«Ανοίξαμε και σας περιμένουμε» – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

έκδοση 20-6-2020

Δείχνει να κρύβεται ο ιός,

θαρρείς παραφυλάει….

Το καλοκαίρι προχωρά

κι αυτός …κρυφογελάει.

«Ανοίξαμε και σας περιμένουμε» διαδίδει εμφαντικά η Ελλάδα προς όλα τα πλάτη και μήκη της Γης και ειδικότερα της Ευρώπης, απ’ όπου αντλεί συνήθως το γνωστό τουριστικό της «πελατολόγιο», τουλάχιστον για την προ κορωνοϊού εποχή. Και η αγωνία δεν εστιάζεται τόσο στο να μην υπάρξουν απώλειες στους τζίρους (θα υπάρξουν, έτσι κι αλλιώς) όσο στο να μην απειληθεί η χώρα μας από μια ξαφνική διάχυση και εξάπλωση του ιού, από εισαγόμενα κρούσματα. Και όσο είναι υπαρκτός ένας τέτοιος φόβος, παρά τις προβλέψεις και προετοιμασίες που θα απέτρεπαν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, κανείς δεν ξέρει τι πραγματικά θα συμβεί.

Ας ευχηθούμε να πάνε όλα καλά, γιατί οι επιχειρηματικές και οι οικονομικές δομές της χώρας έχουν μεγάλη ανάγκη ο τουρισμός να δουλέψει και το φετινό (τουλάχιστον) καλοκαίρι να μην πάει χαμένο. Ας είμαστε αισιόδοξοι λοιπόν και αποφασισμένοι να δώσουμε αυτή τη μάχη και μακάρι να αποδειχθεί τόσο κερδοφόρα για την εθνική μας οικονομία, όσο τη χρειαζόμαστε.

Σύμφωνα με Αθηναϊκές εφημερίδες, δυναμικό ξεκίνημα έχουν κάνει αρκετοί κλάδοι της οικονομίας, με βάση τα στοιχεία που έχει συλλέξει το υπουργείο Οικονομικών από τις ηλεκτρονικές συναλλαγές. Κουρεία, ηλεκτρικές συσκευές, γιατροί, συνεργεία αυτοκινήτων καταγράφουν σημαντική αύξηση του τζίρου τον Μάιο, αλλά και τις πρώτες ημέρες του Ιουνίου. Αντίθετα, προβληματική παραμένει η εικόνα για την ένδυση και την υπόδηση, γεγονός που δείχνει ότι οι καταναλωτές τηρούν προς το παρόν στάση αναμονής, παρά τις προσφορές των καταστημάτων. Η εστίαση, αλλά μόνο στο κομμάτι που αφορά τα fast food και τα delivery, καταγράφει εντυπωσιακά νούμερα το διάστημα Μαΐου – Ιουνίου. Συγκεκριμένα, ο τζίρος τους είναι αυξημένος κατά 80%, συγκριτικά με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα. Τα εστιατόρια και τα καφέ. που άνοιξαν στις 25 Μαΐου. ακόμα αναζητούν τον βηματισμό τους. Η εικόνα για τις τελευταίες 15 ημέρες είναι αρνητική. Αυτή είναι μια σύντομη αποτύπωση της Ελληνικής αγοράς, μέχρι στιγμής, που ωστόσο αφήνει πολλά σαφή περιθώρια αισιοδοξίας, ότι η διαφαινόμενη ύφεση δεν θα είναι ίσως και πολύ μεγάλη, αν εξαιρέσει κανείς ακόμη τον άγνωστο «Χι» του τουρισμού.

