Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 12-1-2019

Ας αρχίσουν οι χοροί

στις παγωμένες πίστες.

Για χάρη του Τηλέμαχου

θα χάσουμε τις πίτες;

Τέλειωσαν ήδη λοιπόν τα Φώτα και οι Φωτισμοί, οι εμβληματικές γιορτές του Δωδεκαημέρου και -έστω κάτω από δύσκολες καιρικές συνθήκες- μέσιασε ήδη ο πρώτος μήνας του 2019 κι μαζί του πέρασε (ημερολογιακά τουλάχιστον) ο μισός χειμώνας, εύκολα ή δύσκολα. Αναμένουμε επειγόντως πλέον και τις Αλκυονίδες ημέρες (κάτι θα ξεκλέψουμε σε καλοκαιρία κι από εκεί) και μετά θα έρθει η Άνοιξη, για να στρώσουμε πρωτίστως την προεκλογική ιστορία μας, που έτσι κι αλλιώς θα ανεβάσει τις «θερμοκρασίες», όπως τη βιώνει και την καταλαβαίνει ο καθένας.

Πολύ λιγότεροι φέτος οι τολμητίες που έπεσαν στη θάλασσα, στις λίμνες και στα ποτάμια, για να πιάσουν το Σταυρό… Το ψύχος, βλέπετε, έκανε κι εδώ τη …ζημιά του. Ας είναι… Η ευλογία -πιστεύω- και η Φώτιση προς όλους δεν ήταν λιγότερη.

«Σοφίες» και «Τηλέμαχοι» συνθέτουν τη φετινή …Οδύσσεια του ψύχους (έπεται ο «Υπερίωνας»), τουλάχιστον στο ξημέρωμα του 2019 και λίγο μας κακοφαίνεται, αφού είχαμε συνηθίσει στους ήπιους χειμώνες των τελευταίων ετών. Φυσικά, πρέπει να παραδεχτούμε ότι είμαστε και κάπως υπερβολικοί, έτοιμοι να γκρινιάξουμε με το παραμικρό που μας ξεβολεύει και μας ταλαιπωρεί. Όπως και να έχει πάντως, και περαστικά θα είναι όλα αυτά, παρελθόν σε λίγο, αλλά και το νεράκι του χιονιού, που αποθηκεύει το υπέδαφος, απαραίτητο για τη φύση γύρω μας, τις καλλιέργειες κτλ.

Θα μπορούσαμε να «εκμεταλλευτούμε» τη διήμερη πρόσφατη επίσκεψη της Μέρκελ στην Αθήνα και να δίναμε το όνομά της σε μια …κακοκαιρία, αφού είναι πια της μόδας να βαφτίζουμε τον …κακό μας τον καιρό. Δηλαδή, άσχημο θα σας έπεφτε ένα «Άνγκελα», σε κύμα ψύχους; Μόνο τις χιλιάδες αυτοκτονίες που μετράει η Ελλάδα, κατά την περίοδο της κρίσης και εξ αιτίας των γερακιών της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, η «Άνγκελα» θα ταίριαζε περισσότερο -σαν ονομασία- σε φονικότατο …τσουνάμι.

Σάλο προκάλεσε στο διαδίκτυο ένα νυκτερινό βίντεο από τη Θεσσαλονίκη, που δείχνει δυο ντελιβεράδες να πασχίζουν να παραδώσουν τις παραγγελίες που μεταφέρουν στο χιονισμένο και παγωμένο οδόστρωμα, με πολύ δυσκολία. Κι είναι να απορεί κανείς με την ελαφρότητα εκείνων που επιμένουν να παραγγέλνουν φαγητό ή καφέ ή οτιδήποτε άλλο, κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες, μην υπολογίζοντας την ασφάλεια και την ακεραιότητα, ακόμη και τη ζωή αυτών των ανθρώπων. Είναι προφανές, ότι κάποια από τα αφεντικά τους -κάτω από τέτοιες συνθήκες- σπεύδουν να εκτελέσουν τις παραγγελίες, όχι τόσο για να μην χάσουν τον πελάτη και την είσπραξη (υποθέτω), αλλά για να μη δυσαρεστήσουν αυτούς τους πελάτες, που στα μικρά μέρη όπως το δικό μας είναι και προσωπικά γνωστοί τους. Όμως κάποιος -και πρώτα ο πελάτης- πρέπει να νοιαστεί για τη ζωή αυτών των παιδιών, που κάνουν μεροκάματο του τρόμου. Μην παραγγέλνετε λοιπόν μέσα σε συνθήκες ψύχους ή τουλάχιστον ρωτήστε πρώτα, βεβαιωθείτε, ότι κομιστής έχει ασφαλές 4τροχο όχημα κι όχι μοτοποδήλατο σκέτο, που συνήθως δεν έχει καμιά προστασία και ασφάλεια στον πάγο και στο χιόνι.

