Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 18-1-2020

Οι άνθρωποι τρελάθηκαν

από φωτιές και νίλες.

Τώρα από έλλειψη νερού

σκοτώνουν και …καμήλες.

 «Ξεφλουδίζονται» μία – μία οι προσδοκίες που γέννησε ο ερχομός του 2020 πριν καν ολοκληρωθεί το πρώτο 20ήμερο της νέας χρονιάς, τουλάχιστον ως προς τη διεθνή επικαιρότητα και τους κινδύνους που ζώνουν διαρκώς την Ελληνική επικράτεια, κυρίως λόγω της Τουρκικής προκλητικότητας και των υπερφίαλων απαιτήσεών της σε βάρος μας. Θα μου πείτε: «Και τι περίμενες; Έτσι δεν παίζεται το …γαϊτανάκι των προσδοκιών, κάθε Πρωτοχρονιά που έρχεται και περνάει;» Σύμφωνοι… Αλλά οι «αυτοκτονικές» τάσεις των ηγετών του ανθρώπινου γένους σκιαγραφούνται πλέον με ολοένα πιο αδρές γραμμές, υπέρ των εθνικών συμφερόντων κάθε υπερδύναμης και κάθε άλλης χώρας, σε βάρος της ηθικής και του δίκαιου, όπως και σε βάρος των γενικότερων οικονομικών στόχων και αναγκών.

Αναλύοντας, όσα μπορώ να μελετήσω και να εκτιμήσω (είμαι βέβαιος ότι το ίδιο επιχειρούν και οι αναγνώστες μου – όπως ο καθένας το καταλαβαίνει) από τα γεγονότα και τις κινήσεις που αφορούν περισσότερο και πιο …καυτά την Ελλάδα, βλέπω να επανέρχεται ολοφάνερη μπροστά μου η παροιμιώδης φράση – διαπίστωση πως «αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς, μην περιμένεις να σε ξύσουν».

Ο Τραμπ, ακόμη και την ώρα που φιλοξενούσε τον Μητσοτάκη, είχε το νου του στο Ιράν και στα αντίποινα και τις οίδε πού αλλού. Ο Πούτιν εγκαινίαζε, με τον αλλόθρησκο «φίλο» του Ερντογάν, τον αγωγό φυσικού αερίου, στην Κωνσταντινούπολη. Η Μέση Ανατολή αναθεωρούσε και προετοίμαζε τη δική της ..πυριτιδαποθήκη, κατά τα εθνικά συμφέροντα κάθε χώρας της. Η Ευρώπη «σφύριζε κλέφτικα» και -εκτός από κάποια (κενά ουσίας) ξόρκια κι αναθέματα-, προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποφύγει ακόμη και τον πιο ελάχιστο φόρτο από την απειλητική αύξηση των προσφυγικών ροών προς τη Δύση και ταυτόχρονα «πίνει εις υγείαν του κορόιδου», της Ελλάδας δηλαδή, που έτυχε να γειτνιάζει με την …κόλαση.

