Tο μέλλον περιγράφεται με «μασημένα» λόγια… – του Γιώργου Τσιντσίνη – Δελτίο Θυέλλης

έκδοση 9-1-2021

Κι η νέα μας Πρωτοχρονιά

δεν ήταν όπως πρώτα…

Με νέο «κλειδαμπάρωμα»

μας άλλαξαν τα …φώτα.

Το ΔΕΛΤΙΟΥ ΘΥΕΛΛΗΣ του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΙΝΤΣΙΝΗ όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΑΛΜΥΡΟΥ του Σαββάτου 9-1-2021.

Καλή χρονιά σ’ όλους τους φίλους και τις φίλες, με υγεία –πάνω απ’ όλα- που παραμένει μέγα ζητούμενο και ποθούμενο, στην καθημερινή μας «ζόρικη» πραγματικότητα. Αφού η πανδημία επιμένει και οι δεκάδες νεκροί όχι μόνο μας τρομάζουν, αλλά μας θυμίζουν και τις προσωπικές μας ευθύνες να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, αλλά και τους γύρω μας από τη μετάδοση του ιού.

Οι ηλιόλουστες μέρες της Πρωτοχρονιάς ήταν η μόνη παρηγοριά που πλαισίωσε τις ελπίδες που γεννάει ο καινούργιος χρόνος, αλλά κατά τα άλλα …άσ’τα και …βράσ’τα. Μόνο το αναμενόμενο άνοιγμα το σχολείων είναι η πρώτη «χαραμάδα» κανονικότητας, ενώ το βούλιαγμα της κλειστής αγοράς συνεχίζεται αδιάπτωτο και οι δραματικές επιπτώσεις  στην οικονομία ήδη σκιαγραφούνται με μελανά χρώματα. Όσοι δεν αμφισβητούν το εμβόλιο μπορούν να ισχυριστούν, ότι θα παραμερίσουν τους εύλογους φόβους τους, αλλά κι εκεί –αν κρίνει κάποιος νηφάλια- το μέλλον περιγράφεται με «μασημένα» λόγια, αφού τίποτε ακόμη δεν είναι ευδιάκριτο και οριστικό ως προς την αποτελεσματικότητά του, το πώς, πότε πόσο χρονικό διάστημα και εάν θα καταφέρουμε την ανοσία μας απ’ αυτόν «διάβολο», που ένα χρόνο σχεδόν τώρα μας κυνηγάει και θερίζει ζωές.

Πέρα από την προσωπική ευθύνη του καθένα που αναφέρω παραπάνω όμως, είναι πλέον ορατό ότι οι επιστήμονες ακόμη «ψαρεύουν σε θολά νερά», ενώ οι Κυβερνήσεις βρίσκονται αντιμέτωπες με πρωτόγνωρες καταστάσεις, ως προς τις πρωτοβουλίες τους και τα μέτρα περιορισμού που εξαγγέλλουν, ενώ τα κρατικά ταμεία δοκιμάζονται, «βογκάνε» από τη διασπορά επιδομάτων στους λαούς και άλλα μέτρα οικονομικής στήριξης, αντί αυτά τα μεγάλα ποσά να διατίθενται σε έργα, υποδομές, νέες τεχνολογίες, νέες θέσεις εργασίας και ανάπτυξη. Επιπροσθέτως μπήκαμε και στο «τρυπάκι» ενίσχυσης των αμυντικών εξοπλισμών, αφού μας έλαχε κακός και υπερφίαλος «γείτονας»… Μισοκλεισμένοι στα σπίτια μας και περισσότεροι άνεργοι είναι σαν να τρώμε από τα έτοιμα, όσο κι αν είναι λίγα αυτά που μας προσφέρονται.

Για όσους αδημονούν…. Το Υπουργείο Υγείας, απαντώντας σε σχετικές αιτιάσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, για το θέμα των εμβολιασμών τονίζει ότι «το σχέδιο των εμβολιασμών εξελίσσεται κανονικά, χωρίς καμία διακοπή, σε εννέα νοσοκομεία της χώρας. Ο μαζικός εμβολιασμός των υγειονομικών αρχίζει (άρχισε) στις 4 Ιανουαρίου και θα εξελιχθεί σε τρεις φάσεις μέχρι τις 20 Ιανουαρίου. Τη Δευτέρα μπαίνουν στη “μάχη” 42 επιπλέον νοσοκομεία του Ε.Σ.Υ. σε όλη τη χώρα. Ο αριθμός αυτός θα αυξάνεται σταδιακά. Δεν υπάρχει θέμα αναβολής ή ματαίωσης εμβολιασμών».

