Δελτίο Θυέλλης – γράφει ο Γιώργος Τσιντσίνης – έκδοση 22-12-2018

Τους πεινασμένους κι άστεγους

και κάποιους παγωμένους

θέλει στη φάτνη Του ο Χριστός

να ‘χετε …καλεσμένους.

Καλά Χριστούγεννα εύχομαι σε όλους, με υγεία και χαρά, πολλή αγάπη και ζεστό οικογενειακό κλίμα, εναρμονισμένο με το πνεύμα της μεγάλης γιορτής. Στο χαρμόσυνο των ημερών ίσως πρέπει να ενταχθούν και όσοι συνάνθρωποί μας έχουν ανάγκη μια μικρή υλική βοήθεια, ένα πιάτο ζεστό φαγητό, λίγη παρέα οι μοναχικοί (όπως αυτός της σημερινής φωτογραφίας), ζέστη και θαλπωρή. Είναι προφανές, ότι η αγάπη θα βρει εύκολους δρόμους να ανθίσουν περισσότερα χαμόγελα, πρωτίστως εκεί που τα χρειάζονται περισσότερο, εκεί που για διάφορους λόγους λείπουν. Μακάρι, να περάσουμε όλοι καλά, παρά και κόντρα στις δυσκολίες των καιρών.

Χωρίς να καλλιεργεί κανείς υπερβολικές αισιοδοξίες είναι ευδιάκριτο, ότι τα περισσότερα νοικοκυριά θα βρουν τρόπους να γιορτάσουν με επάρκεια και αξιοπρέπεια τα Χριστούγεννα, έστω κι αν είναι ορατό το «εκ του υστερήματός» τους. Τι στο καλό, πια… Έχουμε εξασκηθεί στα δύσκολα και ειδικότερα οι «αφέντρες» των σπιτιών έχουν ήδη αποκτήσει το γνωστό ιδιότυπο «πτυχίο …χημείας», για να βολέψουν καταστάσεις και να τα καταφέρουν πάλι, τουλάχιστον για το γιορτινό τραπέζι. Μακάρι λοιπόν να γίνει έτσι….

Η διαδικτυακή μου φίλη, φιλόλογος και Μικρασιάτισσα Αρχοντία Παπαδοπούλου, γράφει πάντως κάτι άκρως …επίκαιρο: Το «κοριτσάκι με τα σπίρτα», δεν είναι, δυστυχώς, ένα χριστουγεννιάτικο παραμύθι. Είναι το σκληρό πρόσωπο της απτής, αδυσώπητης καθημερινότητάς μας. Εκατοντάδες κοριτσάκια και αγοράκια «με τα σπίρτα» ζουν ανάμεσά μας, επειδή οι γονείς τους οδηγήθηκαν στην ανέχεια, χωρίς να το έχουν επιδιώξει οι ίδιοι. Η αγάπη και η φροντίδα μας εξαντλούνται, άραγε μόνο την Άγια Ημέρα των Χριστουγέννων για να νομίσουμε ότι πράξαμε το χριστιανικό μας καθήκον; Όσοι έφεραν τον Ελληνικό λαό σε παρόμοιες καταστάσεις, εδώ και δεκαετίες, θα καθίσουν, με ήσυχη συνείδηση, στο «γιορτινό» τους τραπέζι; Μάλλον… Αυτό θα κάνουν….

Και τελικά, η διαδικτυακή «Συντροφιά του περιβάλλοντος», με κάτι σαν προεόρτια ευχή, μας προτρέπει: «Λίγες ημέρες πριν τα Χριστούγεννα, προλαβαίνουμε να αναθεωρήσουμε, να μαλακώσουμε, να αισθανθούμε και να κατανοήσουμε… Να δώσουμε αγάπη και στήριξη, να αναζητήσουμε ξεχασμένες άξιες, να γεμίσουμε το ίσως άδειο από συναισθήματα μέσα μας… Να πιστέψουμε ότι η ανθρωπιά δεν είναι ξεπερασμένη ούτε η ανάγκη να αγαπάς και να αγαπιέσαι…». Το αφιερώνω στους κάθε μορφής «μαμωνάδες», που κυνηγάνε (οι γελοίοι) και την τελευταία δεκαρίτσα, για να την πατικώσουν στα παχυλά εισοδήματά τους.

