O τελευταίος χορός της Δήμητρας – Η διαδρομή του συλλόγου της Ευξεινούπολης σταματάει για τη νέα σεζόν…

The Last Dance, ακούστηκε φέτος στα χείλη κάθε φίλου του μπάσκετ. Αν θέλαμε να μεταφέρουμε την υπόθεση του ντοκυμαντέρ για τους Σικάγο Μπουλς σε τοπικό επίπεδο, η σεζόν 2019-20 αποτέλεσε τον τελευταίο χορό για τη Δήμητρα Ευξεινούπολης, το κύκνειο άσμα όπως συνηθίζεται να λέγεται…. Η ομάδα δήλωσε προσφάτως ότι δεν θα “κατέβει” στην επόμενη Α2 Κατηγορία και έτσι, διακόπτεται η παρουσία έξι ετών στα πρωταθλήματα της τοπικής Ένωσης. Στο “Λαό” επιχειρούμε να κάνουμε ανασκόπηση πεπραγμένων φιλοξενώντας τις απόψεις τριών εκ των πρωτεργατών του συλλόγου.

Η Δήμητρα Ευξεινούπολης όπως γνωρίζουμε, είναι ποδοσφαιρικός σύλλογος με μακρά ιστορική διαδρομή. Πώς προέκυψε όμως το μπάσκετ; Ήταν το 2013 όταν ο Χρήστος Δαλακούρας και ο Ηλίας Μπουρλής είχαν την ιδέα, παίζοντας μπάσκετ, για τη δημιουργία μίας ομάδας που θα συμπλήρωνε τον ΓΣ Αλμυρού στην πόλη, μίας ομάδας η οποία θα έδινε την ευκαιρία σε παλιούς αθλητές, παίκτες που για διάφορους λόγους δεν μπορούσαν να αγωνιστούν σε υψηλό επίπεδο να βρεθούν ξανά στα παρκέ. Για την υλοποίησή της, ζητήθηκε τότε η βοήθεια από το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Δήμητρας, Χρήστο Μάγγα. Αυτός ήταν που μεσολάβησε για να εγκριθεί-δημιουργηθεί το νέο τμήμα του συλλόγου και ήταν ο πρώτος έφορος για δύο χρόνια. Μαζί του συνεισέφερε σημαντικά ο αδερφός του, Άγγελος και ο Κώστας Καλοδήμος. Έτσι, με μία πεντάδα παικτών και προπονητή τον Θανάση Σπανό, παλιά “δόξα” του αλμυριώτικου μπάσκετ, άρχισε η οργάνωση και η προεργασία για συμμετοχή στα επίσημα πρωταθλήματα της ΕΣΚΑΘ. Ήταν στα τέλη του 2013 και στις αρχές του 2014 όταν ξεκίνησαν οι προπονήσεις για να …προετοιμαστεί το έδαφος ενόψει της παρθενικής παρουσίας στη Β’ Τοπική Κατηγορία.

Η αρχή είχε θετικό πρόσημο. Ο πρώτος αγώνας της ιστορίας της Δήμητρας συνοδεύτηκε με ροζ φύλλο, 63-41 επί των Κελτών Λάρισας στην πρεμιέρα της σεζόν 2014-15. Το φινάλε βρήκε τους “πράσινους” να έχουν καταλάβει την τρίτη θέση πίσω από τον Ίκαρο Νεάπολης και τον Κένταυρο Ζαγοράς. Το 2015-16 συνεχίστηκαν οι καλές εμφανίσεις και η τελική κατάταξη ήταν στην 6η θέση. Σε εκείνο το πρωτάθλημα, όσοι έζησαν από κοντά την ομάδα, θυμούνται το εντός έδρας ματς με την Αναγέννηση Αρμενίου που είχε …φωνές, πολλή ένταση και είσοδο φιλάθλων στο παρκέ κατά των διαιτητών (!), ενώ ο Οδυσσέας Χατζής σίγουρα δεν έχει ξεχάσει την αναμέτρηση με τον Αιολικό στην οποία σημείωσε 32 πόντους. Ούτε κι αυτή στην έδρα του Αρμενίου όταν πέτυχε μπάζερ μπίτερ τρίποντο στην παράταση ύστερα από εκπληκτική βουτιά-πάσα του Αποστόλη Κωτούλα!

Το 2016-17, το μεγάλο παιχνίδι διεξήχθη στην πρεμιέρα. Αντίπαλος ο Ελευθεριακός, οι φίλαθλοι του οποίου βρέθηκαν κατά δεκάδες στο κλειστό του Αλμυρού δημιουργώντας πολύ ωραία ατμόσφαιρα, πρωτόγνωρη για το χώρο του μπάσκετ και μάλιστα στην τελευταία τοπική κατηγορία. Στην εν λόγω συνάντηση, η Δήμητρα γύρισε το ματς με εκπληκτικό σερί 31-4, αλλά στο τέλος έχασε με ένα καλάθι. Η 4η θέση στο τέλος της περιόδου έδωσε την άνοδο στην Α2 Κατηγορία λόγω αναδιάρθρωσης των πρωταθλημάτων.

