Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 14-12-2019

Και κάποιοι Λίβυοι έλκονται

στων Τούρκων τη βαλίτσα.

Μα μοιάζει σαν να ξύνονται

στου Έλληνα τη γκλίτσα.

Είναι βέβαιο πως μετά και τις νέες ηγεμονικές και υπερφίαλες απαιτήσεις στο Αιγαίο, το Μεσόγειο τις ΑΟΖ κτλ. δυσκολεύει ο καιρός της ειρήνης πάλι στην περιοχή μας, όπως κάθε λίγο και λιγάκι άλλωστε, πάντοτε με πρωτοβουλία, ευθύνη κι επικίνδυνα «παιχνίδια» των Τούρκων. Ελπίζουμε ότι οι κακοί γείτονες δεν θα διανοηθούν να μολύνουν με απάνθρωπο τρόπο τα Χριστούγεννα, όχι μόνο όλου του Χριστιανικού κόσμου, αλλά κυρίως των Ελλήνων Ορθοδόξων. Δεν μπορεί να διανοηθεί κάτι τέτοιο κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, έστω κι αν είναι ….Μουσουλμάνος. Αλλά πόσο είναι σοβαρός ο Ερντογάν και όσοι σέρνονται πίσω του, ειδικότερα όταν συμπήσουν ολόκληρο μέτωπο που απαρτίζεται κυρίως από ακραία ανθελληνικά και ισλαμικά στοιχεία, που ολούθε συσσωρεύονται; Η κοινή λογική, επομένως, δεν συνάδει με τέτοιες σκέψεις και τέτοιες φοβίες. Η «επί Γης ειρήνη» προς το παρόν δεν κινδυνεύει. Άλλωστε, ένα είναι βέβαιο: Ούτε ο Θεός δεν θα το επιτρέψει να συμβεί και θα κάνουμε γιορτές καταπώς πρέπει.

Σε μια ανάρτησή του ο Πάνος Σπαγόπουλος αποκαλύπτει ότι «η απάντηση στην Άγκυρα, για τις απειλές της κατά της Ελλάδας και την προσπάθεια υπεξαίρεσης της εθνικής κυριαρχίας και των δικαιωμάτων που απορρέουν από αυτήν στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Λιβυκό Πέλαγος, ήρθε από τον πλέον κατάλληλο Έλληνα αξιωματούχο: Τον διοικητή του μεγαλύτερου στρατιωτικού σχηματισμού της χώρας, της 1ης Στρατιάς, αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Φλώρο, από το Ελληνικό Ιωαννίνων, όπου «άστραψε και βρόντηξε» με δηλώσεις, – κεραυνούς κατά της Τουρκίας. Με τη λήξη της τελετής στη μνήμη του εύελπι Σκαρλάτου Ρωσσέτη πήγε στο βήμα και, απευθυνόμενος προς τους πολίτες, έστειλε το μόνο μήνυμα που καταλαβαίνει η Άγκυρα: «Τα σκυλιά στη γειτονιά μας αλυχτάνε και φωνάζουνε. Συνήθως σκυλιά που φωνάζουν δεν δαγκώνουν. Να είστε όμως σίγουροι ότι είμαστε έτοιμοι. Άμα το σκυλί κόψει λουρί, θα του κάτσουμε μία στο κεφάλι και θα φύγει με την ουρά κάτω από τα σκέλια. Οι ένοπλες δυνάμεις είναι έτοιμες. Πάντα ήμασταν λιγότεροι και πάντα καταφέρναμε αυτό για το οποίο είμαστε όλοι περήφανοι. Το έθνος είναι μεγάλο γιατί οι καρδιές των Ελλήνων είναι ατσάλινες και μεγάλες. Είμαστε πάντα προετοιμασμένοι για να διατηρήσουμε την πατρίδα μας ελεύθερη και περήφανη».

Μπράβο, στρατηγέ… Πρέπει να ακούγονται και τέτοιες φωνές, για να ζυγίζει κάπως το κρεσέντο των απειλών. Αν και πάλι …αμυνόμενοι είμαστε, όπως πάντα. Γιατί, αν και θα έπρεπε να έχουμε …βαρεθεί να χάνουμε εδάφη, κυριαρχία, ανθρώπους, άλλα συμφέροντα, ποτέ δεν αγαπήσαμε τους πολέμους και τη βία. Αν «παραχοντραίνει» η πρόκληση όμως, αν παραπάει το πράγμα; Πάντοτε οι αντίπαλοι είναι που το μετανιώνουν και μάλιστα σκληρά. Εμείς λοιπόν -οι νικητές στις μάχες, στους αγώνες- αγαπάμε περισσότερο από κάθε άλλον την ειρήνη, γιατί ξέρουμε την αξία της. Αλλά ξέρουμε (και μπορούμε να τους ξανα-διδάξουμε) και το «ως εδώ και μη παρέκει»…

