Ποτέ λοιπόν όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια – Γιώργου Τσιντσίνη – Δελτίο θυέλλης

Βγάζουμε γλώσσα στον ιό

σαν να ‘μαστε …αγάδες.

Συνωστισμένοι κι άνετοι

μέσα σε …Συμπληγάδες.

Σίγουρα η φετινή σχολική κούρσα, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, ήταν στην τελική της φάση μετ’ εμποδίων… Η προληπτική καραντίνα κατά της πανδημίας έκανε τη ζημιά της και τουλάχιστον αποσυντόνισε μαθητές και εκπαιδευτικούς…. Ας ευχηθούμε τώρα σε όλους καλό καλοκαίρι και άλλο κακό να μη μας βρει. Ειδικότερα για τα παιδιά που έδωσαν Πανελλήνιες Εξετάσεις η αγωνία θα συνεχιστεί, τουλάχιστον μέχρι να ανακοινωθούν οι βαθμολογίες τους και –αργότερα- οι Σχολές στις οποίες εισάγονται. Αλλά κι εκεί πρέπει να ευχηθούμε να πάνε όλα καλά και, αν μη τι άλλο, οι βαθμολογητές τους να κρίνουν με επιείκεια, αναλογιζόμενοι το περίεργο και κρίσιμο χρονικό διάστημα της προετοιμασίας τους, που προηγήθηκε.

Έτσι κι αλλιώς τίποτε άλλωστε στην κοινωνική και οικονομική μας ζωή δεν ήταν εύκολο, από τις αρχές του περασμένου Μάρτη ίσαμε τώρα. Και υπάρχουν κρίσιμοι τομείς που ακόμη δεν ξεκίνησαν καλά – καλά και δεν μπορούν ακόμη να εκτιμηθούν τα αποτελέσματά τους.

Ο τουρισμός, για παράδειγμα, από τον οποίο θα εξαρτηθεί –εν πολλοίς- η πορεία της φετινής εθνικής μας οικονομίας και τα αμείλικτα ερωτηματικά που εξακολουθούν να μας βασανίζουν όλους. Πόσοι τουρίστες θα έρθουν, πόσοι ξένοι και Έλληνες θα κάνουν φέτος διακοπές, πόσα ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα δωμάτια θα ανοίξουν και σε ποιες πληρότητες κ.ο.κ. Δεν είναι μόνη της και σκέτη η απειλή του ιού και νέων ενδεχόμενων κρουσμάτων. Είναι και η αυτοσυγκράτηση στα πορτοφόλια των νοικοκυριών σε όλον τον πλανήτη, αφού κανείς δεν ξέρει πού θα καταλήξει επιτέλους αυτή η υγειονομική περιπέτεια. Περιπέτεια που δεν αποκλείει δυσάρεστες εκπλήξεις για το άμεσο μέλλον, όσο κι αν είναι ενθαρρυντική η ύφεση του ιού, τα καλά νέα για τις προσπάθειες θεραπείας ή εμβολίων, που ακόμη βρίσκονται σε πειραματικό στάδιο.

Το Ρόιτερς, για παράδειγμα, μας πληροφορεί ότι «κατακόρυφα αυξήθηκαν οι αποταμιεύσεις των Αμερικανών στις τράπεζες των ΗΠΑ από την επέλαση της πανδημίας. Σύμφωνα με στοιχεία της αμερικανικής υπηρεσίας ασφάλισης καταθέσεων (FDIC), οι λογαριασμοί ενισχύθηκαν κατά 2 τρισεκατομμύρια δολάρια σε μετρητά, δηλαδή με ρυθμό-ρεκόρ, από την αρχή του έτους. Μια είδηση που λέει πολλά για τις παγκόσμιες οικονομικές παραμέτρους της πανδημίας. Παράλληλα όμως, διαβάζω δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία πολλές Ευρωπαϊκές ώρες σκέφτονται να κλείσουν τα αεροδρόμια τους σε Αμερικανούς ταξιδιώτες, γιατί φοβούνται νέα διασπορά του ιού.

