Αγαπητά μου παιδιά – γράφει ο π. Γεώργιος Γεωργιάδης

Και σάς αποκαλώ έτσι, άνευ ίχνους υποκρισίας. Πραγματικά, θλίβομαι όταν κάποιο παιδί (όσο άγνωστο και να μού είναι) υστερεί είτε σε συμπεριφορά, είτε κυρίως στήν σχολική πρόοδο. Επίσης, ό,τι θα γράψω θα είναι από εμένα, και όχι από τήν Μητρόπολη ή αλλού.

          Έφθασε ο καιρός γιά να αρχίσετε τά μαθήματα στό νέο σας σχολικό έτος. Σε λίγες μέρες θα γίνει ο αγιασμός στό σχολείο σας, και ως συνήθως οι εκπαιδευτικοί θα σάς παροτρύνουν να έχετε καλή κι επωφελή χρονιά. Λέω «ως συνήθως», διότι έτσι τά έχουμε δεί στήν πράξη επί διακόσια χρόνια να γίνεται, και οι παλαιοί εκπαιδευτικοί –παρά τά παιδαγωγικά σφάλματα στά οποία συχνά περιέπιπταν–, πάρ’ αυτά όντως επιδίωκαν τήν μαθησιακή πρόοδο τών παιδιών. Παρομοίως μέν και σήμερα. Όμως δε, κάποια πράγματα έχουν αλλάξει. Ελπίζω, στίς οπισθοδρομήσεις που κατά καιρούς γίνονται να ευθύνονται μόνον κάποιοι διοικούντες στό Υπουργείο Παιδείας με τίς (απαράδεκτες γιά μένα) εντολές που δίνουν στούς εκπαιδευτικούς, και όχι διότι πράγματι οι ίδιοι οι δάσκαλοι πιστεύουν σε όλα εξ εκείνων που εντέλλονται να σάς πούν. Ειδικά πέρσι (2018) άκουσα έκπληκτος, αντί να σάς λένε το πόσο επωφελές είναι να μάθετε χημεία, αρχαία, ιστορία ή γεωμετρία κ.λπ., το μόνο που ένοιαζε να υπερμαχήσετε και διαφυλάξετε ασυζητητί, ήταν «η αξία τής διαφορετικότητας». Δέν κρύβω οτι προσωπική μου άποψη είναι οτι αυτή αποβαίνει εις βάρος υμών, τού ατόμου και τού συνόλου, αλλά στό κείμενο αυτό θα τήν δεχθώ (καταχρηστικώς) ως μιάν μή απορριπτέα εκδοχή συνυπάρξεώς της μέσα στόν κόσμο. Βγάλανε από τά «νεοελληνικά αναγνώσματα» τά τόσο επωφελή ηθοπλαστικά κείμενα και τά αντικατέστησαν με ηθοελευθερωτικά μηνύματα, μετατρέποντάς σας  σε «κυνηγούς μαγισσών». Δηλ. καταδεικνύοντας λάθος εχθρό.

Αυτός ο πλασματικός τρόπος-είδος διαπλάσεως είναι εκπορευόμενος από κάποιες κοσμοθεωρίες. Ίσως να είναι σωστός. Όμως όλες οι κοινωνίες τής υφηλίου επί χιλιετίες εδοκίμασαν διάφορα είδη, και από πολύ παλιά κατέληξαν σε αποχρώσεις που δέν απέχουν πολύ από τό τέλειο. Όλα αυτά περί «ιδιαιτεροτήτων», η πανανθρώπινη πείρα τά έχει απορρίψει πρό πολλού. Και ξανά και ξανά, όποτε να επανέλεγχε. Το οτι μιά ομάδα «Υφαντών τής Λυών» θέλησε να τά επαναπροωθήσει, σίγουρα τούτο δέν λέει τίποτα. Διαβάστε κάποιες από τίς 11 κωμωδίες τού Αριστοφάνους (445; → 385;) και θα διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι ποιοί ήσαν οι περίγελοι τής κοινωνίας. Και μήν ξεχνάτε οτι τήν ίδια εποχή με τόν Αριστοφάνη υπήρχαν αρκετοί άλλοι κωμικοί ποιητές, αλλά οι μετέπειτα ειδήμονες μόνον τίς διδαχές τού Αριστοφάνη εκτίμησαν και γι’ αυτό τόν αντέγραφαν τόσο συχνά, ούτως ώστε επιβίωσαν 11 από τά 44 έργα του, ενώ ουδέν έργο εκ τών υπολοίπων.