Η διαδικτυακή μου φίλη Μαρία Οικονομοπούλου, με τίτλο «Κουραστήκαμε….» γράφει στο fb: «Στην αρχή είχαμε το θέμα αν υπάρχει ή όχι ο COVID19. Αν είναι μια απλή γρίπη, ένα απλό κρυολόγημα ή κάτι παρόμοιο. Αν υπάρχει στις φτωχές χώρες ή μόνο στις πλούσιες. Αν πλήττονται όλοι ή μόνο οι ευπαθείς, αυτοί δηλαδή με υποκείμενα νοσήματα. Μετά είχαμε το θέμα αν το έκαναν επίτηδες οι κινέζοι ή αν φταίει ο καπιταλισμός, οι φαρμακοβιομηχανίες ή μυστικές δυνάμεις του σύμπαντος. Αν το διεθνές κεφάλαιο θέλει να μας ελέγξει, να μας φτωχοποιήσει ή να  υποτάξει το δικό μας μοναδικό και ελεύθερο πνεύμα. Αν ο Μπιλ Γκέιτς θέλει λιγότερους κατοίκους στον πλανήτη, από φόβο μήπως δεν έχουν τι να φάνε τα παιδιά του. Αναρτήσεις που έλεγαν ότι πεθαίνουν περισσότεροι από την πείνα, παρά από την πανδημία, έγιναν πολύ δημοφιλείς. Αφού η  πανδημία προχώρησε και άρχισαν να παθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι παντού, μπήκαμε στην επόμενη  φάση. Ισχυρισμοί ότι πληρώνονται οι συγγενείς για να γράφουν στα πιστοποιητικά θανάτου ως αιτία τον κορονοϊό έγιναν viral. Όταν οι κυβερνήσεις  υποχρεώθηκαν να πάρουν μέτρα, μέτρα που στοιχίζουν πολλά στους πολίτες και το κράτος, μέτρα με υψηλό πολιτικό κόστος, συνεχίσαμε με το γιατί αυτό και όχι εκείνο, γιατί κλείνουν και πως  τα σύνορα, οι επιχειρήσεις, τα καταστήματα. Γιατί εμένα και όχι τον άλλον… Αμφισβητίες της μάσκας, του lockdown και ειδικά όσοι δεν είχαν κανένα προσωπικό κόστος. Όταν οι επιστήμονες του κόσμου, αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που θυσιάζουν την ζωή τους στο βωμό της έρευνας και της επιστήμης, έπεσαν με τα μούτρα στον αγώνα δρόμου για τη δημιουργία εμβολίου, περάσαμε σε άλλη πίστα. Αφού δεν ξέρουν τον ιό, πως θα βρούνε το εμβόλιο;… Γιατί δεν βρίσκουν πρώτα του καρκίνου; Πλημμυρισμένο το διαδίκτυο από  παρόμοια. Ταυτόχρονα κάθε μεγάλη, κάθε τεράστια χορηγία για την έρευνα -και μιλάμε για εκατοντάδες εκατομμυρίων- αμφισβητήθηκε ή θεωρήθηκε πρόσχημα για φοροδιαφυγή. Όταν φάνηκαν τα πρώτα θετικά σημάδια για την ανακάλυψη του εμβολίου, ξαναρχίσαμε από την αρχή. Πώς το βρήκαν τόσο γρήγορα; θα επηρεάζει το DNA; θα έχει μέσα μικροτσίπ; σε πόσους μήνες θα το μοιράσουν; πόσοι θα τα πάρουν; πόσο θα στοιχίσει; θα το έχουμε μέσα στο ‘20; Όλα αυτά δε να συνοδεύονται από βαρύγδουπες  δηλώσεις και προβλέψεις. Τώρα φτάσαμε στην τελική φάση. Το εμβόλιο υπάρχει, μοιράζεται δωρεάν, αλλά έπρεπε να πούμε και κάτι, ως συνήθως, αρχίσαμε πάλι την γκρίνια, αν είναι λίγα ή πολλά, αν ήρθαν σύντομα ή αργοπορούνε. Και επειδή, όπως έλεγε ο Τζιμάκος «μην παίρνετε ναρκωτικά, δεν φτάνουν για όλους», οι τρίτες χώρες θα αρχίσουν να παίρνουν εμβόλια μετά το 2023… Να τα βλέπουν  αυτοί που υποστήριζαν ότι πρέπει  να φύγουμε από την ΕΕ. Οι ίδιοι που έλεγαν ότι δεν θα το κάνουν, τώρα συζητάνε για τη σειρά, ότι τους την παίρνουν άλλοι με μέσον, μέχρι και dress code εμβολίου αποκτήσαμε. Η αλήθεια είναι ότι με αυτά και κάτι άλλα, μπορεί να κουραστήκαμε, πάντως ομολογώ ότι δεν πλήττουμε καθόλου. Καλή συνέχεια, καλή χρονιά και ΚΑΛΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.»

