Κήρυγμα Ε Νηστειών – Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας video

Κήρυγμα Κυριακής Ε Νηστειών

(Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας)

του Αρχιμ. Γεωργίου Γιαννιού

Κυριακή πέμπτη των Νηστειών σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί και η Μητέρα μας Εκκλησία τόσο μέσα από την ευαγγελική περικοπή, όσο και από την ευλογημένη μορφή της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας, μας παραθέτει δυο βασικές αρετές στη ζωή του χριστιανού: αυτές της ταπείνωσης και της υπακοής.

 Ο Κύριος, στο σημερινό Ευαγγέλιο, λέγει στους μαθητές του ότι στα Ιεροσόλυμα θα παραδοθεί στα χέρια των Γραμματέων και των Φαρισαίων, θα τον καταδικάσουν, θα τον εμπαίξουν, θα τον μαστιγώσουν, θα τον φτύσουν, θα τον σκοτώσουν, αλλά την τρίτη ημέρα θ’ αναστηθεί. Οι μαθητές δοκίμαζαν μεγάλη στενοχώρια γι’ αυτά τα πράγματα, γιατί δεν ήθελαν να χάσουν από κοντά τους τον Κύριο. Δεν μπορούσαν ακόμα οι μαθητές να καταλάβουν και να δεχτούν πως ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για να θυσιαστεί και έτσι να σωθούν όλοι οι άνθρωποι.

Ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης ζητούσαν από τον Κύριο κοσμικά αξιώματα. Νόμιζαν πως ο Χριστός στα Ιεροσόλυμα θα γίνει κοσμικός άρχοντας για να ελευθερώσει τους Εβραίους από την κυριαρχία των Ρωμαίων. Αυτή όμως τη νοοτροπία ο Κύριος την απορρίπτει. Ο Χριστός δεν ήλθε στον κόσμο για να γίνει κοσμικός άρχοντας, ώστε να υποδουλώνει τους ανθρώπους στην εξουσία του. Ο Κύριος ήλθε για να υπηρετήσει τους ανθρώπους με την αγάπη του και όχι να τον υπηρετήσουν οι άλλοι. Ο Κύριος μας διδάσκει πως ο άνθρωπος πρέπει να έχει μέσα του πολλή αγάπη και ταπείνωση. Η αγάπη μας κάνει υπηρέτες των ανθρώπων. Δεν είναι υποτιμητικό να προσφέρεις τις υπηρεσίες σου στους άλλους. Όποιος από μας θέλει να βρίσκεται κοντά στο Χριστό, πρέπει να τον μιμείται στη ζωή του.

Η διακονία προς τον συνάνθρωπο είναι σπουδαίο πράγμα. Πρώτιστα από το σπίτι μας, από τους δικούς μας ανθρώπου, την κατ’ οίκον Εκκλησία. Κατόπιν, η επίσκεψη σ’ έναν άρρωστο συνάνθρωπο, η βοήθεια σ’ έναν ενδεή αδελφό μας. Ας μη ξεχνάμε πως ο ίδιος ο Χριστός στην παραβολή της Μελλούσης Κρίσεως τόνισε πως, όσα κάνουμε για τον φυλακισμένο, τον πτωχό, το γυμνό και γενικότερα αδύναμο αδελφό μας, είναι σα να το κάνουμε για τον ίδιο.

Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία προβάλει και την ευλογημένη μορφή της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας. Αν η μετάνοια κάθε αμαρτωλού προκαλεί μεγάλη χαρά στους ουρανούς, σίγουρα η μετάνοια της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας προκάλεσε στους ουρανούς ατελείωτους πανηγυρισμούς. Γιατί η Οσία Μαρία η Αιγυπτία είναι ίσως το κλασικότερο και φωτεινότερο παράδειγμα μετάνοιας και εξόδου από το βαθύτατο σαρκικό βούρκο, όπως επίσης μοναδικό παράδειγμα σκληρών και μακροχρόνιων μοναχικών αγώνων.

Γεννήθηκε στην Αίγυπτο κατά τα χρόνια του μεγάλου Ιουστινιανού. Σε ηλικία 12 ετών εγκατέλειψε τους γονείς της και πήγε στην Αλεξάνδρεια, όπου για δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια έζησε έντονα στον βούρκο της αμαρτίας και της σαρκικής ακολασίας. Την ακόλαστη ζωή που ζούσε στην Αλεξάνδρεια θέλησε να μεταφέρει και στην ιερά γη όπου έζησε ο Κύριος, μπαίνοντας μία μέρα σ’ ένα πλοίο που μετέφερε προσκυνητές – κατά το πλείστον – για προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα, με την ευκαιρία της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, αλλά και κατά την παραμονή της στα Ιεροσόλυμα δεν σταμάτησε, δεν άφησε ή δεν ξέχασε την αμαρτωλή ζωή της. Αντίθετα προσπαθούσε να τη βιώνει όλο και πιο έντονα. Ώσπου έφτασε το πλήρωμα του χρόνου.

