Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 26-2-2020

Ανάκαμψη κι ανάπτυξη

μακάρι να στεριώσουν

και στ’ άδεια μας βαλάντια

γλυκούς καρπούς να δώσουν.

Σχεδόν οι περισσότεροι Έλληνες (κυρίως οι συντοπίτες μας Αλμυριώτες) τίμησαν και με το παραπάνω τη σαφέστατη προτίμησή τους στην κρεοφαγία, κάτι που αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά με τη μαζική τους συμμετοχή στη θρυλική Τσικνοπέμπτη, που επί της ουσίας δεν είχε καμιά διαφορά από δεκάδες άλλες κρεατο-δράσεις όλης της χρονιάς. «Τσικνίσαμε» λοιπόν και πάλι, κατά το έθιμο, πριν καλά – καλά επεκταθούν οι Αποκριάτικες δράσεις για φέτος. Οι δυσκολίες των καιρών και τα πενιχρά πορτοφόλια της μεγάλης μάζας δεν έδειξαν να καταλαβαίνουν κάποια …αυτοσυγκράτηση. Το έθιμο είναι έθιμο και -όπως φάνηκε για μια ακόμη φορά- ο Έλλην έχει βρει τρόπους να ξεπερνάει τέτοια εμπόδια. Άλλωστε έχουμε εκπαιδευτεί πλέον στο πώς να παλεύουμε τη λιτότητα. Αμ’ πώς…

Μην ξανακούσω περί ασώτων κτλ. γιατί καμιά φορά λένε πως τα «κάστρα» χτίζονται για να …πέφτουν κάποτε. Άρα και η συγκεκριμένη επέτειος μάλλον έπαψε να είναι αποκλειστικά ανδρικό προνόμιο. Αλλιώς δεν εξηγείται, διότι έτυχε να βιώσω προσωπικά το γεύμα και γλέντι δεκάδων γυναικών της πόλης μας, το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής, σε γνωστό τσιπουράδικο και ήταν ευχάριστη η διαπίστωση. Αν και η μάζωξη μπορεί να οφείλεται σε τυχαία ημερολογιακή συγκυρία, μπράβο και χαλάλι σας, …άσωτες.

Περπατώντας καθημερινά στο κέντρο της πόλης (Δεν μ’ αρέσει να παίρνω τα όρη και τα βουνά για πεζοπορία, αλλά να επικοινωνώ και να καλημερίζομαι με τους συμπολίτες μου μέσα στον αστικό ιστό) διαπιστώνω ότι έμαθα να …ακροβατώ μια χαρά στα στενά πεζοδρόμια, ανάμεσα στα πολλά περιττώματα σκύλων, που …διανθίζουν τα -κατά τα άλλα- νέα, αισθητικά πεζοδρόμια. Και όπως όλα δείχνουν, εκτός από τα ευχολόγια των εκάστοτε υπευθύνων της πόλης και τη φιλοτιμία κάποιων ελάχιστων ζωόφιλων, κανένας άλλος δεν ασχολείται σοβαρά να επιλύσει το χρόνια πρόβλημα των αδέσποτων τετράποδων φίλων μας, που κατακλύζουν το κέντρο κι όλες τις γειτονιές. Αλλά και όσους ή όσες βλέπω να βγάζουν βόλτα τα δεσποζόμενα σκυλάκια τους, κανέναν και καμιά δεν είδα να σταματούν τον περίπατό τους για να μαζέψουν τις ακαθαρσίες των ζώων, όπως έχουν εκ του νόμου υποχρέωση να το πράττουν. Τα «ναρκοπέδια» των πεζοδρομίων ολοένα και πληθαίνουν για να μας απειλούν και να μας θυμίζουν το δύσοσμο και αποκρουστικό πρόβλημα. (Στη σημερινή φωτογραφία απεικονίζεται η πριγκίπισσα της Σουηδίας να μαζεύει τα «κακά» του σκύλου της από το δρόμο! Είπατε τίποτε;)