Η παγκόσμια κοινότητα ανησυχεί για την πιθανότητα νέου κύματος COVID-19, καθώς καταγράφονται τοπικές εξάρσεις της πανδημίας σε πολλά κράτη. Οι κινεζικές αρχές επέβαλαν δρακόντεια μέτρα σε συνοικία του Πεκίνου, όπου καταγράφηκε τις τελευταίες ημέρες ραγδαία αύξηση κρουσμάτων, με τουλάχιστον 100 κατοίκους να βρίσκονται θετικοί – αν και οι περισσότεροι παραμένουν ασυμπτωματικοί. Την ίδια ώρα, οι υγειονομικές αρχές της Νότιας Κορέας προειδοποιούν ότι η χώρα θα αντιμετωπίσει ένα ακόμη κύμα λοιμώξεων, με έως και 800 νέα κρούσματα ημερησίως, τον Ιούλιο, εάν η κυβέρνηση δεν επιβάλει αυστηρότερους κανόνες κοινωνικής αποστασιοποίησης. Οι αρχές ανακοίνωσαν την παράταση των μέτρων πρόληψης κατά του κορωνοϊού μέχρι η ημερήσια αύξηση των κρουσμάτων να γίνει μονοψήφια. Στις ΗΠΑ παρατηρείται σημαντική αύξηση των κρουσμάτων σε 18 πολιτείες, σε έξι από τις οποίες η αύξηση ξεπερνάει το 50%, ενώ οι λοιμωξιολόγοι προειδοποιούν ότι ο μολυσματικός παράγοντας θα δυσχεραίνει την καθημερινότητα για καιρό ακόμα. Ακόμη και η Ιταλία βρίσκεται σε κατάσταση συναγερμού, καθώς εντοπίστηκε επιδημική εστία σε νοσοκομείο της Ρώμης, αλλά και σε κατάληψη της ιταλικής πρωτεύουσας. Παράλληλα, ιδιαίτερα επιβαρυντικά για το μέλλον είναι τα στοιχεία έρευνας που υποδεικνύει ότι ο κορωνοϊός μεταλλάσσεται αποκτώντας μεγαλύτερη ικανότητα μετάδοσης. Επιστήμονες του ινστιτούτου Scripps της Φλόριντας επισημαίνουν ότι η μετάλλαξη εντοπίζεται στις εξωτερικές ακίδες του κορωνοϊού, μέσω των οποίων εισβάλλει στα κύτταρα.

Η χώρα – υπόδειγμα που λέγεται Ελλάδα, καλά θα κάνει να προσέχει, για να μην γκρεμιστεί απρόσεκτα ό,τι χτίστηκε με θυσίες στον καιρό της καραντίνας. Καλοκαίρι ναι, αλλά να μη βάλουμε ξανά σε κίνδυνο τους εαυτούς μας και τους γύρω μας.

Τα καλά νέα; Το πρακτορείο Reuters μετέδωσε την περασμένη Τρίτη την ανακάλυψη ότι μικρές μόνο δόσεις ενός ευρέως κυκλοφορούντος στεροειδούς φαρμάκου μειώνει τα ποσοστά θανάτου ακόμη και κατά ένα τρίτο σε βαρέως νοσούντες από τον κορωνοϊό ασθενείς, όπως ανακοίνωσαν Βρετανοί επιστήμονες. Tα αποτελέσματα περιγράφονται ως ιδιαίτερα σημαντικά από τους επιστήμονες που επιβλέπουν την κλινική δοκιμασία με το όνομα RECOVERY, και οι οποίοι εισηγούνται το φάρμακο να αποτελέσει άμεσα τη βασική φαρμακευτική περίθαλψη στα νοσοκομεία. «Το αποτέλεσμα δείχνει ότι η χορήγηση δεξαμεθαζόνης σε ασθενείς με COVID-19 που βρίσκονται σε αναπνευστήρα ή τους χορηγείται οξυγόνο, θα σώσει ζωές και θα το πράξει σε ένα εξαιρετικά χαμηλό κόστος», δηλώνει ο Martin Landry, του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και εκ των επιβλεπόντων της έρευνας. Ο συνάδελφός του, Peter Horby, επικεφαλής επίσης στην έρευνα, δηλώνει ότι η δεξαμεθαζόνη, ουσία που χρησιμοποιείται ευρέως για την αντιμετώπιση φλεγμονών «είναι το μόνο φάρμακο μέχρι στιγμής που βρέθηκε να μειώνει τη θνησιμότητα και την μειώνει σημαντικά. «Πρόκειται για σημαντική ανακάλυψη». Ιδού λοιπόν και τα καλά νέα κατά της πανδημίας.