Παρά τα παραπάνω, ωστόσο, ασμένως προσυπογράφω κύριο άρθρο ης «Καθημερινής» που τονίζει ότι «η εξωτερική πολιτική είναι η πρώτη που προσβάλλεται από φρονηματισμό. Επειδή όμως οι κίνδυνοι είναι πραγματικοί, χρειάζεται αυτοσυγκράτηση από όλους: και από τα μέσα ενημέρωσης, που ενίοτε καταφεύγουν σε «εμπορικές» υπερβολές και από την αντιπολίτευση, που μπαίνει στον πειρασμό της ανέξοδης κριτικής και από ορισμένους υπουργούς, που βρίσκουν ευκαιρία να πουλήσουν πυγμή στην πελατεία τους. Το χειρότερο που θα μπορούσαμε να πάθουμε είναι να αφήσουμε τη δημόσια συζήτηση να εκτροχιαστεί σε ένα σπιράλ συναισθηματισμού και φτηνής δημαγωγίας, που στο παρελθόν μάς έχει κοστίσει ακριβά. Το εθνικό συμφέρον υπηρετείται με ψυχρό υπολογισμό. Όχι με κραυγές.» Η Ιστορία διδάσκει ότι, ακόμη κι την ώρα της φωτιάς, ο ρημαδιασμένος ο πατρογονικός διχασμός συχνά …ανθεί και λουλουδίζει. Ας προσέχουμε τουλάχιστον στην τωρινή συγκυρία…

Και να που η Ευρώπη δείχνει σιγά – σιγά να αφυπνίζεται, ορθώνοντας (κάπως) το ανάστημά της στις παράλογες απαιτήσεις και τους εκβιασμούς του …σουλτανίσκου Ερντογάν: «Η Ιταλία απέστειλε στρατιωτικό πλοίο στην Κύπρο για την προστασία των εθνικών της συμφερόντων», γράφει η ιταλική εφημερίδα La Repubblica, προσθέτοντας ότι πρόκειται για φρεγάτα, η οποία βρίσκεται στην Κύπρο από την περασμένη Παρασκευή, «για την προστασία των ιταλικών εθνικών συμφερόντων». Η La Repubblica υπενθυμίζει ότι «από τον περασμένο Οκτώβριο η Τουρκία ξανάρχισε τις γεωτρήσεις στα ανοικτά της Κύπρου, σε περιοχή που έχουν εξασφαλίσει η γαλλική Total και η ιταλική Eni».

Οι Δημοκρατικοί στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν επισήμως δύο κατηγορίες εναντίον του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για κατάχρηση εξουσίας και για παρεμπόδιση της καλής λειτουργίας του Κογκρέσου. Όπως γράφει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, «η ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων αναμένεται να ψηφίσει επί των κατηγοριών αυτών την ερχόμενη εβδομάδα. Το σώμα, το οποίο ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα υπερψηφίσει την παραπομπή του ρεπουμπλικανού προέδρου, δημιουργώντας το πλαίσιο για μια δραματική δίκη στην ελεγχόμενη από τους Ρεπουμπλικανούς Γερουσία, η οποία είναι πιθανό να αρχίσει τον Ιανουάριο. Ο Ντόναλντ Τραμπ θα γίνει έτσι ο τρίτος πρόεδρος στην ιστορία που παραπέμπεται από το αμερικανικό Κογκρέσο με αίτημα την καθαίρεσή του.» Και δηλαδή; Κινδυνεύει να χάσει ο Τούρκος το πιο πιστό () του φιλαράκι; Οϊμέ τι θα πάθουμεεεε…

Σαν φορτικός «παρτάκιας» και …αγαπητικός τριγυρίζει τη γειτονιά μας, τον τελευταίο καιρό, ο αποκρουστικός Εγκέλαδος… Καθημερινά σχεδόν, μετά το φονικό σεισμό στην Αλβανία, έχουμε τη γη να κουνιέται στην Τουρκία, στην Κρήτη, στην Αθήνα, στο Αιγαίο ή στο Ιόνιο λες και ο «λεγάμενος» ….λύνει το ζωνάρι του για καυγά, Χριστουγεννιάτικα. Ας υποθέσουμε ότι μ’ αυτές τα «παιχνιδάκια» αστειεύεται και θα μας αφήσει να κάνουμε γιορτές.