Στις λίγες αγωνιστικές που απομένουν στον 3^ο όμιλο της Γ’ Εθνικής όλα δείχνουν ότι με λίγη προσοχή ο Γυμναστικός Σύλλογος Αλμυρού έχει σώσει την κατηγορία και δίκαια οι διοικούντες κάνουν πιο φιλόδοξα σχέδια για το μέλλον, με τη βοήθεια του επενδυτή. Ας ευχηθούμε έτσι (εύκολα) να εξελιχθούν τα πράγματα, τουλάχιστον για τη φετινή αγωνιστική περίοδο, που ξεκίνησε με πολλά προβλήματα, αλλά στην εξέλιξη της έπνευσε νέος «άνεμος» αναγέννησης.

Ως παλιός ποδοσφαιρικός παράγοντας όμως έχω την έντονη επιθυμία να σφίξω το χέρι όλων όσων ειδικότερα ασχολούνται στην Γ’ Κατηγορία ΕΠΣΘ με τον Αχιλλέα Αχιλλείου (διοίκηση, τεχνική ηγεσία, ποδοσφαιριστές και φιλάθλους) που επιμένουν να αγωνίζονται με λίγα, πενιχρά οικονομικά μέσα, νεαρούς κυρίως ποδοσφαιριστές και -ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα- βιώνουν την πραγματική αγάπη τους για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και κρατούν ζωντανό τον Αχιλλέα, κάτω από αντίξοες συνθήκες. Αξίζουν το σεβασμό και τον έπαινο όλων μας. Μπράβο τους…

Δεν φείδεται της ειλικρινούς αποτύπωσης της πραγματικότητας η μεγαλύτερη σε κυκλοφορία Ελληνική εφημερίδα, η «Καθημερινή». Χαρακτηριστικό δείγμα ένα πρόσφατο κύριο άρθρο της που αναφέρει ότι «Κανένα από τα μεγάλα θέματα που απασχολούν τη χώρα δεν έχει ορίζοντα μιας τετραετίας. Ούτε τα ελληνοτουρκικά ούτε το προσφυγικό είναι προβλήματα που μπορούν να διευθετηθούν ως διά μαγείας, μόνο με τη βούληση του κόμματος που κυβερνά. Αυτή η αυτονόητη εκτίμηση, περί της ιστορικότητας των δίδυμων εθνικών κινδύνων, δεν αντανακλάται, δυστυχώς, στο πολιτικό κλίμα. Δεν περιμένει κανείς ανέφελες συναινέσεις. Περιμένει, όμως, τουλάχιστον να αποφεύγεται η δημαγωγική υπόθαλψη υπερβολικών κοινωνικών αντιδράσεων. Οι προκλήσεις είναι πολύ σοβαρές για να παίζει κανείς με τα σπίρτα.» Αν μη τι άλλο, η καλή εφημερίδα πάντοτε δίνει αφορμή για σκέψεις και προβληματισμούς στους αναγνώστες της, αν και κυρίως απευθύνεται στην πολιτική εξουσία του τόπου.

Το διάχυτο κλίμα αισιοδοξίας που άρχισε να επικρατεί στην Ελληνική οικονομία (χαμηλά επιτόκια δανεισμού -σχεδόν μηδενικά- όπως και τα πλεονάσματα που αυξάνονται νέες επενδύσεις, έστω μικρές αυξήσεις μισθών, αναδρομικά συντάξεων, νέες θέσεις εργασίας κτλ.) θα αργήσουν πολύ να επιβεβαιωθούν στο καλάθι της νοικοκυράς και στην προσδοκώμενη «ανάσα» των οικογενειών. Προς το παρόν, τουλάχιστον τα πορτοφόλια των λαϊκότερων στρωμάτων του πληθυσμού παραμένουν σχεδόν άδεια και οι φαμελίτες δυσκολεύονται να ανταποκριθούν στις μηνιαίες χρηματικές τους υποχρεώσεις. Οι καλοπροαίρετοι πολίτες αντιλαμβάνονται ότι «κάτι αλλάζει προς το καλύτερο», αλλά ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς, για να ανακάμψουμε μόνιμα και σταθερά. Η οικονομική κρίση που βιώσαμε τα προηγούμενα χρόνια ήταν μεγάλη κι ο δρόμος μας έχει ακόμη πολλά αγκάθια. Τέλος πάντων, ας αισιοδοξούμε ότι όλα θα πάνε καλά, ως προς την τελική τους έκβαση. Ίσως η Άνοιξη που πλησιάζει να κάνει πιο βατό το εγχείρημα.