 Όπως αναφέρει η εφημερίδα τα «Νέα» σε σχετικό δημοσίευμά της, με τη Γαλλία και το Ισραήλ στο επίκεντρο των διπλωματικών ενεργειών της -και με την Αίγυπτο στο βάθος- ανεβάζει πλέον κατακόρυφα τους ρυθμούς της η Ελληνική πλευρά, επιδιώκοντας ισχυρά αναχώματα απέναντι στις εντεινόμενες προκλήσεις της Τουρκίας σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο. Με τη Γαλλία που ήδη έχει οξύνει τους τόνους της απέναντι στην Άγκυρα και με το Ισραήλ, όπου επισκέφθηκε την περασμένη Τρίτη ο Πρωθυπουργός μαζί -μεταξύ άλλων- με τους υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας, αναμένοντας ενίσχυση και της αμυντικής συνεργασίας, η Αθήνα θέλει να υψώσει διπλή ασπίδα με το βλέμμα της στο Καστελόριζο, μεταφέροντας με ένταση στο διεθνές τερέν μηνύματα για τις παράνομες και αποσταθεροποιητικές τουρκικές κινήσεις. Για την ελληνική πλευρά η εικόνα του Γαλλικού Πολεμικού Ναυτικού στην ευρύτερη περιοχή ήδη στέλνει ισχυρά μηνύματα υποστήριξης των ελληνικών θέσεων.» Με άλλα λόγια, «όλα του γάμου δύσκολα» και ο Ερντογάν …γκαστρωμένος.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε συνέντευξή του λίγες ώρες πριν τη συνάντησή του με τον Μπένιαμιν Νετανιάχου, χαρακτηρίζει «απαράδεκτη» τη δήλωση της Άγκυρας ότι επιθυμεί να έχει λόγο σε κάθε απόφαση που λαμβάνεται, τονίζοντας ότι αναμένει από τη γειτονική χώρα να εγκαταλείψει τις νεο-οθωμανικές φαντασιώσεις.

Δεν είναι μόνο μια κάποια έξαρση της εγκληματικότητας στη χώρα μας και στην περιοχή μας, που εκδηλώνεται με κλοπές, ληστείες και απόπειρες δράσης κάθε λογής απατεώνων, οι οποίοι δρουν σε βάρος υπερηλίκων ή ακόμη και ανθρώπων της πιάτσας. Εκείνο που σοκάρει -τις τελευταίες μέρες- είναι ότι πληθαίνουν οι εξαφανίσεις ανήλικων παιδιών, κάποια από τα οποία φαίνεται ότι κακοποιούνται κιόλας, στα χέρια αγνώστων, μέχρι στιγμής. Κι ανατριχιάζει ο καθένας μας στη σκέψη ότι στη θέση αθώων παιδιών, θα μπορούσε να βρίσκεται ένα από τα παιδιά μας ή τα εγγόνια μας. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και επαγρύπνηση, προκειμένου να περιφρουρούμε καθημερινά την ασφάλειά τους, τις μετακινήσεις τους σε σχολεία, φροντιστήρια, παιδικές χαρές κτλ., όσο καλύτερα και αρτιότερα γίνεται.

Ειλικρινά αναστατώνομαι κάθε φορά που βλέπω να περνούν από μπροστά μου παιδάκια του Δημοτικού ή και του Γυμνασίου, ασυνόδευτα στον περίπατό τους, με ποδήλατα, πατίνια κτλ. Και φυσικά, κατανοούμε την ανάγκη των παιδιών για παιχνίδι, ειδικότερα τώρα που ζέστανε ο καιρός και «τρέχει» το καλοκαίρι. Αλλά χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή κι από μας τους μεγαλύτερους…. Τα μάτια μας και τ’ αυτιά μας να είναι ανοιχτά, η αστυνομία ιδιαίτερα προσεκτική και αν κάποιοι δράστες συλληφθούν, ο λεγόμενος «πέλεκυς της Δικαιοσύνης» να πέφτει αμείλικτος σ’ αυτά τα καθάρματα που τολμούν να αγγίξουν (παντοιοτρόπως) μικρά παιδιά. Φύλακες, γρηγορείτε…

Καλός ο νέος νόμος που βάζει επιτέλους αυστηρότερα μέτρα και όρους στη λειτουργία των λούνα παρκ για να μην έχουμε πουθενά ξανά στην Ελλάδα δυστυχήματα, σαν το τραγικό γεγονός που βύθισε στο πένθος πέρσι τον Αλμυρό. Αρκεί οι νόμοι που ψηφίζονται και να εφαρμόζονται και να μην πρυτανεύει η ασυδοσία για την κερδοσκοπία, που φτάνει στην εγκληματική προχειρότητα και αμέλεια. Δήμος, αστυνομία και οι λοιπές ελεγκτικές Αρχές πρέπει να ελέγχουν διαρκώς, αυστηρά και απαρέγκλιτα.

