“Αιτιοκρατία” μια λέξη που σε βάζει σε σκέψεις – γράφει η Βιβή Τσιντσίνη

Το σύστημα βαθμολογείται;

Ναι κυρία μου, θα βαθμολογηθούν οι μαθητές… Πως θα βαθμολογηθούν; Ούτε οι βαθμολογητές δεν ξέρουν. Πως να μπορέσουν να λειτουργήσουν αξιοκρατικά, όταν άλλος είχε ίντερνετ, άλλος όχι… όταν άλλος παρακολουθούσε μάθημα από lap-top τελευταίας τεχνολογίας και άλλος από κινητό που έχανε τα μισά λόγια του καθηγητή ή στην χειρότερη των περιπτώσεων δεν είχε καθόλου ίντερνετ;

Είμαι σίγουρη ότι οι καθηγητές προσπαθούν και κατανοούν, αλλά σε μια τέτοια εκπαιδευτική χρονιά, με τρόπο εκπαίδευσης, χρόνο εκπαίδευσης, μέσο εκπαίδευσης που άλλαζε συνέχεια, το μόνο πράγμα που έπρεπε να γίνει για να ολοκληρωθεί η χρονιά ήταν να βαθμολογηθούν οι μαθητές; Σε ποια ύλη; Με ποιο μέσο εξέτασης; Κακά τα ψέματα, αυτή η χρονιά θα αφήσει κενά στα παιδιά, παρά τις προσπάθειες των εκπαιδευτικών. Γιατί οι προσπάθειες των εκπαιδευτικών, έσωσαν, ό,τι σώθηκε.

Θα ήθελα με την ευκαιρία να επαινέσω καθηγητή του ΕΠΑΛ Αλμυρού που σε εργαστηριακό μάθημα, δεν σήκωσε τα χέρια, αλλά έβαλε καμερούλα στο κεφάλι για να βλέπουν τα παιδιά πως θα έπρεπε να δουλέψουν αν ήταν τα ίδια στο εργαστήριο… ρωτούσε τι θα έκαναν και επαναλάμβανε τις κινήσεις του.

Βλέπετε, οι γονείς παρακολουθούμε, διακριτικά, τις προσπάθειες της εκπαιδευτικής κοινότητας… και βάζουμε σε όλους σας άριστα. Ναι… εμείς, βαθμολογούμε εσάς… Και σας αξίζει το άριστα! Σας αξίζει γιατί εξοπλιστήκατε με ίδια μέσα στο σπίτι σας για να κάνετε μάθημα. Σας αξίζει γιατί πολλοί, «καθίσατε στα θρανία» για να μπορέσετε να διδάξετε με τηλε-διδασκαλία. Πολλοί, πιάσατε πληκτρολόγιο για πρώτη φορά. Σας βάζουμε άριστα, γιατί, περιμένατε να συνδεθεί και ο τελευταίος μαθητής. Γιατί, εκτός ωραρίου, επικοινωνήσατε με μαθητές που δεν μπορέσανε να συνδεθούν και τους δώσατε εκπαιδευτικό υλικό. Παρακολουθούμε, σεβόμαστε και στηρίζουμε. Άριστα 10, μπράβο! Ευχαριστούμε!

Κυνοκομείου συνέχεια

Στο τεύχος που κρατάτε θα διαβάσετε τις προσπάθειες των μελών του Φιλοζωϊκού Συλλόγου Αλμυρού για να φροντίσουν τα αδέσποτα που βρίσκονται μέχρι σήμερα στο κυνοκομείο της αείμνηστης Ελένης Χριστέλλου και προωθούν υιοθεσίες σε ολόκληρη την Ελλάδα. Στην τεράστια αυτή προσπάθεια που κάνουν, θα ήθελα να σχολιάσω ακόμη μια παράμετρο. Είναι ευχής έργο που οι κληρονόμοι, συγγενείς της Ελένης Χριστέλλου, στηρίζουν το έργο της, τιμούν τη μνήμη της με τον καλύτερο τρόπο, δηλαδή επιτρέποντας να φιλοξενηθούν αυτά τα ζώα στο συγκεκριμένο κτήμα, όσο ζουν. Η κοινωνία του Αλμυρού, θα πρέπει να τους ευγνωμονεί γι’ αυτή τους την απόφαση.

Ταπεινά

Ταπεινά και ήσυχα, ο φιλόπατρις κ. Λασκαράκης Στυλιανός, μετά από ερώτησή μας, ανακοινώνει ότι δώρισε το βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών βιβλίο του, στο Σύλλογο Αγχιαλιτών της Αθήνας με σκοπό να το εκδώσει και να κρατήσει τα έσοδα προς ενίσχυσή των δράσεών του. Υποκλινόμαστε δυο φορές. Μια στο έργο του και μια στην φιλοπατρία και προσφορά του. Ευχόμαστε να συνεχίσει το βαρυσήμαντο για την περιοχή έργο του.

Τσατάλι… 30 χρόνια πριν…

H 5η Φεβρουαρίου αποτελεί ημέρα μνήμης για τα θύματα του τραγικού δυστυχήματος του πολεμικού αεροσκάφους C-130 που κατέπεσε στο “Τσατάλι”. Πέρασαν 30 χρόνια από εκείνη την ημέρα. Το C-130 με αριθμό 748, απογειώθηκε από το αεροδρόμιο της Ελευσίνας, με προορισμό το Ηράκλειο της Κρήτης, μέσω Ν. Αγχιάλου, όπου θα έκανε στάση για να παραλάβει κι άλλα άτομα. Στο αεροσκάφος επέβαιναν 58 σμηνίτες και 5 μέλη του πληρώματος. Κανένας από τους 63 επιβαίνοντες δεν επέζησε του δυστυχήματος.

