Ακόμη λοιπόν μια «ανοιχτή πληγή» για τη χώρα μας… Γιώργου Τσιντσίνη – Δελτίο θυέλλης

Φόβος δεν είν’ ο Ερντογάν….

Για τον ιό φοβάμαι.

Μην έρθει πάλι ξαφνικά

σε καραντίνα να ‘μαι.

Καλημέρα σας, με την ευχή για υγεία σε όλους τους αναγνώστες και στις αναγνώστριες, σε όλον τον κόσμο. Στην εποχή μας αυτή η ευχή προτάσσεται και κυριαρχεί… Είμαστε στην αρχή ενός περίεργου καλοκαιριού, αφού η πανδημία δείχνει μεν να υποχωρεί, αλλά τίποτε δεν μας υπόσχεται την ανέφελη συνέχεια, αφού το αποτύπωμά της παραμένει ισχυρό, όχι μόνο για τις εκατοντάδες χιλιάδες ζωές που χάθηκαν και χάνονται σε όλον τον πλανήτη, αλλά και για το φόβο που κυριαρχεί παντού για ένα πιθανό δεύτερο κύμα κρουσμάτων, αφού τίποτε δεν έχει κριθεί ακόμη για την αποτελεσματική θεραπεία και δεν έχει βρεθεί προς το παρόν ένα εμβόλιο που θα πείθει για τον ίδιο λόγο. Οι έρευνες των επιστημόνων προχωρούν, τα νέα αλληλοσυγκρούονται μεταξύ τους καθημερινά, οι μνήμες του εγκλεισμού -αν και μας έσωσαν απ’ τα χειρότερα- έγιναν η συχνή, εφιαλτική …παρέα μας.

Πολλοί προσέχουμε, τηρούμε τους κανόνες υγιεινής, τις αποστάσεις μεταξύ μας, ακολουθούμε τις οδηγίες των ειδικών. Αρκετοί άλλοι όμως «βολεύονται» να θεωρούν τα νέα δεδομένα για την πανδημία σαν θεωρίες συνωμοσίας, για να μας τρομάξουν τάχα και να φέρουν κοσμογονικές αλλαγές, στις εθνικές οικονομίες, την εργασία, ακόμη και στα προσωπικά δεδομένα μας, στις δημοκρατίες και τα κάθε λογής καθεστώτα που κυβερνούν ολόκληρους λαούς. Η ταλάντωση του εκκρεμούς που έφερε ο κορωνοϊός δεν λέει να σταματήσει στο κάθετο κέντρο του και είναι ακόμη άγνωστο το πότε και το πώς, με πόσες ακόμη ζημιές και απώλειες, κυρίως σε ανθρώπινες ζωές θα «πληρώσουμε τη νύφη»..

Η «θύελλα» που ενέσκηψε από τις αρχές του περασμένου Μάρτη δεν άλλαξε μόνο τους τρόπους της ζωής μας, τα πορτοφόλια μας κτλ. Κυρίως άλλαξε τον ψυχισμό μας, ειδικότερα των ηλικιωμένων συμπολιτών μας, που νιώθουν πως βρίσκονται στο μάτι ενός κυκλώνα, απρόβλεπτου, αναπάντεχου και απειλητικού για την ίδια τη ζωή τους.

Ακόμη και στη χώρα μας, που επαξίως τα κατάφερε και πλήρωσε έναν από τους μικρότερους «λογαριασμούς» στην πανδημία, αυτή η αλλαγή του ψυχισμού δείχνει να αφήνει ισχυρό αντίκτυπο σε όλες τις ηλικίες κι ακόμη δεν ξέρουμε πού και πώς θα μας κοστίσουν αυτές οι αλλαγές.

Το καλοκαίρι, ο ήλιος και η θάλασσα της γαλανής μας πατρίδας δείχνουν να «βάζουν πλάτη» λειαίνοντας ευεργετικά όλα τα παραπάνω, αλλά η αβεβαιότητα του εγγύτερου μέλλοντος είναι φυσικό να γίνεται μόνιμο «αγκάθι» στην ψυχολογία μας, όσο κι αν είμαστε φύσει αισιόδοξοι, όσο κι αν ελπίζουμε στο φιλότιμο και στην έμφυτη αλληλεγγύη μας, όσο κι αν πολλοί νιώθουν ότι είμαστε στην αγκαλιά του Θεού και θα μας προστατέψει.