Στη χώρα μας, μια πικρή αλήθεια –αν κι όχι ανησυχητική ακόμη- άρχισε να διαφαίνεται ως προς τα ατομικά μέτρα προστασίας έναντι του ιού. Το «μένουμε ασφαλείς» δεν δείχνει να τηρείται τόσο καλά, όπως το «μένουμε σπίτι» στον καιρό της καραντίνας. Η σταδιακή χαλάρωση των μέτρων προστασίας έφερε και την ανάλογη χαλαρότητα των πολιτών, ως προς τις αποστάσεις ασφαλείας, τη χρήση μάσκας κτλ. Είναι αρκετοί εκείνοι (και ειδικότερα στις νεαρότερες ηλικίες) που φέρονται σαν να ξεχνούν ότι η πανδημία είναι παρούσα και ύπουλα παραφυλάει. Στη διασκέδαση, στις παραλίες και αλλού ο συνωστισμός μαίνεται αδιάπτωτος και όλοι οι κίνδυνοι δείχνουν υπαρκτοί. Η μικρή αύξηση των κρουσμάτων, αν και εξηγείται γεωγραφικά τουλάχιστον, προκαλεί κάποιες ανησυχίες ακόμη και στους ίδιους τους επιστήμονες, παρά τη μείωση των θανάτων, που έφεραν στην Ελλάδα τους γνωστούς παγκόσμιους επαίνους εντυπωσιασμού και θαυμασμού.

Τώρα που κάπως δείχνουμε να …ξεθυμάναμε από τις εθελούσιες φυλακές του εγκλεισμού και να επιστρέφουμε στην κανονικότητα, θα ήταν πολλαπλώς ανόητο να ανοίξουμε «κερκόπορτες» στην πανδημία. Ας «μένουμε ασφαλείς» για όσο ακόμη χρειαστεί και για το καλό όλων.

Και προκειμένου να μεγιστοποιήσουμε τα οικονομικά οφέλη από τον τουρισμό, μήπως χαλαρώνει λίγο η επιφυλακή των ειδικών; Μήπως επιστήμονες και πολιτική προστασία κάνουν λίγο τα …στραβά μάτια ή μου φαίνεται;

Ας επισημάνω και κάτι ακόμη, κρίσιμο για την πορεία της εθνικής μας οικονομίας: Το αν θα δουλέψει λίγο ή πολύ ο τουρισμός φέτος, δεν εξαρτάται τόσο ή κυρίως από τον κάθε Έλληνα και Ελληνίδα, αφού τους ξένους περιμένουμε (όσους κι αν έρθουν τελικά). Το ζήτημα είναι εμείς, οι απλοί Έλληνες πολίτες, τι κάνουμε, σε κάθε έκφανση της καθημερινότητάς μας για να στηρίξουμε την οικονομία μας. Στηρίζουμε, για παράδειγμα, τις Ελληνικές επιχειρήσεις στις καταναλώσεις μας; Στηρίζουμε το μικρό μαγαζί της γειτονιάς, το κατάστημα της πόλης μας; Προτιμούμε –με πείσμα και φανατισμό- τα Ελληνικά προϊόντα; Δίνουμε έτσι -και με τα λίγα ευρώ που ξοδεύουμε καθημερινά- έμμεσα αλλά καθοριστικά, ψωμί σε Ελληνικά εργατικά χέρια; Στο μυαλό μας πρέπει πλέον, στις δύσκολες συνθήκες που ζούμε, πρέπει να …βιδωθεί για τα καλά αυτή η πατριωτική αλληλεγγύη, που θα αποδειχθεί ιδιαίτερα κρίσιμη, μπροστά στο αβέβαιο μέλλον που μας περιμένει. Όσο λίγο κι αν είναι το ατομικό ή οικογενειακό «φαγητό» μας, πρέπει έγνοια μας να γίνει πώς θα μοιράσουμε το «πιάτο» με το διπλανό, που ίσως έχει περισσότερες και μεγαλύτερες ανάγκες.

Είναι προφανές ότι μας είναι δύσκολο πια (ειδικότερα οι μεγαλύτεροι σε ηλικία) να αλλάξουμε ζωή και συνήθειες…. Μπορούμε όμως αυτή τη ζωή να την κάνουμε πιο …Ελληνική, για να ευωδιάσει πάλι σύντομα ο τόπος μας, απαλλαγμένος –σύντομα ελπίζω- από τη θανάσιμη απειλή της πανδημίας ή από τους ψευτο-λεονταρισμούς του κακού και ξευτιλισμένου γείτονα.

