«Έχει χαθεί ο ρομαντισμός από το ποδόσφαιρο» Συνέντευξη με τον ΒΑΣΙΛΗ ΣΙΑΜΑΝΙΚΟ

Συνέντευξη με τον ΒΑΣΙΛΗ ΣΙΑΜΑΝΙΚΟ, αρχηγό του Πρωτεσιλάου και έναν από τους τελευταίους παίκτες στο τοπικό που έχει συνδέσει το όνομά του με παρουσία μόνο σε μία ομάδα

Ο Πρωτεσίλαος Πτελεού αποτελεί παραδοσιακή δύναμη στη μεγάλη κατηγορία του τοπικού της Μαγνησίας για πολλά χρόνια, αναδεικνύοντας παίκτες κι ομάδες που έγραψαν «χρυσή» ιστορία στο ποδόσφαιρο της περιοχής μας. Από το 2004, ο Βασίλης Σιαμανίκος ήταν και παραμένει πάντα παρών στις επάλξεις.

Γηγενής ποδοσφαιριστής από τον Πτελεό, κεντρικός αμυντικός, από τους πλέον αναγνωρίσιμους παίκτες που έχει συνδέσει το όνομά του με το σύλλογο. Ήταν επιλογή του να μην αποχωριστεί ποτέ αυτό το ιδιαίτερο δέσιμο με τον Πρωτεσίλαο. Συνομιλήσαμε μαζί του εν μέσω αναστολής της αγωνιστικής δράσης, κάνοντας μια ιστορική αναδρομή για το καμάρι του χωριού του και την προσωπική του διαδρομή στα γήπεδα της Μαγνησίας.

-Βασίλη, πότε ξεκίνησες να παίζεις στον Πρωτεσίλαο;

-Το 2001 ξεκίνησε η ακαδημία του συλλόγου από τους Θανάση Μάκρα και Στάθη Δαγρέ. Παρέμεινα τρία χρόνια και το 2004 έβγαλα δελτίο στην πρώτη ομάδα. Δεν ήμουν μόνο εγώ που προωθήθηκε τότε, ήμασταν μια φουρνιά ποδοσφαιριστών που παίξαμε και μερικοί από τότε, παίζουμε ακόμη στην ομάδα του Πτελεού.

-Άρα, θα λέγαμε ότι είσαι μέλος στις «χρυσές» ομάδες που παρουσίασε ο Πρωτεσίλαος…

-Πράγματι, έτσι είναι. Ο Πρωτεσίλαος αγωνίστηκε για πρώτη φορά στην Α’ Τοπική το 1986 κι έπεσε χάνοντας την τελευταία αγωνιστική από την Χιλιαδού. Η ομάδα αργότερα για κάποια χρόνια διαλύθηκε, δεν συμμετείχε στα πρωταθλήματα κι άρχισε να χτίζεται ξανά προς τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και τα πρώτα του 2000. Τότε βγήκε μια καλή φουρνιά ποδοσφαιριστών που έβαλε τις βάσεις για αυτό που ακολούθησε. Με προπονητή τον κο Στέκα που έχουμε και τώρα στην τεχνική ηγεσία, μέσα σε τρία χρόνια, από το Γ’ Τοπικό βρεθήκαμε στο Α’ έχοντας κάνει ανανέωση και παίζοντας παίκτες από τον Πτελεό. Έτσι, από το 2005 που ανέβηκε στην Α’, δεν ξαναπέρασε και καταφέραμε να κάνουμε την ομάδα δύναμη στην κατηγορία.

-Μάλιστα, δύο συνεχόμενες χρονιές διεκδικήσαμε το πρωτάθλημα με αξιώσεις καταλαμβάνοντας τη 2η θέση και αργότερα πήρατε το Κύπελλο.

