Ο Κήρυκας της Αγάπης, Πατέρας Κλήμης

του Κώστα Γκουντάρα

(Με την είδηση του θανάτου του Μακαριστού π. Κλήμη Ζώκαρη -29 5 2019 – θεώρησα χρέος να ανασύρω ένα από τα πολλά άρθρα μου που έγραψα για τον επί αρκετά χρόνια εκλεκτό του Θεού και δώρο του Υψίστου προς ημάς, ως ελάχιστο φόρο ευγνωμοσύνης και σεβασμού στο πρόσωπό του. Κάθε πιστός της ενορίας μας και όχι μόνο έχει να θυμάται πολλές καλές στιγμές από τον Γέροντα. Στολίδι και θησαυρός ανεκτίμητος, που θα πρέπει να μας συνοδεύει και συντροφεύει πάντα, αφού ο λόγος του ακουμπούσε κάθε ψυχή και θεράπευε κάθε τι που θα μπορούσε να νύξη την πνευματικότητά μας, την πραότητά μας και την προς τον πλησίον μας προσφορά αγάπης. Το παραθέτω, όπως τότε γράφθηκε στις 11 Νοε 2013, μερικές ημέρες μετά από την επίσκεψή του στη γιορτή του Αγίου Δημητρίου, προστάτη της πόλης μας, που επί τόσα χρόνια είχε διακονήσει.)

«Ενδύσασθε ουν, ως εκλεκτοί του Θεού άγιοι και ηγαπημένοι, σπλάγχνα οικτιρμού, χρηστότητα, ταπεινοφροσύνην, πραότητα, μακροθυμίαν» (Απ. Παύλου. Κολ. 3,12).

Τα παραπάνω αποτελούν τη Λυδία λίθο του Σεβάσμιου και Αγαπητού Πατέρα  Κλήμη, που ευτυχήσαμε για άλλη μια φορά να γίνουμε κοινωνοί των πνευματικών του αποσταγμάτων και της πνευματικής του πανδαισίας σε μια κοινή προσευχή με την ευκαιρία της γιορτής του πολιούχου μας Αγίου Δημητρίου. Υπόδειγμα Καλογερικής, αφού για πολλές δεκαετίες τώρα αφήνει πίσω του κάθε πειρασμό της καθημερινότητας.

Με Ορθόδοξο τρόπο σκέψης και μάστορας της πένας δημιουργεί, γράφει και αφήνει παρακαταθήκες για κάθε πιστό που ανακαλύπτει την Ιερουσαλήμ. Γητευτής του Θείου λόγου δημιουργεί συνεχώς πνευματικά κεντήματα, σχέδια και μια σειρά παλμών που στόχο, πρωτίστως, έχουν την καλλιέργεια της παιδικής και νεανικής ψυχής. Θησαυρός του θρησκευτικού μας πολιτισμού μας κάνει εναγωνίως να λαχταράμε την επομένη φορά που τα βήματά του θα τον φέρουν και πάλι κοντά μας.

Ο λόγος του συμβουλευτικός, παραινετικός, αυστηρός μα ουδέποτε επιτιμητικός. Η ψυχή του δεν στεγνώνει ποτέ και το κουράγιο του δεν χάνεται. Δεν αποδοκιμάζει, δεν περιφρονεί, αγαπά και συμβουλεύει. Έχει συνείδηση του μέτρου. Τοποθετεί τον εαυτόν ταπεινά, χαμηλά και δεν υψώνεται ως μέγας και τρανός.

Παρά τις οκτώ περίπου δεκαετίες που κουβαλά στην πλάτη του εξακολουθεί να είναι δραστήριος με ισχυρή θέληση, με χάρισμα λόγου και πνευματική κατάρτιση, που με τη βοήθεια του Θεού επιβλήθηκε στον εαυτόν του και η ψυχική του αυτή αναγέννηση, που αύξανε συνεχώς, άφηνε τον Κύριο να τον καθοδηγεί. Με ιερό ζήλο μελετά ακόμη την Αγία Γραφή και τα έργα των Πατέρων της εκκλησίας και με το χάρισμα Εκείνου έχει εμπλουτίσει κατά τριάντα και πλέον πονήματα το Θεάρεστο έργο. Πονήματα με καθαρώς ορθόδοξο αγιο­γραφικό και αγιοπνευματικό περιεχόμενο, που αγαπήθηκαν από τον πιστό λαό του Θεού και συνέβαλαν στην αύξηση των συνειδητών πι­στών χριστιανών.

