Αυτό που δεν αλλάζει ποτέ, είναι η κληρονομιά, η ταυτότητά σου… Γιώργου Τσιντσίνη – Δελτίο θυέλλης

Έκδοση 19-9-2020

Μου φαίνεται πως είν’ πολλοί

οι μαϊντανο-εξυπνάκηδες,

«προφέσορες» του ίντερνετ

και εν γένει …μπαχαλάκηδες.

Δεν μας φτάνουν τα δυσεπίλυτα προβλήματα και τα αναπάντητα ερωτηματικά αυτής της δύσκολης περιόδου που διανύουμε, κάτω από πρωτοφανείς και έκτακτες συνθήκες, έχουμε και την άχρηστη «ρουλέτα» του επικοινωνιακού διχασμού, η μπίλια της οποίας γυρίζει νυχθημερόν σε βλαπτικές για το κοινωνικό σύνολο …υπερωρίες. Ο καθένας δοκησισοφεί δημόσια, μέσα από κινητά και υπολογιστές, επί παντός επιστητού, ακατάπαυστα, χωρίς γνώσεις και πείρα, άκριτα και γράφει την αρλούμπα του, εκνευριστικά και αστήρικτα. Ούτε η μάχη με τον κορονοϊό μας συγκρατεί ούτε οι μεγάλες απειλές στα ανατολικά χερσαία και θαλάσσια σύνορά μας ούτε ο γρίφος με το προσφυγικό. Ούτε η ύφεση στην οικονομία και η κλιμακούμενη ανεργία μας αφυπνίζει ούτε το αύριο, που -αν όχι σκοτεινό- προοιωνίζεται αβέβαιο. Η πρωτοφανής παγκόσμια κρίση δείχνει να μην ακουμπάει και να μην συνέχει τον μέσο Έλληνα, που μάλλον καμώνεται ότι ζει σ’ ένα άλλο κόσμο, σ’ ένα …παράλληλο -λες- σύμπαν….

Οι φανατικοί της αντιπολιτευόμενης πλευράς τίποτε θετικό δεν βλέπουν να πουν στις προσπάθειες, τα μέτρα και στις πρωτοβουλίες της Κυβέρνησης. Οι φανατικοί υποστηρικτές της Κυβέρνησης μόνο τα στραβά της προηγούμενης έχουν να θυμούνται και να τα κατακεραυνώνουν παρελθοντολογώντας… Αποτέλεσμα; Καμιά από τι δυο πλευρές δεν βλέπει ή καμώνεται πως τάχα δεν βλέπει την αλήθεια. Που, στο κάτω – κάτω, μέσα σ’ αυτές τις δύσκολες σημερινές συνθήκες θα είχε και τα λάθη της, αφού όλοι πλέον προσπαθούμε να …επιπλεύσουμε σε «αχαρτογράφητα νερά», σε πρωτοφανείς παγκόσμιες εξελίξεις και διαπιστώσεις, οι οποίες σε κάποιες προηγμένες τουλάχιστον χώρες γέμισαν με πτώματα τα νεκροταφεία κι είναι ακόμη στο έλεος του ιού που θερίζει κόσμο και κοσμάκη.

Όποιος ή όποια δεν παραδεχτεί ότι όλο αυτό το «πινγκ – πονγκ» των αντιφατικών και αλληλοσυγκρουόμενων απόψεων καθημερινά, των ειδικών και των άσχετων γύρω από τον ιό, δεν έχει επηρεάσει τάχα την προσωπική του ψυχολογία, μάλλον λέει ψέματα ή πάει να κρυφτεί από τους γύρω του…

Ενθαρρυντική ήταν η έναρξη των σχολείων και -όπως πρόβλεψα πριν μερικά φύλλα- τα μικρά ειδικότερα παιδιά επέδειξαν ασυνήθιστη σοβαρότητα και αυξημένη, επαινετή κοινωνική ευθύνη στο χώρο των σχολείων τους. Είναι καιρός να …ενηλικιωθούν και κάποιοι γονείς, που φοράνε μεν τη μάσκα, αλλά -κατά τα άλλα- σκιαμαχούν κατά της μάσκας και κάθε μέτρου προστασίας του κοινωνικού συνόλου από τον ιό.