Πόσο πιο …κυρία αποδείχτηκε, ας πούμε, η Διδώ… Ήρθε επίκαιρα, στην ώρα της, αρκετά …δακρύβρεχτη μεν, αλλά περίμενε πρώτα να μαζέψουμε (οι περισσότεροι) τις ελιές από τα περιβόλια, να σπείρουμε τις χειμερινές καλλιέργειες και μετά πότισε για τα καλά τη γη επί διήμερο. Ότι και να πεις, απέφυγε τις πλημμύρες και τις καταστροφές. Φέρθηκε σαν …κυρία και μπράβο της…

Με τούτα και μ’ εκείνα πάντως δυο βδομαδούλες έμειναν για τα Χριστούγεννα και οι πιο πολλοί έχετε κάνει από τώρα το κουμάντο σας. Έχετε, δηλαδή, ήδη προεπιλέξει πού και πώς θα τα γιορτάσετε…. Στη θαλπωρή του σπιτιού σας ή με κάποιους συγγενείς; Σ’ έναν από τους μαγικούς τουριστικούς προορισμούς της χώρας μας (που έχει τις ίδιες ομορφιές τους χειμώνες, όπως και τα καλοκαίρια) ή θα εκδράμετε εις τας Ευρώπας, …σνομπάροντας τις εγχώριες προτιμήσεις (και τη συμπεθέρα σας);

Πάντως στις αγορές σας, στα Χριστουγεννιάτικα ψώνια για το γιορτινό τραπέζι και τα δώρα που θα ψωνίσετε, μην γυρίσετε την πλάτη στα τοπικά καταστήματα και στα ντόπια προϊόντα. Πάντοτε ήταν (και τώρα ίσως λίγο παραπάνω) απαραίτητη η στήριξη της τοπικής αγοράς που δίνει ταυτόχρονα και το μεροκάματο δικών μας ανθρώπων.

Πολλές φορές στην καθημερινότητά μας «δαγκώνουμε» την ίδια την ψυχή μας, τουλάχιστον όσοι παλεύουμε για να κερδίσουμε τον «επιούσιο», με τις γνωστές πολλές δυσκολίες. Το άγχος κι από μόνο του είναι αρκετό για να λαχανιάσει τις ανάσες μας και οι βουβές μας προσευχές, προκειμένου να τα καταφέρουμε, παίρνουν και δίνουν. Είναι σχεδόν μαγικό, ωστόσο, το πόσο κουράγιο κάνουμε για να σταθούμε στα πόδια μας, να παλέψουμε όσο μπορούμε, με αξιοπρέπεια, αλλά και ελπίδα, πως μια καλύτερη μέρα θα ξημερώσει, για μας προσωπικά, την οικογένειά μας, φίλους, γνωστούς, συγγενείς, όλον τον κόσμο. Ο γιορτινός διάκοσμος ολόγυρα μας παρωθεί στο να βρούμε και να κάνουμε το απαραίτητο κουράγιο, να βρούμε τη δύναμη που απαιτείται, να ετοιμαστούμε για τα Χριστούγεννα.

Τα Χριστούγεννα όμως είναι μια άλλη πιο ευαίσθητη και πιο δύσκολη ιστορία… Για να τα βρεις και να τα ζήσεις πρέπει να «ξεσκονίσεις» την ψυχή σου, να δεις και να ξαναδείς μέσα της, να …τακτοποιήσεις όλες τις εκκρεμότητες καρδιάς, που συχνά χλωμιάζουν την εικόνα γύρω σου και όχι μόνο μέσα σου. Τα λαμπιόνια είναι το «όχημα» μόνο, που θα σε φέρουν στη γιορτή. Για να τη ζήσεις κυριολεκτικά και χορταστικά όμως, πρέπει να ξυπνήσεις τον «άλλο» που είναι μέσα σου και -για την ευκολία του- συχνά προσπαθεί …κάπως να βολεύεται ή να ξεγελιέται με παραισθητικές φαντασιώσεις που τον ξεγελούν. Το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων είναι μια «επαναστατική» αναγέννηση. Και η φάτνη πρέπει να στηθεί -απλά, απέριττα και ζεστά- εντός μας…

Οι προετοιμασίες πάντως, τα έθιμα, οι στολισμοί, οι ευωδιές που από τις κουζίνες διαχέονται στο σπιτικό και προκαλούν τη ..λαιμαργία μας, οι βόλτες στη γιορτινή αγορά και η συμμετοχή στις επίκαιρες εκδηλώσεις, είναι πάντοτε η απαραίτητη και διαφορετική, προεόρτια πινελιά μια γενική… «προπόνηση» για τη μεγάλη γιορτή. Όσο για μας; Δείχνουμε σαν «έτοιμοι από καιρό» και άλλο που δεν θέλουμε. Σαν μικρά παιδιά… Και τα προβλήματα της βιωτής; Κρυμμένα στην …κωλοτσέπη.

