Τέτοια ξενέρωτα τερτίπια δεν έκανες ούτε και τότε που ήσουν έφηβος και παρθένος – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης

Δελτίο Θυέλλης – έκδοση 16 Μαΐου

Άντε ν’ ανοίξουν τα «καφέ»,

να πιώ την καφεδιά μου,

μα και τα τσιπουράδικα

να βρω κι εγώ τη …γειά μου.

Ε, ναι… Η αλήθεια πρέπει να λέγεται, άσχετα αν συχνάκις είναι «δεινόν προς κέντρα λακτίζειν»…. Η Ελληνική κοινωνία περνάει μεθαύριο στην 4^η φάση άρσης των περιοριστικών μέτρων, ανοίγοντας μια νέα σειρά επιχειρήσεων, που περισσότερο θα συντείνουν στην ομαλότητα της κοινωνικής μας ζωής και κυρίως του τουρισμού.

Ελπίζουμε ότι επιτέλους θα ξαναβρεθούμε με φίλους και γνωστούς, έστω και έτσι, μεσοβέζικα, «τηρώντας τις αποστάσεις».

Ε, δεν γίνεται όμως, λόγω χάριν, να συναντιέσαι με το «αντικείμενο του πόθου» σου και να χαιρετιέσαι, κουτουλώντας π.χ. τον αγώνα σου με τον αγκώνα της άλλης. Τέτοια ξενέρωτα τερτίπια δεν έκανες ούτε και τότε που ήσουν έφηβος και παρθένος. Θα μου πεις, αν συνεχιστεί κι άλλο λίγο αυτό το χάλι (αρχικά της καραντίνας και τώρα της …ημι-καραντίνας), άντρες και γυναίκες, πάλι ως παρθένοι και …παρθένες θα λογιζόμαστε, αφού θα έχουμε ξεχάσει για τα καλά ένα φιλί, μια αγκαλιά, τον έρωτα που μας στέρησαν οι συνθήκες. Κι ας έλεγε μέχρι χθες η λαϊκή σοφία, ότι «δυο πράγματα δεν ξεχνάς ποτέ στη ζωή σου…. Το ένα είναι το …ποδήλατο».

Ειδικότερα εμείς οι ηλικιακά μεγαλύτεροι (των -ήντα και βάλε…) είναι δυνατόν να σκεφτόμαστε τώρα το ….ποδήλατο; Να γκρεμοτσακιστούμε δηλαδή, πηδαλώντας στην ανηφόρα και μετά να ‘χουμε άλλα ντράβαρα; Ή μήπως τάχα μπορούμε να κάνουμε ….σούζες, με μειωμένη ορατότητα λόγω της μάσκας, που αφαιρεί (με «ισχυρή σύσταση») από την ομορφιά του προσώπου μας; Αλλά πάλι και το φλερτ τύπου «αγκώνα με αγκώνα» μοιάζει χειρότερο από …κάταγμα. Έλεος…

Στο «ακανθώδες» αυτό ζήτημα εδώ δεν μπορούν να συνεννοηθούν η Κυβέρνηση με την επιστήμη…. Η μεν υπουργός Κεραμέως δηλώνει ότι «ο ιός μεταδίδεται και με το σάλιο» κι έρχεται η καθηγήτρια πνευμονολογίας Γιαμαρέλλου και λέει «εγώ θα πάω να μεταλάβω». Μετά από αυτές τις αντικρουόμενες απόψεις, λογικό δεν είναι να μπερδεύεται ο πάσα ένας; Και καταλήγεις να χαιρετάς με τον αγκώνα το …ποδήλατο, γιατί αν τολμήσεις να το …φιλήσεις, θα σε περάσουν και για χαζό.

Εν κατακλείδι, τι τα θέλετε – τι τα γυρεύετε; Δύσκολοι καιροί για πρίγκηπες, πριγκίπισσες και …ποδηλάτες. Γι’ αυτό τολμάω να προτείνω μια ρηξικέλευθη, πολιτική, κοινωνική και ιατρική «θεραπεία»: Μετά το τρίτο 25ράκι (με γλυκάνισο ή άνευ) τα ξεχνάς όλα και παύεις να έχεις υπαρξιακά και ερωτικά διλήμματα…

Αν δεν μπορεί να βρεθεί ένα κοντέινερ, για να γίνει πρόχειρο εξεταστήριο ασθενών στο Κέντρο Υγείας Αλμυρού, ένα από τα μεγαλύτερα και πιο «φορτωμένα» από περιστατικά στην ηπειρωτική Ελλάδα, τότε για ποια ενίσχυση της Δημόσιας Υγείας μιλάτε, κύριοι της Κυβέρνησης, κύριοι Βουλευτές, Περιφερειάρχες, Δήμαρχοι κτλ. κτλ.;