Επιστρατεύτηκε από τον Θεό στο έργο της διακονίας του Θείου λόγου. Είναι και Θεόκλητος και λαόκλητος κήρυκας. Όπου ο Θεός του ανοίγει πόρτα, για να μιλήσει, δίνει το παρόν με προθυμία, τόσο σε εκκλησιές, όσο και σε αίθουσες, ιερές Μονές – προσκυνήματα, ακόμη και σπίτια χύνοντας βάλσαμο στις ψυχές των πονεμένων. Με ζήλο, πόθο ιερό και με πολύ πνευματικό μεράκι επιτελεί την διακονία της πνευματικής σποράς του λόγου του Θεού. Ή φήμη του χαρισματικού εργάτη του Ευαγγελίου απλώθηκε και πέρα των στενών ορίων της οργανικής του, μερικές φορές αψυχολόγητης, τοποθέτησης.

Στην Αθήνα και στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Χολαργού, που διακονεί, ομιλεί υπέρ το δέον ακούραστα, χωρίς ωράριο, δοσμένος στο έρ­γο του Θεού και ο Κύριος πάντα ευλογεί. Κατ’ εξοχήν διακρίνεται στο εποικοδομητικό κήρυγ­μα με στόχο και επίκεντρο την μετάνοια και επιστροφή των δοκιμασμένων ψυχών στην Εκκλησία του Χρίστου. Έτσι η μετάνοια και η ταπείνωση είναι τα προσφιλή του θέματα.

Χωρίς υπερβολή, είναι χιλιάδες οι ψυχές, που επη­ρεάσθηκαν από το ζωντανό και χειμαρρώδες κήρυγμα του. Ως όργανο της Χάριτος του Θεού, που είναι, τρέχει για να ενισχυθούν όσο το δυνατόν περισσότερες ψυχές από το ηθικό ναυάγιο του κόσμου. Ο λόγος του στο θέμα της μετανοίας, όπου ακούγεται, είναι αποφασιστικής σημασίας και οδηγεί στον εξομολόγο. Ο λόγος του πραγματικά αφυπνίζει ενόχους.  Το κήρυγμα του συγκινεί, μιλά στην καρδιά, προβληματίζει και επιδρά αποτελεσματικά. Σαφής και κατανοητός στον λόγο του, γλαφυρός και συ­ναρπαστικός, τα δε κηρύγματά του μεστά θείων αλη­θειών, ηθικών παραινέσεων και διδαγμάτων. Κρέμεσαι κυριολεκτικά από τα χείλη του και αλλάζεις πορεία ζωής στο Χριστό, την Εκκλησία Του, την αρετή. Βιώνει την πίστη, ζει τη μυστηριακή ζωή, τη ζωή της κατά Χριστό αρετής. Είναι στολισμένος με πραότητα και ταπείνωση, με συγχωρητικότητα και α­γάπη. Τον νοσταλγούμε και μας νοσταλγεί.

Συγχώρησέ μας,  Πατέρα Κλήμη, για το παραλήρημα αυτό, που εκθειάζει το πρόσωπό σου, αλλά πιστεύοντας ότι μέσα από αυτό εκφράζουμε τους πιστούς της ενορίας μας και όχι μόνο, αισθανόμαστε ότι τα παραπάνω είναι λίγα σε σχέση με αυτά που ο ίδιος μας έχει κατά καιρούς προσφέρει. Ευχόμαστε ο Καλός Θεός να σε χαριτώνει και να σε ενδυναμώνει, για να μπορούμε όλοι μας να απολαμβάνουμε το Θεόπνευστο κήρυγμά σου και την αγάπη σου.

Κλείνοντας θα πω τούτα τα λόγια που τούτη τη στιγμή συλλογιέμαι: Κάποτε είδα ένα Γέροντα ν’ ανηφορίζει κι άπλωσα το χέρι μου να στηριχθεί. Αυτός όμως με ξεπέρασε κι έμεινα να τον κοιτάζω καθώς χάνονταν προς την κορφή. Σ’ ευχαριστούμε π. Κλήμη για ό,τι κάνεις για ‘μας.

Καλό Παράδεισο.