Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 10-8-2019

Χιλιάδες νιάτα στο Κουρί

τον τόπο κατακλύσανε…

Με έρωτα, με μουσικές

κι ειρήνη τον σφραγίσανε.

Επί οκτώ χρόνια επαναλαμβάνεται το Μουσικό Φεστιβάλ του Los Almiros, κάθε φορά και καλύτερο, πιο πολυάνθρωπο (για τρεις μέρες διπλασιάζεται περίπου ο πληθυσμός της πόλης μας), θριαμβευτικό και με υποδειγματική οργάνωση, εκπληκτική αυτο-πειθαρχία, «αιφνιδιάζοντας» ευχάριστα τους πάντες, ανεξάρτητα από ηλικίες είτε το παρακολούθησαν και φέτος από απόσταση είτε ενεργά συμμετείχαν. Αξίζουν σε όλους θερμά συγχαρητήρια και ειδικότερα στην ομάδα που εμπνεύστηκε και υλοποιεί αριστοτεχνικά μια τέτοια επαναλαμβανόμενη ετήσια πρωτοβουλία, που ήδη έχει μετατρέψει το Φεστιβάλ του Los Almiros σε θεσμό που προάγει εντυπωσιακά τον τόπο μας, βάζοντας …γυαλιά ακόμη και στο θρυλικό παζάρι του Αλμυρού, που έχει «φορτωθεί» στις πλάτες του ιστορία πολλών δεκαετιών.

Και θα ήταν ίσως …μίζερο να μιλήσουμε μόνο για τη θεαματική τουριστική «μετάγγιση» που απολαμβάνει εξ αιτίας του μουσικού φεστιβάλ ο τόπος μας. Υπάρχουν αξιοσημείωτα και επαινετά παράπλευρα αποτελέσματα, πολύ παρήγορα και ενθαρρυντικά για τη στάση όλης της Ελληνικής νεολαίας, που συρρέει κάθε χρόνο στο Κουρί και διασκεδάζει «χωρίς ν’ ανοίξει μύτη», δίνοντας στους πάντες ασυνήθιστα μαθήματα ωριμότητας και ήθους. Μπράβο λοιπόν… Μπράβο σε όλους…

Θα συμφωνήσετε ίσως μαζί μου ότι συνήθως ο Αύγουστος είναι μήνας αγχωτικός. Προφανώς γιατί είναι ο τελευταίος του θέρους, συνδυάζεται συνήθως με διακοπές (αγχωμένες και …λαχανιασμένες κι αυτές) και προσπαθεί να κλείσει όπως – όπως τους «λογαριασμούς» μας, ατομικούς, οικογενειακούς κτλ. με το καλοκαίρι.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Αύγουστος δεν αφήνει ανεκπλήρωτα «υπόλοιπα». Το αντίθετο μάλιστα… Πάντοτε θα εκφράζονται παράπονα για όσα δεν ζήσαμε, δεν προλάβαμε να πραγματώσουμε, να, να, να… Ειδικότερα φέτος, η αργία του Δεκαπενταύγουστου έρχεται μεσοβδόμαδα (Πέμπτη) και μόνο με κάποιες άδειες «από τη σημαία» θα εξελιχθεί σε …τριήμερο. Οπότε, πλην αδειούχων, τίποτε το εξαιρετικό και ιδιαίτερο.

Φυσικά, εμείς οι Αλμυριώτες, δεν λησμονούμε την «παράταση» που παίρνει το αγχωμένο καλοκαίρι μας από την εμποροπανήγυρη του Αλμυρού, την πολύ-αναμενόμενη 23η Αυγούστου. Τα δρώμενα του παζαριού είναι ο στόχος της χρονιάς για πολλούς, όσο κι αν ο θεσμός εκφυλίζεται με τα χρόνια και είναι πια μια διασκέδαση που κυριαρχεί το… «μια από τα ίδια». Η έξη και η …έλξη των επισκεπτών, από την περιοχή μας, όλη την κεντρική Ελλάδα και τους ξενιτεμένους Αλμυριώτες, που βιώνουν επίτηδες το «νόστιμον ήμαρ», επιλέγοντας την παζαριώτικη συγκυρία, είναι και παραμένει ισχυρή. Είναι κοινό μυστικό, εξ άλλου, ότι γίνονται από πριν οικονομίες, στα ισχνότερα από τα βαλάντια, προκειμένου να περισσεύουν χρήματα για να θυσιαστούν στις νυχτερινές εξόδους στο λούνα παρκ, σε σουβλατζίδικα και χαλβατζίδικα.