Και διαχρονικά ακόμη μια ερώτηση προς τους Κυβερνώντες, πριν και τώρα: Πόσο ακόμη θα αντέξει αυτός ο τόπος -η περιοχή του Αλμυρού- την παντοειδή υποβάθμιση; «Σηκώνει» -λέτε- να γίνει ακόμη μικρότερο ….χωριό, απ’ όσο ήδη το καταντήσατε;

Ανάμεσα σε πρόωρες εκλογές ή απλώς ανασχηματισμό θέλουν κάποιοι να …τραμπαλίζεται ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Και θέλω να πω τη γνώμη μου ειδικότερα για την πιθανότητα πρόωρων εκλογών: Δεν ξέρω αν και πόσο θα ήταν κομματικά ωφέλιμο να στηθούν κάλπες μέσα στο φετινό καλοκαίρι. Ξέρω όμως ότι σίγουρα θα ήταν εθνικά καταστροφικό, κόντρα σε όσα σήμερα απειλούν τη χώρα μας.

Από τα παγκόσμια «σημάδια» των δύσκολων καιρών που διάγουμε… «Ψυχρή υποδοχή επιφύλαξε το νοσηλευτικό προσωπικό ενός νοσοκομείου στις Βρυξέλλες στην πρωθυπουργό της χώρας Σοφί Βιλμές, γυρίζοντας τις πλάτες τους προς τα εκείνη, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής της στο μέτωπο της μάχης εναντίον της πανδημίας του νέου κορωνοϊού. Οι νοσηλευτές παρατάχθηκαν σε μια σειρά στην είσοδο του νοσοκομείου Saint Pierre στις Βρυξέλλες και, μόλις το κυβερνητικό όχημα που μετέφερε την πρωθυπουργό εμφανίστηκε, γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη τους. Το προσωπικό διαμαρτύρεται για τις ελλείψεις πόρων στα νοσοκομεία και για την έκδοση διαταγμάτων που θα μπορούσαν να τους υποχρεώσουν να εργάζονται, εφόσον το απαιτήσει η κρίση της Covid-19, γράφει ο βελγικός Τύπος. «Οι πολιτικοί μας γυρίζουν την πλάτη συνεχώς μπροστά στις εκκλήσεις μας για βοήθεια», είπε ένας νοσηλευτής, που δεν θέλησε να κατονομαστεί, στο κρατικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο RTBF. «Οι ομάδες είναι υποστελεχωμένες και το ποσοστό της υπερκόπωσης το αποδεικνύει». Εκπρόσωπος τύπου της Βιλμές επισήμανε πάλι ότι η πρωθυπουργός του Βελγίου συνομίλησε 40 λεπτά με τους εκπροσώπους όσων διαμαρτύρονταν κι ότι η ατμόσφαιρα εντός του νοσοκομείου ήταν πιο φιλική. «Υγειονομική κατάσταση, μέτρα προστασίας, ψυχολογικό βάρος, αναγνώριση της αξίας του επαγγέλματος, χρηματοδότηση των δομών υγείας, όλα τα θέματα συζητήθηκαν», έγραψε σε tweet η επικεφαλής της βελγικής κυβέρνησης. Θυμίζουμε, ότι το Βέλγιο καταμετρά 55.280 επιβεβαιωμένα κρούσματα Covid-19 και 9.052 θανάτους.

Σε άλλη περίπτωση πρωθυπουργικές ..κασκαρίκας: Καθώς κανένας δεν (πρέπει να) εξαιρείται από τα μέτρα για την προστασία από τον κορωνοϊό, μία καφετέρια στη Νέα Ζηλανδία απαγόρευσε την είσοδο λόγω πληρότητας σε έναν πολύ «vip» πελάτη: την πρωθυπουργό της χώρας. Πριν λίγες ημέρες, η Τζασίντα Άρντερν προσπάθησε να πάει σε καφέ στην πρωτεύουσα Ουέλινγκτον για brunch μαζί με τον αρραβωνιαστικό της. Λόγω των μέτρων αποστασιοποίησης που έχουν επιβληθεί στη χώρα εξαιτίας της πανδημίας, ο υπάλληλος του καταστήματος της αρνήθηκε την είσοδο, καθώς υπήρχε πληρότητα στα τραπέζια. Πελάτης που βρισκόταν εκείνη την ώρα στην καφετέρια ανάρτησε το γεγονός στα social media.