Κι αν τα Χριστουγεννιάτικα καθέκαστα προκαλούν τον ρομαντισμό σας ή μας ξυπνούν παιδικές αναμνήσεις, αντί να ψάχνουμε στο χρονοντούλαπο, για καμιά, παλιά, «φορεμένη» ιστορία, ας κάνουμε μια καινούρια, με εμάς -ανεξαρτήτως ηλικίας- πρωταγωνιστές. Ας χαρίσουμε, για παράδειγμα, τα Χριστούγεννα, σε κάποια φτωχά, άπορα ή ορφανά γειτονάκια μας, με ζεστό φαγητό, ένα ζεστό ρούχο, ένα παιχνίδι. Τα χαρούμενα και ευγενικά «ξωτικά» των Χριστουγέννων ας βγουν ή ας ανοίξουν το δικό μας σπίτι. Ευκολάκι είναι…

Η υπουργός Μεταφορών της Φινλανδίας Σάνα Μάριν (η φωτογραφία της από τη pagenews.gr) επιλέχτηκε από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της για να αναλάβει την πρωθυπουργία της χώρας της έπειτα από την παραίτηση του πρωθυπουργού Άντι Ρίνε και ορκίστηκε ήδη την περασμένη Τρίτη. Ηγείται ήδη μιας κεντροαριστερής πεντακομματικής κυβέρνησης συνασπισμού με γυναίκες επικεφαλής στα τέσσερα από τα πέντε κόμματα. Ο Ρίνε θα παραμείνει ηγέτης των Σοσιαλδημοκρατών τουλάχιστον μέχρι το συνέδριο του κόμματος τον Ιούνιο. Η Μάριν είναι η νεότερη εν ενεργεία πρωθυπουργός στον κόσμο. Άλλοι νέοι διεθνείς ηγέτες είναι η Νεοζηλανδή πρωθυπουργός Τζασίντα Άρντερν, 39 ετών, ο Ουκρανός πρωθυπουργός Ολέξι Χόντσαρουκ, 35 ετών, ο Βορειοκορεάτης ηγέτης Κιμ Γιονγκ-ουν που φέρεται ότι είναι 36 ετών και ο πρόεδρος του Ελ Σαλβαδόρ Ναγίμπ Μπουκέλε, 38 ετών. Οι περιπτώσεις αυτές (λέω τώρα) μήπως δείχνουν το δρόμο μιας νέας εποχής -λιγότερο …ηλικιωμένης- και για τη δύσμοιρη χώρα μας;

Μιλώντας τις προάλλες έξω από το Μουσείο της Τροίας, ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν δήλωσε: «Το μουσείο της Τροίας που εγκαινιάζουμε σήμερα είναι το τελευταίο παράδειγμα της προσπάθειάς μας να μεταφέρουμε την ιστορία μας στις επόμενες γενιές. Η Τροία, με την ιστορία των 50.000 ετών είναι από τα σημαντικότερά μας αρχαιολογικά μνημεία, το οποίο είναι υπό την προστασία της Ουνέσκο από το 1998». Το πιο εντυπωσιακό και πέραν κάθε λογικής πια είναι πως, μπαίνοντας ο επισκέπτης στο μουσείο, συναντάει την Ωραία Ελένη αλλά και τον Αχιλλέα και όταν πλησιάσουν ενεργοποιείται ένας αισθητήρας και τα δυο αυτά πρόσωπα, μιλούν τουρκικά! Με άλλα λόγια, ο «γιαλαντζί σουλτάνος» μάλλον χρειάζεται ένα …μαστίγωμα με μια ολόκληρη κοιλιά μοσχαρίσιου πατσά. Άπλυτη όμως…

Ιδιαίτερα αγωνιώδεις είναι οι περιπτώσεις εξαφάνισης ατόμων, απλών πολιτών, όπως πρόσφατα του 37χρονου Βολιώτη οικογενειάρχη, πατέρα δυο ανήλικων παιδιών και η αγωνία αυτή διαχέεται σε ολόκληρη την τοπική κοινωνία που ζει και προσεύχεται, μέχρι να μαθευτεί το ποθούμενο αίσιο τέλος. Και φυσικά, εν τω μεταξύ, οι προσευχές όλων επικεντρώνονται στο να είναι τουλάχιστον σώος και υγιής.