Με μαθητές της Γ’ Τάξης του 3ου Γυμνασίου Μυτιλήνης συναντήθηκε στο γραφείο του ο περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου Κώστας Μουτζούρης και ο αντιπεριφερειάρχης Λέσβου Αριστείδης Χατζηκομνηνός, για να τους συγχαρούν ως προς την κίνησή τους να κάνουν τα χρήματα της πενθήμερης εκδρομή τους μάσκες για το Νοσοκομείο του νησιού. Οι μαθητές προσέφεραν στο Νοσοκομείο Μυτιλήνης 900 μάσκες υψηλής προστασίας, αξίας 2.500 ευρώ, χρήματα που προορίζονταν για την εκδρομή τους η οποία ωστόσο δεν πραγματοποιήθηκε, λόγω της πανδημίας Covid-19. Πώς να μην καμαρώνουμε με τέτοια παιδιά;!

Ενώ απομένουν λιγότερο από τέσσερις μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές της 3ης Νοεμβρίου στις ΗΠΑ, ο Τζο Μπάιντεν, ο Δημοκρατικός υποψήφιος που θα αναμετρηθεί με τον Ρεπουμπλικάνο πρόεδρο στις επερχόμενες εκλογές, προηγείται του Τραμπ κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες μεταξύ των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη δημοσκόπηση του Reuters / Ipsos, η οποία έδειξε ωστόσο μια ελαφρά μείωση στο προβάδισμά των 13 μονάδων παρόμοιας δημοσκόπησης που είχε γίνει την περασμένη εβδομάδα. Όπως εξελίσσεται η προεκλογική περίοδος στις ΗΠΑ είναι πολύ πιθανό ο …φουκαράς ο Ερντογάν να χάσει έναν πιστό (και το ίδιο ανισόρροπο με τον ίδιο) φίλο του.

Δεν νομίζω ότι θα βρεθούν πολλοί αναγνώστες που δεν θα προσυπογράψουν ένα σχετικά πρόσφατο κύριο άρθρο της εφημερίδας «Καθημερινή», που με κύριο τίτλο «Φουρτούνες στα ρηχά» τονίζει τα εξής: «Προτού κλείσει χρόνο, η κυβέρνηση έχει καταφέρει να ανταποκριθεί σε δύο ιστορικές προκλήσεις – την κρίση στον Εβρο και την πανδημία. Αυτά τα επιτεύγματα καθιστούν ακόμη περισσότερο δυσεξήγητα τα «αυτογκόλ» της. Γιατί αναγγέλλεται ανασχηματισμός, που μέσα σε λίγες ώρες αναβάλλεται; Χρειάζονται, ναι ή όχι, διορθωτικές κινήσεις; Το ίδιο αδικαιολόγητη φαίνεται και η καθυστέρηση στο να δημοσιοποιηθούν τα ποσά που διανεμήθηκαν στα ΜΜΕ, αφήνοντας έτσι χώρο για να αναπτυχθεί μια τοξική σπερμολογία και άθλιες επιθέσεις εναντίον των δημοσιογράφων από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση πλέει με άνεση στα ανοιχτά. Και πελαγοδρομεί στα ρηχά.»

Με την ίδια ευκολία κάποιοι μπαχαλάκηδες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, που προφανώς αντιπολιτεύονται …κατ’ επάγγελμα, βρήκαν να «ξεθάψουν» ένα ολιγόλεπτο βίντεο γνωστού μακαρίτη εφοπλιστή και επιχειρηματία, στο οποίο εμφανίζεται να ελεεινολογεί συλλήβδην κατά όλων των δημοσιογράφων. Λες και σε κάθε επάγγελμα ήταν ποτέ και είναι «όλα τα δάχτυλα ίδια». Και δεν βρέθηκε τουλάχιστον κάποιος …αναδρομικά να του θυμίσει, ότι υπάρχουν και κάποιοι εφοπλιστές που η παροιμία λέει ότι δεν θα γίνονταν ποτέ εφοπλιστές, αν δεν «έτρωγαν» πρώτα κάποτε …ανθρώπινες μπριζόλες. Κάποιοι όμως, όχι όλοι τους… Γιατί κάποιοι άλλοι πλούτισαν νόμιμα και ευσυνείδητα υπηρέτησαν – ευεργέτησαν την πατρίδα. Ποτέ λοιπόν όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίδια και σε κάθε «κοπάδι» υπάρχουν άσπρα και μαύρα «πρόβατα». Όσο για τους μπαχαλάκηδες; Η ημιμάθεια και η βλακεία τους είναι ανήκεστες και …ανίκητες.