-Ναι, το 2008 δώσαμε μεγάλη μάχη με τον Πύρασο για τον τίτλο του πρωταθλήματος και το 2009 με την ΑΕ Διμηνίου βγήκαμε δεύτεροι ενώ κάποια στιγμή είχαμε διαφορά 13 βαθμών από την ομάδα που κέρδισε την άνοδο. Αυτές οι δύο σεζόν με τη 2η θέση μού έχουν αφήσει γλυκόπικρη γεύση γιατί θεωρώ ότι μπορούσαμε να κάνουμε το παραπάνω βήμα, να γράψουμε ιστορία παίζοντας στη Δ’ Εθνική. Το Κύπελλο το 2011είναι σίγουρα η κορυφαία στιγμή για το σύλλογο και είμαι πολύ χαρούμενος που έπαιξα στον τελικό.

-Εκείνες οι ομάδες τότε είχαν δημιουργηθεί με μια …άτυπη συνένωση με τον Αχιλλέα Αχιλλείου. Πιστεύεις ότι αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο και στο μέλλον θα μπορούσε να γίνει ξανά;

-Ναι, ήμασταν μια ομάδα με πολλούς παίκτες από τον Πτελεό και το Αχίλλειο, θυμάμαι τον αείμνηστο Αποστόλη Πλασταρά, τους Γιάννη και Αλέκο Παναγιώτου, τον Γιώργο Ράιο, τον Αραπίτσα, πραγματικά είχαμε καταπληκτικό ρόστερ. Εκείνα τα χρόνια ήταν σημαντικά ώστε να μπουν οι βάσεις για να σταθεροποιηθεί ο Πρωτεσίλαος στην κατηγορία και να έχει την μετέπειτα πορεία. Και ήταν σημαντική η βοήθεια από το Αχίλλειο. Νομίζω ότι σε τέσσερα-πέντε χρόνια θα είναι σαν αναγκαίο καλό και όχι αναγκαίο κακό που ακούγεται κάπως άσχημα, να δημιουργηθεί ξανά μία συνεργασία μεταξύ των χωριών του πρώην Δήμου Πτελεού. Μόνο έτσι θεωρώ ότι θα έχουμε ανταγωνιστική ομάδα. Μία οργανωμένη ακαδημία από Πτελεό, Αχίλλειο κι Αγίους Θεοδώρους, μέρη όπου αγαπάνε το ποδόσφαιρο, εκτιμώ ότι θα έπρεπε να είναι το πρώτο βήμα.

-Είναι χωριά που έβγαλαν μεγάλους παίκτες όπως είπες, αγαπάνε το ποδόσφαιρο και έχουν γράψει ιστορία…

-Ναι, όταν τη δεκαετία του 2000 βγήκε εκείνη η φουρνιά και έγινε κάτι καλό, ακολούθησαν πολλοί τις ομάδες. Τότε δεν υπήρχαν άλλωστε άλλες δραστηριότητες, η μόνη μας διέξοδος ήταν το ποδόσφαιρο. Για εμάς το γήπεδο ήταν ο τόπος συνάντησης της παιδικής μας παρέας. Πλέον στα χωριά έχουν μείνει λίγα παιδιά που από μικρά ασχολούνται με το ίντερνετ, άλλες δραστηριότητες,  τα σχολεία κλείνουν και γενικότερα έχει χαθεί αυτή η σχέση αγάπης που είχαμε με τον αθλητισμό.

-Υπάρχει όμως ταλέντο ακόμη… και στην περιοχή μας αλλά και γενικότερα στη Μαγνησία;

