Απαραίτητη η καταγραφή της ιστορικής μνήμης – γράφει ο Φώτης Γαλούσης

έκδοση 16/1/2021

γράφει ο Φώτης Γαλούσης

Η ιστορία γράφεται και δεν ξεγράφεται… Ο τάδε ποδοσφαιριστής έγραψε ιστορία στην ομάδα… Ζούμε ιστορικές στιγμές… Γράψαμε ιστορία με χρυσά γράμματα… Οι παραπάνω είναι μερικές μόνο εκφράσεις που συχνά-πυκνά χρησιμοποιούν παράγοντες, προπονητές και ποδοσφαιριστές των συλλόγων μας και σε όλες αυτές συναντάμε ως κοινό χαρακτηριστικό τη λέξη ιστορία. Ποια θέση όμως κατέχει στο σήμερα των σωματείων; Την επικαλούνται συχνά, όμως την αναδεικνύουν;

Η αλήθεια είναι ότι όσον αφορά στην ιστορία, οι περισσότερες διοικήσεις δεν έχουν δείξει την προσοχή που θα έπρεπε, δεν έχουν δώσει την ανάλογη σημασία κι αναφερόμαστε στα τοπικά ερασιτεχνικά σωματεία της περιοχής μας. Άραγε, υπάρχει σε κάθε ομάδα κάποιος που συλλέγει τα ρεπορτάζ των αγώνων από τον έντυπο Τύπο ώστε να δημιουργήσει αρχείο; Υπάρχουν αναφορές σε άτομα που τίμησαν τους συλλόγους επί σειρά ετών; Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι σε αρκετές περιπτώσεις αναζητήσαμε φωτογραφικό υλικό ή πληροφορίες για παλιές ομάδες/παλιούς ποδοσφαιριστές και δυσκολευτήκαμε να το συγκεντρώσουμε. Υπάρχει κάποια έκδοση στην οποία καταγράφονται όλα αυτά; Προσφάτως πληροφορηθήκαμε ότι υπάρχουν σκέψεις για αθλητικά βιβλία συλλόγων του Δήμου Αλμυρού, κάτι πολύ θετικό και ενθαρρυντικό. Γιατί καλές είναι οι αγωνιστικές επιτυχίες, οι νίκες στους αγωνιστικούς χώρους, τα κύπελλα, οι διακρίσεις, αλλά είναι απαραίτητη η καταγραφή τους.

«Verba volant, scripta manent» αναφέρει χαρακτηριστικά η λατινική παροιμία, δηλαδή «τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν». Οι προφορικές μνήμες των μεγαλυτέρων σε ηλικία ανθρώπων είναι ανεκτίμητης αξίας για τον ιστορικό του αύριο… Πρέπει όμως να διασωθούν, να καταγραφούν όσο οι ιδρυτές των ομάδων ή αυτοί που έζησαν τα γεγονότα από κοντά είναι ακόμη εν ζωή… Μία σειρά από ρετρό αφιερώματα που δημοσιεύσαμε στο «Λαό» είχαν μεγάλη απήχηση, σχολιάστηκαν θετικά και συζητήθηκαν… Ένα τέτοιο βιβλίο καταγραφής της 65χρονης τότε ιστορίας του εξέδωσε πριν τρία χρόνια η ομάδα του Πυράσου. Η Λέσχη Φίλων της Δήμητρας στην Ευξεινούπολη ήταν μια εξαιρετική πρωτοβουλία που είχε βασική επιδίωξη να αναδείξει την πορεία και τα πρόσωπα του συλλόγου, για διάφορους λόγους όμως το εγχείρημα αυτό ατόνησε…

Με μεγάλη μας χαρά, στα γραφεία του ΓΣΑ στο στάδιο «Αθανάσιος Ραγάζος» αντικρύζουμε στην αίθουσα Τύπου τα πολυάριθμα τρόπαια των «κυανολεύκων» καθώς και αρκετά καδράκια με φωτογραφίες από συνθέσεις της ομάδας ή ποδοσφαιριστές που …έγραψαν ιστορία, που ξεχώρισαν και τίμησαν τα χρώματα του ΓΣΑ. Παρομοίως στο γήπεδο του Πλατάνου, όπου ο Γιάννης Δεσποτόπουλος έχει επιμεληθεί να απεικονίσει την ιστορία των Μυρμηδόνων μέσω των ομαδικών φωτογραφιών κάθε αγωνιστικής περιόδου. Το ίδιο και στην Δήμητρα, η οποία φέτος, λόγω υποχρεώσεων στη Γ’ Εθνική, έφταιξε νέα αίθουσα γραφείων σε χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου απέναντι από το γήπεδο.

Πρόκειται για ωραίες πρωτοβουλίες των διοικήσεων ή συγκεκριμένων ατόμων που στοχεύουν να αναδείξουν θρυλικές μορφές, ηρωικές ομάδες, ανεξίτηλες στο χρόνο στιγμές επιτυχίας. Σαν μικρά αθλητικά μουσεία… αν και η λέξη μουσεία είναι ίσως καθ’ υπερβολήν.

Η πρόταση η δική μας είναι η εξής: σε κάθε διοικητικό συμβούλιο, όπως υπάρχει έφορος γηπεδικών εγκαταστάσεων ή αθλητικού υλικού ή δημοσίων σχέσεων (…αν και στο τοπικό, μάλλον αυτός ο τίτλος είναι περισσότερο διακοσμητικός…), να υπάρχει και έφορος καταγραφής ιστορίας με υποχρέωση για την καταγραφή των αποτελεσμάτων-ρεπορτάζ-φωτογραφιών των εξ εξελίξει πρωταθλημάτων αλλά και τη συλλογή αρχειακού υλικού. Τι κρίμα που ο ΓΣΑ γιόρτασε τα 90χρόνια από την ίδρυσή του το 2019 και δεν έγινε καμία σχετική αναφορά! Φανταστείτε τι αντίκτυπο στην τοπική κοινωνία θα είχε μια έκθεση φωτογραφικού υλικού ή μια έκδοση… Είναι κρίμα να δαπανώνται χρήματα για να παίκτες που …πέρασαν και δεν ακούμπησαν (κατά την ποδοσφαιρική αργκό) αντί αυτά να χρησιμοποιηθούν για έναν καλό σκοπό, για κάτι που θα μείνει… για μια εκδήλωση ή πρωτοβουλία ιστορικής μνήμης. Διότι κάθε σωματείο αποτελεί πρεσβευτεί του τόπου του, είναι συνυφασμένο με τους ανθρώπους της τοπικής κοινωνίας, δεν είναι απλά αριθμοί νικών μέσα στα γήπεδα αλλά χαρακτηρίζεται από την πολύπλευρη κοινωνική, πολιτιστική προσφορά του.

Θα λέγαμε ότι η καταγραφή της ιστορικής μνήμης με όποιον τρόπο αυτή επιτυγχάνεται –κειμήλια, προφορικές μαρτυρίες, έντυπος Τύπος, συλλογές, φωτογραφίες- είναι αναπόσπαστο κομμάτι στη διοίκηση κάθε συλλόγου… και η διαφύλαξή της θα έπρεπε να αποτελεί προτεραιότητα για κάθε παράγοντα που ασχολείται εθελοντικά και αφιλοκερδώς με τα τοπικά μας σωματεία…