Η σταδιακή χαλάρωση των περιοριστικών μέτρων, μπορεί μεν να συνέπεσε με την ύφεση της πανδημίας και το άδειασμα των υγειονομικών μονάδων εντατικής θεραπείας, αλλά παράλληλα η επιστροφή στην κανονικότητα και κάποιες αστοχίες ανάμεσα στον πληθυσμό προκαλούν και νέα κρούσματα (περιορισμένα ωστόσο) αλλά ακόμη και σε περιοχές που μέχρι τώρα είχαμε μηδενικούς αριθμούς, όπως για παράδειγμα στη Μαγνησία. Αυτές οι αντιφάσεις είναι εύλογο να ανησυχούν τους πολίτες, ενώ μεγάλο ερωτηματικό παραμένει το τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε όταν θ’ ανοίξουν όλες οι τουριστικές δομές, σε λίγες μέρες. Τι θα μας φέρουν άραγε οι -κατά τα άλλα ευπρόσδεκτοι- ξένοι τουρίστες; Ένα ερώτημα που ακόμη και οι πιο ειδικοί, πολιτική ηγεσία και επιστήμονες, μόνο να υποθέτουν μπορούν ακόμη, χωρίς καμιά σίγουρη πρόβλεψη ή -ακόμη χειρότερα- βεβαιότητα. Θέλουμε την ευεργετική για την οικονομία μας «ένεση» του τουρισμού, αλλά -εν πολλοίς- το υγειονομικό αποτέλεσμα ίσως το παίξουμε στα …ζάρια.

Δεν υπάρχουν περιθώρια για χαλάρωση και εφησυχασμό, ο κορωνοϊός είναι εδώ και αντεπιτίθεται. Η μη τήρηση των μέτρων ατομικής υγιεινής και προστασίας και συμπεριφορές ανεύθυνες, ενισχύουν την αλυσίδα μετάδοσης του ιού. Αυτό δείχνουν τα τελευταία στοιχεία που καταγράφουν «ανησυχητική αύξηση των κρουσμάτων και μάλιστα σχετικά νωρίς», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η καθηγήτρια Επιδημιολογίας στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ και πρόεδρος του Ινστιτούτου Προληπτικής, Περιβαλλοντολογικής και Εργασιακής Ιατρικής Prolepsis, Αθηνά Λινού.

Σε πορεία αντίστροφης μέτρησης 84 ημερών μέχρι τον Σεπτέμβριο, όταν και αναμένεται η Άγκυρα να στείλει πλοίο που θα πραγματοποιήσει σεισμικές έρευνες σε περιοχές που έχουν οριοθετηθεί με βάση το τουρκολιβυκό μνημόνιο, κινούνται οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Όπως διευκρινίζει, σε κύριο θέμα της η εφημερίδα «Καθημερινή» «η Αθήνα κάνει αυτό τον υπολογισμό με βάση τις 90 ημέρες που συνήθως απαιτούνται από την ημέρα δημοσίευσης των αιτημάτων της τουρκικής κρατικής εταιρείας πετρελαίου ΤΡΑΟ και την υλοποίησή τους. Αυτή τη φορά οι έρευνες αφορούν 24 οικόπεδα που ήδη έχουν διαχωρισθεί και εκτείνονται από τα βόρεια της Ρόδου μέχρι τα νοτιοανατολικά της Κρήτης. Παρά το τρίμηνο που εκτιμάται ότι θα χρειαστεί, με βάση τις προβλέψεις της τουρκικής γραφειοκρατίας, η Αθήνα είναι προετοιμασμένη για το ενδεχόμενο ενός «καύσωνα διαρκείας» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, καθώς η Άγκυρα επαναφέρει στο προσκήνιο την ευθεία αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και απειλεί να ανοίξει και πάλι τη στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών στα νησιά του Αιγαίου και τον Έβρο. Η Αθήνα αναμένει τις επόμενες κινήσεις του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μετά τη δημοσίευση στην εφημερίδα της κυβερνήσεως των οικοπέδων που αποτυπώνουν τις διεκδικήσεις της Άγκυρας, με βάση το τουρκολιβυκό μνημόνιο, καθώς φθάνουν σε απόσταση έξι ναυτικών μιλίων από τα ελληνικά νησιά.»