«Το 2021 ας είναι η χρονιά των μεγάλων στοιχημάτων», γράφει η «Καθημερινή». «Πρωτίστως για τη χώρα μας. Θα μας δοθεί η ευκαιρία να σταθούμε πάλι όρθιοι και να εκμεταλλευθούμε τα σημαντικά ευρωπαϊκά κονδύλια για να μπούμε σε τροχιά βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης. Περιμένουμε από την κυβέρνηση να προχωρήσει σε σειρά γενναίων μεταρρυθμίσεων, αλλά και να κόψει τον ομφάλιο λώρο που την κρατάει ενίοτε «πίσω», στην εποχή των παλαιοκομματικών συνηθειών. Ο πρωθυπουργός έχει λάβει ισχυρή εντολή που ήταν προϊόν ώριμης επιλογής. Μόλις τελειώσει η διαχείριση κρίσεων, πρέπει να αρχίσει η ανοικοδόμηση σε στέρεους πυλώνες. Όσο για την αντιπολίτευση, είναι καιρός να επενδύσει επιτέλους στην ανανέωση και στη σοβαρότητα, όχι στην καταστροφή ή στο ατύχημα. Φέτος θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια μας ως έθνος. Είναι η στιγμή να αναλογισθούμε πού βαδίζουμε και να βάλουμε φιλόδοξα στοιχήματα. Στοίχημα δεν μπορεί να είναι μόνο η επιβίωση. Αξίζουμε πολύ παραπάνω από αυτό.» Αν δεν κάνω λάθος όμως, τα στοιχήματα συγκαταλέγονται στον …τζόγο; Ήρεμα ρωτάω.

Ο ανασχηματισμός της περασμένης βδομάδας έφερε δυο Μαγνησιώτες Βουλευτές στην Κυβέρνηση… Τη Ζέττα Μακρή, ως Υφυπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων και τον Χρήστο Μπουκώρο ως αναπληρωτή Κυβερνητικό εκπρόσωπο. Συγχαρητήρια, καλο-στεριωμένοι, εύχομαι αποδοτικοί και μην ξεχνάτε ποτέ τον τόπο σας…

Μέχρι την ώρα που έγραφα το «Δελτίο» δεν άκουσα ούτε διάβασα κάτι για το πότε θα ανοίξουν τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ σε όλη τη χώρα. Φοιτητές και σπουδαστές αναμένουν έγκλειστοι στα σπίτια τους και τα ενοίκια συν άλλοι λογαριασμοί «τρέχουν» στα νέα σπίτια των πόλεων που σπουδάζουν, ενώ πελώριο θέμα εγείρεται για το τί θα γίνει πάνω στην ύλη που φοιτούν και πόσο, έως πότε, κινδυνεύει να παραταθεί η συνολική φοίτησή τους.

Οι έντονες και ανερμάτιστες αντιδράσεις από κάποιους ιεράρχες και ιερείς, αλλά και αυτής – καθαυτής της Ιεράς Συνόδου (βλέπε το «αντάρτικο» στον εορτασμό των Θεοφανίων) σε βάρος των απαγορευτικών αποφάσεων της Κυβέρνησης για την καραντίνα, υποθέτουμε ότι εδράζονται όχι μόνο σε θρησκευτικές απόψεις και θέσμια, αλλά και στην οικονομική ζημία που υφίσταται αυτό που λένε –λανθασμένα ίσως- «Εκκλησία». Και η αιχμή των διαμαρτυριών, από πλευράς ρασοφόρων κυρίως, είναι οι κλειστοί ναοί. Όλοι ξέρουμε ότι πάντα κάτι «παίζει» γύρω από αυτή την …προέκταση, που δεν έχει να κάνει ακριβώς, δεν σχετίζεται με την πραγματική και ουσιώδη Πίστη μας… Αντίθετα βεβαίως, η οικονομική ευμάρεια και ο πλουτισμός κάποιων Μητροπόλεων δεν διοχετεύεται σχεδόν ποτέ στη χειμαζόμενη Ελληνική κοινωνία, πλην κάποιων ψίχουλων ίσως, που μοιάζει για το θεαθήναι…