«Ανασχηματισμός ενόψει και πριν λήξει το… ματς της περιόδου χάριτος» προβλέπει η εφημερίδα «Τα Νέα» και πληροφορεί ότι «οι αλλαγές στο γαλάζιο σχήμα έρχονται πριν το Πάσχα, αφού πρωτίστως ολοκληρωθεί το κρασ τεστ που περνούν τα υπουργεία, κατά την διάρκεια του οποίου έχουν εντοπιστεί ήδη οι αδύναμοι κρίκοι, που απειλούν το κυβερνητικό αφήγημα. Επτά σχεδόν μήνες από τις εκλογές παρατηρούνται στο εσωτερικό διάφορες ταχύτητες στη «μηχανή» παραγωγής κυβερνητικού έργου, αλλά και δυσλειτουργίες προκαλώντας προβληματισμό. Η πίεση του χρόνου και η όρεξη για απτά αποτελέσματα δημιουργεί αναβρασμό στην ηγετική ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου. Η έμφαση στο κομμάτι της οικονομίας βαίνει, προς το παρόν, καλώς, αλλά από την Ηρώδου Αττικού γνωρίζουν πολύ καλά πως οι κυβερνήσεις πλέον αναμετρούνται με τη λύση που δίνουν στα προβλήματα της καθημερινότητας των πολιτών.» Αν είναι για το καλύτερο λοιπόν, ας γίνει ο ανασχηματισμός… Γιατί καμιά φορά οι αλλαγές κάνουν τις αποδόσεις και τις επιδόσεις χειρότερες των προηγουμένων.

Και η Τουρκία απτόητη εξακολουθεί να παίζει καθημερινά το «βιολάκι» των προκλήσεων κατά της χώρας μας. Σωρηδόν μάλιστα… Έστω κι αν κρατάει σπασμένο και τσακισμένο …δοξάρι. (Κακό του κεφαλιού τους.)

‘Όταν το Χόλιγουντ υποκλίνεται στην αρχαία Ελλάδα και σέβεται τη σύγχρονη… «Στη Σπάρτη θα βρεθεί ο σταρ του Χόλιγουντ Τζέραρντ Μπάτλερ (φωτο), ο οποίος ενσάρκωσε τον βασιλιά Λεωνίδα στην ταινία «300». Σύμφωνα με ανακοίνωση του δημάρχου της πόλης, ο διάσημος ηθοποιός αποδέχθηκε με ενθουσιασμό την πρόσκληση της δημοτικής αρχής να επισκεφθεί τη Σπάρτη, στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων για τα 2.500 χρόνια από τη φοβερή μάχη των Θερμοπυλών και στις 13 Μαρτίου να τρέξει από το Μυστρά μέχρι τη Σπάρτη με την Ολυμπιακή Φλόγα, ως λαμπαδηδρόμος των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο 2020. Ο Τζέραρντ Μπάτλερ ήταν η επιλογή του Δήμου, καθώς ο ίδιος ενσάρκωσε τον βασιλιά Λεωνίδα στην αμερικάνικη ταινία του 2006 «300» που είναι βασισμένη στο ομώνυμο κόμικ του Φρανκ Μίλλερ και στη μάχη των Θερμοπυλών. Μαζί του αποδέχθηκε την πρόταση της Δημοτικής Αρχής, να συμμετέχει στη Λαμπαδηδρομία της Ολυμπιακής Φλόγας, και ο διάσημος ηθοποιός Μπίλι Ζέιν από τη Σπάρτη και τα Κόκκινα Λουριά. Ο ηθοποιός είχε υποδυθεί τον αρραβωνιαστικό της Κέιτ Γουίνσλετ στον «Τιτανικό». (Από την Athens Voice).