Ακόμη λοιπόν μια «ανοιχτή πληγή» για τη χώρα μας… Μια πληγή που φορτώνει δραματικά τα πιθανά προβλήματα που θα προκύψουν εξ αιτίας της. Και όσο κι αν φαίνεται δύσκολη η λύση, προβάλλει αναπόφευκτη και όλα δείχνουν πως πρέπει κάποια στιγμή να ξεμπερδεύουμε τελεσίδικα με τον κακό γείτονα. Και μακάρι αυτό να γίνει ειρηνικά για το καλό και των δύο λαών, όσο κι αν η Άγκυρα προκαλεί…. Και προκαλεί διαρκώς, αισχρά, παρανοϊκά και εσκεμμένα. Κατά τα άλλα, αν τολμήσουν, «μαύρο φίδι που τους έφαγε».

Για άλλη μία μέρα οι Τούρκοι ασχολούνται με τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ στρατηγό Φλώρο. Οι συνεχόμενες αναφορές του έχουν ανησυχήσει τα «γειτονικά» ΜΜΕ καθώς βλέπουν πως η χώρας μας είναι έτοιμη για όλα και πως δεν είναι εύκολο να τα βάλεις μαζί της. Τη στιγμή που η Τουρκία απειλεί σε ξηρά, αέρα και θάλασσα, επιχειρεί να διασπάσει την ελληνική κυριαρχία και απειλεί ακόμα και την Κύπρο με στρατιωτικά μέσα, η απάντηση από την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων σίγουρα προκαλεί αμφιβολίες στα τουρκικά επιτελεία για τα ανθελληνικά σχέδια. «Με το ένστικτο της εθνικής μας επιβίωσης κανένας δεν θα παίξει»! Ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος, μετέφερε αυτό το μήνυμα αποφασιστικότητας σ΄ όλες τις “στοχευμένες” επισκέψεις που έκανε τις τελευταίες ημέρες σε κρίσιμους σχηματισμούς και μονάδες. Στην ΑΣΔΕΝ, στους αλεξιπτωτιστές με τους οποίους έκανε άλμα και ο ίδιος και στον Στόλο. «Ατσαλώστε την ψυχή σας και την καρδιά σας, κλείστε μέσα σας την Ελλάδα και να είστε σίγουροι ότι κανείς δεν μπορεί να μας αγγίξει χωρίς βαρύτατο κόστος… Είναι τώρα η σειρά μας, η βάρδια μας στις πολεμίστρες, στις πολεμίστρες της ξηράς, της θάλασσας και του αέρα. Είμαστε απόγονοι ευκλεών και γενναίων πολεμιστών. Η λαμπρή μας ηρωική παράδοση, θα πρέπει να συνεχιστεί. Ιδιαίτερα αυτήν την εποχή, που τα σύννεφα στη γειτονιά μας ολοένα πυκνώνουν και η γεωπολιτική σκακιέρα έχει πάρει φωτιά, πορευόμαστε με ακαταγώνιστη βούληση, εμπνεόμενοι από το παράδειγμά τους και την ύστατη θυσία των ηρώων μας, έτοιμοι να συντρίψουμε οποιονδήποτε επιβουλέα που θα κάνει το μοιραίο λάθος να μας υποτιμήσει.» Ένα είναι σίγουρο, κανείς δεν τα βάζει με την Ελλάδα. (Πηγή: epilekta)

Απάντηση στους Τούρκους χάκερ που προ ημερών «έριξαν» τη σελίδα του Δήμου Χαλκηδόνος έδωσαν οι Anonymous Greece. Πιο συγκεκριμένα, οι Έλληνες χάκερ «έριξαν» τη σελίδα του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, εξηγώντας χαρακτηριστικά τα εξής: «Μετά από επίθεση που δέχθηκε η Ελλάδα και συγκεκριμένα ένας δήμος της Ελλάδας (κάτι ασήμαντο για εμάς) από την Τουρκία, προχωρήσαμε και εμείς σε επίθεση. Το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών είναι εκτός. Θα θέλαμε να ενημερώσουμε τους Μογγόλους να ηρεμήσουν, γιατί θα χάσουν τη μπάλα». Αμ πώς;