Με τίτλο «Η Εκκλησία δεν είναι παράλληλη εξουσία, ούτε η δημόσια υγεία δικό της θέμα», ο Γιάννης Σιδέρης γράφει στο liberal.gr –μεταξύ άλλων- …τσεκουράτα: «Βυθισμένοι σε ένα σύννεφο μυστικισμού, μεταφυσικής πλάνης και κοσμικής αυταρέσκειας, θεώρησαν ότι η πίστη τους καθιστά άτρωτους. Αποτέλεσμα ήταν να νοσήσει ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος, όπως και οι μητροπολίτες Καλαβρύτων Ιερώνυμος, Ιερισσού Θεόκλητος, Κίτρους Γεώργιος (αυτά είναι τα γνωστά) και να «κοιμηθούν» κάποιοι. Πρόσφατα ο Καστοριάς Σεραφείμ, παλαιότερα ο Λαγκαδά Ιωάννης, και ο Τρίκκης και Σταγών Αλέξιος. Όπως έγραψε ο νουνεχής Άνθιμος Αλεξανδρουπόλεως: «Πιστεύαμε ότι ήμασταν υπεράνθρωποι. Κρύψαμε το γεγονός ότι είχαμε μολυνθεί από τον ιό και οδηγηθήκαμε στον τάφο». Καλώς ή κακώς ως εδώ, Γιάννη… Αλλά με το «ποίμνιο» τί θα γίνει; Θα το παίξουν στα ….ζάρια;

«Ο μπαμπάς μου πήγε σχολείο μέχρι τρίτη δημοτικού. Έπρεπε να δουλέψει. Φτώχια βλέπετε. Μια ζωή τον θυμάμαι να δουλεύει. Μέχρι που πήρε σύνταξη. Δεν μας έλειψε ποτέ τίποτα. Και πιο πολύ η αγάπη. Μένουμε πολύ κοντά. Σχεδόν δίπλα. Τις τελευταίες μέρες μιλάμε μόνο στο τηλέφωνο. Λόγω του ιού. Φοβάται για εμάς για την μαμά μου. Προσέχει.

Άφησε σήμερα έξω από την πόρτα μου την πίτα που έφτιαξε και ένα σημείωμα. Ο μπαμπάς μου έγραψε το “πολύ” με “ι”. Αλλά ήταν γεμάτο αγάπη. Και φροντίδα και προσωπική ευθύνη. Να μη με δει από κοντά να με προφυλάξει. Ο μπαμπάς μου με “ι” στο “πολύ” είναι το παράδειγμα μου και το παράδειγμα για όλους στις δύσκολες μέρες που διανύουμε.

Και εγώ μπαμπά. Με όλα τα “ι” “η” και “υ” του κόσμου.» (Όλγα Βλαχοπούλου).

Ο Ιρλανδός Paul Grisewood ανάρτησε στο διαδίκτυο το παρακάτω κείμενο: «Ρώτησα έναν φίλο που έχει ξεπεράσει το 70 και κατευθύνεται προς 80 τι είδους αλλαγές αισθάνεται στον εαυτό του; Μου έστειλε τα εξής:

1.Αφού αγαπούσα τους γονείς μου, τα αδέλφια μου, τη σύζυγό μου, τα παιδιά μου και τους φίλους μου, τώρα άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου.

2.Συνειδητοποίησα ότι δεν είμαι «Άτλας». Ο κόσμος δεν στηρίζεται στους ώμους μου.

3.Έχω σταματήσει να διαπραγματεύομαι με πωλητές λαχανικών και φρούτων. Μερικά ευρώ δεν θα με φτωχύνουν, αλλά μπορεί να βοηθήσει τον φτωχό συνάνθρωπο να εξοικονομήσει για τα σχολικά έξοδα της κόρης του.

4.Αφήνω στην σερβιτόρα μου ένα μεγάλο φιλοδώρημα. Τα επιπλέον χρήματα μπορεί να φέρουν ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της. Δουλεύει πολύ πιο δύσκολα για τα προς το ζην από ό,τι εγώ.