Σχεδόν 200% πάνω από τα φυσιολογικά όρια βρέθηκε η αέρια ρύπανση στο πολεοδομικό συγκρότημα του Βόλου, κατόπιν πρόσφατης έρευνας καθηγητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Και πολλοί πολίτες, ομάδες περιβαλλοντικές, ακτιβιστές κτλ. δεν περίμεναν βέβαια τα συγκεκριμένα πορίσματα της έρευνας για να φουντώσουν τις κλιμακούμενες κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας, που στόχο έχουν τον δήμαρχο Βόλου, την ΑΓΕΤ και το Περιφερειακό Συμβούλιο. Φοβάμαι ότι τα …ξεμπερδέματα δεν θα είναι ούτε καλά ούτε εύκολα.

Φωτεινό παράδειγμα από την Κατερίνα Διδασκάλου, τη γνωστή ηθοποιό, που ερμηνεύει το ρόλο της Μυρσίνης για τη σειρά «Άγριες Μέλισσες», που παραχώρησε συνέντευξη και -μεταξύ άλλων- η διάσημη ηθοποιός αναφέρθηκε και για τον άστεγο που φιλοξενεί στο σπίτι της, τα τελευταία πέντε χρόνια: ««Προσπαθώ να δίνω χέρι βοηθείας στους γύρω μου, γι’ αυτό και έχω ένα άστεγο που ζει στο σπίτι μου. Του έχουμε παραχωρήσει έναν ωραίο χώρο. Ακόμα το κάνω. Και ο λόγος που το δημοσιοποίησα ήταν γιατί, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να είναι της μόδας τέτοιου είδους πράγματα και όχι οι διακοπές στη Μύκονο. Μα τον ήξερα τον άνθρωπο. Τον έβλεπα πηγαίνοντας στου Φιλοπάππου και ήξερα ότι είναι πολύ εργατικός, νοικοκυρεμένος, ένας άνθρωπος που ποτέ δεν ζήτησε κάτι, αλλά μόνο προσέφερε στους περαστικούς. Νομίζω ότι οφείλουμε να απλώνουμε το χέρι στους συνανθρώπους μας, ειδικά στους πιο ανήμπορους. Για εμένα είναι πολύ σημαντικό να δείχνουμε με τις πράξεις μας και στους νεότερους ότι δεν υπάρχει μόνο μαυρίλα, αλλά και αγάπη και αλληλεγγύη. Πρέπει να προσπαθούμε να κάνουμε την καθημερινότητα καλύτερη». Υποκλινόμαστε, κυρία μου…

Μνήμες πολέμου, ένα σκληρό μάθημα -με πολλά διδάγματα- για όλους τους ζωντανούς: «Ο επικεφαλής του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού στην Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, Σουηδός Στούρε Λιννέρ, γράφει για το Δίστομο στο βιβλίο του «Η Οδύσσειά μου»: «Παντρευτήκαμε στις 14 Ιουνίου. Ο υπεύθυνος της ελληνικής επιτροπής, Έμιλ Σάντστρομ, παρέθεσε γαμήλιο γεύμα προς τιμήν μας. Αργά το βράδυ με πλησίασε και με απομάκρυνε από τα γέλια και τις φωνές, προς μια γωνιά όπου θα μπορούσαμε να μιλήσουμε οι δυο μας. Μου έδειξε ένα τηλεγράφημα που μόλις είχε λάβει: οι Γερμανοί έσφαζαν για τρεις ημέρες τον πληθυσμό του Διστόμου, στην περιοχή των Δελφών, και στη συνέχεια πυρπόλησαν το χωριό. Πιθανοί επιζώντες είχαν ανάγκη άμεσης βοήθειας. Το Δίστομο ήταν μέσα στα όρια της περιοχής την οποία, την εποχή εκείνη, ήμουν αρμόδιος να τροφοδοτώ με τρόφιμα και φάρμακα. Έδωσα με τη σειρά μου το τηλεγράφημα στην Κλειώ να το διαβάσει, εκείνη έγνεψε κι έτσι αποχωρήσαμε διακριτικά από τη χαρούμενη γιορτή. Περίπου μα ώρα αργότερα ήμασταν καθ’ οδόν μέσα στη νύχτα. Απαιτήθηκε ανυπόφορα μεγάλο χρονικό διάστημα έως ότου διασχίσουμε τους χαλασμένους δρόμους και τα πολλά μπλόκα για να φτάσουμε, χαράματα πια, στον κεντρικό δρόμο που οδηγούσε στο Δίστομο. Από τις άκρες του δρόμου ανασηκώνονταν γύπες από χαμηλό ύψος, αργά και απρόθυμα, όταν μας άκουγαν που πλησιάζαμε. Σε κάθε δέντρο, κατά μήκος του δρόμου και για εκατοντάδες μέτρα, κρεμόντουσαν ανθρώπινα σώματα, σταθεροποιημένα με ξιφολόγχες, κάποια εκ των οποίων ήταν ακόμη ζωντανά. Ήταν οι κάτοικοι του χωριού που τιμωρήθηκαν με αυτό τον τρόπο: θεωρήθηκαν ύποπτοι για παροχή βοήθειας στους αντάρτες της περιοχής, οι οποίοι επιτέθηκαν σε δύναμη των Ες-Ες….»