Αν στη γειτονιά σας, στο διπλανό ή στο ίδιο σας το σπίτι υπάρχουν παιδιά που ετοιμάζονται -μετ’ εμποδίων λόγω πανδημίας- να γράψουν Πανελλήνιες Εξετάσεις, σεβαστείτε το μόχθο, τον αγώνα και την αγωνία τους και κάντε το κάθε τι που θα τα διευκολύνει. Μη θορυβείτε, μη φωνασκείτε, μη βάζετε τη μουσική στη διαπασών κ.ο.κ.

Καλή επιτυχία, παίδες… Είναι μια μάχη σημαντική (δεν είναι το παν) και μακάρι να την κερδίσετε όλοι και όλες, προσδοκώντας -όπως κι εμείς, οι γονείς και οι παππούδες σας, οι καθηγητές σας- μια καλύτερη Ελλάδα, που δεν θα στέλνει στην ανεργία ή στην ξενιτιά τα παιδιά της. Η προσπάθεια πρέπει να γίνει και το μέλλον είναι όλο δικό σας. Από τούτη εδώ τη στήλη, σας εύχομαι υγεία, δύναμη, πείσμα και επιμονή, πίστη στο Θεό, πάντοτε με χαμόγελο…

«Η δοκιμασία της αναχαίτισης του ιού ήταν ιστορικά πρωτοφανής», γράφει η «Καθημερινή». «Τώρα όμως αρχίζει ένα εγχείρημα εξίσου δύσκολο: Πρέπει να διασωθεί η οικονομία, χωρίς να υποτροπιάσει η πανδημία. Αν στην πρώτη φάση δοκιμάστηκε κυρίως η επάρκεια του κράτους, τώρα πιο κρίσιμος είναι ο ρόλος των πολιτών. Κρίνεται η δυνατότητα της αγοράς να επαναλειτουργήσει, χωρίς να αθετήσει τους υγειονομικούς κανόνες. Θα είναι δύσκολο καλοκαίρι. Αλλά οι συλλογικές αντοχές είναι δοκιμασμένες. Είμαστε έτοιμοι.» Σύμφωνοι, αλλά… Οι δείκτες της ανεργίας διευρύνονται, όσο κι αν χρυσώνουν το χάπι τα επιδόματα που δόθηκαν προς το παρόν σε όσους χάνουν τη δουλειά τους. Η κίνηση στην αγορά είναι ακόμη «μουδιασμένη» είτε γιατί οι καταναλωτές φυλάγονται είτε γιατί -το χειρότερο- φτωχαίνουν. Παράλληλα, ο φετινός τουρισμός παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό κτλ.

Το μόνο παρήγορο είναι ότι οι θάνατοι και τα κρούσματα είτε μειώνονται είτε παραμένουν ελάχιστα, σε σχέση με το κακό που συμβαίνει καθημερινά στον υπόλοιπο κόσμο. Ας ελπίζουμε ότι το φετινό Ελληνικό καλοκαίρι θα μας κρύβει καλόδεχτα θαύματα. Θαύματα για την υγεία μας και για την οικονομία.

Αντέγραψα από το facebook μια από τις φωτογραφίες, με τη βαρυφορτωμένη γιαγιούλα της Ελληνική υπαίθρου κι ένα εξαίσιο και διδακτικό κείμενο που τη συνοδεύει, αναφέροντας: «Δεν ξέρει από δάνεια, πιστωτικές κάρτες, μετοχές… Δεν χρωστάει πουθενά. Δεν έχει πάει ποτέ σε Mall, δεν έχει παρευρεθεί σε δεξιώσεις, δεν έχει κάνει διακοπές σε νησιά, δεν ξέρει από κρέμες ομορφιάς, δίαιτες αδυνατίσματος, και δεν γύρισε ποτέ «κεφάτη απ’ του Βερόπουλου». Δεν πήγε ποτέ. Δεν οδήγησε ποτέ αμάξι, δεν χρησιμοποίησε κομπιούτερ, κινητό τηλέφωνο αφής, φούρνο μικροκυμάτων, εσπρεσιέρα, χύτρα ταχύτητας, ηλεκτρική σκούπα… Το σπιτικό της λάμπει και δεν του λείπει τίποτα! Είναι η μάνα μας, η γιαγιά μας… Λιτή. Και πλούσια συνάμα. Η «άλλη» Ελλάδα μας…