-Ναι υπάρχει ταλέντο. Είναι όμως διαφορετικός ο τρόπος προσέγγισής των ταλαντούχων παικτών. Πλέον, τα παιδιά φεύγουν σε ηλικία μέχρι 14-15 ετών για να δουλέψουν επαγγελματικά από μικρά στις ΠΑΕ. Παραδείγματα είναι ο Λαγός, ο Χριστόπουλος από τον  Αλμυρό, ο Κατράνης  από τον Βόλο που έχει καταγωγή από τον Πτελεό, ο Λημνιός, ο Κωνσταντέλιας. Έχει αλλάξει πολύ το ποδόσφαιρο. Τα ταλέντα για να προωθηθούν και να αναδειχθούν, θα πρέπει από μικρή ηλικία να έχουν μπει σε μια οργανωμένη ακαδημία, να έχουν τις σωστές βάσεις, τα εφόδια που θα τα κάνει να ξεχωρίσουν. Οι μεγάλες ομάδες παίρνουν στοχευμένα πλέον μικρά παιδιά για να «πλάσουν» στην ακαδημία τους, όπως με τους προαναφερθέντες που όλοι παίζουν επαγγελματικά έχοντας φύγει σε ηλικία 14-15 ετών από την Μαγνησία.

-Εσύ δεν έφυγες ποτέ από τον Πρωτεσίλαο. Ήταν μια επιλογή σου ή απλώς έτυχε;

-Κατά καιρούς είχα διάφορες προτάσεις, ακόμη και το φετινό καλοκαίρι. Ήταν επιλογή μου να μείνω στον Πρωτεσίλαο και θέλω όταν κρεμάσω τα ποδοσφαιρικά μου παπούτσια, να έχω φορέσει μόνο τη δική του φανέλα. Το συναίσθημα να παίζεις για την αγαπημένη σου ομάδα είναι μοναδικό. Θεωρώ ιδιαίτερο να παίζει κανείς σε μία μόνο ομάδα, είναι κάτι το ξεχωριστό και στον Πτελεό έχουμε πολλούς τέτοιος ποδοσφαιριστές, είναι τύχη για το σύλλογο αυτό. Θα έλεγα ότι τα τελευταία χρόνια έχει χαθεί ο ρομαντισμός από το ερασιτεχνικό, χάθηκε το δέσιμο και η επαφή των παικτών με τις ομάδες και τα μέρη που εκπροσωπούν. Νιώθω πραγματικά πολύ όμορφα που είμαι στον Πρωτεσίλαο, την ομάδα μου και κάθε εβδομάδα αγωνίζομαι για το χωριό, τη φανέλα, την ιστορία, τους φιλάθλους μας.

-Οπότε, δεν θα άλλαζες τον Πρωτεσίλαο με κάποιο σωματείο που θα σου πρόσφερε τίτλους ή χρήματα…

-Όχι, δεν θα τον άλλαζα. Δεν είμαι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Και θέλω όταν αποσυρθώ από την ενεργό δράση, να δώσω τη σκυτάλη σε παίκτες που θα πράξουν αναλόγως, που θα εγγυηθούν τη συνέχεια του συλλόγου σε ανταγωνιστικό επίπεδο και με πολύ έντονο το ντόπιο στοιχείο. Το ότι ο Πρωτεσίλαος υπολογίζεται από όλους ως μια ισχυρή ομάδα, είναι σημαντική υπόθεση τηρουμένων των αναλογιών. Για εμάς είναι επίτευγμα να έχουμε μια καλή κατάταξη, θα έλεγα σαν τίτλος για τον Πτελεό όταν τερματίζουμε στις υψηλές θέσεις του πρωταθλήματος.

-Γενικότερα, το ποδόσφαιρο της Μαγνησίας πώς το βλέπεις;

-Κάθε χρόνο υπάρχει μεγάλη βελτίωση, η Α’ Τοπική είναι ανταγωνιστική. Αυτό που δεν μου αρέσει είναι ότι λιγοστεύουν οι ομάδες. Εκεί που υπήρχαν 50 σωματεία, τώρα είναι περίπου 40. Σίγουρα έχουν γίνει σημαντικά βήματα μπροστά σε γήπεδα, διαιτησία, προπονητές, υποδομή από τις διοικήσεις προς τους παίκτες, το οικονομικό όμως παραμένει πρόβλημα ώστε πολλά σωματεία να επιβιώσουν. Θεωρώ ότι το τοπικό της Μαγνησίας δουλεύει καλά.