«…Η μυρωδιά ήταν ανυπόφορη. Μέσα στο χωριό σιγόκαιγε ακόμη φωτιά στα αποκαΐδια των σπιτιών. Στο χώμα κείτονταν διασκορπισμένοι εκατοντάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, από υπερήλικες έως νεογέννητα. Σε πολλές γυναίκες είχαν σχίσει τη μήτρα με την ξιφολόγχη και αφαιρέσει τα στήθη, άλλες κείτονταν στραγγαλισμένες, με τα εντόσθια τυλιγμένα γύρω από το λαιμό. Φαινόταν σαν να μην είχε επιζήσει κανείς. Μα να! Ένας παππούς στην άκρη του χωριού! Από θαύμα είχε καταφέρει να γλιτώσει τη σφαγή. Ήταν σοκαρισμένος από τον τρόμο, με άδειο βλέμμα, τα λόγια του πλέον μη κατανοητά. Κατεβήκαμε στη μέση της συμφοράς και φωνάζαμε στα ελληνικά: «Ερυθρός Σταυρός! Ερυθρός Σταυρός! Ήρθαμε να βοηθήσουμε». Από μακριά μας πλησίασε διστακτικά μια γυναίκα. Μας αφηγήθηκε ότι ένας μικρός αριθμός χωρικών πρόλαβε να διαφύγει προτού ξεκινήσει η επίθεση. Μαζί με εκείνη αρχίσαμε να τους ψάχνουμε. Αφού ξεκινήσαμε οι τρεις μας, διαπιστώσαμε ότι η γυναίκα είχε πυροβοληθεί στο χέρι. Τη χειρουργήσαμε αμέσως με χειρουργό την Κλειώ. Ήταν το ταξίδι του μέλιτός μας…»