Πριν λίγα χρόνια, επισκέφθηκα το Τσατάλι για το μνημόσυνο. Ήταν η πρώτη φορά που πήγα στο σημείο. Παρότι γνώριζα τι θα δω… παρότι γνώριζα την ιστορία, μόλις πάτησα το πόδι μου στη γη, κατεβαίνοντας από το αυτοκίνητο, ένας πόνος στάθηκε στο στήθος μου. Λίγο αργότερα περιδιάβηκα το μέρος, ενώ συνάντησα και συγγενείς των θανόντων…

Αυτό που μου έκοψε όμως τα πόδια, η σκηνή που με τσάκισε ψυχολογικά και θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου, είναι η εικόνα ενός πατέρα που είχε στα χέρια του το μαρκαδόρο, με σκοπό να αποκαταστήσει την επιγραφή στο μνήμα του γιού του… η οποία είχε σβήσει με τα χρόνια. Στο τρεμάμενο χέρι του κρατούσε το μαρκαδόρο και όποτε κυλούσαν τα βουβά του δάκρυα έγραφε … όποτε γέμιζαν, έστεκε ακούνητος μέχρι να στάξουν τα μάτια του και πάλι, να ελευθερωθεί η ματιά του και να συνεχίσει να γράφει.

Δεν μπορεί να συλλογιστεί ο ανθρώπινος νους και η ψυχή, αυτό που βίωσαν όσοι έχασαν εκεί και μ’ αυτό τον τρόπο τα παιδιά τους…

Μπορούμε όμως, να διατηρήσουμε το μνημείο, να κάνουμε την αναφορά και να θυμόμαστε τη θυσία τους εν ώρα υπηρεσίας.

Η αιτιοκρατία ξεμπροστιάζει τον κλειδοκράτορα

Τα καλά της καραντίνας (όχι της ολικής… της ενδιάμεσης που ζούμε), μου έχουν δώσει τον χρόνο να ψάχνω τις λέξεις και τα «νοήματα» αυτών. Μετά τη δήλωση περί παράδοσης των κλειδιών των καταστημάτων εστίασης, πολλοί αποκάλεσαν τον Υπουργό ειρωνικά, κλειδοκράτορα.

Άρχισα λοιπόν να ψάχνω τη λέξη και τις σύνθετες λέξεις με «κράτορα» και «κρατία»… Δημοκρατία, αυτοκρατορία, παντωκράτωρ… κτλ.

Έτσι συνάντησα μια λέξη που δεν είχα μέχρι σήμερα στο λεξιλόγιό μου… την αιτιοκρατία.

Αιτιοκρατία είναι η ύπαρξη αιτιότητας. Μπορεί να είναι φυσική, κοινωνική, ψυχική ηθική, ιστορική, τεχνολογική, οικονομική, ή άλλη αιτιοκρατία.

Αιτιοκρατία είναι η φιλοσοφική θεωρία που υποστηρίζει-δέχεται ότι κάθε γεγονός, φαινόμενο, ενέργεια κτλ. καθορίζεται απόλυτα από τις αιτίες του.

Η αιτιοκρατία (ντετερμινισμός) (determinism) είναι η φιλοσοφική τάση που επηρέασε ιδιαιτέρως την επιστημονική σκέψη από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα. Αποδέχεται την ύπαρξη της αιτιότητας, την καθολική αιτιώδη και νομοτελειακή συνάφεια όλων των φαινομένων. Το ευθέως αντίθετο της αιτιοκρατίας πρεσβεύει η αναιτιοκρατία ή ιντετερμινισμός.

Απαντώ λοιπόν στον κλειδοκράτορα που κομπάζει… με μια άλλη λέξη με –κρατία… Ας σκεφτεί, αν μπορεί, την αιτία που φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα. Τι επιλογές είχαμε και πως μπορούσαμε να πράξουμε διαφορετικά. Και αν πριν ένα χρόνο δεν ξέραμε τι αντιμετωπίζουμε και λαμβάναμε μέτρα αυστηρά, σήμερα που γνωρίζουμε μήπως μπορούμε να προσαρμοστούμε λίγο καλύτερα, ώστε και να κρατήσουμε την οικονομία μας και  να διαφυλάξουμε την υγεία μας; Εξάλλου ο Ελληνικός λαός, έχει προσαρμοστεί πολύ περισσότερο από άλλους πολίτες στην τήρηση των μέτρων.

Σας φαίνεται περίεργο; Πολλοί φίλοι που ταξιδεύουν στο εξωτερικό, έχουν να δηλώσουν ότι οι έλληνες προσέχουν και τηρούν τα μέτρα… φοράνε τις μάσκες τους και κρατούν αποστάσεις και ότι τελικά αισθάνονται πολύ πιο ασφαλείς στην Ελλάδα.

Έτσι λοιπόν, όσοι σπεύδουν σε βαρύγδουπες δηλώσεις, ας σκεφτούν λίγο περισσότερο πριν μιλήσουν και αν μπορούν ας συνυπολογίσουν τα αποτελέσματα των λόγων τους.

Αιτιοκρατία… μια έννοια που θα πρέπε να μας απασχολεί και να μας διδάσκει.