Την περασμένη Δευτέρα ήταν η παγκόσμια Ημέρα Μουσείων και, μετά από καιρό, άνοιξαν πάλι για το κοινό οι αρχαιολογικοί μας χώροι. Στην Ακρόπολη (που η φωτογραφία της διασκορπίστηκε σε πολλά πρωτοσέλιδα από τα εγκυρότερα ΜΜΕ του πλανήτη), κυριάρχησε πάλι ο υψηλός συμβολισμός και η άλλη «αύρα» που συνήθως διαχέει η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία έφτασε στον «ιερό βράχο» πρώτη και καλύτερη και κατόπιν μεταξύ άλλων δήλωσε: «Επισκέφθηκα πριν από λίγο με την Υπουργό Πολιτισμού κυρία Λίνα Μενδώνη την Ακρόπολη, αυτό το παγκόσμιο μνημείο πολιτισμού, το κάλλος και η αρμονία του οποίου έχουν εμπνεύσει και θα συνεχίζουν εσαεί να εμπνέουν ολόκληρο τον κόσμο. Τα μάρμαρα έλαμπαν στον ήλιο, όπως στον στίχο του Γιώργου Σεφέρη. Και με τη φροντίδα στα μοναδικά πολιτιστικά μας μνημεία, με την αγάπη και την αναγνώριση στη διαιώνια αξία τους -και την αυστηρή, βέβαια, τήρηση των υγειονομικών μέτρων- θα σηκωθούμε όλοι μαζί λίγο ψηλότερα». (Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ) – Εύγε, κυρία Πρόεδρε..

Έκανα μια άτυπη σφυγμομέτρηση μεταξύ φίλων, ζητώντας τη γνώμη τους για τον (άκυρο τελικά, όπως αποφάνθηκε η Ιερά Σύνοδος) τριπλό «αφορισμό», από τον πρώην Μητροπολίτη Αιγιαλείας και Καλαβρύτων Αμβρόσιο, σε βάρος των Κεραμέως, Μητσοτάκη και Χαρδαλιά. Οι απαντήσεις τους, όλες κατά του ιεράρχη, δεν γράφονται, γιατί εμπίπτουν στο Νόμο περί Τύπου και είναι επιεικώς μηνύσιμες. Πολλά μπορούσε να γράψει κανείς για την περίπτωση, αλλά μάλλον δεν αξίζει τον κόπο. Ένα είναι βέβαιο: ότι πυκνώνουν τα φαινόμενα, όπου το ποίμνιο αναδεικνύεται πιο σοβαρό από κάποιους ποιμένες του.

Μα και τον ζόρικο Χαρδαλιά τόλμησες να «αφορίσεις», Γέροντα; Τις κατοπινές πιθανές αυτοκτονίες, από τις ανά την Ελλάδα θαυμάστριές του, δεν τις σκέφτηκες; Θα έπαιρνες τέτοιο «κρίμα» στο λαιμό σου, να πάνε μετά …αδιάβαστες; Εδώ όλο το κοριτσομάνι (ανεξαρτήτως ηλικίας) στήνεται απέναντι από τις τηλεοράσεις, κάθε απόγευμα στις 6, όχι για να μάθει για νεκρούς και κρούσματα από τον κορωνοϊό, αλλά να δει αν και πως κουρεύτηκε το παλικάρι; Πρώτη φορά στη δύσμοιρη αυτή χώρα, η «πολιτική προστασία» απειλεί να χωρίσει αντρόγυνα.

Ας σοβαρευτούμε όμως…

«Γυρίσαμε στις Εκκλησίες μας. Ξαναμπήκαμε στους Ναούς μας. Ασπαστήκαμε τις εικόνες μας… Ειδωθήκαμε μεταξύ μας “πρόσωπο προς πρόσωπο”… Ήταν πρωτόγνωρα για μας όσα συνέβησαν. Όχι όμως, πρωτόφαντα στη ζωή της Εκκλησίας…», είπε μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως κ. Άνθιμος, στο κήρυγμά του την περασμένη Κυριακή. «Σε μία προσπάθεια «ιχνηλάτησης του γεγονότος η πανδημία έγινε αφορμή, πολλοί να πέσουν και πολλοί να σηκωθούν και ξεσκέπασε τις διαθέσεις πολλών χριστιανών αδελφών μας. Εξάλλου, τον κυβερνήτη του πλοίου οι τρικυμίες, τον στρατηγό οι μάχες και τον ιερέα οι πειρασμοί, τον κάνουν να φαίνεται ποιος είναι…» Αναφορικά με τη στάση της Πολιτείας είπε απευθυνόμενος στο Εκκλησίασμα: «Όλοι μας δοκιμαστήκαμε. Βλέπαμε κι ακούγαμε όσα είχαν προηγηθεί σε άλλες χώρες του πλανήτη και δοξάζαμε το Θεό που στην πατρίδα μας δεν πρυτάνευσαν οι δείκτες της οικονομίας, δεν επιλέχθηκαν οι αξίες της αγοράς, αλλά προτάχθηκε η αξία «άνθρωπος». Τόσο η Πολιτεία, όσο και η επιστημονική κοινότητα επέλεξαν δύσκολες αποφάσεις, που όμως μας προστάτευσαν. Για την Εκκλησία, ναι! δεν ήταν εύκολο να κλείσει τους Ναούς, όμως έπρεπε…». Είπαμε: υπάρχουν ποιμένες της καταλλαγής και της αγάπης και ποιμένες του φανατισμού και του μίσους.