Με κάποιες σκόρπιες επιτιμητικές δηλώσεις τους κάποιοι σύμμαχοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, αλλά και στη «γειτονιά» μας, προσπαθούν να συνετίσουν ή απλά να συμμαζέψουν την υπερφίαλη Τουρκία και το καθεστώς της. Η Άγκυρα όμως απτόητη προκαλεί και όχι μόνο λεκτικά, αλλά και με παράνομες ενέργειες, δείχνει να έχει διαρκώς «λυμένο το ζωνάρι της για καυγά.» Τραμπ. Μέρκελ, Τζόνσον και λοιποί Τουρκόφιλοι διπρόσωποι «φίλοι» εφαρμόζουν άλλη μέθοδο απέναντι στις προκλήσεις. Το γνωστό δημώδες …μούγκα στη στρούγκα. Την …πάπια κάνουν, σφυρίζοντας ..κλέφτικα και οι Ρώσοι, Σέρβοι και άλλοι ομόδοξοι λαοί και ηγέτες της Βαλκανικής. Άντε να δούμε πού θα βγει αυτό το «γαϊτανάκι» και ποιοι θα είναι οι χαμένοι στο τέλος.

Ιστορικό συμπέρασμα (παλαιόθεν τεκμηριωμένο): Αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς, μην περιμένεις να σε ξύσουν,

«Ανεβαίνει εκ νέου το θερμόμετρο μεταξύ Άγκυρας και Αθήνας σε Αιγαίο – Ανατολική Μεσόγειο», γράφουν τα «Νέα», «με την πρώτη να επαναφέρει την επιθετική ρητορική και τη δεύτερη να διαμηνύει μεν πως εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για διάλογο των δύο χωρών είναι η έμπρακτη αποκλιμάκωση των τουρκικών προκλητικών ενεργειών, ωστόσο να βρίσκεται σε πλήρη εγρήγορση και ετοιμότητα για κάθε ενδεχόμενο. Το ισχυρό μήνυμα αποτροπής που εκπέμπουν καθημερινά -και μάλιστα όλο και πιο έντονα το τελευταίο διάστημα- οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δείχνει ότι η Αθήνα, όχι απλά έχει πλέον τοποθετήσει με σαφήνεια τις «κόκκινες γραμμές», αλλά εμφανίζεται αποφασισμένη να τις κρατήσει αφού οποιαδήποτε υποχώρηση θα σημαίνει απώλεια εθνικής κυριαρχίας.» Όχι παίζουμε; Θέλουμε μεν την ειρήνη, αλλά θα απαντήσουμε δυναμικά, αν οι Μογγόλοι φτάσουν τα πράγματα στο μη παρέκει.

Φέτος, από την έναρξη του καλοκαιριού και μετά, …περίεργες πυρκαγιές ξεσπούν σε καλλιεργήσιμες ή καλλιεργημένες εκτάσεις, διάσπαρτες σε διάφορα σημεία του κάμπου της περιοχής Αλμυρού. Και ευτυχώς που η Πυροσβεστική, από το κλιμάκιο του Δρυμώνα, αγρυπνά και αντιδράει άμεσα, συντονισμένα και αποτελεσματικά. Χρειάζεται ωστόσο η επαγρύπνηση όλων μας και για όσο διαρκεί η θερινή περίοδος, ειδικότερα όταν «σφίξουν» οι ζέστες και αρχίσουν τα μελτέμια. Να προστατέψουμε –με κάθε δύναμη- τα δασύλλια της περιοχής και ειδικότερα το ανεκτίμητο (όσο και …παρατημένο) «διαμάντι» μας, το βουνό μας, την Όθρυ. Τα μάτια μας διαρκώς ανοιχτά και 14…