Εμείς οι πιό παλιοί μεγαλώσαμε σε μιά νοοτροπία κατά τήν οποίαν ήταν διάχυτη η υγιής αντίληψη πως, «όταν σκεφτούμε κάτι, δέν σημαίνει απαραιτήτως οτι τούτο είναι και σωστό». Με άλλα λόγια, εάν κάποιοι σάς μαθαίνουν οτι (τάχα) «δέν υπάρχουν αντικειμενικές αλήθειες», εσείς καλό είναι να δυσπιστείτε σε τέτοιες αμετροέπειες και να επεξεργάζεστε στό μυαλό σας πού θα οδεύαμε (προφανώς πρός τό χειρότερο) εάν πείθαμε τούς συμπολίτες μας  πως  «ό,τι και να θέλει να πράξει κάποιος είναι σωστόν, απλώς οι άλλοι δέν τόν καταλαβαίνουν», ή (ακόμη χειρότερα), «αυτοί οι άλλοι είναι αντιδραστικά και παρωχημένα στοιχεία τής Κοινωνίας, τα οποία απλώς έρπουν  ανεδαφικά ορμήματα τού παρελθόντος».

Το οτι πλείστα εξ αυτών τών ειρημένων είναι εντολές εκ τού Υπουργείου, σίγουρα τούτο δέν κατοχυρώνει οτι είναι και ορθές! Απλό παράδειγμα, το Υπουργείο Παιδείας τίς δεκαετίες τού ’60, ή τού ’70 ή τού ’80 έδινε πάλι εντολές, και δέν θα διαφωνούσα οτι κάποιες εξ αυτών παρέπαιαν. Έχω όμως μιά μεγάλη απορία: Γιατί το Υπουργείο Παιδείας τών τελευταίων δεκαετιών διατείνεται οτι ήσαν λάθος κάποιες προτροπές τών προηγουμένων διοικήσεων, και αφήνει να εννοηθεί οτι τώρα πιά εμείς (δηλ. η τωρινή διοίκηση) επιτέλους κατέχουμε τήν απόλυτη αλήθεια γιά τό ποιό είναι το κάλλιστο παιδαγωγικό σύστημα που πρέπει να εφαρμόζουμε στούς νέους, και απαγορεύει οιανδήποτε αμφισβήτηση; Αυτό κι αν δέν είναι εγωιστικό! Το σωστό πιστεύω είναι οτι, με τήν ίδιαν ευκολία που δικαιούμαστε να εγείρουμε αμφισβητήσεις γιά τίς παλαιές προτροπές, έτσι και με τήν ίδιαν ευκολία να δικαιούμεθα να εγείρουμε αμφισβητήσεις καί γιά τίς νεότευκτες προτροπές. Και οι προτροπές πρός τήν φυγοπονία, σίγουρα δέν είναι πρόοδος.

Ας πώ μερικά παραδείγματα:

1)      Τότε, γιά να εγγραφούμε (Σεπτέμβριο) στήν νέα χρονιά, έπρεπε να προσερχόμαστε κουρεμένοι, χωρίς μούσια και γενικώς νοικοκυρεμένοι. Σήμερα όλα αυτά τά θεώρησαν ψυχαναγκαστικά, αποπροσανατολιστικά, μάταια, επιδεινωτικά, κλπ.. Ένα από τά καλά που έχει ο Τσίπρας, είναι το πώς παρουσιάζεται πάντα τόσο κόσμια (εμφάνιση και λέγειν) στό κοινό. Ευτυχώς, τό κάνουν αυτό και πολλοί άλλοι, και από διαφορετικές παρατάξεις. Απορία: Αυτοί που περί τό 1970 επέκριναν τούς γιεγιέδες ως αμερικανοκίνητο κατασκεύασμα, γιατί οι ίδιοι σάς ωθούν σήμερα να είσαστε έτσι ατημέλητοι;

2)      Όλοι οι τότε εκπαιδευτικοί (πρωτοβάθμιας & δευτεροβάθμιας) κύριο μέλημα είχαν, πώς θα μάς εμφυτεύσουν στό μυαλό τό μάθημα που δίδασκαν. Σήμερα τινές εξ αυτών έπαψαν να θεωρούν τό σχολείο ως «Μαθητήριον», και τό αντιμετωπίζουν ως «Ευκαιριακό Κέντρο Διαμορφώσεως Αντιλήψεων». Αυτοί ξεχωρίζουν εύκολα, που σού πασάρουν αλλοπρόσαλλες προφάσεις-προτάσεις σάν: «εμάς μάς ενδιαφέρει πώς θα κάνουμε τα παιδιά θα σκέφτονται σωστά» !!!  Θέλει πολύ μυαλό γιά να αντιληφθείτε πού τό πάνε; Κοιτάξτε σε παλιά βίντεο (π.χ. τού 1980) πώς έκαναν παρέλαση οι μαθητές. Αναρωτηθήκατε ποτέ ποιοί και γιατί σάς έκαναν να είσαστε ανίκανοι να εκτελέσετε ακόμη και τόν βηματισμό; Βεβαίως υπάρχουν και οι διαστρεβλωτικές ρητορικές περί «παρελάσεων», πού τάχα δηλαδή αυτές υπάγονται.