5.Σταμάτησα να λέω στους ηλικιωμένους ότι έχουν ήδη διηγηθεί αυτήν την ιστορία πολλές φορές. Η ιστορία τους κάνει να περπατούν στη λωρίδα μνήμης και να ξαναζήσουν το παρελθόν τους.

6.Έχω μάθει να μην διορθώνω τους ανθρώπους ακόμη και όταν ξέρω ότι είναι λάθος. Η ευθύνη να κάνω όλους τέλειους δεν είναι για μένα. Η ειρήνη είναι πιο πολύτιμη από την τελειότητα.

7.Δίνω συγχαρητήρια ελεύθερα και γενναιόδωρα. Τα κομπλιμέντα είναι βελτιωτικά της διάθεσης όχι μόνο για τον παραλήπτη, αλλά και για μένα. Και μια μικρή συμβουλή για τον παραλήπτη ενός κομπλιμέντου, ποτέ, ΠΟΤΕ μην το απορρίψετε, απλώς πείτε “Ευχαριστώ”.

8.Έχω μάθει να μην ασχολούμαι με μια πτυχή ή ένα σημείο στο πουκάμισό μου. Η προσωπικότητα μιλά πιο δυνατά από τις εμφανίσεις.

9.Απομακρύνομαι από ανθρώπους που δεν με εκτιμούν. Μπορεί να μην γνωρίζουν την αξία μου, αλλά το ξέρω.

10.Παραμένω ψύχραιμος όταν κάποιος παίζει βρώμικα για να με ξεπεράσει στον αγώνα αρουραίων. Δεν είμαι αρουραίος και ούτε είμαι σε κανένα αγώνα.

11.Μαθαίνω να μην ντρέπομαι από τα συναισθήματά μου. Είναι τα συναισθήματά μου που με κάνουν άνθρωπο.

12.Έμαθα ότι είναι καλύτερο να απορρίψεις το εγώ παρά να σπάσεις μια σχέση. Το εγώ μου θα με κρατήσει μακριά, ενώ με τις σχέσεις, δεν θα είμαι ποτέ μόνος.

13.Έχω μάθει να ζω κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία. Σε τελική ανάλυση, μπορεί να είναι η τελευταία.

14.Κάνω αυτό που με κάνει ευτυχισμένο. Είμαι υπεύθυνος για την ευτυχία μου και το χρωστάω στον εαυτό μου. Η ευτυχία είναι επιλογή. Μπορείτε να είστε ευτυχισμένοι ανά πάσα στιγμή, απλά επιλέξτε να είστε!

Αποφάσισα να το μοιραστώ με όλους τους φίλους μου. Γιατί πρέπει να περιμένουμε να είμαστε 60 ή 70 ή 80, γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό σε οποιοδήποτε στάδιο και ηλικία;» Έλα μου ντε…

Αν το καλοσκεφτείτε, μόνο 70 – 80 μέρες χειμώνα μας απομένουν. Και φυσικά ο φετινός ήταν ως τώρα ήπιος. Να «χτυπήσουμε ξύλο», αλλά αν στο παραπέρα διάστημα δεν επιστρέψει π.χ. κανένας «Ιανός», για να μας ζητήσει τα …ρέστα, καλά θα τη βγάλουμε και φέτος. Τουλάχιστον για το 2021 να έχουμε να παλέψουμε μόνο την πανδημία και τις επιπτώσεις της. Και μακάρι, για να αναστενάξουν λιγότερο τα ισχνά βαλάντια μας…

«Εκατοντάδες πουλιά νεκρά στην πλατεία της Ρώμης, στη σημερινή φωτογραφία της στήλης. «Τα πουλιά πεθαίνουν από τα πυροτεχνήματα που ρίχνονται το βράδυ της Πρωτοχρονιάς… Κι αυτό δε συμβαίνει μόνο στη Ρώμη. Τα ζώα υποφέρουν από τις ενέργειες των ανθρώπων. Διασκεδάζουμε σκορπώντας θάνατο. Αναπτύσσουμε τον «πολιτισμό» μας γενικά, αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα πλάσματα… Αυτό είναι ένα μικρό δείγμα της αδιαφορίας μας… Κάθε φορά που πέφτουν βεγγαλικά ή βαρελότα ή δυναμιτάκια ή πυροβολισμοί για να γιορτάσουμε κάτι, τα ζώα φοβούνται, τρομάζουν και συχνά πεθαίνουν είτε από το φόβο τους είτε χτυπώντας πάνω σε τζαμαρίες… Ας κάνουμε κάτι γι’ αυτό… Ας σταματήσουμε όλες αυτές τις συνήθειες.» (Από την ιστοσελίδα «Το μυαλό είναι ο στόχος»).