Αν κρατήσει πολύ ο χειμώνας κάποιοι από τους …εξόριστους καπνιστές, που βγαίνουν εκτός κλειστών χώρων, αντί να νοσήσουν από καρδιά και άλλα αναπνευστικά προβλήματα, μάλλον θα έχουν πάθει …πνευμονία.

Εν τω μεταξύ, κάτι σαν δεύτερο κύμα -με πιο ήπια φαινόμενα;-ξαναχτυπάει τις τελευταίες μέρες η γρίπη και οι ιώσεις… Πολύς κόσμος, όλων των ηλικιών είναι εμπύρετος, με βήχα, συνάχι κτλ. και θέλει πολύ προσοχή. Οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού ειδικότερα να αποφεύγουν το συγχρωτισμό σε κλειστούς χώρους στους οποίους συχνάζουν πολλά άτομα.

Η Γιάννα Κούκα διαχέει συγκίνηση και ανθρωπιά στο διαδίκτυο: «Κουλουράς ήταν μικρός. Πουλούσε κουλούρια στα Πατήσια. Φτωχαδάκι. Στα δεκαπέντε του πρόσφυγας. Μετανάστης. Εφτά παιδιά στην οικογένεια. Έφυγε για Αυστραλία. Στα παγκάκια κοιμόταν στην αρχή, πραγματικά σε κίνδυνο ήταν, είχε πει. Τα πράγματα σιγά – σιγά ’φτιαξαν για εκείνον. Γύρισε πίσω στην πατρίδα. Κι όταν έφτασαν στον τόπο του οι «ξένοι», εκείνοι που κοιμόντουσαν τώρα στα παγκάκια, όταν έφτασε η προσφυγιά στον τόπο του, εκεί ήταν για εκείνους. Δεν ξέχασε ποιος ήταν. Ένας χρόνος πέρασε από το φευγιό του. Ένας χρόνος χωρίς τον Διονύση Αρβανιτάκη (φωτο). Τον φούρναρη της Κω. Τον άνθρωπο που μοίραζε κάθε μέρα 100 κιλά φρέσκο ψωμί στους πρόσφυγες. Τον άνθρωπο που δεν άκουσε τον γιο του που του είπε «να βοηθάς πατέρα, αλλά όχι και κάθε μέρα.» Ένας χρόνος χωρίς τον μπάρμπα-Διονύση. Δεν ξέρω αν η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο, κείνο που ξέρω είναι πως κάποιοι άνθρωποι, που ψήνουν τα κουλούρια τους και τα μοιράζουν στης γης τους φτωχοδιάβολους, προσπαθούν να τον κάνουν καλύτερο κι εκεί είναι όλη η ομορφιά του κόσμου.»

«Αυτά που βλέπουμε και ζούμε τόσους μήνες τώρα δεν μεταφέρονται εύκολα. Μικρά παιδιά από τη Συρία, το Αφγανιστάν πέφτουν κάτω και φωνάζουν «μαμ». Μας δείχνουν με τα χεράκια τους το ψωμί. Δεν γνωρίζουν τη λέξη «φαγητό». Ποιός άνθρωπος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος όταν βλέπει ένα μικρό παιδί να τρώει χώμα; Πείτε μου… Χωρίς κανέναν δισταγμό, καμία δεύτερη σκέψη, είπα κάθε μέρα θα τους φτιάχνω ψωμί και με το βαν θα τους το πηγαίνω. Όποιος δεν έχει πεινάσει, δεν μπορεί να μπει στη θέση αυτών των ανθρώπων. Πρόσφυγες… Εμείς και εκείνοι στο ίδιο νησί, βίοι παράλληλοι που συγκλίνουν στην έννοια άνθρωπος…» (Διονύσης Αρβανιτάκης.) Χωρίς λόγια… Μόνο συγκίνηση…