3)      Εάν θέλετε τό πιστεύετε: Οι χειρότεροι μαθητές κάθε τάξεως πρό τού 1980, ήξεραν αρκετά περισσότερα απ’ όσα ξέρουν οι σημερινοί μέτριοι μαθητές. Καλές όλες αυτές οι ατελείς ενημερώσεις περί ανελευθερίας και καταναγκασμών που (λένε οτι) υπήρχαν τότε, αλλά εκείνο που μετράει πρωτίστως είναι το αποτέλεσμα. Πέρσι στόν Αλμυρό ρώτησα μιάν κοπέλα (κάπου 20 ετών) τί ήταν η δασεία που τής έδειξα στό θηλυκό άρθρο «‛Η». Μού απάντησε οτι «ναί, κάπου τόχω ξαναδεί». Φανταστείτε τήν έκπληξή μου, μόλις μού είπε οτι είναι φοιτήτρια Φιλολογίας στό 1^ον έτος.  Όλα αυτά, έγιναν καταλάθος; Πρό μηνών ένας μπάρμαν επέμενε να με πείσει οτι ο αριθμός «12» είναι τό ίδιο με τόν «16». Δέν έφταιγε τόσο αυτός, όσο η ισοπεδωτική αντίληψη που τού καλλιέργησαν κάποιοι … «διανοούμενοι». Τουτέστιν:  «ξεπέταξέ τον, και αφοσιώσου  στό κομπολόϊ σου».

          Οδεύουμε πρός τά 200 χρόνια από τήν ελληνική επανάσταση. Μιλώ γιά εκείνον τόν ξεσηκωμό, που κάποιοι εκ τών εκπαιδευτικών μειδιούν όταν τούς λέω οτι πολλοί νέοι δέν ξέρουν εάν έγινε τό 1453 ή τό 1940. Καλώ τούς νέους να πάψουν κι αυτοί να σφυρίζουν αδιάφορα. Δέν είναι κακό να είμαστε αντικομφορμιστές. Το κακό έγκειται στό να μήν διακατεχόμαστε από τό ερώτημα πρός τόν εαυτόν μας: «και μετά; τί θα γίνει εάν πράξω έτσι;». Αφού κάποιοι υπερτονίζουν τήν υπερπροβαλλόμενη αξία τής διαφορετικότητας, διπλασιάστε την κι εσείς κάνοντας «διαφορά στήν διαφορετικότητα». Ζήστε τό καλοκαίρι όπως νομίζετε μέν, αλλά στόν αγιασμό τού σχολείου σας κι επί 9 μήνες να προσέλθετε όλοι (αγόρια και κορίτσια) με κόσμια κόμμωση, ξυρισμένοι, και οι κοπέλες με μετρημένη ένδυση. Στίς ασκήσεις παρελάσεως κάντε τά τριπλάσια απ’ όσα θα σάς ζητά ο γυμναστής, και στίς 28/10^ου να επιτελέσετε τήν καλύτερη ομοιομορφία (άχ!, πόσο κάποιοι τής ντιρεκτίβας τήν έχουν κατηγορήσει κι εξωβελήσει) στόν βηματισμό με τούς πλαϊνούς σας  που έχετε ποτέ κάνει. Και εάν δέν παρέλθουν 30 τουλάχιστον μέρες, μήν ζητήσετε εκδρομή. Απεναντίας, δείτε τούς απλόχερους καρπούς από τήν παραπανίσια διδασκαλία, και αν διαπιστώσετε οτι οι ώρες διδασκαλίας διακωμωδούνται, εσείς εκεί να γίνετε μαχητές και να διαβάζετε σπίτι σας διπλάσια απ’ όσο κάνατε μέχρι χθές. Και πάνω απ’ όλα μάθετε να ζείτε χωρίς τό αποβλακωτήριο ανά χείρας, δηλαδή τό κινητό τηλέφωνο. Είναι «αφαιρετής ζωής». Νά και μιά πρόσφατη αλήθεια που είπε το Υπουργείο (Γαβρόγλου): Αναγνώρισε οτι οι μαθητές κατάντησαν υπναλέοι κατά μία ώρα παραπάνω. Κάντε τα αυτά που σάς λέω μόνον γιά ένα έτος, και αν τού χρόνου δείτε οτι δέν βελτίωσαν κάτι, μήν τά επαναλάβετε!