Τις διαρκώς διογκούμενες και ανησυχητικές διαστάσεις που προσλαμβάνει σε βάρος της χώρας μας το μεταναστευτικό κύμα, περιγράφει, αρθρογραφώντας πρόσφατα στο liberal.gr ο διαδικτυακός μου φίλος και συνάδελφος Γιάννης Σιδέρης, αναλύοντας ότι «μετανάστες από χώρες εξωτικές όπου κανένας πόλεμος δεν τους ξεριζώνει από τις πατροπαράδοτες εστίες τους: Μαρόκο, Τυνησία, Γκάνα, Σενεγάλη, Τόγκο, Γκάμπια, Ινδία, Μπαγκλαντές, Πακιστάν, Καμερούν, Νιγηρία, Αιθιοπία, Σιέρα Λεόνε, Αρμενία κλπ, κλπ! Και μόνο τον Δεκέμβριο, μήνα υποτίθεται απαγορευτικό για διακίνηση στη θάλασσα, έφτασαν στα νησιά 5.247 άτομα, και από αυτούς 134 παραμονή Πρωτοχρονιάς, ενώ ανήμερα Πρωτοχρονιάς άλλα 123 άτομα (στοιχεία Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Βορείου Αιγαίου). Ήδη τα νησιά στενάζουν απελπιστικά πάλι κάτω από το βάρος του μεταναστευτικού, καθώς οι αριθμοί αυξάνονται τρομακτικά, παρά την επιχείρηση αποσυμφόρησης με τις συνεχείς μεταφορές στην ενδοχώρα. Υποτίθεται το hot θέμα των ημερών ήταν η συνάντηση Μητσοτάκη με Τραμπ. Η στήλη δεν ασχολήθηκε γιατί ο «πορτοκαλί» τύπος είναι μεν πλανητάρχης, αλλά τίποτα δεν εγγυάται τη αξιοπιστία των λόγων του προς τον Μητσοτάκη. Είναι ο πιο ανεχέγγυος Αμερικανός Πρόεδρος ever, οπότε οι πράξεις του μέλλοντος θα δείξουν. Οι δηλώσεις ας εκληφθούν ως μη γενόμενες – και δεν θα φταίει ο Έλληνας Πρωθυπουργός.» Και θα συμφωνήσω με τον αρθρογράφο: Δεν είναι να δίνει κανείς πλέον βάση στις πράξεις και στα λόγια του σημερινού Προέδρου των ΗΠΑ.

Άρχισα να γράφω το νέο «Δελτίο θυέλλης» από το πρωί ης Δευτέρας, όπως το συνηθίζω, για να μη με …προδώσει η ροή του βδομαδιάτικου χρόνου που αρχίζει να τρέχει και δεν προλάβω τις προθεσμίες της σελιδοποίησης και της έκδοσης. Από πολύ νωρίς λοιπόν, τις πρώτες ώρες της συγκεκριμένης ημέρας (όπως κάθε μέρα σχεδόν) σε όλη την πόλη κυριαρχούσε ο βόμβος απογείωσης και προσγείωσης των πολεμικών αεροσκαφών. Και θεωρώ πως είναι αδύνατο να πρόκειται για άσκηση, πρωί – πρωί, Δευτεριάτικα.

Αναλογίζομαι επομένως πόσα δισεκατομμύρια σπαταλιούνται για ην ετοιμότητα της πολεμικής μας αεροπορίας και τα έξοδα που επισύρει αυτό το εκνευριστικό «κρυφτούλι» με τις παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας από τους Τουρκαλάδες. Πόσα π.χ. νοσοκομεία, σχολεία και άλλες κοινωνικές δομές που χρειαζόμαστε θα μπορούσαν να έχουν ιδρυθεί και υλοποιηθεί στη χώρα μας (όπως προφανώς και στην ίδια την Τουρκία αντίστοιχα), αντί να σπαταλιέται αυτός ο πακτωλός χρημάτων για το «κυνήγι των μαγισσών» και το κέρδος των ανούσιων εντυπώσεων; Πόσο κρίμα είναι επίσης για τις ζωές πιλότων που χάθηκαν και από τις δυο πλευρές, σ’ αυτόν τον ιδιότυπο ακήρυχτο «πόλεμο»; Όλα αυτά γιατί; Για να υπηρετείται ο μεγαλοϊδεατισμός του κάθε Ερντογάν, όπως και των προηγούμενων σουλτανίσκων της Άγκυρας, αλλά ενδεχομένως και δικών μας λαθών εξωτερικής πολιτικής;

Διεθνής διάσκεψη για τη σύγκρουση στη Λιβύη με συμμετοχή των κύριων πρωταγωνιστών και των εμπλεκόμενων χωρών οργανώνεται αύριο Κυριακή 19 Ιανουαρίου στο Βερολίνο . Περιμένω να δω τη σημαδιακή φωτογραφία εκείνη, σύμφωνα με την οποία η Μέρκελ θα φαίνεται ότι θα τραβάει τάχα το αυτί του Ερντογάν, ενώ στην ουσία θα του το …χαϊδεύει. (Να μη χαλάσει και η παράδοση που ήθελε τους Γερμανούς ανέκαθεν φιλότουρκους.)