Και ο Ελληνικός Πολιτισμός: «…Λίγο καιρό αργότερα η επαφή μας με το Δίστομο θ‘ αποκτούσε και έναν αξιοσημείωτο επίλογο. Όταν τα γερμανικά στρατεύματα Κατοχής αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, δεν πήγαν και τόσο καλά τα πράγματα, αφού μια γερμανική μονάδα κατάντησε να περικυκλωθεί από αντάρτες ακριβώς στην περιοχή του Διστόμου. Σκέφτηκα ότι αυτό ίσως θεωρηθεί από τους Έλληνες ως ευκαιρία για αιματηρή εκδίκηση, πόσο μάλλον που η περιοχή εδώ και καιρό είχε αποκοπεί από κάθε παροχή βοήθειας σε τρόφιμα. Ετοίμασα λοιπόν φορτηγά με τα αναγκαία τρόφιμα, έστειλα μήνυμα στο Δίστομο για την άφιξή μας και έτσι βρεθήκαμε στο δρόμο για εκεί, για άλλη μια φορά, η Κλειώ και εγώ. Όταν φτάσαμε στα όρια του χωριού, μας συνάντησε μια επιτροπή, με τον παπά στη μέση. Έναν παλαιών αρχών πατριάρχη, με μακριά, κυματιστή, λευκή γενειάδα. Δίπλα του στεκόταν ο αρχηγός των ανταρτών, με πλήρη εξάρτυση. Ο παπάς πήρε το λόγο και μας ευχαρίστησε εκ μέρους όλων που ήρθαμε με τρόφιμα. Μετά πρόσθεσε: «Εδώ είμαστε όλοι πεινασμένοι, τόσο εμείς οι ίδιοι, όσο και οι Γερμανοί αιχμάλωτοι. Τώρα, εάν εμείς λιμοκτονούμε, είμαστε τουλάχιστον στον τόπο μας. Οι Γερμανοί δεν έχουν χάσει μόνο τον πόλεμο, είναι επιπλέον και μακριά από την πατρίδα τους. Δώστε τους το φαγητό που έχετε μαζί σας, έχουν μακρύ δρόμο μπροστά τους». Σ’ αυτή του τη φράση γύρισε η Κλειώ το βλέμμα της και με κοίταξε. Υποψιαζόμουν τι ήθελε να μου πει με αυτό το βλέμμα, αλλά δεν έβλεπα πλέον καθαρά. Απλά στεκόμουν κι έκλαιγα.»

Αφηγείται ο Μίκης Θεοδωράκης για τον άλλο «μεγάλο» της σύγχρονης Ελληνικής μουσικής: «Ο Μάνος Χατζιδάκις ήταν «διαφορετικός» παντού και σε όλα. Χαρακτηριστικό του γνώρισμα, η πρώιμη ωριμότης του. Διέθετε ένα ένστικτο και εκλεπτυσμένο γούστο που τον βοηθούσε να ανακαλύπτει την ομορφιά και την αλήθεια, εκεί που οι άλλοι ήσαν ακόμα ανυποψίαστοι. Ήταν οικείος, πάντα μέχρι του σημείου που εκείνος ήθελε, πάντα αυτός έθετε τους «κανόνες του παιχνιδιού» . Όταν μιλούσε, διατύπωνε τόσο άρτια, με τόσο άψογα ελληνικά και τόσο τέλεια τεκμηριωμένα, ο,τιδήποτε έθιγε, που σε έπειθε χωρίς δεύτερη σκέψη. Είχε μια «μεγαλοπρέπεια», ένα κύρος, μπροστά του δεν υπήρχε δεύτερη γνώμη. Σε καθήλωνε μονάχα με ένα βλέμμα, ήταν ένας γόης. Ως άνθρωπος, ως διανοούμενος και ως συνθέτης, ένα δώρο των Θεών στην χώρα μας!»

Και κάτι ακόμη από τη ζωή του τρισμέγιστου Χατζηδάκι: «Σε κατάστημα πωλήσεων δίσκων της αθηναϊκή οδού Καραγεώργη της Σερβίας, οι πελάτες ήταν προχθές σε μια στιγμή πρόσκοποι. Και ερχόντουσαν από πολύ μακριά. Από τη Μαδαγασκάρη. Ζήτησαν να αγοράσουν δίσκους ελληνικής μουσικής. Η πωλήτρια τους υπέδειξε, μεταξύ άλλων, «Τα παιδιά του Πειραιά». Οι πρόσκοποι δεν δέχτηκαν. «Αυτόν τον ξέρουμε καλά. Τον έχουμε και στην πατρίδα μας.» Υπερηφάνεια για την Ελληνίδα πωλήτρια για λογαριασμό της ελληνικής μουσικής, έκδηλη υπερηφάνεια και σε έναν κύριο, που καθότανε στο βάθος του μαγαζιού αμίλητος, παρακολουθώντας ασκαρδαμυκτί όσα λεγόντουσαν. Η συζήτηση συνεχίζεται. Και η διαλογή των δίσκων. Τέλος, οι μικροί βρήκαν αυτό που ήθελαν. Ένα δίσκο με πολλά τραγούδια του Χατζιδάκι.

-Πόσο κάνει;

-200 δραχμές.

-Δεν έχουμε τόσα χρήματα. Μας κάνετε τη χάρη να τον ακούσουμε λίγο τουλάχιστον, προσέθεσαν ντροπαλά.

