Κυριακή Α Λουκά – κήρυγμα του Αρχιμ. Γεώργιου Γιαννιού

του Αρχιμ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΙΟΥ

Εφημερίου Ι.Ν.Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ευξεινουπόλεως

Άμεση και αποφασιστική ήταν η ανταπόκριση των ψαράδων της Γαλιλαίας στο κάλεσμα του Χριστού. Άφησαν τα πάντα και Τον ακολούθησαν χωρίς δεύτερη σκέψη· «ἀφέντες ἅπαντα ἠκολούθησαν αὐτῷ». Δεν ήταν, ωστόσο, η πρώτη φορά που έβλεπαν και άκουγαν τον Χριστό. Συνήθως, πιστεύουμε, ότι η πρώτη ενέργεια του Χριστού, πριν αρχίσει τη δημόσια δραστηριότητά Του, ήταν η κλήση των μαθητών Του ως βοηθών και συνεργατών στο σωτηριολογικό Του έργο. Ο ευαγγελιστής Λουκάς, όμως, μας παρουσιάζει μιαν άλλη, πιο λεπτομερή εικόνα των γεγονότων. Κήρυγμα και διδαχή, θαύματα και σημεία έχουν προηγηθεί της κλήσεως των μαθητών. Ήδη στο προηγούμενο κεφάλαιο ο Κύριος είχε επισκεφθεί το σπίτι του Πέτρου στη γειτονική Καπερναούμ και είχε θεραπεύσει την πεθερά του, η οποία υπέφερε από υψηλό πυρετό. Οι μαθητές, λοιπόν, είχαν ήδη γνωρίσει τον Χριστό και είχαν μια πρώτη εμπειρία του προσώπου και της διδασκαλίας Του.

Εντούτοις, αυτοί, οι μετ’ ολίγον απόστολοι, δεν ήταν ακόμα έτοιμοι να Τον ακολουθήσουν ολοκληρωτικά. Εξακολουθούσαν να ζουν σύμφωνα με τις συνηθισμένες καθημερινές τους ασχολίες, αναμένοντας το αποφασιστικό εκείνο γεγονός που θα τους έπειθε να ακολουθήσουν τον Χριστό οριστικά.

Ο Κύριος, αφού πρώτα δίδαξε τους όχλους, επανέρχεται προς τη συνήθη μεγαλουργία Του και «δια των αλιευτικών επιτηδευμάτων αλιεύει τους μαθητάς». Τους ζητά να επιστρέψουν στη θάλασσα και να ξαναρίξουν τα δίκτυα. Η προσταγή Του Χριστού, να ξεκινήσουν για ψάρεμα μια τέτοια ακατάλληλη ώρα, ακούγεται εξωπραγματική στους επαγγελματίες ψαράδες, τη στιγμή που «δι ̓ὅλης τῆς νυκτὸς κοπιάσαντες οὐδὲν ἔλαβον». Γνώριζαν ότι η αλιεία αποφέρει καλύτερα αποτελέσματα το βράδυ αφού, λόγω του σκότους, τα ψάρια δεν βλέπουν τα δίκτυα και έτσι πιο εύκολα παγιδεύονται σε αυτά. Παρά ταύτα έκαναν υπακοή στο θέλημα του Κυρίου που αντιστρατευόταν την πείρα και τη λογική τους. Η χάρις, όμως, του Θεού ξεπερνάει τα όρια της φύσεως και της λογικής· «Θεὸς ὅπου βούλεται, νικᾶται φύσεως τάξις».

Γι’ αυτό κι η απόφασή τους να εμπιστευτούν τον Χριστό δικαιώθηκε κατά τρόπο θαυμαστό, πέρα από κάθε προηγούμενο. Έγινε η αφορμή για να πεισθούν να ακολουθήσουν ολοκληρωτικά τον Χριστό αφού μέσα από αυτήν αποκαλύφθηκε η μεσσιανική ιδιότητά Του. Έτσι ο Κύριος, χρησιμοποιώντας τον τρόπο της εργασίας τους, τους καλεί από αλιείς αλόγων ιχθύων να γίνουν ψαράδες και των λογικών· «ἀπὸ τοῦ νῦν ἀνθρώπους ἔσῃ ζωγρῶν» είπε στον Πέτρο.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας σημειώνουν χαρακτηριστικά ότι πριν από την έλευση του Χριστού, πολλοί ήταν οι προφήτες πού κοπίασαν για τη διάδοση του λόγου του Θεού. Επικρατούσε, όμως, η νύκτα της πλάνης και η απουσία της ορθής πίστεως, γι’ αυτό και τα αποτελέσματα ήταν πενιχρά·

«κακούργων όντων των λογικών ιχθύων και φευγόντων», αναφέρει, προσφυώς, ο Ευθύμιος Ζιγαβηνός. Οι άνθρωποι ζούσαν μέσα στις κακουργίες των αμαρτημάτων τους και ξέφευγαν από τη σαγήνη του Θεού.