«Πλησιάζει ο «λευκός καπνός» στο ζήτημα της Προεδρικής εκλογής», έγραφαν από καιρό όλες οι Ελληνικές εφημερίδες. Και το βράδυ της περασμένης Τετάρτης ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αιφνιδίασε  τους πάντες. Πρώτον,  με διάγγελμά του ανακοίνωσε -πιο σύντομα απ’ ό,τι περιμέναμε οι περισσότεροι- την υποψηφιότητα που προτείνει, ίσως για να βάλει τέλος στα παραπολιτικά σενάρια που άρχισαν να διατρέχουν την πολιτική ζωή της χώρας και όχι μόνο. Δεύτερον, η επιλογή του αφορά για πρώτη φορά γυναίκα, μια διαπρεπή (και εξ επαγγέλματος υποτίθεται υπερκομματική) την Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου, που η εκλογή της στο ύπατο αξίωμα της Δημοκρατίας απομένει να επικυρωθεί πλέον στη Βουλή. Καλορίζικη…

Από την προσεχή εβδομάδα βγαίνει και το άλλο σοβαρό «αγκάθι»: Αυτό του νέου εκλογικού νόμου, που θα ψηφιστεί από τη Βουλή. Και…. Όχι, δεν μυρίζουν από πουθενά πρόωρες εκλογές.

Οι συνέπειες του αντικαπνιστικού νόμου (που εφαρμόζεται πλέον σχεδόν καθολικά σε όλη την Ελλάδα) είναι ορατές, σύμφωνα με τους εκπροσώπους επιχειρηματιών στον χώρο της εστίασης και της διασκέδασης, οι οποίοι κάνουν λόγο για πτώση του τζίρου κατά 40% και για περίπου 50.000 απολύσεις μέσα στον χειμώνα, ενώ άρχισαν να αυξάνονται -με γεωμετρική πρόοδο- τα «λουκέτα», ειδικότερα σε μικρές επιχειρήσεις. Πολλοί επιχειρηματίες του χώρου (που κλαίνε καθημερινά με «μαύρο δάκρυ») και το προσωπικό που ήδη απολύεται ή θα απολυθεί, δηλαδή τα διαρκώς μειούμενα ποσοστά απασχόλησης, θα πληρώσουν πολύ ακριβά, όχι τόσο την ορθότητα ή όχι του μέτρου της απαγόρευσης, όσο το τάιμινγκ. Δηλαδή, σακατεύτηκαν τα μαγαζιά, απροειδοποίητα και απροετοίμαστα, μέσα στο καταχείμωνο.

Ολούθε στα πεζοδρόμια ξεθυμαίνουν -και όμορφα …καίγονται- πλέον τα …παγωμένα τσιγάρα. Όσο για τους καπνιστές; Μπορεί κάποιοι να το μείωσαν το κάπνισμα (εξ …ανάγκης), αλλά το κρυολόγημα μέσα στο κρύο μάλλον δεν θα το γλιτώσουν.

Ανθρώπινο είδος 2020 μ.Χ. Τοποθεσία: Αυστραλία. Ναι, η ίδια με τις φωτιές. Μετά από απόφαση της κυβέρνησης, στην περιοχή APY θα εκτελεστούν συνολικά 10.000 καμήλες (1.500 έχουν ήδη εκτελεσθεί), Έχει ληφθεί σχετική απόφαση εξόντωσης 5.000 – 10.000 μη εξημερωμένων καμηλών και αλόγων, λόγω ποικιλίας σοβαρών προβλημάτων που σχετίζονται με επιθέσεις στα αποθέματα τροφίμων και νερού, καταστροφή βοσκότοπων και ζητήματα οδικής ασφαλείας. Καμία καλύτερη λύση δεν μπόρεσε να βρεθεί για να έχει νερό μια περιοχή που αριθμεί μόλις 2.300 κατοίκους;