Γράφηκαν πολλά για τη δίκη και την καταδίκη (ισόβια + 15ετή κάθειρξη για τον καθένα) των δυο δραστών, που βίασαν, βασάνισαν και σκότωσαν την Ελένη Τοπαλούδη, με αποκορύφωμα της δίκης τη γενναία αγόρευση της εισαγγελέως Αριστοτέλειας Δόγκα. Αντί άλλων σχολείων, στη μνήμη του άτυχου θύματος, που στη μοιραία θέση της θα μπορούσε να είναι η κόρη ή η εγγονή του καθενός μας, αφιερώνω ένα ποίημα του αείμνηστου Γιάννη Ρίτσου: «Ποτέ δε φεύγουν τα νεκρά παιδιά απ’ τα σπίτια τους, τριγυρίζουν εκεί, μπλέκονται στα φουστάνια τής μητέρας τους την ώρα που εκείνη ετοιμάζει το φαΐ κι ακούει το νερό να κοχλάζει σα να σπουδάζει τον ατμό και το χρόνο. Πάντα εκεί… Και το σπίτι παίρνει ένα άλλο στένεμα και πλάτεμα σάμπως να πιάνει σιγαλή βροχή καταμεσής καλοκαιριού, στα ερημικά χωράφια. Δεν φεύγουν τα νεκρά παιδιά. Μένουν στο σπίτι κι έχουν μια ξέχωρη προτίμηση να παίζουν στον κλεισμένο διάδρομο και κάθε μέρα μεγαλώνουν μέσα στην καρδιά μας, τόσο που ο πόνος κάτω απ’ τα πλευρά μας, δεν είναι πια απ΄ τη στέρηση μα απ’ την αύξηση. Κι αν κάποτε οι γυναίκες βγάζουν μια κραυγή στον ύπνο τους, είναι που τα κοιλοπονάνε πάλι.»

«Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος. Και όσο ο παρονομαστής διογκώνεται προς το άπειρο, τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν.» (Λέων Τολστόι.)

Δεν υπάρχει τρόπος, βάσει των νόμων και του διεθνούς δικαίου περί ενημέρωσης κτλ., να συνετίσει κάποιους τους Έλληνες καναλάρχες, ώστε να εξωπετάξουν από τα τηλεοπτικά τους προγράμματα τις τούρκικες σειρές και ταινίες. Ή μάλλον υπάρχει τρόπος: Πάψτε επιτέλους να τις βλέπετε. Με θεαματικότητα 0 (μηδέν), δεν θα τις βλέπει ούτε ο …Μωάμεθ.

«Αυτός που δουλεύει με τα χέρια, είναι εργάτης. Αυτός που δουλεύει με τα χέρια και το μυαλό, είναι τεχνίτης. Και αυτός που δουλεύει με τα χέρια, με το μυαλό και την καρδιά, είναι καλλιτέχνης. (Αντρέ Μωρουά – «Πρόσωπα».)

-Γιωργάκη, σήκω να πεις μάθημα…

-Σε ποια κάμερα μιλάω, κυρία;

Είδαν οι πιτσιρικάδες τον παππού με τα ιατρικά γάντια στην πλατεία και τον έβαλαν …τερματοφύλακα.

Από μια πρόχειρη και ερασιτεχνική ματιά στον κοινωνικό μου περίγυρο, τώρα που άρχισε να κυκλοφορεί πιο εύκολα ο κόσμος, διαπιστώνω ότι η καραντίνα έκανε χειρότερη ζημιά στο σωματικό βάρος των ανδρών, παρά στων γυναικών, οι οποίες μάλλον πρόσεχαν καλύτερα τη διατροφή τους και αυτοσυγκρατήθηκαν. Μπράβο, κυρίες μου (εκτός κάποιων εξαιρέσεων, που δείχνουν να υπέκυπταν διαρκώς στα θέλγητρα του …ψυγείου).

Απάνω που είπαμε ν’ αρχίσουμε τις βουτιές στη θάλασσα, χάλασε πάλι ο καιρός… Πολύ γκαντέμικο αυτό το 2020…