Η ομαδική φωτογραφία που δημοσιεύτηκε, από την περασμένη Δευτέρα το απόγευμα, στην αίθουσα σύνταξης της «Καθημερινής», μετά την τρομοκρατική ενέργεια με την (κατόπιν …προειδοποίησης) έκρηξη 10 κιλών εκρηκτικής ύλης, δεν «απαιτεί» να είσαι δημοσιογράφος ή τεχνικός Τύπου και τηλεόρασης, για να σε συγκινήσει. «Είναι η απάντησή μας σε εκείνους που επιχείρησαν να πλήξουν την ενημέρωση, την πολυφωνία, την ίδια τη δημοκρατία, με τη βομβιστική επίθεση εναντίον του κτιρίου στο οποίο στεγάζονται τα γραφεία της εφημερίδας και ο ΣΚΑΪ», ξεκαθαρίζουν στην κοινή τους δήλωση, οι εργαζόμενοι. «Γιατί το κτίριο είναι πρωτίστως οι άνθρωποι που δουλεύουν σε αυτό. Η εφημερίδα μας συμπλήρωσε προ ημερών τα 30.000 φύλλα. Πολλά εκδόθηκαν υπό αντίξοες συνθήκες. Συνεχίζουμε… Η τρομοκρατική επίθεση στο κτίριο του ΣΚΑΪ και της «Καθημερινής» δεν θα κάμψει κανέναν. Θα συνεχίσουμε να λειτουργούμε με επαγγελματισμό, με ανεξαρτησία και αντικειμενικότητα. Ευχαριστούμε όλους τους ανώνυμους και επώνυμους πολίτες για τα αμέτρητα μηνύματα υποστήριξης που έχουμε λάβει. Μας δίνουν τη δύναμη να συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας. Η «Καθημερινή» κυκλοφορεί σήμερα, όπως έχει κάνει τα τελευταία 99 χρόνια, με μοναδική εξαίρεση την περίοδο της δικτατορίας. Ελπίζουμε πως το άρρωστο φαινόμενο της στοχοποίησης των μέσων ενημέρωσης θα σταματήσει εδώ και τώρα. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για τη δημοκρατία, και όχι μόνο. Όσοι έχουν την ευθύνη γι’ αυτό και για την προστασία της πολυφωνίας και της ενημέρωσης οφείλουν να αντιληφθούν τη σοβαρότητα της κατάστασης.»

Και σε κύριο άρθρο της, η εφημερίδα δεν μασάει τα λόγια της: «Μία από τις δυσκολότερες προκλήσεις της επόμενης κυβέρνησης θα είναι να ενώσει πάλι τον Ελληνικό λαό. Αυτή η κυβέρνηση χρησιμοποίησε τον διχασμό για να κερδίσει την εξουσία και κατόπιν τον έκανε εργαλείο για να τη διατηρήσει. Εξέθρεψε με αυτόν τον τρόπο ακόμη πιο ακραίες δυνάμεις, χωρίς να λογαριάσει το κόστος για τους θεσμούς και τη συνοχή της χώρας. Αλλά όπως συμβαίνει πάντα, γεύεται τώρα η ίδια το πικρό ποτήρι, καθώς τελειώνει ο πολιτικός της χρόνος. Ο επόμενος πρωθυπουργός θα κληθεί να ενώσει τους Έλληνες και να αποκαταστήσει τον πολιτικό πολιτισμό της χώρας.» Και όποιος κατάλαβε, …κατάλαβε. Κατάλαβε κάτι, που «για να πούμε του στραβού το δίκιο», μόνο εύκολο δεν είναι και δύσκολα θα επιτευχθεί από τη μια στιγμή στην άλλη.

Αντισυνταγματικές έκρινε το Στ΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας τις περικοπές δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και επιδομάτων αδείας, στους εν ενεργεία υπαλλήλους του Δημοσίου για την περίοδο από το 2012 και μετά. Με την ίδια απόφαση η υπόθεση παραπέμπεται, λόγω μείζονος σπουδαιότητας, για αμετάκλητη κρίση στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου. Η απόφαση ελήφθη με πυλώνα την κρίση της Ολομέλειας του ΣτΕ, το 2015, σύμφωνα με την οποία, οι σχετικές περικοπές μετά το 2012 δεν είναι ανεκτές από τη συνταγματική μας τάξη. Και, για όσους αδικήθηκαν με το διαρκές πετσόκομμα των μισθών, αποζημιώσεων και επιδομάτων (μακάρι και στον ιδιωτικό τομέα), ίσως και να ισχύσει τελικά το… «σώπα, όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες».

