Κήρυγμα: Κυριακή Θ Λουκά – του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

εφημερίου Ι. Ν. Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ευξεινουπόλεως

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή της Θ ́ Κυριακής των Ευαγγελίων του Λουκά, μας παρουσιάζει τον Ιησού Χριστό να μας διηγείται την παραβολή του «Άφρονα πλουσίου». Ο Χριστός παίρνει αφορμή από έναν άνθρωπο ο οποίος του ζητά να μεσολαβήσει ώστε να έχει δίκαιη μοιρασιά της κληρονομιάς με τον αδελφό του. Μέσα, όμως, απ’ αυτόν τον εγωιστικό προβληματισμό του ανθρώπου, που η μόνη του έγνοια ήταν η περιουσία που θα ελάμβανε, ο Χριστός εξεφώνησε τη συγκεκριμένη παραβολή για να διδάξει τους μαθητές Του και τον όχλο που Τον ακούει, όπως κι εμάς σήμερα. «Ἀνθρώπου  τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα». Η εύφορη χρονιά, από τους καρπούς της γης, είναι ευλογία για όλον τον κόσμο, έτσι και για τον πλούσιο του σημερινού Ευαγγελίου. Η απόκτηση της περιουσίας του δεν φαίνεται να προήλθε από τρόπο άδικο. Ήταν αποτέλεσμα της ευλογίας και πρόνοιας του Θεού. Το μεγάλο λάθος του πλουσίου, έγκειται στην περισσή αγωνία και το άγχος για απόκτηση και αποθήκευση υλικών αγαθών, τόσο για το παρόν όσο και για το μέλλον, για τα επόμενα χρόνια της ζωής του. Ο πλούσιος του σημερινού Ευαγγελίου θεωρεί τα πάντα δικά του. Τυφλωμένος από τα πολλά πλούτη, ξέχασε τις ανάγκες των συνανθρώπων του. Διαγράφει από τη σκέψη του τους φτωχούς, τους εργάτες που εργάζονταν γι’ αυτόν, τους συνανθρώπους του που ίσως χρειάζονταν την ελάχιστη προσφορά του από τα πολλά υπάρχοντά του. Απεναντίας η μόνη του σκέψη είναι πώς θα τα φυλάξει, αποκλειστικά για τον εαυτό του, για να μπορέσει να τα απολαμβάνει για χρόνια πολλά. Η πλεονεξία του Άφρονα πλουσίου και η κυρίευσή του από τα υλικά αγαθά τον οδηγούν σε βασανιστικές σκέψεις. Να κτίσει μεγαλύτερες αποθήκες, ώστε να φυλάξει τα γεννήματά του. Το πάθος της εγωιστικής πλεονεξίας του, της φιλαργυρίας, του πλούτου, των φθαρτών αγαθών, είναι δηλητήριο για την ψυχή κάθε ανθρώπου. Η συνεχής απόκτηση πέραν από ό,τι χρειάζεται ο άνθρωπος στη ζωή του, τον καταντά σκλάβο του χρήματος, και δούλο των υλικών αγαθών, αντί καλό διαχειριστή και οικονόμο αυτών. Ποιο είναι το αποτέλεσμα της πλεονεξίας του ανθρώπου; Πρώτα απ’ όλα η απομάκρυνσή του από τον Θεό, και τελικά η απομόνωσή του από τους υπόλοιπους συνανθρώπους του, το κλείσιμό του στον δικό του κόσμο. Τυφλωμένος, ένας τέτοιος άνθρωπος, από την πλεονεξία του, δεν μπορεί να δει και να συνειδητοποιήσει ότι κάποια μέρα θα πεθάνει, πολύ πιθανόν μόνος του, χωρίς να πάρει τίποτα μαζί του. Η Εκκλησία πάντοτε υπενθυμίζει ότι: «Πάντα ματαιότης τὰ ἀνθρώπινα, ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετὰθάνατον· οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα· ἐπελθὼν γὰρ ὁ θάνατος, ταῦτα πάντα ἐξηφάνισται». Σκοπός της Εκκλησίας είναι να μας αποτρέψει από το να μοιάσουμε στον «Άφρονα πλούσιο», που δεν σκέφτηκε ούτε για μια στιγμή να ευχαριστήσει τον Θεό, την αιτία των αγαθών του. Να μην εξομοιωθούμε μ’ εκείνον που ούτε για μια στιγμή δεν σκέφτηκε τους συνανθρώπους του, τους φτωχούς, τις χήρες, τα ορφανά, τον πάσχοντα άνθρωπο της διπλανής πόρτας, εκείνον που σκεφτόταν μόνο τη δική του καλοπέραση και ευημερία. Γιατί και σ’ εμάς το τέλος μας θα είναι ανάλογο των πράξεών μας κι η παρουσία μας μπροστά στον δίκαιο κριτή, θα είναι αναπολόγητη. Αν δεν θέλουμε να είμαστε κι εμείς «Άφρονες», πρέπει να στραφούμε σε ενέργειες που αφορούν στη συμπόνια προς τους συνανθρώπους μας, να μάθουμε να μοιραζόμαστε και να δίνουμε προς αυτούς που έχουν ανάγκη. Πρέπει να αφήσουμε στην άκρη το «Εγώ» μας, και να βάλουμε στην ζωή μας το «Εμείς» που οδηγεί στον δρόμο του Θεού, για τη δική μας σωτηρία και λύτρωση. Η μεταστροφή μας από την αφροσύνη στη σωφροσύνη, δεν συνεπάγεται την απώλεια των χρημάτων μας, αλλά την σωστή διαχείρισή τους. Με τρόπο αρεστό στον Θεό.  Ο άνθρωπος αν χρησιμοποιήσει σωστά τα χρήματά του, αυτά μπορεί να γίνουν ευλογία γι’ αυτόν και να συντελέσουν στη σωτηρία του. Αν όμως, χρησιμοποιηθούν λάθος κι εγωιστικά, μπορούν να γίνουν ο λόγος της δυστυχίας και της απώλειάς του. Δεν είναι τα υλικά αγαθά ή τα χρήματα το πρόβλημα, αλλά η δική μας στάση απέναντί τους. Πρέπει αυτά να μην είναι ο σκοπός και το κέντρο της ζωής μας αλλά τα μέσα που ευκολύνουν την ζωή μας. Αγαπητοί μου, η σημερινή διδασκαλία από τον Ιησού Χριστό θέλει να μας επιστήσει την προσοχή στο ότι αν ευνοηθήκαμε με το δώρο του πλούτου, δεν θα πρέπει να παρασυρόμαστε απ’ αυτόν. Αντίθετα θα πρέπει να επιλέξουμε ως σωστοί χριστιανοί, να τον χρησιμοποιήσουμε με τρόπο που θα μας βοηθήσει να καταστούμε πραγματικά πλούσιοι, μετέχοντας των θείων θησαυρών. Η επίγεια ζωή μας είναι σύντομη, εφήμερη και φθαρτή. Από αυτή, όμως, την ζωή ο καθένας μας εξασφαλίζει το εισιτήριο για την Ουράνια Βασιλεία. Ευαγγελική προτροπή είναι να επιδιδόμαστε σε καλές πράξεις, σε φιλάνθρωπα έργα, στην ελεημοσύνη, στο απλόχερο δόσιμο και στο μοίρασμα των δώρων του Θεού. Θα εφαρμοστεί, έτσι, στον καθένα μας το ψαλμικό: «εσκόρπισεν, έδωκε τον πλούτον αυτού, η δικαιοσύνη αυτού μένει εις τον αιώνα». Αμήν.