Τι είναι δηλαδή τα Χριστούγεννα; – του Γιώργου Τσιντσίνη

Μας κάνει τη χειρότερη

ζημιά η πανδημία…

Με αποστάσεις οι Γιορτές

δεν λένε ούτε …μία.

Η φετινή ευχή για «καλά Χριστούγεννα» αποκτάει ιδιαίτερη σημασία, γιατί προκαλεί σε όλους μας τα ανάμικτα συναισθήματα: του φόβου για την «ανήσυχη» και απειλητική πανδημία που «θερίζει» ζωές αδιάκοπα, αλλά και την ελπίδα που γεννάει το εμβόλιο, το οποίο αρχίζει τη δράση του πριν την Πρωτοχρονιά, όπως λένε οι ειδικοί.

Ζήσαμε κι άλλες χρονιές δύσκολες γιορτές, ειδικότερα την περίοδο της οικονομικής κρίσης, αλλά ποτέ πριν (για όλες τις γενιές που ζουν), δεν μας χτύπησε τόσο επίμονα την πόρτα ο φόβος του θανάτου ή μιας τόσο σοβαρής ασθένειας. Ούτε ο εγκλεισμός και οι κλειστές επιχειρήσεις έγιναν τόσο απειλητικές για την επιβίωσή μας και το μέλλον της. Κατά βάση, ζούμε ένα πόλεμο, απρόβλεπτο, σκληρό και αβέβαιο ως προς την τελική του έκβαση.

Λίγο μετράει τι λένε οι ημιμαθείς εικοτολογώντας διαρκώς στους δρόμους, στο διαδίκτυο, στις τηλεοράσεις και στις εφημερίδες… Σε όλον τον πλανήτη οι λαοί, αλλά και οι ηγεσίες τους, οι επιστήμονες, όλοι διαλεγόμαστε με πυξίδες το «ίσως», το «περίπου» και τον «πιθανόν»… Ο φόβος όμως, ο εγκλεισμός και οι παρενέργειές του έχουν φωλιάσει για τα καλά στα μυαλά και στις ψυχές μας, ενώ οι κάθε είδους αντοχές μας δείχνουν να εξαντλούνται, από τους γέροντες έως και τα νήπια. Καθημερινότητα, δουλειές, εκπαίδευση κτλ. όλα είναι «στον αέρα» και η αβεβαιότητα μοιάζει να κάνει το πρώτο κουμάντο στο αύριο. Ήδη ξαναεμφανίζονται στο προσκήνιο αυτοκτονίες συνανθρώπων μας, που απολογούνται στα αποχαιρετιστήρια μηνύματά τους, επειδή δεν άντεξαν την πίεση, την απότομη φτώχεια, την αποτυχία, που βεβαίως δεν τις προκάλεσαν πριν τα προσωπικά τους λάθη. Οι πολλοί που επένδυσαν την προσωπική και οικογενειακή τους ζωή στον πλούτο, τη φήμη, τη δόξα, αλλά και εκείνοι που εφήμερα διεκδικούσαν μια ήσυχη και μετρημένη ζωή, βρέθηκαν ξαφνικά έρμαια στο θέλημα του Θεού (ενώ πάντοτε ήταν) και -όσοι δεν Τον πιστεύουν- νοιώθουν πλέον πως καταντούν έστω θύματα της Φύσης, ναι εκείνης που κατακρεουργήσαμε πριν παντοιοτρόπως, αδιαφορώντας προκλητικά για τη σωτηρία της Γης.

Ας πάψουμε λοιπόν να μιλάμε για κάθε είδους παρενέργειες… Αυτές τις κουβαλούσαμε πάντοτε. Από τις φασκιές μας… Ας κοιταχτούμε τώρα στον καθρέφτη, ας πάψουμε να λέμε ψέματα στον ίδιο μας τον εαυτό και ας κάνουμε σε έκταση και σε βάθος την αυτοκριτική μας.