Ανατριχιαστικό… «Οι περίοδοι αυξημένου κινδύνου πυρκαγιάς θα ξεκινούν νωρίτερα, θα διαρκούν περισσότερο και τα φαινόμενα θα είναι πιο έντονα. Οι αλλαγές αυτές θα επέλθουν προοδευτικά, αλλά αναμένεται να γίνουν άμεσα αισθητές από το έτος 2020». Η έκθεση για την κλιματική αλλαγή στην Αυστραλία, που συντάχθηκε το 2008, στέλνει ρίγη στη σπονδυλική στήλη όσων προσπάθησαν τους τελευταίους μήνες να αναπνεύσουν στη γεμάτη καπνό ατμόσφαιρα των μεγάλων πόλεων της χώρας. Οι γιγάντιες πυρκαγιές, πρωτοφανείς ακόμη και για μια χώρα που καίγεται κάθε χρόνο, ξεκίνησαν από τις αρχές της αυστραλιανής άνοιξης (τον Οκτώβριο) και έως σήμερα έχουν αποτεφρώσει έκταση 100.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων, περίπου όσο η ελληνική επικράτεια πλην των νησιών. Στην πρωτεύουσα Καμπέρα, πριν από λίγες μέρες ο καπνός των δεκάδων κοντινών και μακρινών πυρκαγιών υποχρέωσε σε κλείσιμο ακόμη και το αρχηγείο της υπηρεσίας αντιμετώπισης καταστροφών, ενώ αντιασφυξιογόνες μάσκες και φίλτρα αέρα έχουν ξεπουλήσει σε όλα τα καταστήματα της χώρας. Δεν είναι νέες οι διαπιστώσεις (ούτε η αδιαφορία μας) ότι ο πλανήτης Γη καταστρέφεται…

Είναι ένα λαμπρό παράδειγμα που αφορά όλους τους αγρότες της υφηλίου και βεβαίως τους δικούς μας που κάπως …σπάταλα επιβαρύνουν το περιβάλλον και τη δική μας (μεσογειακή) διατροφική αλυσίδα, μέσα στην οποία παράγουν: Όταν η κυβέρνηση της ινδικής πολιτείας Sikkim, στα Ιμαλάια, ανακοίνωσε το 2003 ότι σχεδίαζε να απαγορεύσει τη χρήση χημικών στις καλλιέργειες, οι αγρότες αντέδρασαν. Και πράγματι, «τα 2-3 πρώτα χρόνια η σοδειά μας έπεσε δραματικά», θυμάται σήμερα ένας από αυτούς, ο Karma Bhutia. «Μας διέλυσε. Όλοι οι νέοι αγρότες σκεφτήκαμε ότι ο σωστός δρόμος δεν ήταν αυτός της βιολογικής γεωργίας». Οι τοπικές αρχές, για να τους καθησυχάσει, τους διαβεβαίωσε ότι θα αποζημιώνονταν για τις ζημιές. Όμως μετά από ακόμα 2-3 χρόνια βιολογικής γεωργίας, η παραγωγή στην περιοχή επανήλθε στα παλαιότερα επίπεδα. Το 2016 η Sikkim ανακηρύχθηκε η πρώτη ινδική πολιτεία που είναι 100% απαλλαγμένη από φυτοφάρμακα και εντομοκτόνα. Για σκεφτείτε λοιπόν και προβληματιστείτε πιο σοβαρά…

Όσοι και όσες ασχολούνται με το ίντερνετ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (οι περισσότεροι καθημερινά και ήδη εθισμένοι), μπήκαν καθόλου στον κόπο άραγε να ασχοληθούν μια φορά και να ξεσκαρτάρουν τους εκατοντάδες ή και χιλιάδες φίλους και φίλες που έχουν και αθροίζονται -κάποιοι από πολλά χρόνια τώρα- στους προσωπικούς τους λογαριασμούς; Έχουν διαπιστώσει και μπορούν να μας πουν πόσοι και πόσες παραμένουν ανενεργοί και δεν έχουν ούτε μια ανάρτηση που να αφορά τον προσωπικό τους τοίχο; Λέει τίποτε δηλαδή να διατηρείς μια φιλία π.χ. στο facebook, τελείως άδεια και κενή, μόνο και μόνο γιατί η κάθε φεϊσμπουκ-περσόνα θέλει να σας αθροίζει σ’ αυτήν την περίεργη προσωπική της ομάδα, που συχνά είναι κενή και στερείται του παραμικρότερου περιεχομένου;

