Οι επιπτώσεις της καραντίνας στους ποδοσφαιριστές – Γράφει ο Γιάννης Σιαμέτης

Γράφει ο Γιάννης Σιαμέτης*

Εάν ένας ποδοσφαιριστής δεν προπονηθεί καθόλου για δύο εβδομάδες, χάνει περίπου το 20 % της αντοχής του και το 5% της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου. Επίσης χάνει ποσοστό από τη νευρομυϊκή του συναρμογή, χάνει την επαφή του με την μπάλα και μένει πίσω στο κομμάτι της τακτικής συμπεριφοράς

Ολόκληρη η κοινωνία μας ζει εδώ και κάποιες μέρες το δεύτερο και μεγαλύτερο κύμα εξάπλωσης του κορωνοϊού και το δεύτερο λοκ ντάουν μέσα σε λίγους μήνες. Η κατάσταση αυτή έχει ένα ιδιαίτερα αρνητικό αντίκτυπο σε όλους τους τομείς της ζωής μας όπως η υγεία, η οικονομία, η εργασία, η ψυχολογία και οι κοινωνικές σχέσεις. Οπωσδήποτε στην ίδια δύσκολη μοίρα βρίσκεται ο αθλητισμός γενικά και κατ’ επέκταση το ποδόσφαιρο, τόσο σε επαγγελματικό όσο και σε ερασιτεχνικό επίπεδο. 

Σε ερασιτεχνικό επίπεδο, η αναστολή του πρωταθλήματος και η απαγόρευση ομαδικών προπονήσεων έχει φέρει τους συλλόγους σε μια πολύ δυσάρεστη θέση και αναμένεται να δημιουργήσει ακόμη περισσότερα προβλήματα στο μέλλον. Το πρώτο εξ αυτών είναι η αποτυχία της εφαρμογής του προγραμματισμού που είχε κάνει το καλοκαίρι το προπονητικό επιτελείο κάθε ομάδας. Σύμφωνα με τον προγραμματισμό λοιπόν, εδώ και λίγες εβδομάδες οι ποδοσφαιριστές βρισκόταν στο σημείο μεγιστοποίησης της αθλητικής απόδοσης και από εδώ και στο εξής ο στόχος ήταν η διατήρηση της σε όσο το δυνατόν υψηλότερο επίπεδο για τις αγωνιστικές υποχρεώσεις. Σταματώντας λοιπόν τώρα, οι ποδοσφαιριστές μένουν χωρίς παιχνίδια για τα οποία ήταν χρονικά έτοιμοι να ανταποκριθούν.

Το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα που προκύπτει είναι το επίπεδο που θα εμφανιστούν οι ομάδες στην επανεκκίνηση. Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να προπονηθούμε ως ομάδα δημιουργεί ανησυχία για τον τρόπο που θα καταφέρουμε να κρατήσουμε τους ποδοσφαιριστές σε ικανοποιητική κατάσταση. Για να το αντιληφθεί κανείς αυτό αρκεί να σκεφτεί πως εάν ένας ποδοσφαιριστής δεν προπονηθεί καθόλου για δύο εβδομάδες, χάνει περίπου το 20 % της αντοχής του και το 5% της μέγιστης πρόσληψης οξυγόνου. Επίσης χάνει ποσοστό από τη νευρομυϊκή του συναρμογή, χάνει την επαφή του με την μπάλα και μένει πίσω στο κομμάτι της τακτικής συμπεριφοράς. Αλλά και στο κομμάτι των σωματομετρικών χαρακτηριστικών είναι πολύ πιθανό να αυξηθεί το σωματικό βάρος του. Για το λόγο αυτό εγώ προσωπικά -όπως πιστεύω και οι υπόλοιποι προπονητές- έχω δώσει στους ποδοσφαιριστές μου ατομικά προγράμματα προπόνησης ώστε να παραμείνουν σε καλή κατάσταση. Βέβαια, τα ατομικά προγράμματα μπορούν να διατηρήσουν τους τομείς της φυσικής κατάστασης σε ένα καλό επίπεδο αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τα ομαδικά. Στο ποδόσφαιρο σήμερα, οι προπονητές χρησιμοποιούν μέσα στον εβδομαδιαίο μικρόκυκλο όλο και περισσότερο την αγωνιστική μέθοδο προπόνησης στα περιεχόμενα, η οποία στη ουσία φέρνει τον παίκτη σε συνθήκες αγώνα και με αυτόν τον τρόπο τον προετοιμάζει για το παιχνίδι. Όταν όμως δεν γίνεται να προπονηθούμε ομαδικά -όπως τώρα- είναι αδύνατο να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη μέθοδο, όπως και άλλες οι οποίες απαιτούν ανθρώπινο υλικό. Είναι λοιπόν τελείως διαφορετικό ένας ποδοσφαιριστής να επαναλαμβάνει κινήσεις και να αντιμετωπίζει καταστάσεις στην προπόνηση με την ένταση και την πίεση που θα έχει την Κυριακή στο παιχνίδι, από το να τρέχει μόνος του στο δρόμο ή στο γήπεδο.

Τέλος, μεγάλο ερωτηματικό αποτελεί το πώς και πότε θα πραγματοποιηθεί η επανεκκίνηση. Αν αργήσει θα πρέπει οπωσδήποτε να δοθεί ο απαιτούμενος χρόνος για προετοιμασία, διαφορετικά θα υπάρχει τεράστιο ρίσκο για τραυματισμούς. Γιατί ναι μεν και το καλοκαίρι υπάρχει μεγάλη διακοπή, αλλά πριν την έναρξη των επίσημων παιχνιδιών έχουμε το χρόνο ( 6-8 εβδομάδες) να χτίσουμε σωστά τις βάσεις στους τομείς της φυσικής κατάστασης και να μπούμε σιγά σιγά σε πλήρη ένταση. Αν λοιπόν πούμε ότι θα μπορούμε να προπονούμαστε ομαδικά από τις αρχές Δεκέμβρη (που είναι το αισιόδοξο σενάριο) τότε θεωρώ πως πρέπει να έχουμε δύο εβδομάδες περιθώριο για προετοιμασία. Αν ξεκινήσουμε αργότερα, τότε και ο χρόνος αυτός πρέπει επίσης να αυξηθεί.

Ελπίζω γρήγορα να ξεπεράσουμε αυτήν την τόσο επώδυνη και δυσάρεστη κατάσταση που προκύπτει από την πανδημία και ότι άλλο συνεπάγεται με αυτή, να επιστρέψουμε στην καθημερινότητα, στις εργασίες μας και στη ρουτίνα μας και φυσικά και πάλι στα γήπεδα και στο ποδόσφαιρο που αγαπάμε.

*** Ο Γιάννης Σιαμέτης είναι πρώην ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, προπονητής της ομάδας του Αίαντα Σούρπης την τελευταία τριετία και καθηγητής Φυσικής Αγωγής