Τι είναι δηλαδή τα Χριστούγεννα; Η εποχική ευμάρεια που λίγο έως πολύ θα κυριαρχήσει στο γιορτινό μας τραπέζι; Η γαστριμαργική ευωχία δυο ή τριών ωρών και το συνεπακόλουθο μια πιθανής …βαρυστομαχιάς; Ή μήπως η Αγάπη που τσιγκουνευτήκαμε, αντί να τη σκορπίσουμε αφειδώλευτα, όχι μόνο στο στενό μας περιβάλλον, αλλά σε κάθε μας συνάνθρωπο και όλα τα πλάσματα της Οικουμένης; Η πραγματική Αγάπη… Όχι η προσφορά μ’ ένα πιάτο μόνο ή μια φιάλη κρασιού προς τους πάσχοντες, με την οποία ίσως έχουμε τη μωρία να πιστεύουμε ότι εξαγοράζουμε όλα τα λάθη μας; Μήπως άραγε οι «μεγάλοι Σταυροί» και οι πολλές μετάνοιες μπροστά στα εικονίσματα, αρκούν για να κοιμίσουν τις ένοχες συνειδήσεις μας; Και στις προσευχές σου να επικαλείσαι το «άφες αυτοίς» για τους γείτονες, τους φίλους, τους συμπολίτες σου ή όσους δεν συμφωνούν μαζί σου ή δεν υιοθετούν το δικό σου κώδικα ζωής;

Χριστούγεννα είναι να γεννιέσαι κάθε μέρα, όλο το χρόνο, κάθε χρόνο, σεμνός, ταπεινός και αθώος, όσο γίνεται τουλάχιστον… «Κατ’ εικόνα και ομοίωση» Εκείνου του κυνηγημένου μωρού, που γεννήθηκε μια κρύα νύχτα στη Βηθλεέμ.

Αλληλεγγύη… Ναι, με τους δικούς της ρυθμούς έχει αρχίσει κι αυτή να διαχέεται παγκόσμια ανάμεσα στα μέγαρα του πλούτου, αλλά και στις φτωχές καλύβες της επιβίωσης, ως ικανή και αναγκαία «ασπίδα» κόντρα στην πανδημία του ολέθρου. Επιστήμονες και όσοι υπηρετούν με αυταπάρνηση τους φορείς της Υγείας, στελέχη και απλοί υπάλληλοι των επιχειρήσεων, τεχνοκράτες και άνθρωποι του πολιτισμού και των τεχνών, του αθλητισμού, εθελοντές πάσης φύσεως και μορφής, ηγέτες του Κόσμου και γενικότερα οι πολιτικοί, οι απλοί πολίτες κάθε χώρας σε όλες τις ηπείρους, παραμερίζοντας του πανδημικούς φόβους και τις ανησυχίες τους για τις ζωές τους και των δικών τους ανθρώπων, δεν μπορεί παρά να έχουν κάποιες στιγμές που κοιτάζουν μέσα τους, να κάνουν την αυτοκριτική τους και να διαπιστώνουν πλέον, ότι «πήρανε τις ζωές τους λάθος», επιλέγοντας έως χθες λάθος προσανατολισμούς και προτεραιότητες. Όχι όλοι… Είναι γνωστό όμως ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα και από τη μια στιγμή στη άλλη. Αλλά αλλάζουν… Ειδικότερα μπροστά στις συμφορές, τις ασύμμετρες απειλές, τους κινδύνους και τον όλεθρο. Κι αν αυτή η «στροφή» φτάσει να γίνει αυθόρμητα παγκόσμιο κίνημα κάτι νέο, κάτι καλό θα προκύψει για την ανθρωπότητα και για τον πλανήτη. Ακόμη και στις μεγαλύτερες φουρτούνες κανένας ναυτικός δεν αφήνει το τιμόνι, ίσως για να αλλάξει εξ ανάγκης τη ρότα του, αλλά ποτέ δεν αφήνει να τον «πλαγιάσει» και να τον μπατάρει το κύμα… Αυτή η διαρκώς διογκούμενη αλληλεγγύη επομένως, είναι το πρώτο παράπλευρο καλό του πολέμου, που «χτυπάει» ξαφνικά την πόρτα μας και μας βρήκε όλους απροετοίμαστους. Αυτή είναι –προσωπική τουλάχιστον- διαπίστωση και η πρώτη παρηγοριά που μας οπλίζει γι’ αυτά που έρχονται, για κάποιους τα χειρότερα που έρχονται.