Πριν η πωλήτρια απαντήσει, βεβαίως καταφατικά, μια φωνή ακούστηκε από το βάθος του μαγαζιού:

-Δώσε τον δίσκο στα παιδιά, Καίτη. Θα τον πληρώσω εγώ. Είπε μάλιστα, θα τον …πληρώσω εγώ.

-Γιατί μας τον χαρίζει ο κύριος; Είναι τόσο πλούσιος; Μήπως είναι ο Ωνάσης; ρώτησαν με παιδική αφέλεια.

-Ο Ωνάσης όχι. Είναι ο Μάνος Χατζιδάκις.» (Από άρθρο της Μαρίας Ρεζάν στην Εφημερίδα «Ελευθερία» – 1963 -Πηγή: logomnimon. wordpress. com)

Τι περισσότερο θα μπορούσαμε να προσθέσουμε εμείς για τον μέγιστο και αξέχαστο Μάνο Χατζιδάκι, που έφυγε από τη ζωή τέτοια μέρες το 1994;

Αν πιστεύετε στη δύναμη της προσευχής (εγώ ναι), κάντε μια προσευχή για τα παιδιά που γράφουν διαγωνισμούς ή Πανελλήνιες εξετάσεις. Δίνουν μια δύσκολη μάχη, κάτω από τις αντίξοες συνθήκες ης πανδημίας που προηγήθηκε και κάποια προβλήματά της διαρκούν ακόμη. Δίνουν μια μάχη… Ο «πόλεμος» που λέγεται ζωή, θα πάρει όμως πολλά χρόνια τους για να κερδηθεί τελικά.

Τώρα που καλοκαίριασε και «σφίγγουν» οι ζέστες έχετε στο νου σας να αφήνετε στο πεζοδρόμιο ή κάπου αλλού μπροστά στο σπίτι σας ένα δοχείο ή μπολ με νερό, για τα αδέσποτα ζωάκια, σκυλιά και γάτες, αλλά και τα πουλιά, που κυνηγούν ακόμη και τα ψίχουλα από το τραπέζι μας, γιατί διψάνε, γιατί πεινούν. Ακόμη κι αυτές οι απλές συχνές πρωτοβουλίες όλων μας είναι πολιτισμός, είναι νοικοκυριό.

Προφυλακίστηκε η 35χρονη γυναίκα που κατηγορείται για την επίθεση με βιτριόλι σε βάρος της 34χρονης Ιωάννας. Η κατηγορούμενη φέρεται να έκανε χρήση του δικαιώματος της σιωπής, γι’ αυτό και η παρουσία της στο ανακριτικό γραφείο διήρκησε ελάχιστα. Ανεξάρτητα από το αν θα επιβεβαιωθεί ή όχι η ενοχή της, ο ντόρος που προκάλεσε ήδη αυτή η αποτρόπαια πράξη (για λόγους ερωτικής αντιζηλίας, όπως διαδίδεται) είναι αντιστρόφως ανάλογο ενός παλιού και ξεχασμένου εκδικητικού μέσου. Φαινόμενα των καιρών ή «η Ελλάδα ποτέ δεν …αλλάζει»…

H Ελλάδα είναι η χώρα που ένας φαρμακοβιομήχανος «πλακώνεται» στο ξύλο μ’ ένα σουβλατζή για τα ποδοσφαιρικά. Και υποστηρίζουν και οι δυο την …ίδια ομάδα.

Ανέκδοτο: Η δασκάλα, λίγο πριν τη λήξη της σχολικής χρονιάς, προσπαθεί να πείσει τους μικρούς μαθητές της να αγοράσουν από μια αναμνηστική φωτογραφία που έβγαλε όλη η τάξη, λέγοντας ότι «μετά από κάποια χρόνια θα τη δείχνετε καμαρώνοντας και θα λέτε π.χ. εδώ είναι η Μαρία που έγινε γιατρός κι αυτός είναι ο Κωστάκης που έγινε δικηγόρος». Οπότε διακόπτει ο μικρός Τοτός, συμπληρώνοντας: «Κι αυτή είναι η μακαρίτισσα η δασκάλα μας».

«Μας φτάνει να μιλήσουμε απλά, όπως πεινάει κανείς απλά, όπως αγαπάει, όπως πεθαίνουμε απλά.» (Τάσος Λειβαδίτης.)