Διοργανώθηκε καλοκαιρινό τουρνουά 3on3 αλλά πριν ξεκινήσει η σεζόν 2017-18, ο θάνατος του αθλητή Θανάση Πριάκου (στη μνήμη του οποίου αποσύρθηκε η φανέλα με το νούμερο 10) ήταν ένα πολύ στενάχωρο γεγονός. Όμως η ομάδα προχώρησε και στην πρώτη της παρουσία στην Α2 εξασφάλισε την παραμονή παρά το γεγονός ότι τερμάτισε προτελευταία. Στη βαριά ήττα 101-43 στο Κύπελλο από τον ΓΣ Βόλου, ο Αποστόλης Κωτούλας είχε το χάιλάιτ (highlight) της σεζόν με τρίποντο από το ένα καλάθι στο άλλο, ενώ στη νίκη επί της Νίκαιας 2012 που σημειώθηκε σε συναρπαστικό ματς, ο Γιώργος Καραπτσιάς σταμάτησε στους 31 πόντους. Εκείνη τη χρονιά, ο Παναγιώτης Γκουγκουτούδης βοήθησε τον Θανάση Σπανό στο προπονητικό κομμάτι.

Το 2018-19 ήταν η καλύτερη σεζόν από πλευράς αποτελεσμάτων, 5η θέση στην Α2 με αποκορύφωμα το ροζ φύλλο με 59-56 επί της πρωτοπόρου Νίκαιας και φθάσαμε στο 2019-2020 που η ομάδα αποδυναμώθηκε αναφορικά με το έμψυχο δυναμικό της. Υπήρχαν παιχνίδια που αγωνίστηκε με πέντε ή έξι μόνο παίκτες και κάπως έτσι, αποφασίστηκε η διακοπή της αγωνιστικής της δράσης ύστερα από έξι σεζόν στα πρωταθλήματα της ΕΣΚΑΘ.

Στο “Λαό” ζητήσαμε και φιλοξενούμε τις απόψεις τριών εκ των πρωτεργατών του συλλόγου που ήταν από την πρώτη ημέρα στην ομάδα, τους Θανάση Σπανό, Διονύση Παπαοικονόμου, Ηλία Μπουρλή.

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΠΑΠΑΟΙΚΟΝΟΜΟΥ

Η Δήμητρα Ευξεινούπολης ξεκίνησε αρχές του 2014 ως προσπάθεια μίας παρέας φίλων να δημιουργήσουν μια ομάδα με σκοπό να δώσουν διέξοδο σε παιδιά που ήθελαν να ασχοληθούν με το άθλημα σε ερασιτεχνικό επίπεδο πέραν από τα πλαίσια του ανεπίσημου πρωταθλήματος. Πιο οργανωμένα και πιο δομημένα. Πήραμε, λοιπόν, μέρος ως νεοφώτιστη ομάδα στην Β’ ΕΣΚΑΘ και καταφέραμε πολύ γρήγορα να κερδίσουμε τον σεβασμό και την εκτίμηση όλων των σωματείων.