Ακριβώς την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού ενώθηκε κι αυτή με το πλήθος των προσκυνητών, που έμπαιναν στον Μεγάλο Ναό για να παρακολουθήσουν την Ακολουθία της Υψώσεως, περισσότερο από περιέργεια, παρά από πίστη. Στάθηκε όμως αδύνατο να μπει στον Ναό, γιατί μόλις έφτανε στην είσοδό του μία αόρατη δύναμη την έσπρωχνε προς τα έξω. Τότε η Μαρία προσεύχεται, αντικρίζοντας μια εικόνα της Παναγίας. Και η Παναγία την άκουσε.

Μπήκε στην εκκλησία ανεμπόδιστα, είδε τον Τίμιο Σταυρό, παρακολούθησε συντετριμμένη την Ύψωσή Του και βγαίνοντας από τον Ναό ευχαριστούσε με δάκρυα στα μάτια την Παναγία που την βοήθησε, ζητώντας της συνάμα να την φωτίσει τι έπρεπε να κάνει. Και ενώ έκλαιγε, ακούει μία φωνή να της λέγει: «Αν περάσεις τον Ιορδάνη ποταμό, θα βρεις μεγάλη ανάπαυση».

Ο δρόμος ήταν μακρινός, η απόφαση όμως και η θέληση μεγάλη. Με μικρό πλοιάριο περνά τον Ιορδάνη ποταμό και με μοναδικά εφόδια τρεις άρτους προχωρεί και εγκαθίσταται στα βάθη της ερήμου.

Εκεί στην έρημο μόνη και αβοήθητη, μέσα στον καύσωνα και το ψύχος, μέσα σε ποικίλους και δυνατούς πειρασμούς, τρώγοντας λίγα μόνο χορταράκια έζησε σαράντα ολόκληρα χρόνια, χωρίς να αντικρίσει πρόσωπο ανθρώπου ή και θηρίου ακόμα ώσπου, την ανακάλυψε ο πατήρ Ζωσιμάς. Στον πατέρα Ζωσιμά η Οσία Μαρία άνοιξε την καρδιά της και του διηγήθηκε με λεπτομέρεια όλη της τη ζωή.

Στο τέλος του ζήτησε όπως τον επόμενο χρόνο την περιμένει στην όχθη του Ιορδάνη με τα Άχραντα Μυστήρια για να την κοινωνήσει, πράγμα που έγινε. Πριν χωριστούν, του ζήτησε όπως τον επόμενο χρόνο μεταβεί στον τόπο όπου τη συνάντησε για πρώτη φορά, για να τη δει όπως θέλει ο Θεός. Τον επόμενο χρόνο ο πατήρ Ζωσιμάς πήγε πράγματι στον τόπο, όπου πρωτοσυνάντησε την Οσία, για να την βρει όμως νεκρή. Πάνω από το κεφάλι της γραμμένα στη γη έγραφε: «Αββά Ζωσιμά, θάψε εδώ το σώμα της ταπεινής Μαρίας. Πέθανα την ίδια μέρα που με κοινώνησες». Να τη θάψει!

Πώς όμως να έβγαζε τον λάκκο χωρίς κανένα σκαπτικό εργαλείο; Ο Θεός όμως προνόησε και γι’ αυτό. Καθώς σκεφτόταν πώς θα έβγαζε τον λάκκο, γυρίζει πίσω του και βλέπει ένα λιοντάρι. Αμέσως κατάλαβε. «Έλα», του λέει, «θηρίο ανήμερο, επειδή η δύναμη του Θεού σε έφερε εδώ για να με βοηθήσεις, σκάψε τη γη για να θάψουμε το λείψανο, γιατί εγώ αδυνατώ». Έτσι είπε ο γέροντας και το λιοντάρι άρχισε το σκάψιμο. Σε λίγη ώρα ο τάφος ήταν έτοιμος. Έθαψε τότε ο γέροντας το λείψανο της Αγίας στη θέση που τη βρήκε και επέστρεψε στο μοναστήρι του δοξάζοντας τον Θεό, μεταφέροντας μαζί του και όσα η Οσία Μαρία του αποκάλυψε, όταν βρισκόταν στη ζωή. Την ίδια στιγμή εξαφανίστηκε και το λιοντάρι.

Η μνήμη της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας εορτάζεται την 1η Απριλίου. Η Εκκλησία μας όμως για να τονίσει την αρετή της μετάνοιας και τους πολύτιμους καρπούς της, όρισε όπως η μνήμη της Οσίας τιμάται και την Ε  Κυριακή των Νηστειών.

Μιμητές, λοιπόν, ας γίνουμε της Οσίας Μαρίας στην υπακοή στο θέλημα του Θεού και ας μη ξεχνούμε κάτι σημαντικό: η Οσία Μαρία κοινώνησε μία και μοναδική φορά στη ζωή της από το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας και αξιώθηκε της αγιότητας. Εμείς…; Εμείς κοινωνούμε, ή μάλλον έχουμε πολλές φορές την εσφαλμένη απαίτηση ότι είμαστε συνέχεια έτοιμοι πνευματικά να κοινωνούμε του Τιμίου Σώματος και Αίματος του Χριστού μας.

Αυτή η περίοδος που διανύουμε – όχι μονάχα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, αλλά και της υποχρεωτικής παρουσίας μας μέσα στα σπίτια μας – ας είναι μια περίοδος πνευματική ανασυγκρότησης, όπως ακριβώς έπραξε και η Οσία Μαρία η Αιγυπτία και έγινε πολίτης του Παραδείσου.

05–04–2020