Ως προς τα έσοδα που προσδοκά ο Δήμος, δεν προοιωνίζεται κάποια …ανησυχία, αφού στις παράγκες προβλέπεται πάλι πληρότητα. Υπομονή, λοιπόν, παίδες… Δώδεκα μέρες έμειναν… (για «μια από τα ίδια», όπως προείπα.)

Πολύ μικρότερη έκταση της χώρας μας έχει καεί από τις αρχές Μαΐου έως τις αρχές Αυγούστου του 2019, σε σχέση με τον μέσο όρο της προηγούμενης δεκαετίας, σύμφωνα με την Μετεωρολογική Υπηρεσία meteo του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (ΕΑΑ). Να χτυπήσουμε …ξύλο και να ευχηθούμε να μην έχουμε προβλήματα και για το υπόλοιπο του καλοκαιριού.

Τυχερή πάλι φέτος η περιοχή Αλμυρού… Μπράβο στην επαγρύπνηση της Πυροσβεστικής, Δασοπυροσβεστών και εθελοντών (πάλι …χτυπάμε ξύλο) και διασκεδάζουμε με τα διάφορα διαδικτυακά αστεία περί …γκαντέμη πρωθυπουργού.

Τη «μέθη της προβολής» προσπαθεί να εξηγήσει κι ταυτόχρονα να καταγγείλει σε κύριο άρθρο της η εφημερίδα «Καθημερινή», επισημαίνοντας ότι «η επικοινωνία είναι πολύ σημαντική και αναγκαία για μια νέα κυβέρνηση. Ειδικά όταν έχει απέναντί της μια αντιπολίτευση η οποία με εκπληκτική ευκολία παρουσιάζει το μαύρο ως άσπρο. Καλό, ωστόσο, είναι τα κυβερνητικά στελέχη να μιλούν όταν έχουν κάτι να πουν. Λογικό είναι νέοι υπουργοί να νιώθουν τη μέθη της επικοινωνιακής προβολής τους. Η μέθη όμως αυτή πολύ γρήγορα μετατρέπεται σε δηλητηριώδη υπερέκθεση στα μέσα ενημέρωσης. Ήδη υπάρχουν στελέχη τα οποία εκστόμισαν σαχλαμάρες, ορισμένα που παραθέτουν σκέψεις για διάφορα θέματα χωρίς να είναι έτοιμα να εξηγήσουν πώς θα λύσουν καυτά ζητήματα. Οι πολίτες δεν θέλουν υπουργούς – σχολιαστές ή θαμώνες τηλεκαφενείων. Απαιτούν υπουργούς που παίρνουν δύσκολες αποφάσεις και κατόπιν τις εξηγούν και τις υπερασπίζονται.»

Όταν ένα Κράτος προσπαθεί να επανασυσταθεί σχεδόν εκ θεμελίων, θα υπάρξουν και τέτοια φαινόμενα, όπως αυτά που αναφέρει το παραπάνω άρθρο, αλλά -όπως πάντοτε- θα παρεισφρήσουν στην εξουσία και κάποιοι …σαχλαμάρες, που λένε σαχλαμάρες.

Πληθαίνουν οι καταγγελίες από ασθενείς και τους συνοδούς τους, για τη μη τήρηση του νόμου της καθολικής απαγόρευσης του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους και κυρίως στους χώρους υγειονομικής περίθαλψης, αποδεικνύοντας ότι για τη σωστή εφαρμογή του, απαιτείται να διανυθεί ακόμα μεγάλος δρόμος. Όπως καταγγέλλει το newsit, «ντουμάνια» στα δημόσια νοσοκομεία από «θεριακλήδες» γιατρούς και νοσηλευτές, παρά την ενεργοποίηση του νόμου που απαγορεύει το κάπνισμα σε όλο το Δημόσιο και κυρίως στα νοσηλευτικά ιδρύματα. Καταγγελίες ασθενών -και μάλιστα ατόμων με αναπηρία- κάνουν λόγο για «απαράδεκτη αποπνικτική ατμόσφαιρα από το κάπνισμα» σε δύο μεγάλα νοσοκομεία. Νοσηλεύτριες απείχαν από το πόστο τους, ενώ είχαν «ντουμανιάσει» το γραφείο των γιατρών. Ειδικότερα, σε ανάρτηση – καταγγελία αναφέρεται ότι σε γραφείο γιατρών ομάδα από νοσηλεύτριες κάπνιζαν, απέχοντας από τα καθήκοντά τους για περισσότερο από μία ώρα.

