Ο τρελός επιστήμονας, η πατάτα και το world domination cartoon στη γενιά των big data – γράφει η Βιβή Τσιντσίνη

Ο τρελός επιστήμονας, η πατάτα και το world domination cartoon στη γενιά των big data

(για να τα λέμε και ελληνικά)

γράφει η Βιβή Τσιντσίνη

Με πρόλαβε έγκριτος συνάδελφος στο σχολιασμό για την υποτιθέμενη προσπάθεια διαφύλαξης των δόσεων των εμβολίων, καθώς φαίνεται ότι την παραλληλίσαμε πολλοί ακόμη με την προσπάθεια του Καποδίστρια, να πείσει τους φτωχούς Έλληνες, να καταναλώσουν την πατάτα.

Θυμίζουμε ότι προσπάθησε να δώσει πατάτες στους χωρικούς, που φιλύποπτοι και συντηρητικοί καθώς ήταν, τις πέταξαν στα σκουπίδια. Ο Καποδίστριας, όμως, ήξερε πολύ καλά την ψυχολογία και τις διαθέσεις των συμπατριωτών του και μιμούμενος τον Φρειδερίκο τον Μέγα της Πρωσίας και τον Παρμαντιέ της Γαλλίας, που είχαν μεταχειριστεί παρόμοια κόλπα, περιέφραξε το μέρος όπου ήταν αποθηκευμένες οι πατάτες κι έβαλε σκοπούς να τις φυλάνε μέρα – νύχτα. Μέσα σε μια εβδομάδα δεν είχε μείνει ούτε μια… Ως άλλος… απαγορευμένος καρπός… ήταν πιο γλυκός.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο… αφενός έγινε μεγάλη προπαγάνδα για την ανάγκη να μείνει μυστική η τοποθεσία φύλαξης των εμβολίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αφετέρου, έξω και μέσα από τις εγκαταστάσεις, πέρασαν σχεδόν όλα τα συνεργεία ειδήσεων των τηλεοπτικών καναλιών.

Μας βάζουν σε σκέψεις όλα αυτά… Θα μου πείτε και τι σημαίνει; Μήπως η πατάτα δεν ήρθε για να μείνει; Μήπως δεν τάισε και δεν ταΐζει γενεές…

Ίσως αυτό να σημαίνει ότι είτε είναι για το καλό μας, είτε όχι, λίγο αφυπνιστήκαμε στο να σκεπτόμαστε και να επιλέγουμε από τότε, μέχρι σήμερα. Λίγο καταλάβαμε, ότι πρέπει να ενημερωνόμαστε, να συγκρίνουμε και να μην χάβουμε ή να μην έχουμε ανάγκη «τα τρικ της πατάτας».

Γενικά η φαντασία μας οργιάζει… κυρίως λόγω έλλειψης της πραγματικότητας, της κανονικότητας, όπως θέλετε πείτε το…

Κάπως έτσι λοιπόν στη φαντασία μου, ζωντανεύουν τα κινούμενα σχέδια που βλέπαμε παιδιά, όπου ο τρελός επιστήμονας προσπαθεί να κυριαρχήσει στον κόσμο ή να τον καταστρέψει, συνεργάζεται με έναν ζάμπλουτο ηλίθιο, ενώ όταν όλα είναι έτοιμα για να πατήσουν το κουμπί, ο ένας προσπαθεί να εξουδετερώσει τον άλλον. Τελικά είτε αλληλοσκοτώνονται και αποφεύγουμε την καταστροφή… είτε ο τρίτος, ο σκιώδης υποκινητής, καρπώνεται τις προσπάθειες των άλλων δυο «κακών» του cartoon και κατακτά τον κόσμο.