Και τι να λένε κάποια like που εισπράττει κανείς, μια φορά στις τόσες ή τι να λένε οι χύδην τυποποιημένες ευχές για τα γενέθλια ή την ονοματική σου γιορτή, όταν μάλιστα σε …σαβουριάζουν κι εσένα σ’ ένα μακρύ κατάλογο, με την ευκολία (ω! τι εφεύρεση) της …ετικέτας; Και τι με νοιάζει εμένα (και τον κάθε …εμένα) όταν κοινοποιούν οι λεγάμενοι και οι λεγάμενες τις προσωπικές τους φωτογραφίες από τα φορτωμένα τραπέζια π.χ. των τσιπουράδικων, στα οποία συχνά διασκεδάζουν ή τις βόλτες και τους περιπάτους στους οποίους επιδίδονται; Πού και σε τι ακριβώς κάτι τέτοιες προσωπικές τους υποθέσεις μπορούν να ενδιαφέρουν το κοινωνικό σύνολο ή τον υπόλοιπο κόσμο, εκτός από έναν …ανυπόφορο «διαγωνισμό» επίδειξης και συχνά (κακόμοιρου ή ψεύτικου) νεοπλουτισμού; Ακόμη και το νεοφανές «φλερτ», με τις συνεχείς αναρτήσεις προσωπικών φωτογραφιών τους, αν δεν κουράζει τους ίδιους τους εμπνευστές, κουράζει όλους τους άλλους εμάς, τους υπόλοιπους. Τι νόημα έχουν οι «πειραγμένες» φωτογραφίες που σε θυμίζουν όπως ήσουν προ …15ετίας, να τις μοστράρεις για καινούργιες; (Ο τόπος μας είναι μικρός, όλοι γνωριζόμαστε αρκετά και απλά …γελάμε). Δεν νομίζετε ότι η κατάσταση αυτή έχει ευρέως και επαρκώς εκτραχυνθεί και …ξεφύγει;

Μήπως, επομένως, χρειάζεται ένα αυτόβουλο ξεσκαρτάρισμα και μπλοκάρισμα ή διαγραφή άχρηστων «φίλων», τουλάχιστον γι’ αυτούς και αυτές που ούτε καν τους γνώρισες ποτέ προσωπικά ούτε καν θυμάσαι γιατί έγιναν διαδικτυακοί φίλοι και φίλες και επί μακρόν τους αγνοείς όπως ακριβώς σε αγνοούν;

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα έπρεπε να είναι ένα μέσο σοβαρής επικοινωνίας, επιμόρφωσης, προβληματισμού, ανταλλαγής απόψεων, υγιούς διασκέδασης, εκπαίδευσης στο συντακτικό και την ορθογραφία κτλ. και όχι μόνο ένα πεδίου ανούσιας αυτοπροβολής.

Χειροκροτείστε -επιτέλους- αγαπητοί μου φίλοι και φίλες… Διαβάζω ότι η βασίλισσα Ελισάβετ έδωσε τις ευλογίες της στον εγγονό της πρίγκιπα Χάρι και τη σύζυγό του Μέγκαν Μαρκλ (που ήδη πρόσφατα παραιτήθηκαν δημόσια από τα πριγκηπικά τους καθήκοντα), προκειμένου να ακολουθήσουν, όπως το επιθυμούν, το δικό τους, πιο ανεξάρτητο μέλλον, μετά το πέρας των συνομιλιών που διεξήχθησαν μεταξύ των ανώτερων μελών της βασιλικής οικογένειας. Επιτέλους, δηλαδή, λύθηκε ένα από τα πιο …ακανθώδη προβλήματα, που απασχόλησαν ολόκληρο τον πλανήτη!

