Μήνυμα Δ. Κολυνδρίνη “ΧΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗ ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!”

Ο ιός, που δεν ζει χωρίς ανθρώπους, που δεν ζει χωρίς εμάς, μας άλλαξε πολύ. Είναι ίδιος με όλους μας. Με όλους εμάς που δεν μπορούμε να ζήσουμε ο ένας χωρίς τον άλλον, που για να επιζήσουμε πρέπει να συνυπάρχουμε, πρέπει να κρατιόμαστε από το χέρι. Όμοιοι στην συμπεριφορά και τις προτιμήσεις μας με τον άγνωστο επισκέπτη που για να κόψουμε τη ζωή του, πρέπει να κόψουμε τον πολλαπλασιασμό του. Για να ζήσουμε πρέπει να τον δολοφονήσουμε χωρίς να είμαστε ταυτόχρονα αυτόχειρες.

Με θυμό έβλεπα τους συμπολίτες μου τις πρώτες ημέρες της απομόνωσης να κατακλύζουν κλειστές καφετέριες και να κάθονται αμέριμνοι απολαμβάνοντας τους καφέδες τους από τα take away. Με θυμό, τους έβλεπα να συνωστίζονται στην παραλία. Ζούσα το σενάριο μιας τρομακτικής ταινίας, αλλά χωρίς σασπένς, γιατί το εφιαλτικό της τέλος, μου ήταν ήδη γνωστό. Μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα απευθύνθηκα σε χιλιάδες συμπολίτες μου προσπαθώντας να τους πείσω πως «θα περάσει κι αυτό, θα δείτε. Εκείνο που δεν θα περάσει, είναι ο θάνατος που θα μας στοιχειώνει».

Για να χτίσουμε ένα νέο αύριο, για να πιάσουμε το νήμα από εκεί που το αφήσαμε, πρέπει όλοι να είμαστε γεροί, ψύχραιμοι και ο καθένας από εμάς να έχει δίπλα του, τους ανθρώπους που αγαπά. Tα μέτρα απομόνωσης σκοπό έχουν, όπως όλοι ξέρουμε, να σταματήσουν τη μετάδοση. Σαφώς η ζωή δεν σταματά και δεν μπαίνει παύση μέχρι να πατήσει ξανά κάποιος το play για να μας θέσει σε λειτουργία. Όταν όλα περάσουν τα εργοτάξια θα στηθούν από την αρχή, τα έργα θα συνεχιστούν χωρίς κανέναν κίνδυνο και θα ανοίξουμε ξανά τις θέσεις εργασίας, παλεύοντας για ένα καλύτερο παρόν και επενδύοντας σε ένα ακόμη καλύτερο μέλλον.

Εμείς δεν απουσιάζουμε από τη δουλειά μας! Είμαστε εδώ μαζί με τους εργαζομένους μας στην πρώτη γραμμή, γιατί έτσι ταχθήκαμε και έτσι οφείλουμε, ως υπηρέτες του τόπου μας ! Δεν υποχωρούν οι σχεδιασμοί μας για τις υποδομές, για τον τουρισμό ,τον πολιτισμό, τα σχολεία, τα νοσοκομεία μας. Αντίθετα πεισμώνουμε και παλεύουμε πιότερο! Η νέα εποχή θέλει νέους σχεδιασμούς και είμαστε μπροστά σε επίπεδο ετοιμότητας. Αυτή είναι η διαβεβαίωση που δίνω.

Θα ρωτήσει κανείς αν μπορεί η ζωή να μπει σε αναμονή; Εάν αυτή η παύση στην ανάπτυξη, χωρίς εργασία, χωρίς ανοιχτά εργοτάξια, αξίζει; Ναι, απαντώ χωρίς ενδοιασμό. Αυτή η αναμονή, είναι η ίδια μας η ζωή. Όταν βγούμε στο ξέφωτο τίποτα δεν θα είναι το ίδιο! Παλεύουμε σήμερα για να μην χρειαστεί αύριο να χτίσουμε πάνω σε ερείπια. Πρέπει κάτι να μείνει! Περισσότερο όμως παλεύουμε για να μην είναι ερείπιο ο αξιακός μας κόσμος, για να μην χρεωκοπήσουμε ολοκληρωτικά ως άνθρωποι, να μην χαθούμε στον ατομισμό, στη μοναξιά, στα αδιέξοδα που θα γεννήσει αυτή η μεγάλη κρίση που όμοιά της δεν έχει υπάρξει.

Η ελπίδα δεν γεννιέται , δεν φυτεύεται , δεν χαρίζεται. Παλεύεται και κατακτιέται και εμείς είμαστε εδώ. Πρέπει όμως να είμαστε όλοι μαζί. ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΥΓΙΕΙΣ! ΧΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΑΝΟΙΞΗ ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

                                                                              Η Αντιπεριφερειάρχης

                                                                               Δωροθέα Κολυνδρίνη