Μοιάζει σχεδόν σαν ανέκδοτο να βάζεις το ΝΑΤΟ διαιτητή κι εκείνον τον ασυμπάθιστο και «αζαχάρωτο» Νορβηγό Γενικό γραμματέα του επικεφαλή στον «τεχνικό διάλογο», που οψέποτε λένε ν’ αρχίσουν Έλληνες και Τούρκοι. Βρε, ως πότε θα δουλευόμαστε οι τάχα φίλοι και σύμμαχοι; Ο Τούρκος είναι …Τούρκος και Τούρκος δειλός σφαγέας και πλιατσικολόγος θα παραμείνει, αν η Ιστορία του επιδαψιλεύει κάποιο μέλλον, έτσι όπως χαντακώνεται από μόνη της η γειτονική χώρα.

Πάντως ειδικότερα την περασμένη βδομάδα σχεδόν ακατάπαυστα τα πολεμικά μας αεροσκάφη «όργωναν» διαρκώς τον Αλμυριώτικο ουρανό με συνεχείς απογειώσεις και προσγειώσεις. (Κάπως έτσι θ’ αρχίζει φαίνεται ο …διάλογος με τους Τούρκους.)

Τα εύσημά μου για άλλη μια φορά στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, όχι μόνο για τη σημαδιακή επίσκεψή της στο Καστελλόριζο, αλλά και για την πρωτοβουλία της να καταθέσει στεφάνι στη ερημόνησο Ρω, στο μνήμα της Κυράς της, της αείμνηστης Δέσποινας Αχλαδιώτη. Ήταν μια πρωτοβουλία υψηλού πατριωτικού συμβολισμού και μέγιστο χρέος τιμής που απηχεί το θεσμικό της χρέος.

Φαίνεται πως στην επικαιρότητα οι Κατερίνες έχουν την τιμητική τους… Συγκίνησε όχι μόνο ολόκληρη την Ελλάδα, αλλά και όλον τον πλανήτη μέσω διαδικτύου- η εποχική πυροσβέστης Κατερίνα Ιωαννίδου (στη φωτο) για την ηρωική και συγκινητική προσπάθειά της στην κατάσβεση πυρκαγιάς στην Αττική. Τι θα σας κόστιζε, κύριε Μητσοτάκη και κ.κ. υπουργοί να τη μονιμοποιήσετε πάραυτα στο Πυροσβεστικό Σώμα. Θα ήταν η ελάχιστη τιμή για την ίδια αλλά και τιμή για όλους μας. Ποιος θα έλεγε όχι;

 Δεν ξέρω πόσο μεγάλο και βαθύ χάσμα θα αφήσει η πανδημία και η ύφεση για το 2021, αλλά οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση, για να δώσουν «ανάσα» στην ιδιωτική πρωτοβουλία, στις μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, στην απασχόληση κτλ. Μακάρι να υλοποιηθούν όσο γίνεται περισσότερες…

Είναι χαρακτηριστικό πως όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ρωτήθηκε πρόσφατα αν υπάρχει σκέψη για αύξηση της στρατιωτικής θητείας δεν το απέκλεισε σημειώνοντας: «Η στρατιωτική θητεία δεν πρόκειται να αυξηθεί πέρα των 12 μηνών». Είναι δηλαδή ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο αύξησης στον Στρατό Ξηράς, ώστε από 9 μήνες που είναι σήμερα να γίνει 12 μήνες. Σημειώνεται ότι η θητεία σε ΠΝ και ΠΑ είναι 12 μήνες. Δηλαδή με μία αύξηση στον Στρατό Ξηράς θα υπάρχει εξίσωση και στους τρεις κλάδους.