Απίστευτο κι όμως αληθινό: Ο 52χρονος ποδοσφαιριστής Καζουγιόσι Μιούρα (φωτο) υπέγραψε νέο συμβόλαιο! Ο «Βασιλιάς Κάζου» είναι ένας θρύλος στην Ιαπωνία και θα συνεχίσει να αγωνίζεται με τη φανέλα της Yokohama FC για έναν χρόνο ακόμα! Ο Ιάπωνας έχει ανακαλύψει το ελιξίριο της ποδοσφαιρικής νεότητας και δεν το μοιράζεται με κανέναν άλλο. Θαυμασμός και υπόκλιση…. Είναι ένα ίνδαλμα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου!

Και μια που αναφερόμαστε σε διάσημους ποδοσφαιριστές, αντιγράφω από το fanpage: «Ο Σάντιο Μανέ είναι ο μεσοεπιθετικός της Λίβερπουλ, με καταγωγή από τη Σενεγάλη της δυτικής Αφρικής. Ο ποδοσφαιριστής των «κόκκινων», παραχώρησε πρόσφατα μία συνέντευξη. και μεταξύ άλλων, εξήγησε τους λόγους για τους οποίους δεν αισθάνεται καμία απολύτως ανάγκη να αποκτήσει ακριβά ρούχα ή αυτοκίνητα. «Αναρωτιέμαι, γιατί να θέλω 10 Ferrari, 20 ρολόγια με διαμάντια και πολλά ταξίδια με αεροπλάνα; Τι θα ωφελήσουν εμένα και τον κόσμο; Εγώ ήμουν πεινασμένος, δούλεψα σκληρά, επέζησα από τους πολέμους, έπαιζα ξυπόλυτος ποδόσφαιρο, δεν είχα παιδικά παιχνίδια και πολλά άλλα πράγματα. Ωστόσο σήμερα μ’ αυτά που κερδίζω χάρη στο ποδόσφαιρο, μπορώ να βοηθήσω τους συνανθρώπους μου. Έχω χτίσει σχολεία, ένα αθλητικό στάδιο, παρέχουμε ρούχα, παπούτσια και τρόφιμα σε ανθρώπους φτωχούς στη Σενεγάλη συμβάλλοντας όπως μπορούμε στην οικονομική τους ενίσχυση. Δεν χρειάζεται να καυχιέμαι ότι έχω πολυτελή αυτοκίνητα, πολυτελή σπίτια, ταξίδια με αεροπλάνα, χρειάζομαι λιγότερα από αυτά που μου έδωσε η ζωή». Ο Σαντιό Μανέ δεν σταματά να προσφέρει στην πατρίδα του, βοηθώντας όπως μπορεί.

Αντίστοιχα, πράγματα, έχει κάνει και ο Αιγύπτιος ποδοσφαιριστής, Μοχάμεντ Σαλάχ, ο οποίος μάλιστα είναι και συμπαίκτης του Μανέ στην ομάδα της Λίβερπουλ. Οι δύο σούπερ σταρ του ποδοσφαίρου που έχουν στο ενεργητικό τους συμβόλαια εκατομμυρίων έχουν επιλέξει έναν πολύ διακριτικό και απλό τρόπο ζωής προκειμένου να είναι σε θέση να δίνουν σημαντικά χρηματικά ποσά στους συμπατριώτες τους, που ζουν κάτω από την απειλή της πείνας, των ασθενειών και των άγριων πολέμων. Και προφανώς για να είσαι παικταράς, μόνο με το πώς κλωτσάς το …τόπι δεν συνδυάζεται. Το πρώτιστο είναι να είσαι Άνθρωπος, που πόνεσε, βασανίστηκε, πείνασε μεν, αλλά δεν έχασε ποτέ την ανθρωπιά του…

Τα τοπικά παράπονα για τον καιρό των προηγούμενων ημερών δεν επικεντρώνονται τόσο στο δείκτη του θερμομέτρου (στο κρύο δηλαδή) όσο στη μεγάλη υγρασία που μας «περονιάζει» για τα καλά.

Η ζωή είναι μια επιχείρηση που δε βγάζει τα έξοδά της. (Άρθουρ Σοπενχάουερ.)