Όταν, όμως, ανέτειλε ο Ήλιος της δικαιοσύνης «εχαλάσθη το δίκτυον της Ευαγγελικής διδασκαλίας», δηλαδή έπεσε στη θάλασσα της πλάνης και της άγνοιας το δίκτυ του Ευαγγελίου και αλιεύθηκαν πολλοί άνθρωποι, αγέλες εθνών, όλη η οικουμένη.

Μία ανάλογη κλήση απευθύνει ο Κύριος και στον σημερινό άνθρωπο. Το «δεύτε οπίσω μου» απευθύνεται προς τους ανθρώπους κάθε εποχής. Άλλον τον καλεί να αφήσει τα πάντα και να τον ακολουθήσει. Άλλον να αγωνιστεί μέσα στις σκληρές συνθήκες του κόσμου, της οικογένειας, της κοινωνίας. Οι μορφές της κλήσεως ποικίλουν και είναι τόσες όσοι και οι άνθρωποι. Οι δρόμοι είναι πολλοί, το τέρμα, όμως, ένα: ο Χριστός. Πώς, όμως, απαντά ο άνθρωπος του 21ου αιώνα σ’ αυτό το κάλεσμα του Θεού;

Ο άνθρωπος σήμερα, απορροφημένος από έναν άνευ προηγουμένου ευδαιμονισμό, απορρίπτει πολλές φορές αυτή την κλήση. Νομίζει ότι δεν χρειάζεται τον Θεό. Οι απολαύσεις και ικανοποιήσεις που προσφέρει η ζωή τον απορροφούν ολοκληρωτικά. Κυνηγά την πληρότητα στον πλούτο. Απολυτοποιεί τα υλικά αγαθά και τις εφήμερες ηδονές. Δεν βλέπει ότι κάθε ομορφιά στον κόσμο είναι ατελής και παροδική. Κάθε φως έχει σκιές, κάθε μεγαλείο κρύβει τραγικότητα. Ο πλούτος της ζωής είναι πεπερασμένος, έχει όρια. Όταν ο άνθρωπος δοθεί σ’ αυτόν έρχεται γρήγορα η στιγμή του κόρου και της απογοήτευσης. Αποδοχή της κλήσης του Χριστού σημαίνει υιοθεσία συγκεκριμένου τρόπου ζωής, βίωση συγκεκριμένης σχέσης με τον Θεό και τον συνάνθρωπο. Η μαθητεία κοντά στον Χριστό σημαίνει μεταστροφή σε άλλη διάσταση ζωής. Πρόκειται για ισόβιο άθλημα του ανθρώπου, ώστε να καταξιώσει την κλήση του Θεού, να γίνει και να μείνει παιδί Του. Ο Χριστός μας καλεί σε μια θεανθρώπινη συμβίωση, μια καθολική ένδυση του Ιδίου. Μόνο τότε ο άνθρωπος θα αποκτήσει αληθινή ζωή με νόημα, ελπίδα και προοπτική και όχι, απλώς, επιβίωση. Η θετική ανταπόκριση του ανθρώπου στην κλήση του Θεού είναι ιδιαιτέρως επίκαιρη και επιτακτική σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε.

Ο Χριστός καλεί και εμάς να τον ακολουθήσουμε και να γίνουμε μαθητές Του. Περιμένει να ανταποκριθούμε θετικά στο κάλεσμά Του και να Του απαντήσουμε κι εμείς «ἐπὶδὲ τῷ ρήματί σου χαλάσω τὸ δίκτυον». Όσο κι αν αμφιβάλλουμε για τις δυνατότητές μας, όσο κι αν απογοητευόμαστε από τις προσπάθειές μας, η θαυμαστή αλιεία του Πέτρου είναι και για εμάς η καλύτερη εγγύηση.