Την εφαρμογή της θανατικής ποινής για αυτούς που διαπράττουν μαζικές δολοφονίες και εγκλήματα μίσους ζήτησε ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, στον απόηχο των επιθέσεων στο Ελ Πάσο και το Ντέιτον του Οχάιο. Και προφανώς -παρά τα -δικαιολογημένα ή όχι- «παράθυρα» των Νόμων, λίγοι θα βρεθούν, σ’ όλον τον κόσμο, που θα διαφωνήσουν μπροστά σ’ αυτά τα φαινόμενα τυφλής βίας, που ολοένα και πληθαίνουν, με δράστες συνήθως κάθε λογής φανατικούς ή ψυχικά διαταραγμένους. Σοκάρουν οι λεπτομέρειες των μαζικών δολοφονιών, ειδικότερα εκείνες που απλοί πολίτες – θύματα αναγκάστηκαν να γίνουν ζωντανές «ασπίδες» για να σώσουν τα παιδιά τους.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών και κηδεύτηκε την περασμένη Κυριακή στο αγαπημένο του Προμύρι του Πηλίου -τη γενέτειρά του- ο γνωστός λαογράφος και συγγραφέας Γιώργος Θωμάς που «τίμησε με το έργο του τη Μαγνησία και τιμήθηκε εν ζωή ως μια πολύπλευρη προσωπικότητα που υπηρέτησε με συνέπεια, γνώση και αξιοσύνη τους ευαίσθητους τομείς της Ελληνικής Παιδείας, τις Τέχνες και τα Γράμματα, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα και την προσωπική του συμβολή στην προαγωγή και διάσωση της ιστορίας.» Έχει κοινοποιήσει σαράντα δύο ανάτυπα και πάνω από χίλια δημοσιεύματα ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου σε εφημερίδες και περιοδικά, ενώ οι μελέτες του «Ο Πηλιορείτης οπλαρχηγός Γιώργης Ζορμπάς (1788-1856)» (1984) και «Ο πολιτισμός του Πηλίου στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, (1996), έχουν λάβει Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών. Ο γράφων συνεργάστηκε μαζί του δημοσιεύοντας στα περιοδικά «Ώρες» και «Ρόπτρο» του Βόλου εργασίες του και εκδίδοντας με τις «Εκδόσεις Ώρες» τα βιβλία του «Ευτράπελα ιστορήματα του Πηλίου» (1992) και «Κώστας Στριμμένος, ο τελευταίος ιατροφιλόσοφος του Βόλου» (1997). Καλό ταξίδι, δάσκαλε…

Τη στιγμή που ο καλλιτέχνης λαμβάνει υπόψιν του τι επιθυμούν οι άλλοι και προσπαθεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις τους, παύει να είναι καλλιτέχνης και μετατρέπεται σε έναν πληκτικό ή διασκεδαστικό δεξιοτέχνη, έναν έντιμο ή ανέντιμο λιανέμπορο. Η Τέχνη είναι ο πιο ισχυρός τύπος ατομικισμού που γνώρισε ποτέ ο κόσμος. (Όσκαρ Ουάιλντ.)

«Βάλε κάποιον να περπατήσει μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα δέκα χιλιόμετρα σε σκονισμένο δρόμο και θα καταλάβεις γιατί εφευρέθηκε η μπύρα.» (Γκίλμπερτ Τσέστερτον.)

Ποτέ δεν είπα: «Θέλω να είμαι μόνη». Είπα μόνο: «Αφήστε με ήσυχη». Υπάρχει τεράστια διαφορά. (Γκρέτα Γκάρμπο.)

«Τα προς το ζην τα κερδίζεις από αυτά που παίρνεις. Τη ζωή όμως την κερδίζεις από αυτά που δίνεις.» (Winston Churchill.)

Βρες χρόνο να είσαι φιλικός – αυτός είναι ο δρόμος προς την ευτυχία… Βρες χρόνο για παιχνίδι – αυτό είναι το μυστικό της αιώνιας νιότης… Βρες χρόνο ν’ αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι – αυτό είναι το προνόμιο των θεών… Βρες χρόνο να γελάς – αυτή είναι η μουσική της ψυχής… Βρες χρόνο να είσαι παιδί – για να νιώθεις αυθεντικά ανθρώπινος… (Βρες χρόνο – Γ. Ρίτσος)

Εύχομαι να είχα γνωρίσει κάποιους ανθρώπους λίγο πιο νωρίς, κάποιους πιο αργά και κάποιους καθόλου.

Κανόνας 1ος: Μην σκάτε για μικρά πράγματα. Κανόνας 2ος: Όλα είναι μικρά πράγματα. (Robert Eliot.)

Δεν συνηθίζω να εύχομαι με το νεολογισμό «καλή Παναγιά», για το «Πάσχα του καλοκαιριού». Γιατί δεν υπάρχει …κακή Παναγιά και στη χάρη της Μεγαλο-Κυράς, στις μεσιτείες της, όλοι κάτι χρωστάμε.