Ακολουθώντας πιστά τις συμβουλές και υπό την καθοδήγηση του εμπειρότατου και αξιολογότατου Θανάση Σπανού η ομάδα αξιώθηκε να ανέβει στην Α2.
Στην δύσκολη και απαιτητική Α2 καταφέραμε να ανταποκριθούμε και να θεωρούμαστε ένα αξιόμαχο και ικανό σύνολο να κοιτάξει στα μάτια και να κερδίσει ακόμα και εμπειρότερες ομάδες, πράγμα που είχε συμβεί και μας έκανε να νιώθουμε υπερήφανοι ότι άξιζε ο κόπος και ο ιδρώτας όλων αυτών των ετών. Γνωρίζαμε βέβαια, εξ αρχής ότι ομάδα χωρίς ακαδημία ώστε να στελεχώνεται το ανδρικό τμήμα, θα είχε ημερομηνία λήξης όπως και τελικά έγινε.
Η απόφασή μας να μην συνεχίσουμε στη νέα αγωνιστική σεζόν ήταν μία απόφαση δύσκολη, αλλά αναγκαστική. Στην δική μας περίπτωση δεν ισχύει ότι όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν, διότι μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια ζωής της Δήμητρας δημιουργήσαμε ισχυρότατους δεσμούς μεταξύ μας. Περάσαμε αμέτρητες ωραίες στιγμές όπως  και δύσκολες και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι γίναμε μία «οικογένεια».
Η αγάπη για το άθλημα μάς έκανε να υπερβαίνουμε εαυτόν τόσο στις προπονήσεις όσο και στους αγώνες καθώς ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος λόγω οικογενειακών και επαγγελματικών υποχρεώσεων. Όποιος αγαπάει όμως κάτι πραγματικά κάνει τα πάντα. Έτσι κι εμείς δώσαμε κυριολεκτικά ψυχή και σώμα για αυτήν την ομάδα. Έφτασε όμως το τέλος και ειλικρινά με στενοχωρεί, γιατί όλοι μας ζήσαμε στιγμές που θα μείνουν βαθιά χαραγμένες στην καρδιά και στο μυαλό μας.
Τέλος, αυτό που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι το γεγονός ότι δικά μας παιδιά θα συνεχίσουν να προσφέρουν στο άθλημα μέσω φιλικών σωματείων. Προσωπικά να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλον τον κόσμο που μας στήριξε όλα αυτά τα χρόνια. Και κλείνω λέγοντας το εξής: Όταν κάτι ωραίο τελειώνει, να είσαι σίγουρος ότι κάτι φανταστικότερο σε περιμένει.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΣΠΑΝΟΣ
Προπονήσεις, παραπάνω από εκατό αγώνες, μία διαδρομή στον μπασκετικό χάρτη της περιοχής μας για έξι χρόνια. Το κυριότερο όμως, στιγμές χαράς, ξενοιασιάς, αθλητισμού για όλους εμάς που ήμασταν στην ομάδα. Προσωπικά ήμουν προπονητής από την πρώτη ημέρα δημιουργίας της Δήμητρας και θεωρώ ότι όλα αυτά τα χρόνια καταφέραμε με το παραπάνω τη βασική μας επιδίωξη: πέρα από τα αποτελέσματα, προτεραιότητα για όλους μας ήταν να διασκεδάζουμε. Η Δήμητρα αποτέλεσε μια παρέα φίλων. Έτσι ξεκίνησε και έτσι τελείωσε. Κοινό μας στοιχείο η αγάπη μας για το άθλημα του μπάσκετ. Για μερικές ώρες αφήναμε τις δουλειές μας, τις οικογένειές μας και μαζευόμασταν στο γήπεδο για να ξεχαστούμε, να εισπράξουμε τη χαρά να κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Θεωρώ ότι βάλαμε κι εμείς το λιθαράκι μας στο άθλημα, αφήσαμε το “αποτύπωμά” μας στα πρωταθλήματα που συμμετείχαμε αλλά δυστυχώς, η φετινή παρουσία δεν ήταν αυτή που περιμέναμε. Όχι από πλευράς αγωνιστικών επιδόσεων, όσο από πλευράς παρουσίας σε προπονήσεις και αγώνες. Κάπως έτσι, θεωρήσαμε ότι έκλεισε ο κύκλος αυτής της ομάδας.

ΗΛΙΑΣ ΜΠΟΥΡΛΗΣ
Το ζήσαμε και είμαστε χαρούμενοι για αυτό. Όταν μαζί με τον Χρήστο Δαλακούρα μια μέρα παίζαμε  μονό στο κλειστό του Αλμυρού, έπεσε η ιδέα να φτιάξουμε μία ομάδα που θα συμπλήρωνε τον ΓΣΑ στο μπάσκετ της πόλης μας. Θεωρούσαμε ότι υπήρχε χώρος για ένα νέο σύλλογο και δεν διαψευστήκαμε. Στη Δήμητρα αγωνίστηκαν παίκτες που είχαν πολυετή παρουσία παλιότερα στο ΓΣΑ, άλλοι που αγαπούσαν το μπάσκετ αλλά δεν είχαν την ευκαιρία να παίξουν οργανωμένα, όλους ανεξαρτήτως την αγωνιστική αξία, μάς έδενε το μεράκι, η αγάπη για τον αθλητισμό και το άθλημα που μάς γεμίζει… Προσωπικά θεωρώ ότι στο μέλλον μπορεί να ευδοκιμήσει μία παρόμοια κατάσταση, για αυτό δεν αποκλείω η αγωνιστική παρουσία της Δήμητρας να συνεχιστεί. Τη φετινή σεζόν όμως, από τη στιγμή που δεν θα κατέβουμε στο πρωτάθλημα, θα δώσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να βοηθήσουμε με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας, τόσο τον ΓΣΑ όσο και τους Τιτάνες που εκπροσωπούν το αλμυριώτικο μπάσκετ και προέρχονται από σεζόν στην οποία κέρδισαν την άνοδο στην παραπάνω κατηγορία που ήταν. Κλείνει λοιπόν το κεφάλαιο της μπασκετικής Δήμητρας έχοντας ζήσει πολλές συγκινήσεις,  δημιουργήσει δεσμούς φιλίας, αθληθεί και διασκεδάσει όλα αυτά τα χρόνια. Οι ευχάριστες στιγμές ήταν πολλές και θα μείνουν για πάτα χαραγμένες στην καρδιά μας. Θέλω να πιστεύω όμως ότι δεν μιλάμε για οριστικό φινάλε αλλά για μία παρένθεση μίας σεζόν”…