Διαδικτυακή συζήτηση με τον Γιάννη Δεληζήση και τη Νίκη Τσάκαλου για την Παγκόσμια ημέρα Ατόμων με Αναπηρία

Δυνατά μηνύματα και αιτήματα προς στην πολιτεία

Την Τετάρτη κάναμε μια ζωντανή διαδικτυακή εκπομπή για την μεγαλύτερη μειονότητα του πλανήτη. Φαντάζομαι λίγοι γνωρίζετε ποια είναι αυτή… Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, περί το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού (περίπου  1 δισεκατομμύριο άνθρωποι) πάσχουν από κάποιας μορφής αναπηρία. Καλά καταλάβατε. Τα Άτομα με Ειδικές Ανάγκες είναι η μεγαλύτερη μειονότητα του πλανήτη μας.

Την Πέμπτη, 3 Δεκεμβρίου, ήταν η  Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία η οποία θεσπίστηκε και τηρείται παγκόσμια από τα Ηνωμένα Έθνη το 1992.

Μηνύματα για την ημέρα, αλλά και προβληματισμούς ανταλλάξαμε με τον κ. Γιάννη Δεληζήση καθηγητή φυσικής αγωγής με εξειδίκευση στην ειδική αγωγή, φυσικοθεραπευτή, ιδιοκτήτη του ΚΔΑΠμεα αγωγή και αναπληρωτή στα δημόσια ειδικά σχολεία και την κα Νίκη Τσάκαλου, Πρόεδρο του συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων Ατόμων με ειδικές ανάγκες η στοργή.

Η 3^η Δεκεμβρίου εορτάζεται σε όλον τον Πλανήτη προωθώντας την κατανόηση σε θέματα αναπηρίας και την κινητοποίηση υπέρ των δικαιωμάτων αξιοπρέπειας και ευημερίας των ατόμων με αναπηρία. Επιδιώκει την αύξηση του βαθμού ένταξης των ατόμων με αναπηρία σε κάθε πτυχή της πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτιστικής ζωής.

Το θέμα της συγκεκριμένης ημέρας είναι “η πλήρης συμμετοχή και ισότητα”, η οποία ορίζεται ως το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία να συμμετέχουν πλήρως στη ζωή και την ανάπτυξη των κοινωνιών τους, να απολαμβάνουν συνθήκες διαβίωσης ίσες με εκείνες των άλλων πολιτών, και να έχουν ίσο μερίδιο στη βελτίωση των συνθηκών που προκύπτουν από την κοινωνικο-οικονομική ανάπτυξη.

Είναι άξια αναφοράς ότι:

Μόνο μία στις τέσσερις χώρες (24%) έχουν συντάγματα που ρητά απαγορεύουν τη διάκριση κατά των ΑμεΑ ή εγγυώνται ίσα δικαιώματα γι’ αυτά τα άτομα.

Μόνο το 18% των χωρών προστατεύουν συνταγματικά το δικαίωμα των ΑμεΑ στην εργασία, με συνέπεια η ανεργία να είναι αυξημένη για αυτά τα άτομα

Μόνο το 26% των χωρών έχουν σύνταγμα που εγγυάται ρητά το δικαίωμα των ΑμεΑ στην υγεία. Μόνο το 11% των χωρών προβλέπουν πληρωμένη άδεια για τους γονείς προκειμένου να φροντίσουν τις ανάγκες υγείας των παιδιών τους με αναπηρία.

Ρωτήσαμε τον Γιάννη Δεληζήση «πως είναι να δουλεύεις με αυτά τα «παιδιά»;

Η απόκρισή του ήταν ότι «δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά… Είναι εντυπωσιακή η ανταπόκριση που σου δίνουν στο κομμάτι της εκπαίδευσης. Τους ενδιαφέρει να εκπαιδευτούν όπως όλα τα παιδιά άλλωστε. Στο ΚΔΑΠμΕΑ συνεχίζουμε κανονικά, με συχνά rapid test και όλες τις προβλεπόμενες προφυλάξεις για τη διάδοση του κορωνοϊού. Η ανταπόκριση του Αλμυρού, στις δράσεις εξωστρέφειας που κάναμε ως ΚΔΑΠ ήταν πολύ μεγαλύτερη από την αναμενόμενη. Η αποδοχή και η ένταξη, είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής των ατόμων με ειδικές ανάγκες».

Μας έλειψαν οι ετήσιες εκδηλώσεις και τα bazaar που διοργάνωναν κάθε χρόνο τα ειδικά σχολεία του Αλμυρού. Η κα Τσάκαλου στο μήνυμά της είπε: Αυτή η παγκόσμια ημέρα, είναι ευκαιρία για τα παιδιά να εκφραστούν ευρύτερα, για τα δικαιώματά τους, να εκθέσουν τις δημιουργίες τους και τις ικανότητές τους και μας λένε με αυτόν τον τρόπο ότι «είμαστε και μεις εδώ… είμαστε μαζί σας και είμαστε όλοι ίδιοι».

Κάναμε μια σκληρή ερώτηση στην κα Τσάκαλου… αλλά θέλαμε να το επικοινωνήσουμε ως απαραίτητο για την κατανόηση των ακροατών μας, της κατάστασης που αντιμετωπίζουν οι γονείς και κηδεμόνες των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες. Η ερώτηση ήταν «Νιώθετε ασφαλής για το γιο σας… για τα χρόνια που έρχονται; Η πολιτεία εξασφαλίζει γι’ αυτά μια ισότιμη ζωή όταν οι γονείς πια δεν θα μπορούν να την προσφέρουν;»

Κα Τσάκαλου: Αυτό είναι το μεγάλο μας ερώτημα. Τι θα γίνουν αυτά τα παιδιά, αν λείψουμε από αυτόν τον κόσμο… Βλέπουμε ότι η πολιτεία δεν έχει προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που θα ξέρουμε ότι τα παιδιά θα είναι τακτοποιημένα. Δεν υπάρχει υποδομή για το αύριο. Η υποδομή στην Ελλάδα φτάνει μέχρι το σχολείο τους. Κάνουμε αγώνα όλα αυτά τα χρόνια, να το αλλάξουμε αυτό. Στην Αθήνα μπορεί να υπάρχουν κάποιες λίγες δομές… αλλά η επαρχία «νοσεί»…»

Αξίζει να απευθύνουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, σε όλους όσους δουλεύουν καθημερινά στις υποστηρικτικές δομές των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

Σας αφήνουμε με αυτά τα μηνύματα για την ημέρα… ότι πρέπει όλοι μας να διεκδικήσουμε δομές για τα άτομα με ειδικές ανάγκες… να διεκδικήσουμε την ισότητα για όλους… Εξάλλου, πολλοί αδιαφορούσαν και βρέθηκαν μετά από κάποιο ατύχημα, μέσα σ’ αυτή τη μεγαλύτερη μειονότητα του πλανήτη… συνειδητοποιώντας τις ανάγκες δημιουργίας των προϋποθέσεων που προαναφέραμε.