          Ποιός είμαι εγώ και σάς τά λέω αυτά; Μήπως κάποιος σπασίκλας τού τότε, που δέν έχω βιώσει άλλον τρόπο ζωής; Μήπως κάποιος μονόχνοτος, που μένω αμετακίνητος από τά γεροντίστικα ή/και παπαδίστικα; Μήπως κάποιος που έχω πλάτες, και μπορώ άφοβα να πηγαίνω κόντρα στό πυξιδιακό νοοπηκτικό σύστημα;

Ειδικά στό τελευταίο, σίγουρα «όχι»! Κάποιοι ψευτοδημοκράτες θα (ξανα)-ενοχληθούν με αυτά που έγραψα, και θα ξαναζήσω πρακτικές που έχω γνωρίσει στά 19 χρόνια που προσπαθώ να υποβοηθήσω αυτόν τόν τόπο. Εν πάση περιπτώσει, αυτά σάς τά γράφει κάποιος ο οποίος ούτε καλός μαθητής ήταν, ούτε πήγαινε καλοξυρισμένος ή πολύ κόσμιος στό σχολείο (και αλλού). Έφτασα όμως κάποτε μιά ηλικία που αναλογίστηκα, γιατί να μήν είχα υπακούσει σε περισσότερες εκ τών προτροπών τών μεγαλυτέρων μου. Και οι τότε «μεγαλύτεροι» (ευτυχώς γι’ αυτούς και εμάς) δέν είχαν «γαλουχηθεί» με τίς ύποπτες διδασκαλίες από πειραματικά κέντρα που βλέπουν μονολιθικά μόνον τέσσερεις εχθρούς (εκκλησία, γλώσσα, κράτος, οικογένεια). Και σήμερα συχνά-πυκνά στίς σκέψεις μου ντρέπομαι γιά νεανικές απερισκεψίες που είχα κάνει. Σκοπός μου είναι να μήν νιώσετε κι εσείς μελλοντικά ενοχές γιά τόν εαυτόν σας, και τούτο θα επιτευχθεί εάν εμπράκτως αμφισβητήσετε τίς αμφισβητήσεις τών ψευδοαξιών που κάποιοι σάς σερβίρουν.

          Όμως να ξέρετε: Ο δρόμος που πρέπει να οδεύσετε είναι μακρύς! Κι αυτό διότι, ακόμη και αν τηρήσετε κατά γράμμα ό,τι σάς έγραψα πιό πάνω, ωστόσο, εάν κι εσείς ως αυριανοί εκπαιδευτικοί επαναλάβετε παπαγαληδόν τίς ίδιες μιθριδατικές νουθεσίες, πάλι θα μείνουμε αγκιστρωμένοι στήν τρέχουσα χωλαίνουσα νοοτροπία. Εσείς ως μελλοντικοί δάσκαλοι, συνειδητοποιήστε τήν ευθύνη σας επί τών επομένων μαθητών αυτού τού έθνους.

Πώς θα αποφύγετε τόν παπαγαλισμό; Όταν με τό καλό μεταλυκειακά εισαχθείτε σε κάποιαν Ανωτάτη Σχολή, εκεί να μείνετε όλως δι’ όλου μακριά από κομματικά κλπ άντρα. Ξέρετε άλλωστε οτι, ούτε ένα από αυτά δέν πρεσβεύουν οτι θέλουν το κακό τής Κοινωνίας. Όλα αυτο-αναγορεύονται «παράδεισοι». Έτσι, αφοσιωθείτε με 110% προσήλωση στήν πλήρη εκμάθηση τής ειδικότητάς σας, μήν εγγραφείτε σε καμία απολύτως παράταξη μένοντες ούτως ανεπηρέαστοι πανταχόθεν, και μήν σηκώσετε ποτέ κανένα πανό. Όμως, όταν θα έχετε πιά τό Πτυχίο στό χέρι και θα είστε άνω τών 23 ετών, τότε εάν θέλετε ας υπαχθείτε όπου θέλετε. Δέν είναι ανάγκη καί τό πρώτο ¼ τής ζωής μας να τό χαραμίσουμε κι αυτό με τά άγονα πολιτικά. Κάπως έτσι θα γίνετε καλύτεροι εκπαιδευτικοί έχοντες πληρέστερα συνείδηση τών υποχρεώσεών σας, και (το σημαντικότερο) θα είσαστε καλύτεροι δάσκαλοι τών σημερινών. Και αυτό είναι το χρέος κάθε γενεάς, ήτοι να είναι τουλάχιστον ένα σκαλί ανώτερη τής προϋπαρξάσης.