Πρώτη δύναμη παγκοσμίως η Ελλάδα στη θάλασσα. Η Ελλάδα παραμένει παγκοσμίως η χώρα με τη μεγαλύτερη πλοιοκτησία. Μολονότι ο πληθυσμός της χώρας αντιπροσωπεύει μόνο το 0,16% του παγκόσμιου πληθυσμού, οι Έλληνες πλοιοκτήτες κατέχουν το 20,67% της παγκόσμιας χωρητικότητας και το 54,28% της χωρητικότητας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η Γαλλία μας δίνει και μαθήματα πολιτικής – κομματικής συνεργασίας: Διαβάζω πως την Ελλάδα δεν την στηρίζει μόνο ο Μακρόν, αλλά και η Λεπέν, η οποία σε πρόσφατη δήλωσή της ανέφερε τα εξής: «Μπορεί να διαφωνώ σε πάρα πολλά με τον Μακρόν, αλλά αυτή την φορά τον στηρίζω. Σε όποια απόφαση και να πάρει κατά του Ερντογάν θα είμαι μαζί του!». Για το θέμα ιδού τι αναφέρουν Γαλλικά ΜΜΕ: «Το Παρίσι είχε προτείνει να πουληθούν 8 νέα αεροσκάφη αλλά η ελληνική πλευρά ήθελε να μειώσει το κόστος και γι΄ αυτό επέλεξε την αγορά 6 νέων Rafale. Ωστόσο τα 12 μεταχειρισμένα αεροσκάφη διαθέτουν το ραντάρ AESA RBE-2, που σημαίνει ότι προέρχονται από την τελευταία φουρνιά παραγωγής των αεροσκαφών. Τα Rafale θα ενδυναμώσουν σημαντικά την Πολεμική Αεροπορία, με τα όπλα που φέρουν . Όπλα που μπορούν να πλήξουν τους στόχους τους από απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων. Όπλα που η Ελλάδα διαθέτει ευτυχώς ήδη στις αποθήκες της. Όπλα που παραδόξως κάποιοι τα οδηγούσαν σε απαξίωση!»

Η Δανία τα είπε «έξω απ΄ τα δόντια» στους Τούρκους, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ:

Ο Δανός Υπουργός Εξωτερικών εξαπέλυσε εξαιρετικά βίαιη επίθεση εναντίον της Τουρκίας, την οποία χαρακτήρισε «εγκληματικό κράτος», και ονόμασε τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «εγκληματία πολέμου». Επίσης, ζήτησε «η Τουρκία να εγκαταλείψει αμέσως το έδαφος Συρίας και το Αφρίν επειδή δεν σέβεται το διεθνές και ανθρωπιστικό δίκαιο και κάνει ό, τι κάνει ο τουρκικός στρατός». Ο εκπρόσωπος της Τουρκίας απάντησε ότι η χώρα του θα μπορούσε να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με τη Δανία, για να λάβει την απάντηση, από τον Δανό αξιωματούχο: “Φιλοξενούμε δύο εκατομμύρια τριάντα χιλιάδες Τούρκους στη Δανία και τους αντιμετωπίζουμε ανθρωπιστικά, σαν Δανούς πολίτες. Εάν θέλετε να διακόψετε τη διπλωματική σχέση και όλες τις σχέσεις με τη Δανία, μπορείτε να τους αποσύρετε από τη Δανία. Όλοι αυτοί εργάζονται, έχουν οικογένειες και εμείς σεβόμαστε πλήρως τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Στη Δανία, η κυβέρνηση πληρώνει δωρεάν γιατρούς, σχολεία και εκπαίδευση. Είμαστε ένα πολιτισμένο κράτος και όχι ένα εγκληματικό κράτος όπως η Τουρκία, που εκπροσωπείτε». Τότε ο εκπρόσωπος της Τουρκίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας φώναξε και προσέβαλε τη Δανία, στην τουρκική γλώσσα.

Ο Πρόεδρος του Συμβουλίου Ασφαλείας ανακοίνωσε την αναστολή της Συνόδου και την αναστολή της συνάντησης, για διαβούλευση 30 λεπτών. Στη συνέχεια επέστρεψε στην αίθουσα, αλλά ο εκπρόσωπος της Δανίας ανακοίνωσε ότι δεν θα επιστρέψει στη συνάντηση επειδή δεν θέλει να συναντήσει «έναν εκπρόσωπο των τεράτων που σκοτώνουν ανθρώπους, παιδιά, γυναίκες και άντρες».

