Συνέντευξη της Ρίτας Αντωνοπούλου στο e-almyros.gr

Η αγαπημένη των μεγάλων ελλήνων συνθετών Ρίτα Αντωνοπούλου

Την Παρασκευή στον Αλότοπο, στον Αλμυρό

Η αγαπημένη των μεγάλων ελλήνων συνθετών Ρίτα Αντωνοπούλου, επισκέπτεται για δεύτερη φορά τον Αλμυρό, αυτή τη φορά σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Την ερχόμενη Παρασκευή στον φιλόξενο «Αλότοπο» στις αποθήκες του ΚΤΕΛ Αλμυρού, εμφανίζεται σε μια παράσταση για φωνή και κιθάρα, με τον εξαιρετικό συνθέτη και σολίστ Μανόλης Ανδρουλιδάκη, έναν από τους σημαντικότερους δεξιοτέχνες της κιθάρας στην Ελλάδα.

Η παράσταση έχει ήδη ταξιδέψει στην Ελλάδα, απέσπασε τις καλύτερες κριτικές και ο Αλμυρός ετοιμάζεται να υποδεχθεί ακόμη μια εξαιρετική παράσταση στο συνηθισμένο ύποπτο τόπο… τον Αλότοπο!

Επικοινωνήσαμε με την Ρίτα Αντωνοπούλου, η οποία ευχαρίστως απάντησε στις λίγες ερωτήσεις μας.

Τι εμπειρίες έχετε από τη Μαγνησία, ως τόπο προορισμού, αλλά και δουλειάς;

Η Μαγνησία για μένα είναι ένας τόπος συγγενικός. Στο Βόλο έκανα το πρώτο μου live μόνη μου το 2007 και από τότε μπήκε στην καρδιά μου. Στο Πήλιο παντρεύτηκα, εκεί έκανα και τη βάφτιση της κόρης μου. Επισκέπτομαι τον τόπο συχνά κι έχω αγαπημένους φίλους. Πάντα λοιπόν στην περιοχή νιώθω όμορφα και οικεία… λίγο σα να επιστρέφω σπίτι μου.

Δεν τολμώ να ζητήσω αγαπημένο συνθέτη… πως θα μπορούσατε άλλωστε… ούτε ίσως στιχουργό… Αλλά αγαπημένος στίχος; Ποιος σας εκφράζει;

Είναι πολλοί και κατά καιρούς, κάτι άλλο κυριαρχεί μέσα μου. Ένας από τους πολύ αγαπημένους μου στίχους ανήκει στον Οδυσσέα Ιωάννου. Είναι από ένα τραγούδι που ακούστηκε σε μια θεατρική παράσταση σε μελοποίηση Θάνου Μικρούτσικου και τραγουδούσα εγώ… Ο στίχος λέει: Δε σου ζητάω να γίνεις ένας άλλος, αλλά να γίνεις όλα όσα μπορείς. Τον βρίσκω υπέροχο και σοφό.

Ως ακροάτρια, ξεχωρίζω στην ερμηνεία σας, πέρα από την ιδιαίτερη χροιά και την έκτασή της, ένα δυναμικό λυγμό… Το τονίζω, δυναμικό, από ψυχής μεν, αλλά καλά στηριγμένο και δυναμικό… Με τον κίνδυνο να κάνω λάθος… κρύβει μια δυναμική προσέγγιση της ζωής;

Τελικά ίσως ναι. Μεγαλώνοντας και γνωρίζοντας καλύτερα πια τον εαυτό μου και τις δυνάμεις μου έχω αλλάξει γνώμη για μένα! χα…! Για πολλά χρόνια ομολογώ πως ένιωθα πως όλη μου η δύναμη και σιγουριά εκφραζόταν μόνο πάνω στη σκηνή. Τα τελευταία χρόνια και με πολλή δουλειά και προσπάθεια, νομίζω πως έχω καταφέρει να το μεταφέρω και στην καθημερινότητά μου.

Ποια δουλειά σας θεωρείτε ότι απογείωσε την καριέρα σας και ποια υπήρξε σταθμός και αναφορά;

Είμαι ευτυχής γιατί για να είμαι ειλικρινής τώρα δεν ξέρω πού να πρωτοσταθώ. Νομίζω πρέπει να αναφερθώ αρχικά στην πρώτη δισκογραφική δουλειά «Για φωνή και ορχήστρα» με επανεκτελέσεις των τεράστιων τραγουδιών του Θάνου Μικρούτσικου με την Καμεράτα. Έπειτα η πρώτη εμφάνιση στο Ηρώδειο με την Καμεράτα το 2009 ήταν κάτι που θα θυμάμαι για πάντα. Το πολιτικό καμπαρέ «Βερολίνα, Παρίσι, Συγγρού» που παρουσιάστηκε στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο το 2011 σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη… μια παράσταση που μέχρι σήμερα με ρωτούν πότε θα πραγματοποιήσουμε ξανά. Η συμμετοχή μου στην παράσταση «το τρένο των 9 και 5» στο πλευρό του Βασίλη Παπακωνσταντίνου και του Οδυσσέα Ιωάννου. Η παράσταση που κάνω εδώ και ένα χρόνο με τον Θοδωρή Οικονόμου στο πιάνο και η παράσταση που κάνουμε με τον Μανόλη Ανδρουλιδάκη με συνοδεία μόνο την σπουδαία κιθάρα του. Γενικά είμαι πολύ περήφανη για την πορεία μου μέχρι σήμερα. Κι ελπίζω ότι η συνέχεια θα φέρει κι άλλα.

Μετά τον Αλμυρό, που μπορεί να σας ακούσει κανείς και αν ετοιμάζετε κάποια δισκογραφική δουλειά, ή νέα συνεργασία.

Ολοκληρώνουμε τις παραστάσεις μας στην Αθήνα με τον Θοδωρή Οικονόμου και παράλληλα θα συνεχίσω να εμφανίζομαι παρέα με το Μανόλη Ανδρουλιδάκη σε πόλεις της Ελλάδας και της Κύπρου. Από την νέα χρονιά θα ξεκινήσω ένα άλλο πρότζεκτ  που δουλεύω στο μυαλό μου εδώ και καιρό και το περιμένω. Καινούρια τραγούδια υπάρχουν και θα βγαίνουν σε τακτά χρονικά διαστήματα. Είμαι πολύ χαρούμενη.

Στο ωδείο του Αλμυρού, μαθητές και καθηγητές αγωνίζονται, να στηρίξουν την μουσική παιδεία, με σκοπό και την ευρύτερη καλλιέργεια των παιδιών, αλλά και τις πιο ολοκληρωμένες μουσικές σπουδές. Τι έχετε να πείτε στα παιδιά μας, για την ενασχόληση με τη μουσική, αλλά και την επιλογή ως τρόπο ζωής και επαγγελματικής αποκατάστασης;

Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα αυτή την περίοδο, για όποιον επιλέγει να ασχοληθεί επαγγελματικά με τη μουσική. Δε θέλω να απογοητεύσω κανέναν αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Όμως η ενασχόληση με τη μουσική είναι ευλογία. Είναι ευτυχία. Είναι θεραπεία. Οπότε μακάρι να ασχολούμασταν όλοι με τη μουσική από μικροί… ή έστω και μεγάλοι. Θα ήταν ο κόσμος μας καλύτερος σίγουρα!