«Ελλάδα και Ιταλία απέδειξαν, σήμερα (Σ.Σ.: μέσα σ’ ένα πρωινό – την περασμένη Τρίτη), πώς δύο γείτονες μπορούν να μετατρέπουν τη θάλασσα που τις περιβάλλει σε ήρεμα νερά προόδου και ανάπτυξης. Εύχομαι ανάλογες συμφωνίες να υπάρξουν και μεταξύ άλλων χωρών της περιοχής», αναφέρει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, σε δήλωσή του για τη συμφωνία μεταξύ Αθήνας και Ρώμης περί καθορισμού ΑΟΖ.

Τώρα είναι μάλλον η σειρά της Αλβανίας να συμφωνήσει για ΑΟΖ με την Ελλάδα, αν της το επιτρέψει φυσικά ο… «νταβατζής» της Ερντογάν.

Ένας άντρας, ένα κοριτσάκι 8 ετών και μία ελεφαντίνα με το μωρό της, σκοτώθηκαν πρόσφατα βάναυσα… Τρία έθνη, τρεις ιστορίες, αλλά ένας και τραγικός ο λόγος: Η ανθρώπινη σκληρότητα. Ο Τζορτζ Φλόιντ σκοτώθηκε λόγω ρατσισμού. Η Ζόρα Σαχ δολοφονήθηκε επειδή απελευθέρωσε μερικούς παπαγάλους από το κλουβί του ιδιοκτήτη τους και η έγκυος ελεφαντίνα τράφηκε με έναν ανανά γεμάτο εκρηκτικά, σκοτώνοντας εκείνη και το μωρό που κυοφορούσε στη μήτρα της. Σχεδόν παντού η βία επιμένει, ανάλγητη και κόντρα στον πολιτισμό που επιμένουν να λανσάρουν οι πλειοψηφίες των ανθρώπων.

Ελισσάβετ Σκούφα, βουλευτής Σύριζα κι εκπαιδευτικός, απευθυνόμενη στην υπουργό Παιδείας: «Με κάνετε να πονηρεύομαι ότι ακριβώς και η εισαγωγή της διδασκαλίας της αγγλικής γλώσσας στο Νηπιαγωγείο κάποιο άλλο ειδικό κρυμμένο συμφέρον εξυπηρετεί. Μήπως αποτελεί και αυτό επιταγή αμερικανικών σχολών, αμερικανικών πανεπιστημίων; Θέλετε να επιβάλλετε, να καρατομήσετε την προσωπικότητα των νηπίων σε τόσο τρυφερή ηλικία, των τεσσάρων ετών, επιβάλλοντάς τους την εκμάθηση των αγγλικών;»… Άλλη μια κρυμμένη …διάνοια, που ξαφνικά …πονηρεύεται.

Θα αναφερθώ πάλι στην ωριμότητα των μικρών παιδιών, που παρά την μετ’ εμποδίων επανέναρξη λειτουργίας των σχολείων, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, επέδειξαν ασυνήθιστη πειθαρχία, σύμφωνα με τις υποδείξεις εκπαιδευτικών και γονέων, καθώς η σχολική χρονιά βαίνει στη λήξη της σε λίγες βδομάδες. Μπράβο και πάλι μπράβο… Τα μικρά παιδιά μας …διδάσκουν.

Χαίρομαι και θα έλεγα ότι συγκινούμαι κιόλας όταν βλέπω συμπολίτες και συμπολίτισσες κάθε ηλικίας, από μικρά παιδιά έως και ηλικιωμένους, να διατρέχουν προσεκτικά την πόλη με τα ποδήλατά τους. Παρ’ όλο που στερούμαστε ποδηλατοδρόμους είναι πολλοί εκείνοι που διαλέγουν για τις μετακινήσεις τους το συγκεκριμένο δίκυκλο, που ούτε θορυβεί ούτε ρυπαίνει το περιβάλλον και είναι μια άριστη λύση για την κίνηση μέσα στον αστικό ιστό. Αν υπήρχαν και τα κράνη, που οι περισσότεροι αποφεύγουν ή στερούνται, θα είχε μεγιστοποιηθεί και η ασφάλεια των δικυκλιστών.

«Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν. Εγώ τον έρωτα τον αντιλαμβάνομαι σαν την πιο φοβερή χειραψία προς τη ζωή. Αν μου πάρεις τον έρωτα από μέσα μου, θα μου πάρεις τη ζωή μαζί. Ο Έρωτας είναι πολιτική πράξη. Η ευτυχία είναι, για μένα, σαν ένα παλιό κινέζικο βάζο που θέλει συνεχώς να το σμιλεύεις. Ο ορισμός της ευτυχίας είναι να μην την ψάχνεις προς την πρόστυχη κατεύθυνση. Να σου αρκεί ο ευδαιμονισμός αυτού που σου προσφέρεται. Ταξίδι σημαίνει ο κάθε δρόμος να σε πηγαίνει στην άκρη του εαυτού σου. Μέσα από το ταξίδι μπορεί ο καθένας να μάθει ποιος είναι. Ποιον ρόλο αντιπροσωπεύει στη ζωή του. Ποιος είναι ο ρόλος που του ταιριάζει. Μπορεί να είναι πολλοί. Διαλέγεις και παίρνεις. Ονειρεύομαι να ταξιδέψω παντού. Αυτή την περίοδο ξαναδιαβάζω την «Ωμότητα των Πραγμάτων» του Φράνσις Μπέικον. Κάπου λέει: «Λόγω της απληστίας μου για τη ζωή, δεν παίζω το παιχνίδι του θανάτου όπως κάνουν μερικοί. Η ζωή είναι τόσο μικρή, που όσο μπορώ να κινούμαι, να βλέπω, να αισθάνομαι, θέλω να εξακολουθώ να υπάρχω.» Έτσι αισθάνομαι κι εγώ. Κι ας είναι η ζωή χωρίς νόημα…» (Μαλβίνα Κάραλη – 7 Ιουνίου του 2002, έφυγε από τη ζωή. – Πηγή: lifo. Gr)

Επειδή εσχάτως στο διαδίκτυο έχουμε «πήξει» από λογοτεχνίζοντες του στυλ «κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα», δανείζομαι από ανάρτηση της αξιόλογης διαδικτυακής μου φίλης και ποιήτριας Εύας Λιόλιου: «Ώστε θες να γίνεις συγγραφέας; – του Τσαρλς Μπουκόφσκι: Αν δεν βγαίνει από μέσα σου ορμητικά σε πείσμα όλων, μην το κάνεις. Αν δε βγει απρόσκλητο από την καρδιά κι απ’ το μυαλό σου κι απ’ το στόμα κι απ’ τα σωθικά σου, μην το κάνεις. Αν κάθεσαι με τις ώρες και κοιτάς την οθόνη του υπολογιστή σου ή σκύβεις σαν καμπούρης πάνω από τη γραφομηχανή σου ψάχνοντας βασανιστικά τις λέξεις, μην το κάνεις. Μην το κάνεις για τα λεφτά ή για τη δόξα. Ασ’ το καλύτερα. Αν το κάνεις γιατί νομίζεις πως θα σου φέρει γυναίκες ή άντρες στο κρεβάτι σου, μην το κάνεις. Αν κάθεσαι εκεί πέρα και γράφεις ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια, μην το κάνεις. Αν ζορίζεσαι όταν σκέφτεσαι να το κάνεις, τότε μην το κάνεις. Αν προσπαθείς να γράψεις όπως άλλος, ξέχνα το. Ασ’ το καλύτερα. Αν περιμένεις να βγει μουγκρίζοντας από μέσα σου, τότε περίμενε υπομονετικά. Κι αν δεν βγει με βαθύ βρυχηθμό, κάνε κάτι άλλο. Αν πρέπει πρώτα να το διαβάσεις στη γυναίκα σου ή στην γκόμενά σου ή στον γκόμενό σου ή στους γονείς σου ή σε οποιονδήποτε άλλον, δεν είσαι έτοιμος να γίνεις συγγραφέας. Μην γίνεις σαν τόσους και τόσους γραφιάδες, μην γίνεις σαν κι αυτούς τους μύριους που αυτοαποκαλούνται συγγραφείς, μην γίνεις κουτός και πληκτικός και ξιπασμένος, μην αφήνεις την αυταρέσκεια να σε κατασπαράξει. Οι βιβλιοθήκες του κόσμου έχουν πνιγεί στο χασμουρητό με το σινάφι σου. Μην προστεθείς κι εσύ σ’ αυτούς. Μην το κάνεις. Αν δεν εκτοξεύεται απ’ την ψυχή σου σαν πύραυλος, Ασ’ το καλύτερα. Καν’ το μονάχα αν νιώσεις ότι το να μην το κάνεις θα σε οδηγήσει στην τρέλα, στην αυτοκτονία ή στο φόνο. Αλλιώς, μην το κάνεις. Αν δεν νιώσεις ότι ο ήλιος μέσα σου σου καίει τα σπλάχνα, μην το κάνεις. Όταν έρθει στ’ αλήθεια η ώρα, κι αν έχεις το χάρισμα, θα συμβεί από μόνο του και θα συνεχίσει να συμβαίνει ώσπου να πεθάνεις ή ώσπου να πεθάνει εκείνο. Άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει. Ποτέ δεν υπήρξε. Τσάρλς Μπουκόφσκι. (Mτφρ.: Σώτη Τριανταφύλλου).»