-Σχετικά με τη φετινή …περίεργη σεζόν, ποια είναι η άποψή σου για την παρουσία του Πρωτεσιλάου;

-Το καλοκαίρι έγιναν πολύ καλές προσθήκες στο ρόστερ, με την ομάδα να στοχεύει να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε πέρυσι. Το ξεκίνημα δεν ήταν αυτό που θέλαμε κι αναλογούσε στον Πρωτεσίλαο, όμως μετά την αλλαγή προπονητή, άλλαξε η ψυχολογία μας και στα δύο παιχνίδια με τον Ρήγα Φεραίο, δείξαμε μέρος των μεγάλων δυνατοτήτων μας. Πλέον περιμένουμε να δούμε πότε θα επιστρέψουμε στους αγωνιστικούς χώρους για τη συνέχεια. Θεωρώ ότι έχουμε πολύ καλό υλικό για μια πορεία στις πρώτες θέσεις, ενώ τέσσερις-πέντε νεαροί παίκτες μπορούν να πάρουν εμπειρίες κι αγωνιστικές παραστάσεις για να εξελιχθούν σε μονάδες των επόμενων ετών. Είμαστε χαρούμενοι όταν βλέπουμε παιδιά από τον Πτελεό να διακρίνονται και να παίζουν παραπάνω όπως για παράδειγμα είναι ο Λάμπος που διακρίνεται με τον Αλμυρό στη Γ’ Εθνική. Η διοίκηση του συλλόγου είναι δυνατή, κάνει πολλή δουλειά. Ο Βαγγέλης Αγριδόπουλος σε ρόλο φροντιστή είναι άξιος συγχαρητηρίων, προσφέρει πολλά και είναι μεγάλη υπόθεση για έναν αθλητή, να ξέρει ότι αγωνίζεται σε μια οργανωμένη ομάδα.

Ο Βασίλης Σιαμανίκος μάς είπε επίσης ότι το επίπεδο της επαρχίας Αλμυρού είναι πολύ υψηλό κι αυτό φαίνεται από τις δύο ομάδες στη Γ’ και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που έχουν Αίας και Πρωτεσίλαος στο τοπικό, ενώ δεν θα ξεχάσει το νικητήριο γκολ που σημείωσε στις καθυστερήσεις ενός αγώνα με αντίπαλο την Δήμητρα που έγινε τη σεζόν 2018-19 κι έληξε 4-3. «Το γκολ αυτό ήταν η πιο έντονη στιγμή που ένιωσα ως παίκτης, μαζί με τον τελικό Κυπέλλου το 2011» τόνισε χαρακτηριστικά.

Τέλος, για τη συνέχεια σχολίασε: «Η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο είναι αυτή που με κρατάει ακόμη στο γήπεδο, θέλω να εισπράξω ό,τι γίνεται περισσότερο  από το άθλημα. Έχω αποκτήσει πολλούς φίλους τόσα χρόνια στα γήπεδα, έζησα πολλές συγκινήσεις και θα εγκαταλείψω μόνο όταν νιώσω ότι έχει έρθει η επόμενη φουρνιά, το νέο αίμα που θα μας διαδεχθεί ώστε ο Πρωτεσίλαος να είναι ανταγωνιστικός».

Άλλωστε δεν τον πήραν και τα χρόνια… Είναι 33 ετών και για μερικά έτη ακόμη, σίγουρα θα αποτελεί ηγετική παρουσία στην άμυνα του συλλόγου του Πτελεού, μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες φυσιογνωμίες στα τερέν της Μαγνησίας και -δυστυχώς- ένας από τους τελευταίους παίκτες με παρουσία σε μία ομάδα. Αυτός είναι ο αρχηγός του Πρωτεσιλάου.