Ας πάρουμε για παράδειγμα την αφύπνιση πολλών, που στήριξαν από το περίσσευμα ή το υστέρημά τους, τους δυο πρόσφατους «μαραθώνιους αγάπης» που οργάνωσε με επιτυχία η τοπική μας εφημερίδα, με τη συνδρομή εθελοντών και εκπροσώπων της πολιτικής και δημοτικής εξουσίας. Όλα τα μπορούμε, αρκεί να κατανοήσουμε την ανάγκη για βοήθεια, αρκεί να κάνουμε κάτι ελάχιστο ο καθένας και τα αποτελέσματα θα είναι πάντοτε θεαματικά.

Πικρά επετειακή η γελοιογραφία του Δημήτρη Χαντζόπουλου στην «Καθημερινή», στη σημερινή εικόνα της στήλης, προβάλλει το τραγικό πρόσωπο της απευκταίας γιορτινής μοναξιάς…

Γενικότερα πάντως, πόσο γελοίοι και αστήριχτοι φαίνονται πια οι κάθε είδους ρατσισμοί και οι κίβδηλοι διαχωρισμοί των ανθρώπων, ανάλογα τάχα με το χρώμα, τη φυλή, την εθνότητά τους, το πορτοφόλι τους κτλ. Όλοι αποδείχτηκε ότι βράζουμε στο ίδιο επικίνδυνο «καζάνι» και οι σχετικοί φατριασμοί, οι έριδες, οι διαμάχες και οι θεωρίες δεν έχουν πια καμιά αξία. Κατέρρευσαν σαν χάρτινοι πύργοι…

Αλλά –κακά τα ψέματα- δεν θα ησυχάσουμε εύκολα από τις απειλές του ιού…. Ήδη, καθώς τα εμβόλια αρχίζουν να προσφέρουν ελπίδες για έξοδο από την πανδημία, αξιωματούχοι στη Βρετανία σήμαναν το περασμένο Σαββατοκύριακο συναγερμό εξαιτίας ενός άκρως μεταδοτικού νέου στελέχους του κορωνοϊού, που κυκλοφορεί στην Αγγλία. Επικαλούμενος την ταχεία διασπορά του ιού στο Λονδίνο και τις γύρω περιοχές, ο πρωθυπουργός Μπόρις Τζόνσον επέβαλε το αυστηρότερο απαγορευτικό στη χώρα από τον Μάρτιο. «Όταν ο ιός αλλάζει τη μέθοδο που επιτίθεται, πρέπει και εμείς να αλλάξουμε τη μέθοδο που αμυνόμαστε», τόνισε. Οι σταθμοί των τρένων στο Λονδίνο γέμισαν με πλήθος ανθρώπων που έσπευσαν να εγκαταλείψουν την πόλη καθώς τα περιοριστικά μέτρα ετίθεντο σε ισχύ. Την Κυριακή, ευρωπαϊκές χώρες άρχισαν να κλείνουν τα σύνορά τους για ταξιδιώτες από το Ηνωμένο Βασίλειο προκειμένου να κρατήσουν έξω από αυτές τη νέα παραλλαγή του ιού, που λένε πως ήδη ξέφυγε με κρούσμα στην Ιταλία… Στη Νότια Αφρική, μια παρόμοια εκδοχή του κορωνοϊού έχει κάνει την εμφάνισή της, ενώ παρουσιάζει μια από τις μεταλλάξεις που παρατηρούνται στην παραλλαγή που υπάρχει στη Βρετανία, σύμφωνα με τους επιστήμονες που την εντόπισαν. Αυτός ο ιός έχει βρεθεί έως και στο 90% από τα δείγματα, των οποίων η γενετική αλληλουχία έχει αναλυθεί στη Νότια Αφρική από τα μέσα Νοεμβρίου. Οι επιστήμονες ανησυχούν για αυτές τις παραλλαγές του ιού αλλά δεν εκπλήσσονται από την εμφάνισή τους. Ερευνητές έχουν καταγράψει χιλιάδες μικρές τροποποιήσεις στο γενετικό υλικό του νέου κορωνοϊού καθώς εξαπλωνόταν στον πλανήτη. Κάποιες παραλλαγές καταλήγουν να εμφανίζονται πιο συχνά σε έναν πληθυσμό λόγω τυχαίων παραγόντων και όχι επειδή αυτές οι αλλαγές ισχυροποίησαν τον ιό. Αλλά καθώς καθίσταται πιο δύσκολο για τον ιό να επιβιώσει –λόγω των εμβολιασμών και τα αυξανόμενα επίπεδα ανοσίας σε ανθρώπινους πληθυσμούς– οι ερευνητές αναμένουν ότι ο ιός πρόκειται να παρουσιάσει κάποιες χρήσιμες για αυτόν μεταλλάξεις. που θα τον κάνουν πιο ικανό να εξαπλώνεται γρηγορότερα και να διαφεύγει του εντοπισμού από το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Επομένως, πολλά δείχνουν ότι έχουμε αρκετό δρόμο μπροστά μας για τη λύτρωση…