Μέσα στις προεκλογικές εξαγγελίες, που αναγγέλλονται κάθε λίγο και λιγάκι από τα στόματα των πολιτικών αρχηγών, ειδικότερα των εν δυνάμει υποψήφιων πρωθυπουργών, συζητιέται έντονα η δέσμευση του Κυριάκου Μητσοτάκη, από του βήματος του πρόσφατου Συνεδρίου της Νέας Δημοκρατίας, ότι στο εξής θα δίδεται για τη γέννηση κάθε παιδιού το εφάπαξ ποσό των 2.000 ευρώ ως έκτακτο βοήθημα. Και φυσικά, τα έξοδα που συνοδεύουν τη γέννηση και την ανατροφή ενός παιδιού είναι διαχρονικά και πολλά περισσότερα, αλλά η σχετική εξαγγελία δείχνει έστω την πρόθεση που μπορεί να έχει μια νέα Κυβέρνηση -ως μια καλή αρχή τουλάχιστον- να αντιστρέψει το κλίμα της υπογεννητικότητας και να ανατρέψει τις παθογένειες που «γηράσκουν» διαρκώς τη χειμαζόμενη Πατρίδα μας. Βεβαίως, θα χρειαστούν πολλά άλλα μέτρα και τέτοιου είδους ενθαρρύνσεις, για να προτρέψουν τους (συχνά άνεργους) νέους μας, να δημιουργήσουν νέες οικογένειες και να γεμίσουν τα νέα νοικοκυριά τους με παιδικές παρουσίες. Όμως από κάπου θα έπρεπε ν’ αρχίσουν όσοι οραματίζονται μια άλλη, νέα Ελλάδα. Έστω κι απ’ αυτό το διχίλιαρο…

Για χρέη 32 εκατομμυρίων προς την Επιχείρηση, τα μεσάνυχτα της περασμένης Δευτέρας προς Τρίτη, η ΔΕΗ αναγκάστηκε να κατεβάσει τους διακόπτες παροχής ηλεκτρικού ρεύματος στο εργοστάσιο της «Χαλυβουργικής», στην Ελευσίνα. Άλλη μια ιστορική βιομηχανία κλείνει, αφού προηγουμένως η πρόσφατη τουλάχιστον διαδρομή της πέρασε από σαράντα κύματα και είχε συνολική δράση 93 ετών. Και μόνο καλά δεν πάμε στο θέμα των επιχειρήσεων και της απασχόλησης. ‘Ο,τι δεν ξεπουλιέται, κλείνει και διαλύεται.

Ισορροπημένη ή και ήπια καθοδική βλέπει την τουριστική κίνηση και τα έσοδα το 2019 ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, Γιάννης Ρέτσος, προειδοποιώντας πως η ραγδαία ανάκαμψη της Τουρκίας και το Brexit δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστους τους ελληνικούς προορισμούς. Παρά ταύτα εξακολουθεί να βλέπει μια ισχυρή μακροπρόθεσμη στήριξη για τον ελληνικό τουρισμό, που δεν είναι όμως αλώβητος στους κύκλους της διεθνούς οικονομίας. Όπως υπογράμμισε, ο ελληνικός τουρισμός ολοκληρώνει το έκτο συνεχόμενο ανοδικό έτος και η εμπειρία έχει δείξει πως κάθε έξι ή επτά χρόνια η δυναμική εξαντλείται.

Το κακό είναι ότι και σ’ αυτόν τον προνομιακό -για την Ελλάδα- τομέα, το κράτος διαχρονικά εμφανίζεται …περίπου σαν να απουσιάζει και οι βασικότερες προσπάθειες εστιάζονται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και από εκεί κυρίως προέρχονται. Ειδικότερα στη Νοτιοδυτική Μαγνησία ωστόσο, ο τουρισμός παραμένει στα …σπάργανα και οι λίγες πρωτοβουλίες, που υποτυπωδώς αναπτύχθηκαν, δείχνουν μάλλον «κουρασμένες» εν τη γενέσει τους. Δυστυχώς, Κράτος, Δήμοι, Τοπικοί Σύλλογοι κτλ. κινούνται σημειωτόν, ανερμάτιστα, χωρίς σχέδιο και ρότα και δεν εκμεταλλεύονται τουλάχιστον τις ομορφιές της Όθρυος και του θαλάσσιου μετώπου, ούτε την ιστορική φυσιογνωμία του τόπου μας.

Μήπως θέλετε, για παράδειγμα, να εμβαθύνουμε στην εγκατάλειψη που συνοδεύει τις δίδυμες λίμνες στα Ζηρέλια;

«Η κακία είναι μια ανοησία για εκείνους που δεν έχουν καταλάβει ότι δεν ζούμε για πάντα.» (Αριστοτέλης).

«O δειλός είναι ανίκανος να δείξει αγάπη… Αυτό είναι προνόμιο των γενναίων.» (Μαχάτμα Γκάντι).

Αξίζουν περισσότερο δύο χέρια που σέ αγκαλιάζουν σε στιγμές θλίψης, παρά χίλια χέρια που χειροκροτούν τίς επιτυχίες σου.

«Το αληθινό νόημα της φώτισης είναι να κοιτάς όλη τη σκοτεινιά με φωτεινά μάτια.» (Νίκος Καζαντζάκης).

Καλά, φωτεινά και Χαρούμενα Χριστούγεννα…