Και κάτι για τη θλιβερή «καρικατούρα» που κάποτε ήταν το Ελληνικό ποδόσφαιρο… Αν οι διάφοροι παράγοντες, παραγοντίσκοι, προπονητές κτλ. μπορούσαν να τιμωρούν τους διαιτητές, όπως διατείνονται πως θα έπρεπε, το σύνολο αυτών των ανθρώπων με τη σφυρίχτρα δεν θα ξανάβλεπε το φως του ήλιου. Θα έλιωνε στις φυλακές (αν δεν είχαμε και κυριολεκτικούς …αποκεφαλισμούς).

Ευτυχώς, δηλαδή που ο προπονητής του Ασπρόπυργου, δεν δηλώνει …δήμιος. Η ομάδα του έχασε από τη Νίκη, στη Νεάπολη, με 3-0 και οι νικητές -πέρα από εμφανέστατο πέναλτι που δεν δόθηκε- είχαν και δυο δοκάρια. Ο «αδικημένος» κόουτς των ηττημένων όμως, εμφανίστηκε μετά τον αγώνα σαν ταύρος μαινόμενος on camera (κι άμα σας αρέσει).

Εεεε… θα το πω, γιατί θα σκάσω…. Τα κρύα ήρθαν, ο καιρός γίνεται γνήσια χειμωνιάτικος, αλλά ορισμένες στο facebook φαίνεται πως είναι όντως …εκτός κλίματος. Δηλαδή, ο γενικός ξεβρακωμός και οι προσωπικές τους φωτογραφίες διαρκώς μοστράρονται, δίνουν και παίρνουν. Τι συμβαίνει ακριβώς; Τόσες πολλές έχουν «σκίσει τη γάτα» και ως προς τούτο ξεσαλώνουν ανεξέλεγκτες ή μήπως ψάχνουν διαρκώς για …γάτα; (Εν τω μεταξύ το …ρεκτιφιέ στο φώτοσοπ καλά κρατεί επίσης).

Φιλική συμβουλή προς τις πανωραίες: Μακριά από τα μελομακάρονα, για να μην έχουμε τίποτε ανεπιθύμητα ξεχειλώματα.

Από τότε που έμαθα ότι το λεμόνι βοηθάει στο αδυνάτισμα, βάζω μπόλικο πάνω στο σουβλάκι.

-Και δεν μου λες, ρε καλλιτέχνη, είναι καλό το σουβλάκι σου;

-Τρία γυμναστήρια έχω κλείσει.

Μου λένε ότι το τατουάζ πρέπει να είναι κάτι που θα σου αρέσει και μετά από 10 χρόνια. Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι μακαρόνια με κιμά.

Παιδιά, αυτούς που τους κερνάτε σοκολατάκια και δεν θέλουν, να μην τους εμπιστεύεστε. Μπορεί να είναι Άλιεν.

Δύο είναι οι επιλογές: Ή τα πας καλά με όλους ή έχεις προσωπικότητα.

Ένα πράγματα δεν σπουδάζεται στη ζωή: Να είσαι άνθρωπος.

Έχεις φως μέσα σου. Μην το διοχετεύεις σε ανθρώπους που βολεύονται στο σκοτάδι τους.

Η δυστυχία δεν χρειάζεται κανένα ταλέντο. Ο καθένας μπορεί να την έχει. Η ευτυχία χρειάζεται χαρίσματα, ιδιοφυΐα, δημιουργικότητα.

Η ευγνωμοσύνη είναι μια ασθένεια του σκύλου. Δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο.

Η ζήλεια του φίλου είναι χειρότερη από το μίσος του εχθρού.

Η μεγαλύτερη απειλή για τον πλανήτη μας είναι η πεποίθηση ότι κάποιος άλλος θα τον σώσει.

Ήρθαμε σε αυτό τον κόσμο για να ζήσουμε δύο ζωές. Η δεύτερη ξεκινάει, όταν αντιληφθούμε ότι έχουμε μόνο μια.

Κανείς δεν πνίγηκε καταπίνοντας τον εγωισμό του.

Μη μισείς αυτούς που σε ζηλεύουν. Να τους σέβεσαι. Είναι οι μόνοι που πιστεύουν ότι είσαι καλύτερος.

Μη μου λες τι είπαν για μένα. Εξήγησέ μου γιατί είχαν τόση άνεση να το πουν σ’ εσένα.