Όλοι αυτοί, οι δήθεν άνετοι, που δεν παίρνουν μέτρα προφύλαξης κατά της πανδημίας και διαδίδουν ότι τάχα έχουμε κοροϊΔοιό, αν -ο μη γένοιτο- νοσήσουν, πρόκειται ποτέ να παραδεχτούν ότι υπήρξαν επιπόλαιοι και ανεγκέφαλοι; Και σ’ αυτή την τραγική εξέλιξη πρόκειται ποτέ να ζητήσουν συγνώμη από τους συμπολίτες τους ή τους συγγενείς τους επειδή διέσπειραν οι ίδιοι τον ιό; Διότι συνήθως τις τζάμπα μαγκιές δεν τις πληρώνουν οι εμπνευστές τους, αλλά τις χρεώνεται το κοινωνικό σύνολο.

Να, όμως που υπάρχει και η άλλη πλευρά του φεγγαριού (the other side of the moon)…. Με εντυπωσίασε η -μη ποδοσφαιρική- δημόσια δήλωση του προπονητή της Νίκης Βόλου Στάικου Βεργέτη, που αναφέρει τα εξής: «Δεχόμενος γροθιά στο στομάχι, υψώνω ασπίδα προστασίας για δύο νέα, αξιόλογα παιδιά και για τις οικογένειές τους, που άθελά τους κόλλησαν τον ιό, με αποτέλεσμα να πέσουν στο λάκκο των λεόντων της αδυσώπητης κριτικής μίας σάπιας κοινωνίας, η οποία μέσα από την τηλεόραση και τα διαδικτυακά σχόλια στα sites έδειξε το πραγματικό της προσωπείο. Αγάπη σημαίνει γελάω με το γέλιο σου, σκουπίζω το δάκρυ σου, σέβομαι τη στεναχώρια σου. Αυτό μας δίδαξε ο Χριστός, μ’ αυτό πρέπει να ζούμε κι αυτό να μάθουμε στα παιδιά μας.»

«Αδύνατον τ’ αληθές λαθείν» (Μένανδρος).

Δεν μου λες, λεβέντη μου Χαρδαλιά, πότε τελικά θα είμαστε έτοιμοι για τα …πανηγύρια;

Εκεί στη Μετεωρολογία δεν έχετε βρει ακόμη κανένα κολπάκι για να τρικλοποδιάζετε τις καθημερινές συννεφιές και τις μπόρες, που μας έχουν πρήξει καλοκαιριάτικα;

Φταρνίστηκε ένας στο διπλανό αυτοκίνητο κι’ ο άλλος πέρασε με κόκκινο.

Αφού διαδίδουν και γράφουν ότι τάχα «το καρπούζι είναι το …βιάγκρα της φύσης», τότε γιατί τα φαρμακεία δεν πουλάνε …καρπούζια; Τι όχι;