Ο αείμνηστος πολυβραβευμένος ηθοποιός του Χόλυγουντ Ρόμπιν Ουίλιαμς, σχετικά με την Ελλάδα, είχε δηλώσει παλιότερα: «Έχω πάει σε όλα τα ελληνικά νησιά. .Εκεί είδα αρχαιολογικούς χώρους που μ’ έκαναν να σκεφτώ: Δεν μπορώ να πιστέψω πως εδώ αναπαράγονται όλα όσα έχουμε διαβάσει στην ελληνική μυθολογία. Η ελληνική Ιστορία είναι κάτι στο οποίο πρέπει να υποκλιθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα. Ίσως η οικονομία της Ελλάδας να πηγαίνει κατά διαόλου, αλλά αυτό δε σημαίνει πως είστε αβοήθητοι.

Τα οικονομικά δεδομένα αλλάζουν συνεχώς και στην Ευρώπη και στην Αμερική και σε όλο τον κόσμο. Αυτό που δεν αλλάζει ποτέ, είναι η κληρονομιά, η ταυτότητά σου. Ο Παρθενώνας δεν φεύγει από την Αθήνα. Είναι εκεί για να υπενθυμίζει ότι όλη αυτή η πρόοδος και η ευημερία μπορούν να επιστρέψουν. Σήμερα είμαι στην Αγγλία, για παράδειγμα, και δεν έχω να πάω πουθενά. Τι να δεις; Το παλάτι του Μπάκιγχαμ; Δε με νοιάζει. Όπως κι όταν πάω στη Γερμανία, δε με ενδιαφέρει να δω το Τείχος του Βερολίνου, το οποίο δεν είναι σύμβολο ευημερίας, αλλά το ακριβώς αντίθετο. Αλλά κανείς δε μπορεί να αγνοήσει τη Δήλο, τον Παρθενώνα και τις Μυκήνες!»

Η Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ αφηγείται σε παλιότερη συνέντευξή της: «Την μέρα που γεννήθηκα, στον Βύρωνα, τα 2 παλιοκάικα του Μικρασιάτη πατέρα μου με τα οποία τάιζε 5 στόματα βούλιαξαν έξω από την Βουλιαγμένη, γρουσούζικο με ανέβαζαν γρουσούζικο με κατέβαζαν , ήμουν πάντα «το παιδί», όταν μιλούσαν για μένα λέγανε «Τι κάνει το παιδί;» όλα τα αδέλφια μου είχαν ονόματα, εκτός από εμένα, ήμουν πάντα το ουδέτερο!

Στην καριέρα μου μεγάλο ρόλο έπαιξε η τύχη. Την εποχή εκείνη για να γραφτείς στο Πανεπιστήμιο χρειαζόταν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων, πού να το βρω; Όλα μου τα αδέλφια αριστεροί, όταν πέθανε ο Στάλιν έκλαιγα απαρηγόρητα, η μόνη χρονιά που δεν ζήτησαν ήταν η δική μου και έτσι γράφτηκα στην Φιλοσοφική Σχολή. Την έδρα στην Σορβόννη την πήρα πάλι από τύχη, γιατί ήμουν η μόνη από όλους τους άλλους υποψήφιους που είχα προλάβει να δημοσιεύσω τη διπλωματική μου!

Στο Αρχαιολογικό, πάω να δω τις συμφοιτήτριες μου και πέφτω πάνω σε όλη την αριστοκρατία της Αθήνας. Μου λέει, λοιπόν, μια μέρα ο Οικονόμου, ο καθηγητής της Κλασικής Αρχαιολογίας: «Βρε Γλύκατζη, ετούτες εδώ όλες δεν έχουν ανάγκη να δουλέψουν, εσύ τι θα κάνεις στη ζωή σου;». «Ακούστε, εγώ κάνω πάντα αυτό που θέλω πολύ, μόνο έτσι χορταίνει η ψυχή, το στομάχι κάτι θα βρεις να το γεμίσεις, μπορώ να πουλώ ακόμα και λεμόνια στους δρόμους». Και πάλι με ευνόησε η τύχη, αντί να πουλάω λεμόνια, βρέθηκα στο Παλάτι! Ακούω λοιπόν στην τάξη από έναν καθηγητή μας ότι η Βασίλισσα ζητούσε για τον Έρανο κάποιον που να ξέρει καλά γαλλικά. Πρώτη – πρώτη, σηκώνω εγώ το χέρι μου και με παίρνουν… ΕΠΟΝίτισσα και βρίσκομαι μπροστά στη Φρειδερίκη.