Και μη μου πείτε ότι βάζω τις φαρμακευτικές εταιρείες στο ρόλο του τρελού επιστήμονα και τις κυβερνήσεις στο ζάπλουτο ηλίθιο… ενώ οι γνωστοί-άγνωστοι υποκινητές των πραγμάτων δεν φαίνονται ποτέ στο προσκήνιο… Σας λέω όμως, ευθαρσώς, ότι οι θεατές και κομπάρσοι των κινουμένων σχεδίων, θεωρώ (πάντοτε απλώς θεωρώ) έχουν τον ίδιο ρόλο με ‘σενα και με ‘μενα στην πραγματική ζωή. Δηλαδή… θεατές και κομπάρσοι.

Και τι ρόλο πρέπει να πάρουμε εσύ και εγώ; Μα ό,τι σας γράφω πάντα… Να ενημερωνόμαστε, να διεκδικούμε, να οργανωνόμαστε, να μη μένουμε θεατές.

Και εύλογα θα με ρωτήσετε τι πιστεύω ότι πρέπει να διεκδικήσουμε.

Τα εμβόλια υπάρχουν και θα υπάρχουν. Θα βγαίνουν βελτιωμένες εκδόσεις και θα έχουν και ποσοστό ρίσκου-παρενεργειών. Βεβαίως και δεν είναι το πρώτο που κάναμε. Βεβαίως και πρέπει η επιστήμη να κάνει ό,τι μπορεί για να ανακάμψει την πανδημία και να δημιουργηθεί ανοσία.

Όμως, είναι το μόνο που πρέπει ή μπορεί να κάνει; Η ανοσολογία ασχολείται με την επίκτητη-παρεμβατική ανοσία μόνο μέσω του εμβολιασμού; Μήπως τα αντίδοτα υπάρχουν και στη φύση; Άλλωστε οι επίκτητοι (μετά τη γέννηση) μηχανισμοί άμυνας του ανθρώπου στην ιστορία του, προέκυπταν ως επί το πλείστον με φυσικό τρόπο.

Και καταλήγω… Υπάρχουν-χρηματοδοτούνται κρατικές έρευνες για τον covid-19 και το αντίδοτό του στο περιβάλλον μας; Ίσως… ανο-η-σιολογώ… δεν ξέρω… Αλλά πάλι στήλη σχολίων είναι… «Εκδοτική αδεία».

Ως πολίτης λοιπόν, θα ήθελα μια απάντηση στο ερώτημα αν ψάχνουμε και πιο φυσικούς τρόπους, ή μόνο ενισχύουμε την παραγωγή εμβολίων και φαρμάκων. Θα ήθελα να χρηματοδοτηθεί παράλληλα μια τέτοια έρευνα με τα χρήματά μου ως φορολογούμενου. Επίσης, θα ήθελα να έχω άμεση πρόσβαση όχι μόνο στους θανάτους και στα κρούσματα, αλλά στα στατιστικά των εμβολιασμών σε παρενέργειες, τα αποτελέσματα που έχουν σε ανοσία και στο ιατρικό ιστορικό των πασχόντων (πάντοτε ανώνυμα και τηρώντας τους κανόνες GDPR).

Τότε θα έχω και διαμορφωμένη άποψη. Οι ευπαθείς ομάδες, ίσως να μην έχουν χρόνο και επιλογή. Οι υπόλοιποι έχουμε περισσότερη πολυτέλεια να το σκεφτούμε και να επιλέξουμε. Και πάλι όμως, αυτό θα καθυστερήσει την ανοσία της αγέλης, όπως λέγεται.

Και γι’ αυτή τη μεγάλη περιπέτεια που ζούμε παγκοσμίως… ο χρόνος θα δώσει τις απαντήσεις, αυτός θα είναι ο μεγαλύτερος γιατρός. Απλά, στην εποχή των big data (πολλών δεδομένων), πρέπει κάποιοι, να αποφασίσουν να δώσουν την καθαρή πρόσβαση των συνολικών δεδομένων στον ευρύ πληθυσμό. Είμαστε άραγε έτοιμοι γι’ αυτό;

Ίσως, πλέον, η πρόσβαση στην άμεση πληροφορία, στα πολλά δεδομένα, να συνδέεται με την ελευθερία μας, με την διαμόρφωση γνώμης και με κατάληξη τη σωστή επιλογή μας.