Τέσσερις στους δέκα νέους ηλικίας µεταξύ 16 και 34 ετών στις µέρες µας χρωστούν σε δάνεια και πιστωτικές κάρτες, ενώ οι 15 στους 100 αυτές τις µέρες δεν διαθέτουν ικανοποιητική θέρµανση στο σπίτι τους. Παράλληλα το 36,2% των αγοριών και το 15,4% των κοριτσιών είναι υπέρβαρο. Αυτά είναι µερικά µόνο από τα άκρως ενδιαφέροντα στοιχεία της έρευνας που πραγµατοποίησε η Ελληνική Στατιστική Αρχή για τα χαρακτηριστικά της νεολαίας στις µέρες µας. Οι ενότητες είναι αρκετές και κάποιες µετρήσεις είναι εντυπωσιακές. Για παράδειγµα, τα στοιχεία δείχνουν ότι το πιο δηµοφιλές ανδρικό όνοµα στις νεαρές ηλικίες είναι το «Γιώργος», καθώς το διαθέτει το 8,8% και στις γυναίκες το «Μαρία» µε ποσοστό 8,3%. Την ίδια ώρα τα αγόρια παντρεύονται πλέον στην ηλικία των 33,2 ετών κατά µέσο όρο και τα κορίτσια στα 30,1, σε αντίθεση µε το παρελθόν που χόρευαν τον χορό του Ησαΐα πολύ πιο µικροί, ενώ τώρα χωρίζουν και ευκολότερα. Το δε πρώτο παιδί έρχεται στη ζωή όταν η µητέρα φθάσει τα30,3 έτη, ενώ το 1998 γεννούσαν για πρώτη φορά στα 26 τους. Αναφορικά µε τον τοµέα της εργασίας, οι περισσότεροι επιλέγουν να βρουν δουλειά µέσω γνωστών και φίλων, στον τοµέα της κατάρτισης οι περισσότεροι γνωρίζουν τουλάχιστον µία ξένη γλώσσα, ενώ περνούν κατά µέσο όρο περίπου 8,5 ώρες το 24ωρο στο κρεβάτι τους, συµπεριλαµβανοµένου και του χουζουρέματος.

​​Βρισκόμαστε στις πρώτες ημέρες μιας χρονιάς που προμηνύεται ταραχώδης και σημαδιακή, γράφει ο Νίκος Κωνσταντάρας στην «Καθημερινή» και δεν νομίζω να διαφωνεί κάποιος αναγνώστης μ’ αυτήν την αυτονόητη διαπίστωση. «Όσο καθυστερεί η προεκλογική περίοδος, τόσο θα εντείνεται η πόλωση. Αλλά και μετά τις εκλογές θα βρεθούμε σε περίοδο παρατεταμένης αναμπουμπούλας, καθώς νικητές και ηττημένοι θα συνεχίσουν τη διαμάχη τους αλλιώς. Τέτοιες στιγμές είναι καλό να θυμόμαστε πώς ήταν τα πράγματα πριν από λίγα χρόνια· να διερευνήσουμε γιατί υπάρχει τέτοια ένταση μεταξύ μας και εάν μπορούμε να επιστρέψουμε σε μια εποχή μεγαλύτερης συναίνεσης, εάν τέτοια υπήρξε ποτέ.»

Το χειρότερο, το πιο τραγικό ίσως είναι, ότι η νέα πόλωση (που ήδη κλιμακώνεται) στρώνεται έτσι από τους «μονομάχους», ώστε να κρατήσει, να διαρκέσει και πολύ μετά τις εκλογές και κάτι τέτοιο επ’ ουδενί δεν συμφέρει τον τόπο. Έναν τόπο που ήδη έχει υποφέρει -εδώ και μια δεκαετία τώρα- τα πάνδεινα. Αλλά ποιος απ’ τους κρατούντες ακούει και ποιος νοιάζεται; Τα κομματικά και προσωπικά συμφέροντα των πολιτικών υπερισχύουν. Κι εμείς; Κοιμόμαστε….