Δεν περνάνε 2-3 μέρες και φτάνει γράμμα από μια συμφοιτήτριά μου, δεν θα πω το όνομα, γιατί ίσως ζει: «Μεγαλειοτάτη, δεν υπάρχει μεγαλύτερη κομμουνίστρια από την Γλύκατζη και εσείς την έχετε πάρει κοντά σας;». Το δείχνω στη Βασίλισσα και αυτή παίρνοντας το γνωστό αυστηρό αυταρχικό ύφος μου λέει: «Να της πεις, σε αυτή τη χώρα, εγώ αποφασίζω ποιος είναι κομμουνιστής!»

Περνάει ο καιρός και με τον Βασιλιά Παύλο πάμε στην Στυλίδα που είχε φτιάξει σχολειά. Φτάνουμε όλοι μαζί, κόσμος πολύς περίμενε, ανεβαίνει ένας αστυνομικός στο πούλμαν και λέει στη Βασίλισσα: «Είναι όλοι εξαγριωμένοι, λένε ότι έχετε μαζί σας κομμουνιστές». Το ακούει η Βασίλισσα, κατεβαίνει από το πούλμαν, μπροστά στην πόρτα στεκόταν ένας κουτσός, πού της λέει: «Μεγαλειοτάτη, δίνετε τις δουλειές σας σε κομμουνιστές, εγώ έχασα το πόδι μου για να έχετε εσείς το θρόνο σας». Και η Φρειδερίκη, χωρίς καν να σκεφτεί, του λέει: «Στην δούλεψη μου θέλω έξυπνους ανθρώπους. Αν εσύ έχασες το πόδι σου για να έχω εγώ το θρόνο μου και όχι για την πατρίδα σου, τότε είσαι βλάκας!». Παρεμπιπτόντως, το τι χαστούκια έχει φάει μπροστά μου ο Κωνσταντίνος από τη μητέρα του δεν λέγεται, για να την εκνευρίσει γύριζε όλο το Παλάτι φωνάζοντας «Κάππα Κάππα Ε, το κόμμα σου Λαέ!»

Το πιο δεσμευτικό στις ανθρώπινες συναναστροφές είναι η ιδεολογία, να μην μιλάς παρά μόνο σε μια ορισμένη ομάδα ανθρώπων. Εμένα δεν με ενδιαφέρει η ιδεολογία, αλλά οι άνθρωποι. Φίλος μου δεν είναι αυτός που πιστεύει στις ίδιες λύσεις με μένα, αλλά αυτός που είναι σωστός άνθρωπος. Η καλοσύνη είναι μίμηση Θεού. Όσοι κρύβουν τα χρόνια τους, χάνουν μαζί και τις αναμνήσεις. Στην Γαλλία, ο υλικά πλούσιος δεν θεωρείται αστός, η αστική τάξη είναι παιδεία! Κανένας λαός δεν έμεινε 400 χρόνια σκλάβος, υπήρχε μεγάλη έλλειψη αυτοπεποίθησης. Γιατί μετά την απελευθέρωση δημιουργήθηκαν ρωσικό, γαλλικό και αγγλικό κόμμα; Που ήταν το ελληνικό κόμμα; Μάθαμε να είμαστε πάντα ραγιάδες κάποιου. Αν ξέραμε καλά την ιστορία μας, θα είχαμε διαγράψει πολλούς υποτιθέμενους «ήρωες» και θα αλλάζαμε πολλά ονόματα δρόμων και πλατειών που φέρουν τα ονόματά τους.»

