπει η χαρά να εξυπηρετούν τους δικούς τους ανθρώπους, να κουβεντιάζουν, να αστειεύονται να επικοινωνούν…

Ένας από αυτούς πέρασε να με δει τις προάλλες, κάτι που με τίμησε και με συγκίνησε ιδιαίτερα. Μου έφερε μάλιστα ως δώρο και λίγα καλούδια από το κτήμα του. Κάποιες τέτοιες συμβολικές κινήσεις δείχνουν την ποιότητα των ανθρώπων…. Και ειδικότερα όταν είναι νέοι, κάνουν «μπαμ» από μακριά, ότι θα γίνουν πολύ σωστοί άνθρωποι και επαγγελματίες, επειδή σέβονται και αγαπούν τους πελάτες τους. Μακάρι ν’ ανοίξουν σύντομα τα μαγαζιά τους. ΟΛΑ τα μαγαζιά…

Μακάρι να το γλιτώσουμε. Αλλά αν ΔΕΝ, καλό …χιονοπόλεμο. Θα περάσει κι αυτό…