Παγωμένα γήπεδα κι αναβολές αγώνων στη Γ’ Εθνική κυρίως ήρθαν να προστεθούν (δικαιολογημένα αυτή τη φορά, λόγω χιονιού και πάγων) στα τεκταινόμενα της Βαβυλωνίας στο επεισοδιακό και ταλαίπωρο Ελληνικό Ποδόσφαιρο, όπου σχεδόν τίποτε πια δεν πάει ίσια και κατ’ ευχήν. Στη Μαγνησία καμιά από τις 4 ομάδες δεν αγωνίστηκε, αν και ειδικότερα το ντέρμπι ΓΣΑ – Ολυμπιακού Βόλου συγκεντρώνει το αυξημένο ενδιαφέρον των ντόπιων φιλάθλων και όχι μόνο. Υπομονή, μέχρι την προσεχή Τετάρτη (ίσως;).

«Τη διακοπή των μαθημάτων στα Σχολεία της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Δήμου Αλμυρού, την Τρίτη 8 Ιανουαρίου 2019, λόγω των εξαιρετικά χαμηλών θερμοκρασιών που προβλέπονται και προς αποφυγή ατυχημάτων των μαθητών», αποφάσισε -και ορθώς- από την προηγούμενη μέρα ο Δήμαρχος Αλμυρού. Εκείνο που δεν έγινε γνωστό είναι ποιοι το πανηγύρισαν περισσότερο; Οι μαθητές ή οι …εκπαιδευτικοί;

Ίσως είναι σκόρπιες και λιγοστές, αλλά οι πράξεις αλτρουισμού και ανθρωπιάς -όπως το παρακάτω παράδειγμα- ίσως δίνουν ακόμη το στίγμα ότι υπάρχει ελπίδα για τους ανθρώπους και το μέλλον της ανθρωπότητας συνολικά, κόντρα στο κελεύσματα και τα καταχθόνια σχέδια που απεργάζονται κάποια «κοράκια» της παγκόσμιας εξουσίας.

Ο γιος του Andreas Graf, Julius, ήταν τριών ετών όταν διαγνώστηκε με τον θανατηφόρο καρκίνο του αίματος και παρέμεινε στο νοσοκομείο για εννέα εβδομάδες. Την ώρα που το μικρό αγόρι επρόκειτο να επιστρέψει σπίτι του, στο Fronhausen, η μητέρα του πέθανε ξαφνικά από καρδιά. Ο 36χρονος πατέρας του έλαβε όλες τις άδειες που δικαιούταν από την εργασία του, ως εργάτης σε εργοστάσιο στην κοντινή πόλη Marburg, για να είναι μαζί με το γιο του. Όμως, λίγες εβδομάδες άδειας δεν ήταν αρκετές και, εκτός του ότι έπρεπε να αντιμετωπίσει την ασθένεια του γιου του και το θάνατο της συζύγου του, φοβόταν ότι θα έχανε και τη δουλειά του. Η διευθύντρια προσωπικού Pia Meier, απευθύνθηκε στους εργάτες του εργοστασίου για να δωρίσουν τις υπερωρίες τους και όλοι οι 650 εργαζόμενοι δήλωσαν αμέσως συμμετοχή, ακόμη και εκείνοι που δεν τον είχαν συναντήσει ποτέ. Μέσα σε δύο εβδομάδες είχαν συγκεντρώσει 3.264 ώρες, τις οποίες η εταιρεία χάρισε στον κ. Graf για να λάβει άδεια μετ’ αποδοχών. Στο σύνολό τους, έβγαιναν περισσότεροι από 18 μήνες και κατά μέσο όρο περίπου πέντε ώρες ανά εργαζόμενο. Η κ. Meier είπε ότι είχε επίσης συγκλονιστεί από την ανταπόκριση των συναδέλφων του, επισημαίνοντας ότι δεν υπήρχε ούτε ένα άτομο που να μην έχει δωρίσει τις υπερωρίες του. Χάρη στη γενναιοδωρία των συναδέλφων του, ο κ. Graf κατάφερε να πάρει άδεια περισσότερο από ένα χρόνο για να φροντίσει το γιο του. Μετά τη χημειοθεραπεία, ο Julius, ο οποίος γύρισε στο σπίτι του, νιώθει αρκετά καλά και ελπίζει να επιστρέψει σύντομα στο νηπιαγωγείο.

Στη σχετική είδηση και την καθολική προσφορά των εργαζομένων, σημειώνω πως δεν αναφέρονται καν …συνδικαλιστές και συνδικάτα, αλλά πρυτανεύουν τα γονεϊκά αισθήματα των ανθρώπων και ο αυθόρμητος, ανόθευτος αλτρουισμός τους, παράδειγμα προς μίμηση.