«Όταν ο Έλληνας πάει στην Ευρώπη ουσιαστικά πάει στο σπίτι του, αν θεωρήσουμε «εξωτερικό» την Ευρώπη σημαίνει πως είμαστε ακόμα «Ανατολή». Μαζί με τον Πρόεδρο Μιτεράν φθάνω στη Νέα Υόρκη για να υπογράψω συμβάσεις με τα αμερικανικά πανεπιστήμια. Φτάνοντας στο Πανεπιστήμιο, μας υποδέχεται ο πρόεδρός του: «Χορεύεις καλαματιανό;» μου λέει και τα χάνω, ‘το όνομα μου John Brademas». Στο δείπνο, εντυπωσιασμένος ο Μιτεράν, σχολιάζει: «Ο Πρόεδρος του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης ( Μπραδήμας) και η Πρόεδρος όλων των Πανεπιστημίων του Παρισιού (Γλύκατζη) δεν μίλησαν ούτε γαλλικά, ούτε αγγλικά, αλλά ελληνικά. Ε! αυτό είναι αυτοκρατορία!»

Η Παιδεία μας έχει αποτύχει γιατί στα παιδιά μιλάνε όλοι από την αρχή για επιτυχία, κανείς δεν τους μιλάει για ευτυχία!»

Θα έρθει εποχή, που οι πραγματικά τρελοί, θα λένε τρελούς, τους ενάρετους…

Σου λέει ο άλλος σήμερα:

-Τρελάθηκες; Για παιδιά είναι σήμερα; Και λέει τρελό αυτόν που κάνει παιδιά.

Σου λέει ο άλλος:

– Τρελάθηκες; Για νηστεία είναι σήμερα; Ξέρεις οι κοιλαράδες οι παπάδες τί τρώνε;

Και λέει τρελό αυτόν που κάνει νηστεία.

Σου λέει ο παράλλος:

-Τρελάθηκες; Με το σταυρό στο χέρι πως θα προοδεύσεις; Και λέει τρελό αυτόν που είναι τίμιος.

Σε τέτοια εποχή ζούμε, όπως είπε προφητικά ο Μέγας Αντώνιος, ότι θα έρθει εποχή, που οι πραγματικά τρελοί, θα λένε τρελούς, τους ενάρετους…

Δανείζομαι από το διαδίκτυο μια ανάρτηση του άγνωστο σ’ εμένα Γιώργου Ζαχαράκη: «Στις 9 Μαΐου του 2007 στα βουνά της Βόρειας Αλβανίας στην πόλη Πάτοκ ένας λύκος πιάστηκε αιχμάλωτος. Για να τον ταΐσουν αποφάσισαν να του παραχωρήσουν να φάει ένα γέρικο και ταλαιπωρημένο γαϊδουράκι… ζωντανό! Το γαϊδουράκι ήταν παραμελημένο από τους πρώην ιδιοκτήτες του κ τους ήταν πλέον …άχρηστο. Αυτό που θα επακολουθούσε ήταν εκπληκτικό. Και τα δύο ζώα -αιχμάλωτοι ανθρώπων- έκαναν κάτι απρόσμενο… Ο λύκος κοίταξε τα μάτια του γαϊδαράκου και ο γαϊδαράκος του λύκου αντίστοιχα… και έκτοτε έγιναν οι καλύτεροι φίλοι. Γιατί σε έναν κόσμο που κυριαρχεί η απληστία, η κακία, ο εγωισμός και η αλαζονεία μεταξύ των ανθρώπων τα ζώα αυτά έδωσαν ένα γερό μάθημα… Κάνεις δεν γεννήθηκε να είναι το θύμα ή το θήραμα…»

«Όταν δεν υπάρχει εχθρός από μέσα οι εχθροί απ’ έξω δεν μπορούν να βλάψουν.» (Αφρικανική παροιμία.)

Άντε να «ζυμωθεί» ο μούστος, να βγουν σε λίγο τα νέα κρασιά και τσίπουρα της τρέχουσας περιόδου, μήπως και βρούμε νέα …ενδιαφέροντα και ηρεμήσουμε κάπως…

Πενθώ για την απώλεια του Λάκη Σαλάτα και συλλυπούμαι θερμά τους οικείους του και τους πολλούς φίλους του.