Σε 484 ανήλθαν, σύμφωνα με την Τροχαία, οι παραβάσεις για οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, που βεβαιώθηκαν μέσα σ’ ένα τριήμερο, από την Παρασκευή 19 Ιουνίου έως την Κυριακή 21 Ιουνίου 2020, σε όλη τη χώρα. Εξ αυτών οι 32 στη Θεσσαλία. Σύμφωνα με την Τροχαία, από την ανάλυση των στοιχείων προκύπτει ότι το 4,47% των οδηγών που ελέγχθηκαν βρέθηκαν να οδηγούν υπό την επήρεια οινοπνεύματος. Επιπλέον, από τους 484 παραβάτες, με ποσοστό μέθης άνω των 0,60 mgr/lt, που αποτελεί πλημμεληματική παράβαση, οδηγούσαν 66 άτομα. Όπως αναφέρει η Τροχαία, οι έλεγχοι για την αντιμετώπιση της οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ θα συνεχιστούν με αμείωτους ρυθμούς, με στόχο την αναβάθμιση της οδικής ασφάλειας. (Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ). Επομένως, το «μένουμε ασφαλείς» δεν έχει να κάνει μόνο με την πανδημία, αλλά και με την αντιμετώπιση άλλων βλαβερών (δολοφονικών) μας συνηθειών, για τις οποίες μυαλό δεν λέμε να βάλουμε.

Πριν πολλά χρόνια, το μουσικό συγκρότημα «Τα παιδιά από την Πάτρα» πρωτο-τραγούδησε:

«Όταν με κατηγορούν για κάτι που νομίζουν

Κι όταν με παρεξηγούν χωρίς να με γνωρίζουν

Όταν άδικα με βάζουν ν’ απολογηθώ

Θυμάμαι τον Αλέφαντο.

Όταν με δικάζουνε χωρίς να έχω φταίξει

Κι όταν το δίκιο μου δεν μπορώ να βρω

Όταν ένοχοι με βάζουν ν’ απολογηθώ

Θυμάμαι τον Αλέφαντο.

Γεια σου ρε Αλέφαντε,

είσαι παλικάρι!

Γεια σου ρε Αλέφαντε,

κράτα όσο μπορείς!

Γεια σου ρε Αλέφαντε,

είσαι παλικάρι!

Μην υποχωρείς!»

(Ο εμβληματικός προπονητής Νίκος Αλέφαντος έφυγε από τη ζωή την περασμένη Τρίτη 23 Ιουνίου, μετά από καρδιακή προσβολή, σε ηλικία 81 ετών, έχοντας δίπλα του τη σύζυγό του, παιδιά κι εγγόνια).

Ανομολόγητη γενική ανακούφιση είναι το γεγονός ότι λόγω πανδημίας διακόπηκαν τα πρωταθλήματα, κυρίως στα ομαδικά αθλήματα. Κάποιες τυχερές ομάδες μάλιστα εξασφάλισαν άκοπα άνοδο ή –ενώ κινδύνευαν- παραμονή στις κατηγορίες τους. Πέρα από τη γενική ευφορία, ως εκ τούτου ωστόσο, κανένας διοικητικός παράγοντας δεν δημοσιοποιεί την αγωνία του, για το πώς με ποιους και ποια χρήματα θα βγει η νέα αγωνιστική χρονιά. (Ζητούνται επειγόντως επενδυτές, σωτήρες ή κοινώς …οι χώστες). Εκεί μάλλον θα έχουν σειρά (με φιλάθλους ή όχι στις κερκίδες) να …κλάψουν μανούλες.

Διαβάζω αλλού ότι «τουριστικές επενδύσεις ύψους 250 εκ. ευρώ, βρίσκονται σε εξέλιξη στη Μεσσηνία, σε τρεις περιοχές πέριξ της Πύλου. Πραγματοποιούνται από την Costa Navarino, η οποία έχει ήδη βάλει την περιοχή σε περίοπτη θέση στον παγκόσμιο τουριστικό χάρτη. Η μια από αυτές πραγματοποιείται στην περιοχή Navarino Bay, όπου ήδη λειτουργεί ένα γήπεδο γκολφ με όλες τις συνοδευτικές εγκαταστάσεις. Εκεί λοιπόν κατασκευάζεται ένα υπόσκαφο, υπερπολυτελές ξενοδοχείο με 99 σουίτες και βίλες, σε ένα παραθαλάσσιο μέτωπο 2 χλμ. Βρίσκεται στη μέση του γηπέδου γκολφ και όλες οι σουίτες θα έχουν θέα στον ιστορικό κόλπο του Ναβαρίνο όπου κάποτε σφραγίστηκε η μοίρα της Ελλάδας.»

Για την τουριστική επένδυση που θα γινότανε στις Νηές, είπατε;… Δεν είναι κατάλληλη ώρα για να γράφω τέτοια ….καλαμπούρια.