Ο Τσάρλι Τσάπλιν, ο αγαπημένος μας Σαρλό, έζησε 88 χρόνια. Μας άφησε 4 δηλώσεις:

-Τίποτα δεν είναι για πάντα σε αυτόν τον κόσμο, ούτε καν τα προβλήματά μας.

-Λατρεύω να περπατάω στη βροχή γιατί κανείς δεν μπορεί να δει τα δάκρυά μου.

-Η πιο χαμένη μέρα στη ζωή είναι η μέρα που δεν γελάμε.

-Έξι καλύτεροι γιατροί στον κόσμο: Ο ήλιος, ξεκούραση, άσκηση, διατροφή, αυτοσεβασμός και φίλοι. Μείνε σε αυτούς σε όλα τα στάδια της ζωής σου και απόλαυσε μια υγιή ζωή… Αν δεις το φεγγάρι, θα δεις την ομορφιά του Θεού… Αν δεις τον ήλιο, θα δεις τη δύναμη του Θεού… Αν δεις έναν καθρέφτη, θα δεις την καλύτερη δημιουργία του Θεού. Οπότε πίστεψέ το. Είμαστε όλοι τουρίστες, ο Θεός είναι ο ταξιδιωτικός μας πράκτορας που έχει ήδη εντοπίσει τις διαδρομές, τις κρατήσεις και τους προορισμούς μας… Εμπιστευτείτε τον και απολαύστε τη ζωή. Η ζωή είναι απλά ένα ταξίδι! Ως εκ τούτου, ζήσε το σήμερα! Αύριο μπορεί να μην είναι. (Από ανάρτηση του Γιώργου Φλώρου).

Κρατήστε τις αποστάσεις ασφαλείας στο γιορτινό τραπέζι και πρωτίστως αποφύγετε το συνωστισμό. Μη μας βγουν τα Χριστούγεννα από τη …μύτη.

Με τη δέουσα προσοχή, ας παραμερίσουμε τις άλλες έγνοιες που μας φόρτωσε η δύσκολη χρονιά -που φεύγει σε μια βδομάδα- και ας γιορτάσουμε, έστω για λίγο, ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, πάντοτε με υγεία και χαρά. Το εύχομαι ολόψυχα σε όλους τους αναγνώστες και αναγνώστριες, σε όλον τον κόσμο και χρόνια πολλά σε όσους και όσες γιορτάζουν τη μέρα της Γέννησης.