Από ανάρτηση κάποιου στο διαδίκτυο: «Μα, δεν το προωθούν καθόλου σωστά αυτό το εμβόλιο… Έπρεπε να το απαγορεύσουν, για να το κάνουν και οι πέτρες!»

Όσο προχωρούν τα χρόνια, έρχονται και παρέρχονται οι γενιές, στα μικρά και στα μεγάλα μέρη της Πατρίδας μας αδιάπτωτο μαίνεται το κουτσομπολιό, συχνά κακόβουλο, ιοβόλο και αστήριχτο… Κι ενώ το άθλιο αυτό «σπορ» στο παρελθόν έμενε στο στενό κύκλο φίλων και γνωστών, «παλευόταν» το εν λόγω κουσούρι… Τώρα όμως, με τη φρενήρη εξάπλωση του ίντερνετ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η «πίστα» της κάθε αρσενικής και θηλυκής «Κατίνας» δυνητικά μπορεί να εξαπλώνει την αθλιότητά της σε όλον τον πλανήτη, αν κάποιος έχει το εργαλείο να μεταφράζει αυτόματα τα κουτσομπολιά, ακόμη και από μια ξένη γλώσσα στη μητρική του. Δεν ξέρω όμως αν αναλογίζονται εκείνοι κι εκείνες που άσκεφτα επιδίδονται σ’ αυτό το …σπορ, πόση ζημιά γίνεται στο ήθος και τη διάπλαση χαρακτήρων, ειδικότερα ανάμεσα στους νέους ανθρώπους, που μιμούνται αυτήν την κακιά συνήθεια που «κληρονόμησαν» από παππούδες, γιαγιάδες και γονείς. Και η νέα φουρνιά των κουτσομπόληδων, αν κατανοούν άραγε ότι επιπόλαια γίνονται «δολοφόνοι» ξένων ανθρώπων, όταν συνειδητά ή ασυνείδητα γίνονται φερέφωνα της κακόβουλης φιγούρας τους, που ίσως καταστρέφει ζωές, οικογένειες, καριέρες κτλ. Ως φαίνεται, οι φορείς αυτού του «εγκλήματος» έχουν επιλύσει τα ατομικά και οικογενειακά τους προβλήματα και επέλεξαν -μετά μανίας- να ασχολούνται με τα προβλήματα (υπαρκτά ή ανύπαρκτα) άλλων, ξένων ανθρώπων. Το φαινόμενο εξαπλώνεται ραγδαία ΚΑΙ μέσω πληροφορικής πλέον… Από αυτόν τον …ιό, του κουτσομπολιού λοιπόν, είτε είμαστε θύτες είτε θύματα, ποιος …εγκλεισμός ή ποιο …εμβόλιο μπορεί να μας σώσει; Να σώσει τη χώρα, να σώσει την ανθρωπότητα;

Και για να προλάβω κάποιες αντιρρήσεις: Ναι…. Είναι και πολλοί υποτιθέμενοι «δημοσιογράφοι» ανάμεσα στους κουτσομπόληδες, που έχουν κάνει το εν λόγω «σπορ» επάγγελμά τους.

«Σαν δεν φτάσει ο άνθρωπος στην άκρη του γκρεμού, δεν βγάζει στην πλάτη του φτερούγες να πετάξει.» (Ν. Καζαντζάκης).

«Τι είναι λοιπόν ο έρωτας; Είναι το κουκούτσι της ζωής. Η μυγδαλόψυχά της. Εκεί μέσα είναι κλεισμένες όλες οι δυνατότητες της αιωνιότητας της ζωής. Όλα τ’ άλλα είναι φλούδια και ζουμιά.» (Στρατής Μυριβήλης).

«Δεν μπορείς να δημιουργήσεις εμπειρία. Πρέπει να την υποστείς». (Αλμπέρ Καμί).

«Το μυστικό της ευτυχίας δεν βρίσκεται στο να κάνουμε πάντα αυτό που θέλουμε, αλλά στο να θέλουμε πάντα αυτό που μπορεί να γίνει.» (Λέων Τολστόι).

«Αν δεν σπουδάσεις την αμαρτία, δεν μπορείς να διδάξεις την ηθική.»