Ανθρώπων πάθη… «Μια νύχτα, ένας καλοφτιαγμένος αλλά εμφανώς εξαθλιωμένος νεαρός, χάνει το δρόμο του και βρίσκεται έξω από μια απομονωμένη φτωχική αγροικία. Εκεί διαμένει ένας άξεστος αγρότης μαζί με την όμορφη, μα σεξουαλικά στερημένη γυναίκα του. Με τα πολλά, η γυναίκα πείθει τον άντρα της, να μοιραστούν με τον ξένο τη μοναδική τους κοτόπιτα. Ο ξένος αρχίζει να τρώει με βουλιμία, έως τη στιγμή που ο αγρότης τον μαλώνει. «Κάνε κράτει. Αυτό το φαγητό το έχουμε για όλη την εβδομάδα.» Ο ξένος παρατάει την κοτόπιτα και ρωτάει αν μπορεί κάπου να κοιμηθεί. Ο αγρότης προτείνει το σκυλόσπιτο, αλλά η γυναίκα του, που λιμπίζεται ήδη τον νεαρό, αντιτείνει να πέσουν και οι τρεις στο μεγάλο κρεβάτι, με τον αγρότη στη μέση, για προστασία της οικογενειακής τιμής. Μετά τα μεσάνυχτα, ακούγεται ένας θόρυβος από το κοτέτσι και ανήσυχος ο αγρότης τρέχει να δει τι συμβαίνει. Ξαναμμένη η γυναίκα στρέφεται προς τον ξένο: «Γρήγορα, έλα, τώρα είναι η ευκαιρία.» Ο ξένος δεν χάνει λεπτό. Πετάγεται όρθιος και καταβροχθίζει την υπόλοιπη κοτόπιτα.» (Άλφρεντ Χίτσκοκ.)

«Έχουμε ηττηθεί ως άνθρωποι από τρία ισχυρότερα πάθη: Τη δόξα, το φόβο και το συμφέρον.» (Θουκυδίδης.)

«Η παιδεία είναι ο δεύτερος ήλιος για τους ανθρώπους…» (Πλάτων.)

Αυτές οι απογευματινές μπόρες, των περισσότερων προηγούμενων ημερών, μόνο τα δικά μου νεύρα σπάζουν άραγε ή και τα δικά σας;

«Πόσο υπέροχο αυτό το …Ιουνιόπωρο!», έγραψε μια διαδικτυακή μου φίλη.

Ευτυχώς, που μέσα στον εγκλεισμό της καραντίνας «κολλούσε» συχνά ο ηλεκτρονικός υπολογιστής ή το τάμπλετ και χάναμε –για λίγο ή πολύ- τη σύνδεση με το ίντερνετ… Έτσι κάποιοι και κάποιες αγκαλιάστηκαν περισσότερο, οι νοικοκυρές π.χ. σιδέρωσαν ορισμένες από τις στοίβες με τα ασιδέρωτα κι εμείς τα παππούδια λύσαμε κανένα σταυρόλεξο (πάντοτε κατά τη απειλής για άνοια ή Αλτσχάιμερ) ή ανοίξαμε και κάποιο βιβλίο. Έτσι αποκτούσε και μια απρόοπτη ποικιλία η «φυλακή» μας…

Ξέρετε τι πεθύμησα πραγματικά, βρε παιδιά; Ένα κανονικό, καλοκαιρινό πανηγύρι, σε μια δροσερή πλατεία χωριού μας, με τα …μισοψημένα σουβλάκια σε πλαστικό πιάτο, τις ..χλιαρές μπύρες και τους κυκλοτερούς χορούς γύρω από τον πλάτανο, με προεξάρχοντες χορευτές –ως συνήθως και κατά πλειοψηφία- τους ρέκτες του κλαρίνου και κυρίως τις ακαταπόνητες γυναίκες κάθε πανηγυριού. Ειλικρινά σας το δηλώνω… Κι αν λέω ψέματα, να πάω φέτος σε …δέκα πανηγύρια. Αν μη τι άλλο, εκεί θα αλλάξει και το επίκαιρο σύνθημα και θα μετατραπεί σε «Μένουμε …επισφαλείς».

«Όταν πληρώνεις με ψυχή, τα ρέστα τα χαρίζεις.» (Αέναος επισκέπτης.)