Διαβάζω πως σε πολλά σημεία της υφηλίου ο καιρός κυριολεκτικά τρελάθηκε φέτος… Για παράδειγμα, έναν από τους χειρότερους χειμώνες των τελευταίων ετών ζουν οι κάτοικοι της Σαουδικής Αραβίας, με τις χιονοπτώσεις να ντύνουν στα λευκά ακόμα περιοχές που σπάνια βλέπουν χιόνι. Στην περιοχή Tarif, στα σύνορα με την Ιορδανία, η θερμοκρασία έπεσε κάτω από τους 5 βαθμούς Κελσίου ενώ στην περιοχή Arar στα σύνορα με το Ιράκ τα θερμόμετρα έδειξαν 2 βαθμούς Κελσίου σύμφωνα με την Εθνική Μετεωρολογική υπηρεσία της χώρας. Στην πρωτεύουσα της χώρας Ριάντ αν και δεν χιόνισε οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες κράτησαν τους κατοίκους κλεισμένους στα σπίτια τους ενώ πολλά σχολεία παρέμειναν κλειστά. Φανταστείτε την έκπληξη των ντόπιων, που κάποιοι για πρώτη φορά στη ζωή τους είδαν και άγγιξαν χιόνια και μάλιστα στην …έρημο.

Μέσα στους πολλούς «πονοκεφάλους» της προβληματικής πρώην ΔΕΗ οι ρευματοκλοπές παίρνουν και δίνουν. Και, όπως μου εξηγούσε φίλος τεχνικός της εταιρείας, το σύστημα των σχετικών ελέγχων βαδίζει και επεμβαίνει με ρυθμούς …χελώνας.

Κάτι τρέχει, κάτι τρέχει που το …ίντερνετ κατέχει… Μου τηλεφώνησε φίλη από τη Θεσσαλονίκη για να μου αστειευτεί επειδή τάχατες τον τελευταίο καιρό βλέπει το ονοματεπώνυμό μου σε πασίγνωστο αθηναϊκό site να ενδιαφέρεται, να αλληλογραφεί και να ερευνά για τις αστρολογικές προβλέψεις της συγκεκριμένης ιστοσελίδας. Δηλώνω όμως ότι ουδέποτε έψαχνα τι λένε τα ζώδια και -πολύ περισσότερο- στη συγκεκριμένη ιστοσελίδα, που είναι σοβαρή και εξόχως ειδησεογραφική, έχω να μπω κάποια ολόκληρα χρόνια. Σε άλλη περίπτωση ο ιντερνετικός περίγυρός της βεβαίωνε άλλη φίλη, ότι τάχατες επικοινωνεί συχνά με κάποιον κύριο «Τάδε» του οποίου την ύπαρξη αγνοεί και δεν είναι ιντερνετικός της φίλος. Προφανώς, τυχαία ή όχι, κάποιοι χρησιμοποιούν (κλέβουν δηλαδή) τα προσωπικά μας δεδομένα και κάνουν …δουλίτσες για τους δικούς τους λόγους και σκοπιμότητες. Και είναι άγνωστο σε μας εάν και με ποιο τρόπο θα προστατευθούμε τελικά. Κι εδώ δεν χωράει τόσο το «προσέχετε», αφού είμαστε επιεικώς …άσχετοι και δεν ξέρουμε τι ακριβώς να προσέχουμε

Περισσότερες από προηγούμενες χρονιές ήταν οι διαδικτυακές επιθέσεις που δέχτηκε φέτος ο …ύποπτος άγιος (;) Βαλεντίνος. Δεν τον βλέπω να μακροημερεύει. Λίγα είναι τα ψωμιά του…. (Άλλο ο ίδιος ο έρωτας που είναι παντοτινός.)

«Καμιά φορά, για να φτάσεις στον ουρανό, πρέπει να πάρεις φόρα από την κόλαση.» (Νίκος Καζαντζάκης.)

«Η υπερβολική λύπη γελάει. Η υπερβολική χαρά κλαίει.» (Γουίλιαμ Μπλέικ.)

«Ο έρωτας, θαρρώ, είναι η μόνη μεταλαβιά της αιωνιότητας…» (Ντίνος Χριστιανόπουλος.)